Þjóðviljinn - 17.02.1963, Blaðsíða 5

Sunmidagur 17.
febrúar 1963
ÞJOÐVILJINN
Ingi R. Jólianusson (t.v.) og Friðrik Ölafsson sitja yfir skákinni, sem þeir tefldu á dögunum á
Skákþingi Reykjavíkur og lauk með jafntefli eftir harðvituga baráttu. — (Ljósm. Þjóðv. A.K.)
FRIÐRIK OG
Undanfama daga hefur at-
hygli manna beinzt í æ ríkara
mæli að hinni heiftarlegu bar-
áttu þeirra Friðriks Ölafsson-
ar og Inga R. Jóhannssonar
um efsta sætið á Skákþingi
Reykjavíkur. Þeir gerðu jafn-
tefli sín á milli í mjög harð-
★
Frá Skákþingi
Sovéfríkj-
anna
vítugri skák, en þegar þetta er
skrifað, er enn óséð hvor muni
verða hlutskarpari í kapphlaup-
inu um meistaratignina.
Ekki væri úr vegi á þessu
stigi málsins að gera nokkurn
samanburð á þessum tveimur
snillingum, skákstíl þeirra o.fl.
Naumast verður sagt, að skák-
stíll þeirra sé sérlega líkur.
Meginmunurinn er sá, að still
Friðriks er yfirleitt talsvex-t
hvassari og lætur stjórnast
meira af taktískum sjónarmið-
um. Ingi er meiri „positionskáií-
maður. Hann skilur betur nota-
gildi hefðbundinna kennisetn-
INGi
inga um skákfræðileg efni og
stendur því að vissu leyti á
traustari grunni þótt hann hafi
sennilega ekki eins mikla nátt-
úruhæfileika og Friðrik og sé
ekki eins gripviss að höndla
tækifæri augnabliksins.
Friðrik er meiiá sóknarmaður
Fáir stórmeistarar heimsins
munu standa honum framar i
því að útfæra kóngsókn eftir
að nauðsynlegum stöðulegum
undirbúningi aðgerðanna er
lokið. En það er einmitt þessi
nauðsynlegi stöðulegi undirbún-
ingur, sem vandasamastur er.
og margar snjallar hugmyndir
brenna til ösku í þeim hreins-
unareldi. Þama er það sem
Friðriki skrikar helzt fótur.
Skákmenn sem tefla meir uppá
langvinna stöðubaráttu, líkt og
Ingi, falla síður í slíkar gryfj-
ur. Þeim verður gjarnan ann-
að að aldurtila. ef þeir tapa, og
mætti benda hér á tvær al-
gengar dánaroreakir slikra
manna.
Önnur er sú, að þeim hætt-
ir stundum við að tefla of
„passivt" og fá ekki nægjan-
legt „lífsrými“ fyrir menn sína.
Afleiðingin vill þá oft verða
sú, að andstæðingui'inn nær
tortimandi sókn, þar sem hann
heldur oftast frumkvæðinu og
á hægara um alla liðflutn-
inga.
Hin orsökin er sú að ,,posi-
tionsmönnunum" mistekst
stundum að útfæra sókn á
réttan hátt þótt þeir hafi byggt
upp góða sóknai'stöðu. Oreök
þess er sú að þeir hafa að
jafnaði ekki eins mikla takt-
iska hæfileika og hinir dæmi-
gerðu sóknarmenn. Þeir vita
kannske dável hvað þeir eiga
að gera og jafnvel hvenær þeir
éiga að blása til sóknar. en
þeim fallast oft hendur, þegar
þeir eiga að ráða fram úr því.
hvernig þeir eigi að lífláta
andstæðinginn. Þetta hefur oít
örlagaríkar afleiðingar fyrir þá,
því örvæntingin magnar gjam-
an krafta andstæðingsins. svo
oft verða snögg hlutverkaskipti
með keppendum.
Þótt ég hafi freistast til að
flokka þá Friðrik og Inga eft-
ir hinni hefðbundnu flokka-
skiptingu, þar sem greint er á
milli sóknarskákmanna og
stöðuskákmanna, þá eru mörk-
in alls ekki glögg, enda má
ekki gleyma þvi, að enginn get-
ur teflt vel sókn án þess að
hafa gott stöðumat og naum-
ast geta menn heldur byggt
upp góða stöðu, án þess að
vera vel skyggnir á sóknar-
möguleika andstæðingsins
a.m.k. Því má segja, að ofan-
greind flokkaskipting sé frem-
ur til glöggvunar en að hún sé
Framhald á bls. 2.
Sem kunnugt er varð Viktor
Kortsnoj sigui-sælastur á nýaf-
stöðnu skákþingi Sovétríkjanna.
Ég birti hér á eftir eina af
vinningsskákum hans á þing-
inu.
Hvítt: Korstnoj. Svart: Savon.
Kóngslndversk vörn.
1 d4, Rf6, 2. c4, g6, 3. Rc3, I
Bg7, 4. g3 0—0, 5. Bg2, d6, 6. I
Rf3. Rc6.
(Áður fyrr var riddaranum
venjulega leikið til d7. Það
mun kennt við argentínska
stórmeistarann Panno að leika
Rc6 í þessu afbrigði. 6------id
er hinsvegar nefnt júgóslav-
neska afbrigðið).
7. 0—0.
(7. d5, Ra5, 8. Rd2, c5 er
einnig til. en vafasamt, að það
sé betra fyrir hvítan.)
7. — — e5, 8. d5, Re7.
(Hugsanlegt var að leika
8. — — Ra5. Þó er öllu eðli-
legra að leika honum til e7,
eftir að svarta peðið er komið
til e5.)
9. e4, Rd7.
(Til að spyi’na gegn c5 9.-----
Re8, kom til greina.)
10. b4, a5, 11. bxa5.
(Þótt þessi leikur virðist
fremur ónáttúrulegui'. þá sýn-
ist reynsla síðustu ára benda
til, að þetta sé sterkasta leið
hvíts.)
11. — — Hxa5, 12. a4, f5,
13. Ba3, Bh6.
(Sennilega einkum leikið til
að hindra Rg5.)
14. exf5, Rxf5.
(Eðlilegra sýnist að drepa
með peði á f5.)
15. Bb4, Ha6, 16. a5, Rf6, 17.
Hel, c5, 18. dxc6, Hxc6, 19.
Rxe5!
(Með þessari leikfléttu nær
Korstnoj því marki að gera
a-peð sitt að frelsingja. Það
ræður úi’slitum.)
19------dxe5, 20. Rxc6, bxe6,
21. Bxf8, Dxf8, 22. a6, Rd4, 23.
a7, Bb7.
(Hótar að leika — — c5 og
sækja á hvíta kónginn.)
24. Hbl, Pf7. 25. Hxe5, c5,
26. Hxb7!. Dxb7, 27. Rd5.
(Þannig vinnur hvítur mann.
því eftir t.d. 27. — — Rxdö.
Icm-ú 28. He8t og síðan a8D.)
27. — — Dxa7, 28. Rxf8t.
Kf7, 29. Rd5, Da2, 30. Dg4
og Savon gafst upp. I
KROSSGÁTA 4-1963
LÁRÉTT: 1 hrópa; 4 dökkur; 8 mikið
hvassviðri; 9 slæpist; 10 stíf; 11 íslenzkt;
13 kvittun; 15 missmíð; 17 keyrsla; 19
brunaleifar; 21 eymsli í baki; 23 latína;
26 kól; 27 eina; 28. forystan í ÍSÍ.
LÓÐRÉTT: 1 skrefs; 2 leysist; 3 pening-
anna; 4 ekki í askana; 5 eldhúsáhaldið;
6 salerni; 7 byggt; 12 tveir samhljóðar og
tveir sérhljóðar; 14 hugmyndir; 16 mála;
18 loðdýr; 20 harðfiskur (d=ð); 22 unna;
24 leiðbeint; 25 glufa; 26 framkoma.
Lausn á krossgátu 3/1963: LÁRÉTT: 1
krabb; 4 skálkar; 8 skvetta; 9 allir; 10
renna; 11 ísaland; 13 rösk; 15 skrögg; 17
ekkill; 19 rell; 21 skakkar 23 elska; 26
hakan; 27 elskuna; 28 Hafnarfjarðar.
LÓÐRÉTT: 1 kæsir; Asvan; 3 bitvarg; 4
skarís; 5 ásaka; 6 kallaði; 7 rýrið; 12
skel; 14 ögra; 16 REÁLK; 18 klessta; 20
erreff; 22 kanna; 24 skurð; 25 aaarr;
26 hhh.
SlÐA g
Útgefandi: Sameimngarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokk-
urinn. —
Ritstjórar: ívar H. Jónsson. Magnús Kjartansson. SigurS-
ur Guðmundsson (áb)
Fréttaritstjórar: Jón Bjarnason. Sigurður V. Friðþjófsson.
Ritstjórn. auglýsingar. prentsmiðja: Skólavörðust. 19.
Simi 17-500 (5 línur). Áskriftarverð kr. 65 á mánuði.
Heimsmethöfum þakkað
Með ýmsum hætti er vikið að íslenzkum sjó-
mönnum í Morgunblaðinu. Ekki alls fyrir
löngu langaði ritstjórana að finna einhver dæmi
þess, að íslendingar séu framtakssöm þjóð og
stórhuga, og varð þá ekki annað tiltækara en
þetta: „Framleiðsla okkar af sjávarafurðum er
meiri á hvern sjómann en tíðkast meðal nokk-
urrar annarrar fiskveiðiþjóðar.“ Og þess er get-
ið í beinu framhaldi að afköst og framleiðsla
þjóðarinnar eykst ár frá ári og þjóðin æíti því
að eiga bjarta framtíð í vændum. Það fer ekki
milli mála að í slíkum ummælum er Morgun-
blaðið á réttri leið.
j^n hvernig hafa svo Morgunblaðsmenn viljað
launa gfreksmönnum íslenzku sjómanna-
stétt'arinnar á liðnu ári afrekin í vinnu og af-
kösíum? Hér er ekki eingöngu átt við þá Morg-
unblaðsmenn sem skrifa mest í blaðið, heldur
líka mátfarstólpa Sjálfstæðisflokksins sem öllu
ráða í samtökum útgerðarmanna, eins og t.d.
Fél. íslénzkra bofnvörpuskipaeigenda og Lands-
sambandi íslenzkra útvegsmanna. Af því er
fróðleg saga einmitt frá þessu afreksári íslenzku
sjómannasíéttarinnar 1962, árinu þegar þessir
sömu útgerðarmenn skófluðu í sinn vasa o’fsa-
gróða svo annað eins hefur ekki þekkzt í ís-
lenzkum gróðaannálum.
Jjhnmitt þetta metár í afreksafkösfum íslenzku
sjómannastétfarinnar völdu Morgunblaðs-
mennirnir og máttarstólpar Sjálfstæðisflokks-
ins til hinna lúalegusfu árása á réttindi og
launakjör sjómanna, afreksmannanna, sem vitn-
að er til. Þannig var Sjálfstæðisflokkurinn í
langvarandi stríði við togarasjómenn, framá-
menn flokksins í Félagi íslenzkra botnvörpu-
skipaeigenda sendu Alþingi kröfuna alræmdu
um skerðingu vökulaganna og hóíun um að tog-
araútgerð skyldi að öðrum kosti lögð niður á
íslandi. Þeirri árás var afstýrt, en Sjálfstæðis-
flokkurinn reyndi samt að sýna togarasjómönn-
um í t’vo heimana með því að neita í 131 dag
að viðurkenna hinar sjálfsögðu leiðréttingar á
kjörum þeirra og binda skipin þann tíma, en
útgerðarmenn hirtu um leið 60 milljón krónur
af almannafé sem Alþingi hellti í skuldahítir
togaraúfgerðanna. Síðan hófst stríð Morgun-
blaðsmanna og máttarstólpa Sjálfstæðisflokks-
ins við síldveiðisjómennina og misbeiting lög-
gjafarvalds með gerðardómsárásinni.’ Og þessir
herrar létu sig ekki muna um að stofna tvívegis
til stöðvana síldveiðanna á sl. ári með vitifirrtri
kröfu um kjaraskerðingu síldveiðisjómanna, svo
útgerðarburgeisarnir gætu líka tekið á þurru
verulegan hluta af því sem sjómönnunum bar.
Jjannig launa Morgunblaðsmenn og máttarstólp-
ar Sjálfstæðisflokksins í reynd afreksmönn-
um og heimsmethöfum íslendinga í fisk^:*öm.