Þjóðviljinn - 06.02.1963, Blaðsíða 10

10 StBA
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
ÞJÓÐVILJINN
Miðvi'kuclagur 6. íebrúar 1963
SKOTTA
w
<g) Klng F«*vtures Syndicate, Ine., 1962. World rights geserved.
Aðeins öðru megin, ha?
Stóraukin ásókn
Framhald af 7. síðu.
standist þessum ekki snúning,
i' -gar tii lengdar lætur. Þeg-
ar við svo veltum því fyrir
okkur, hvort skip eins og
þessi séu hagkvæm fyrir okk-
ur er margs að gæta og þá
helzt þessa:
1. Þau eru ætluð til miklu
lengri ferðalaga en skip með
heimahöín á Islandi þyrftu að
íara, þó sömu mið væru nytj-
uð.
2. Reynsla Breta og Þjóð-
verja af flökun um borð í
verksmiðjutogurunum er nei-
kvæð. Sú vara hefur ekki til
lengdar staðizt samkeppni við
vöru unna í landi.
3. Skip þessi yrðu geysilega
dýr í stofnkostnaði, h'klega á-
líka og tveir 1000-1200 brúttó-
tonna togarar, sem búrniir
væru heilfrystitækjum, en
sú gerð og stærð skuttogara
mun eirrna algengust niú.
4. Rekstu rskostnaður yrði
feiknamikill fyst í stað, og
bættist þar á reynsluleysi
okkiair í meðferð og nekstri
svona rdsaitogara.
5. Margir hafa álitið að erf-
in virtust tæmd. Sú varð
reynslan af öllum þeim karfa-
miðum, sem við höfum nýtt
i rúm 10 ár, Halamiðum, Vík-
urál, Jónsmiðum, Fylkismiðum
og fleirum. Engin ástæða var
til að ætla að miðin við Ný-
fundnalandi entust hlut-
failslega iengur. Nú virðist
liggja fyrir að breyta þess-
um skipum í frystitogara með
tugmilljóna kostnaði á hvem
þeirra.
En fjórir síðutogarar búnir
frystitækjum leysa ekki vand-
ann nema að mjög litlu leytL
Okkar ástkæru nýsköpunar-
togarar fara nú að leggja upp
laupana hver af öðrum. þeir
eru orðnir gamlir, úreltiri
frekir á viðhald og eyðslu-
samir; einnig höfum við fyrir
þvi dýrkeypta reynslu, að
þeir eru ekki heppilegir til
sóknar á fjarlæg mið. Endur-
nýjun togaraflotans hlýtur að
standa fyrir djrrum og þá
einkum með það fyiir augum
að nýta miðin við Grænland,
Nýfundnaland og Labrador.
Líklega myndi okkur henta
eikki verið menn af Bartletts
sauðahúsi.“
„En ‘hver er hamn, Oliver?"
Oliver hló og fékk sér þrúgur
af bakkanum á borðinu. „Hef-
urðu nokkurn tíma séð framan
í hræsnara?"
„Já, það held ég.“
,,En þú hefur aldrei séð neinn
sem jafnast á við Bartlett."
Oliver hristi hofuðið.
— Bertlett er með stærstu
kaupmönnum í St. Louis.
Fyrirtæki hans hefur fín-
ustu viðskiptavinina, vegna þess
að hann hefur svo góð áhrif í
borginni. Hann styður kirkjuna,
drekkur ekki, spilar ekki. vinn-
ur gegn drykkjukrám og dans-
húsum og öðrum lastabælum.
Hann þraukar þarna frá sept-
ember til apríl. Og í apríl fer
hann frá St. Louis til Santa Fe.
Hann heldur sér nokkum veginn
ódrukknum á leiðinni, má til,
vegna þess að ekki er hægt að
stjóma lestinni drukkinn að
staðaldri. en loks er hann frjáls
maður''og þá gleymir hann guð-
hræðslunni og notar orðbragð
sem stingur mjög í stúf við orð-
bragð hans heima fyrir. Og í
Santa Fe sleppir hann taumun-
um algerjega fram af sér.
Gamet varð mjög undrandi.
— Drekkur hann svona allan tím.
ann meðan hann er héma?
Hvemig getur hann þá annazt
viðskiptin?
— Hann á félaga. kana sem
heitir Wimberley og á heima í
Santa Fe allt árið. Strax^ og
Bartlett er búinn að koma vögn.
um sínum yfir skarðið þá er
hann búinn að vera. V/imber-
ley annast kaup og sölu. meðan
heilagasti klerkurinn í St. Louis
slangrar um torgið með kven-
mann í fanginu, syngur og slok-
ar í sig Aguardiente, þangað til
hann fellur um koll og einhver
dröslar honum heim.
Gamet gat ekkí að sér gert
að hlæja þótt hún væri enn dá-
lítið ringluð
— En kemur ekki fjöldi ferða-
manna til St. Louis? spurði hún.
— Hlæja þeir ekki, þegar þeir
sjá hann labba um með biblíu
eða bindindisávörp með guð-
ræknissvip?
— Þeir hlæja sjálfsagt sagði
Oliver — En þeir segja ekki
yfirvöldunum á staðnum að
hverju þeir em að hlæja. Það
myndj eyðileggja alla skemmt-
unina. Og þú mátt ekkí koma
upp um hann heldur, ef þú skyld-
ir rekast á einhvern sem þekk-
ir hann, þegar við förum gegn-
um St. Louis næsta ár á heim-
leiðinni-
— En hvar hitti hann Flor-
inau?
— Hef ekki hugmynd um það.
En hér kemur Florinda. Hún get-
ur sagt okkur það.
Fiorinda opnaði svefnherberg-
isdyrnar hljóðlaust og brosti
glettnislega til þeirra um leið og
hún lokaði á eftir sér. Oliver
gekk til hennar.
— Er aht í lagi með Bart-
lett?
— Hann er í draumalandi í
bezta yfirlæti. Ég veit ekki hvað
það stendur lengi. Þakka ykkur
fjrrir að þið skylduð bíða. Viljið
þið eitthvað að drekka? Hún
bandaði í áttina að flöskunum.
— Rauðvín, hvítvin. aguardiante
— hann á allt
Oliver afþakkaði. þau hefðu
verið að enda við að borða.
— Get ég hellt i glas handa
þér?
— Nei, þöbk fyrir, ég kæri mig
ekki um neitt af þessu. Flor-
inda settist á móti þeim við
borðið. Hún leit niður og strauk
fingri yfir samskeyti í borðinu.
— Kæru þið, byrjaði hún. — Er-
uðuð þið nokkuð reið mér fyrir
að vera komin til Santa Fe?
— Auðvitáð ekki, svarði Oll-
ver undrandi. og Garnet bætti
við:
— Ég er næstum mállaus af
gleði yfir að hitta þig aftur.
Hvernig getur Þér dottið í hug
að við séum þér reið?
— Það hefði getað verið. Og
nú skal ég skýra þetta. Ég vil
ekki að þið haldið að ég hafi
hangið í pilsunum ykkar og ætl-
azt til að þið sæjuð fyrir mér.
— Það hefur mér aldrei til
hugar komið, sagði Oliver.
— Það var gott að heyra,
sagði Florinda. Hún hélt áfram
með alvörusvip: — Þið skilj-
ið að ég hef ekkert sagt Bart-
lett um að ég þekkti ykkur.
Hann aaan ekkert hvað ég sagði
við ykkur ; dag. og ef þiðjrilj-
ið helzt láta sem við höfum
aldrei áður sézt, þá er það allt
í lagi mín vegna. Ég skal ekki
troða ykkur um tær.
— f hamingju bænum. Flor-
inda, sagði Oliver. — Segðu
Bartlett nákvæmlega það sem
þér sjálfri sýnist. Mér stendur
alveg á sama hvort hann fær
að vita þetta frá New Orleans.
Og ég er viss um að Gamet er
mér alveg sammála.
Gamet játti því og Oliver
spurði:
— Varstu með Bartlett alla
leiðina frá St. Louis?
Hún kinkaði kolli. — Hann
bað mig að koma með sér hing-
að Qg fara aftur með sér til
baka í haust
— Þú sagðir mér ekki að þú
þekktir neinn af Santa Fe-kaup-
mönnunum. sagði Gamet.
— Ég gerði það ekki heldur.
Ég hafði aldrei heyrt talað um
Santa Fe fyrr en þú minntist
á staðinn. Ég hitti hann um
borð. Florinda brosti glettnis-
lega til þeirra. — Það er dá-
lítið annað sem mig langar til
að segja ykkur. Oliver, er Bart-
lett mjög góður vinur þinn?
— Nei. mikil ósköp. Ég hef
hitt hann hér á hverju sumri
þegar ég hef komið frá Los
Angeles til Santa Fe, það er
allt og sumt.
Florinda hagræddi blómunum í
rauðu krukkunni. — Og — ef
hann veit ekki alveg eins mik-
ið um mig og þið gerið, þá
finnst ykkur það ekki skylda
ykkar að fræða hann um það?
Oliver hló hátt. — Kæra Flor-
inda, ég hef ekki vott af skyldu.
tilfinningu gagnvart séra Bart-
lett Ég gkal ekki segja honum
eitt eða neitt.
— Þakka þér innilega. Ég
þóttist vita að þú myndir ekki
gera það. en það er gott að
vera viss.
— Hvað er það sem þú vilt
ekki að við segjum honum?
spurðí Oliver.
— Tja — Florinda brosti.
— Tja, sjáið Þið til, Bartlett
veit ekki að ég hef gert neitt
þessu líkt fyrr.
— Einmitt það. sagði Oliver
og honum var skemmt.
— En ég hef ekki verið hon-
um til ógagns, sagði Florinda.
— Ég var honum til skemmtun-
,ar á leiðinni og síðan við kom-
um til Santa Fe hef ég kqmið
honum í rúmið þegar hann var
fullur, lagt kalda bakstra á enn-
ið á honum og stjanað við hann
á morgnana. Hann er eins sæll
og hann getur verið. Ég hef ekki
gert honum neitt illt.
— En, stúlka mín. það hefur
mér aldreí dottið í hug. Ef ég
á að segja mitt álit, þá hefur
hann verið svínheppinn.
Gamet hló. Henni var ekki
hlátur ; hug. En þegar hún var
í návist Florindu. hló hún iðu-
lega að því sem henni hafði
fundizt alvariegt áður.
— Kannski ég ætti að segja
ykkur hvemig þetta atvikaðist,
hélt Florinda áfram. — OUv«m,
þér þykir ekki verra að ég
skuli segja það svo Gamet
heyri?
Oliver sagði nei. Og gamet
hrópaði:
— Eg myndi tapa mér ef þú
segðir mér ekki hvemig þetta
gerðist alit saman. Veit hann
ekki, að þú varst aðalstjaman í
Skartgripaskríninu?
Florinda hristi höfuðið. Hún
leit á svefnherbergisdymar.
Djúpar hrotur bárust þaðan út.
— Jæja þá, svona vildi þetta
til: Ég var um borð í skipinu í
svarta sorgarbúningnum. Og það
réð úrslitum. Gamet. alveg eins
og þú hafðir spáð. Allir voru
mér svo góðir og kvenfólkið
brostj ástúðlega til min og allt
var svo indælt. Enginn virtist
þekkja mig. Annan daginn fór
ég upp á þilfarið, eins og þú
hafðir ráðlagt mér. Um morgun-
inn hafði nýr farþegi bætzt í
hópinn. Hann var einn á ferð.
Hann sótti handa mér stól og
tók upp vasaklútinn minn og lán-
aði mér tímarit að lesa Allt var
mjög virðulegt og siðfágað. Ég
hélt hann hlyti að vera prest-
ur eða skólakennari. Kún brosti
fjörlega og bættj við: — Þú
tryðir því ekki eins og hann
hagar sér hér. en Bartlett get-
ur verið virðulegri en gömul
ugla.
— Já. ég veit það, sagði Oli-
ver — En hvað gerðist svo?
Florinda horfði stóreygð á
þau. — Ég hef séð ýmislegt um
dagana, sagði hún, *— en fyrstu
tvo, þrjá dagana blekkti hann
mig gersamlega. Mér flaug ekki
í hug að þessi virðulegi maður
væri að leika sama leikinn og
ég. Hann sýndi mér margs kon-
' ar tillitssemi, dró stólinn minn í
skjól fyrir golunni og sótti teppi
til að breiða yfir hnén á mér.
Ég þakkaði honum eins elsku-
lega og mér var unnt. Til að
sýna þkklæti mitt. las ég meira
að segja í tímaritinu sem hann
lánaði mér. Það var skelfilegt,
eitthvert rugl um að það væri
skylda hvers manns að gefa
öðrum gQtt fordæmi. Ég botnaði
satt að segja ekki mikið í því.
itt mum verða að manna svo
stór skip, enda uppundir 100
manma áhöfn.
Hvað hentar okkur?
Það er nú orðið sæmilega
ljóst hverjum manni, að nýju
togaramir fjórir, sem keyptir
voru frá Þýzkalandi voru hið
mesta glapræði. Þeir voru
smíðaðir með það fyrir aug-
um, að sækja fullfermi aí
karfa á Nýfundnalandsmið á
17—18 daga úthaldi og stóð
nokkum veginn á endum, að
þegar þeir komu hingað var
ekki lengur hægt að moka
karfanum upp þar vestur frá,
eins og gert hafði verið. Mið-
hin minni gerð skuttogara
bezt í fyrstu. Togara líka
þeim, sem Þjóðverjar hafa
smíðað í mörg ár og láta vel
af. Þeir hafa meðal annars
smíðað einn slíkan fyrir
Breta, Lord Nelson sem er
1200 tonn. Eitthvert basl skilst
manni að sé með risatogaranaj
enn sem komið er, og væri á-
gætt að bíða og sjá hvað set-
ur, — hvort stórþjóðunum
tekst ekki að vinna bug á
þessum erfiðleikum og nota
okkur síðan reynslu þeirra ef
hagkvæmt þykir. Annars væri
gaman að fá sent álit þeirra
manna, sem meira vit hafa á
þessum málum en undirritað-
ur. — G.O.
Ó, —
frændi
mér þykir þetta lei'ct,
Hvert í þredfandi. Þetta minn-
ir mig á soldið. Hvað er það,
írændi? Miðvikudagur í dag.
Uss, nei, nei.
Er það skattaskýrslan?
Nei, nei. Ég er að verða of
sein til tannlæknisins.
Strandamenn
Árshátíð áttahagafélags Strandamanna í Reykjavík, verður
haldin í Glaumbæ föstudaginn 15. febr. og hefst með
fcorðhaldi kl. 19.00. — Aðgöngumiðar verða seldir í
Glaumbæ n.k. fimmtudag og föstudag kl. 17—19 og
laugardag kl. 15—18. Borð tekin frá um leið.
Félagsmenn ganga fyrir um miða þessa daga. Félagsskfr-
teini 1963 fást á staðnum.
Skemmtiatriði og dans.
STJÓRN OG SKEMIKTINEFND.
Þýzk-íslenzka Menaiiigarfélagið
heldur fund í MÍR-salnum í kvöld kL 8.30.
DAGSKRA:
1. félagsmál
2. upplestur
3. kvikmynd.