Þjóðviljinn - 05.04.1963, Blaðsíða 10

20 SÍÐA
ÞJÓÐVILJINN
Föstudagur 5. apríl 1963
plöntunni. Leggimir voru eins
og litlar, grænar strútsfjaðrir.
Jotin og Gamet fóru með anis-
inn að einum útihlóðunum og
John bað eina stúlkuna að lána
þeim ketil. Þau létu anisinn
malla smástund og borðuðu
hann síðan með harðsoðnum
eggjasneiðum. Bragðið var sér-
kennilegt, minnti á lakkrís.
Gamet var ekki sérlega mat-
lystug. Það var ekkert gaman
að borða þegar illileg augu
Charles hvíldu á henni og Oli-
ver gerði sér upp kæti og á
milli vom langar þagnir. En hún
sat í grasinu hjá John og borð-
aði anis og egg og laulk við
hverja ögn af diskinum. — Mik-
ið er þetta gott, sagði hún. — Af
hverju borðum við þetta ekki
við borðið?
Græn augu Johns voru glettn-
fsleg. — Ég býst naumast við að
Charles kæri sig um að éta iil-
gresi, sagði hann. — En fvrst
þér þykir þetta gott. þá skulum
við tína villisinnep á morgun.
Það er líka mjög gqtt.
Hann fór burtu. Gamet horfði
saknaðaraugum á eftir honum.
Hún óskaði þess að hann yrði
með þeim í ferðinni í ár.
Hún tíndj nokkrar valmúur og
Hárgreiðslan
P E R M A. Garðsenda 21,
simi 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
Dömnr, hárgTeiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstræt-
ismegin Sími 14662
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINIJ OG DÓDÓ.
Laugavegi 11. sími 24616.
Hárgreiðslustoían
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72
Sími 14853.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsc'óttir)
Laugavegi 13 sími 14656
Nuddstofa á sama stað

229-91 Grettisgðtu 62
tók þær með sér upp i herbergi
sitt. Þegar hún var búin að raða
þeim í skál, stóð hún við glugg-
ann og horfði á reglulegar húsa-
raðirnar og gnæfandi fjöllin í
baksýn. Allir á ranehóinu voru
önnum kafnir. Það átti bráðum
að borða miðdegisverð. Eftir an-
isréttinn langaði hana ekki í
meiri mat. Það var fióð afsök-
un fyrir að vera um kyrrt í
herbergi sinu.
Allt í einu heyrði hún mikinn
fyrirgang hinum megin við hús-
ið. Þeim megin var vegurinn að
ranrhóinu og hún sá hann ekki
úturn gluggann.
Gamet hljóp fram ganginn i
áttina að aðaldyrunum. Rétt áð-
ur en þangað kom, nam hún
staðar og þrýsti sér upp að
veggnum, gagntekin ótta.
Allir höfðu hlaupið ,út. Hún
sá Charles og Oliver og John
og sæg af öðm heimafólki og
mörg hross. Niður skarðið kqm
hópur riðandi manna og stefndi
heim að húsinu. Þeir riðu mjög
hratt og allir voru þeir með
byssur og það var eitthvað ó-
vanalegt í fari þeirra. Sem
snöggvast gerði hún sér ekki
grein fyrir hvað það var, en svo
áttaði hún sig á þvi, að það var
vegna þess að þeir voru allir
svartklæddir en ekki í litklæðum
eins og venjan var. f farar-
broddi reið gamall maður. Hann
var eljfel m£ð hpfitðf aj;, og. sjjfur-
hænimar b’”ktu i golunni.
Gamli maðurinn kom auga á
Oliver. Hann sneri hestinum, hélt
í beizlið með vinst.ri hendi og í
hægri hendi hafði hann skamm-
byssuna. Gamet heyrði hróp,
önnur stúlka æpti, eða kannski
vom þær margar. Einn vinnu-
mannanna fór að biðja upphátt
og annar fél] á kné og signdi
sig. Bömin veinuðu og hlupu
úr vegi fyrir hrossunum. Hvqrki
Charles né Oljver voru vopnað-
ir. ekkí heldur John, en John
hljóp til móts við gráhærða
manninn og hrópaði til hans.
Hann talaði spænsku. en Gam-
et var alltof skelkuð til að
skilja hvað hann var að segja.
Oliver hafði líka hlaupið á móti
þeim, endaþótt Charles hefðj
reynt að halda í hann.
Hvíthærðj maðurinn stanzaði
ekki. Garnet sá andlit hans, það
var rist rúnum sorgar og reiði
og hún vissi að þarna var Don
Rafael komjnn. Enginn þurfti að
segja henni hvers vegna hann
var kominn. Hún fann svjtann
spretta út á sér. Allt gerðist á
fáejnum sekúndum,. en þær sek-
úndur vom svo hægar og langur
að þótt hestarnir væru á stökkj.
gat hún séð þá lyfta hófunum
og setja þá niður aftur, það var
eins og þetta gengi svq hægt.
Don Rafael lyfti skammbyssunni.
Hann hrópaði eitthvað til Oli-
vers og þótt hún skildi ekki
orð hans, þá vissi hún að þetta
vom' hræðileg orð. Skothvellur
kvað við, síðan annar og enn
einn og skotin bergmáluðu í
fjöllunum. Oliver seig saman
hægt og óhugnanlega á sama
hátt og diggaramir við Archill-
ette.
Gamet heyrði hálfkæft óp.
Hún vissi ekki að það kom frá
henni sjálfri, fyrr en hún fann,
að-hún var komin á rás og pils-
in þvældust fyrir fótum henn-
ar og hún rakst utanj heimilis-
fólkið. Reiðmennirnir þeystu á
brott jafnhratt og þeir höfðu
'komið, Gamet hljóp þangað sem
Oliver lá eins og hræðileg hrúga.
Hún féll á kné og sneri höfðj
hans við Hann var alveg mátt-
laus í höndum hennar. Hún sá
stórt, rautt sár á hálsinum og
rauðan straum niður skyrtuna.
Blóðið var heitt og vott þegar
það ataði hendur hennar.
Það var blóð á ermum henn-
ar og framan á kjólnum. Hún
horfði á andlit hans. Hún hafði
* séð dána menn við Archillette.
Enginn þurfti að lýsa þeim fyT-
ir hennj.
Það var eins og allt þetta
hefði tekið iangan tíma og þó
hafði hún aðeins komið til hans
aridartaki á undan hinum. Hún
fann tekið ofsalega í öxl sér,
höndin hrifsaði í hana "og þreif
hana burt frá Oliver og þegar
hún leit upp, sá hún Charles.
Hann hratt hennj æðislega burt
frá sér. svo að hún féll við.
Hún brölti upp á hnén og sá
skelkað og æpandi þjónustufólk
umhverfis sig og aftur sá hún
Charles. Hann var orðinn þrek-
laus. Hann hafði fleygt sér yfir
lík Olivers Qg þar lá hann og
kjökraðj eins og barn.
Gamet fann hvernig ógleðin
sótti á hana. Fólk og hús og
fjöll fóm að vagga í krjngum
hana. Hún fann að hún hljóp
aftur af stað, grasið þvældjst
fyrir fótum hennar. Hún vildi
komast inn í herbergið sjtt, burt
frá þeim öllum. Hún komst að
húshominu. Hornið kom á móti
hennj og hún varð fyrir höggi.
Hún féll á kné og flökurleikinn
varð svo ofsalegur oð hún réð
I ekki vjð hann. Loks lá hún
j magnþrota í grasinu og gat ekki
i risið upp. Allt var á iði fyrir
augum hennar. Henni snögghitn-
aði allri og svo fékk hún köldu
og nýja ógleðibylgju. Hún
hnjpraðj sig saman Qg fór enn
að kasta upp.
— Ég get ekki meira, hugs-
aði hún örvílnuð, þegar hún
hafði ekki meim að kasta upp.
— Ég get ekki meira.
En jafnvel þá vissi hún að
það var ýmislegt annað, sem
hún þurfti að geta. Hún átti von
á bami og Oliver var dáinn og
það var engjnn sem gat farið
með henni heim. Hún hafði eng-
an stað að vera nema þetta
hræðilega hús, þar sem Charles
réð ríkjum.
Hún heyrði mikinn hávað.a —
hófatak, hundagelt, skerandi
raddir karla og kvenna- — en
hún heyrði það aðeins sem ein-
hvem innihaldslausan ys. Loks
reyndi hún að rísa á fætur aft-
ur. En hana svimaði svo að allt
fór á hreyfingu' kringum hana.
Hún lyppaðist niður aftur, mátt-
laus eins og tuska og grúfði sig
ofan; grasið meðan allt dúaðj 5
kringum hana.
Hún vissi ekki hve lengi hún
lá þama hjálparlaus, en loks
fann hún að hönd snart hand-
legginn á henni. Rödd sagði við
eyra henni: *— Gamet, Gamet,
heyrirðu til mín?
Gamet gat ekki svarað, vegna
þess að kokið á henni var herpt
saman, en hún hreyfði augun til
og sá John. Hann tók undir axl-
ir hennar, lyfti henni uPP og bar
hana inn í húsið.
Hún hafði skilið herbergisdyrn-
ar eftir í hálfa gátt þegar hún
þaut út. John ýtti upp dyrun-
um og lagði hana á rúmið. Eft-
ir það vissj hún ekki af sér.
Allt varð dimmt og hljótt.
28.
Veitingastofa Silkys ljómaði í
regnþungu kvöldinu. Regnið fo.ss.
aði niður í Los Angeles eins og
sverir vatnskaðlar sem slógust í
litlu ferhyrndu húsin og mynd-
uðu síðan polla og tjamir og
fen á jörðinni.
Flest húsin vom óupplýst. en
í stofum Silkys streymdi ljós-
ið út meðfram gluggahlerunum.
Tvö ljósker loguðu yfir verönd-
inni og tvö í viðbót við aðal-
dyrnar. Að innan heyrðust radd-
ir. glamur í peningum og bollurn
og diskum yfirgnæfði regnhljóð-
ið. Á sli’kum kvöldum var öm-
! urlegt í Los Angeles og veitinga-
| stofa Silkys bjart og þurrt at-
j hvarf.
I Þetta var stórt hús eftir því
sem gerðist í Los Angeles, tvær
j hæðir. Veggimir vom úr múr-
! steini en umhverfis allt húsjð
■ var verönd úr tjmbrj með þakj
ytfir. Á neðri hæðinni vom tvö
' herbergi að framan og tvö bak-
herbergi. í öðm framherberginu
I var bar, í hinu spilaborð. Bak-
; herbergin tvö voru notuð sem
! eldhús og geymsla. í litla gang-
j inum við hliðina á eldhúsinu
var brattur stigj úr óhefluðum
borðum. Hann lá upp á loftið
! þar sem vom svefnherbergi og
fleiri geymslur fyrir drykkjar-
föng. Uppi var dimmt núna, en
herbergin niðri vom eins björt
og unnt var að gera þau með
hengi’ömpum.
f spilasalnum var Silky hús-
bóndinn. Hann hafði tvo náunga
til að útdeila spilunum, strokna
Tinga mexíkana úr hafnarbænum
Mazatlán.
Silky sprangaði um með vax-
borið yfirskegg og klæddur
glæsilegum fötum, sem drógu þó
ekkert úr ógnunjnnj af byssunni
í beltinu. Það var regla á öllu
í ctofnun Sjlkys. Silky sá um
það.
í vinstofunni stóð Florinda með
tvo aðstoðarmenn mexíkanskán
ungling sem hét José og kín-
verskan strákling sem þvoði upp.
Kínverskj strákurinn hafði sitt
eigið nafn. en Florindu líkaði
það ekki og hún kallaðj hann
Mikka. Mikki var með langa
hárfléttu í hnakkanum. Hann
var klæddur rauðum. mexí-
könskum 'jakka, gráum buxum
sem einhver kaninn hafði fleygt
og mjúkum flókaskóm sem hann
hafði keypt hjá Abbott. Mikki
vann hljóðlaust og venjulega
begjandi, en hann skildi spsensku
ágætlega og hann kunni líka
orðið talsvert í ensku. Hann
og Florinda voru góðir vinir.
Vínborðið var traustbyggt. Það
náði þvert yfjr herbergjð veggja
á millj. Til að komast framfyrir
vínborðið varð að fara gegn-
um tvennar dyr, aðrar fyrir
innan, hjnar fyrir framan. Dyrn-
ar fyrir framan borðið voru yf-
jrleitt læstar. Silky vildi ekkj
SKOTTA
Skotta er heima. Hún þykist hafa höfuðverk.
ÐIOÐVIIIINN
á erindi
til allrar
fjölskyldunnar
_l_IQLJIO
HOT SUN&
/
Fín sólarolía Síminn hringir og ég er rétt
byrjaður.
Andrés. Þú varst búinn að
Iofa að vera mættur við
sundlaugina. Drottinn minn!
Eg skai koma elns og skot.
Hvað ertu að pípa. Eru ekki
sundfötin góð?
Undirrit...... óskar að gerast áskrifandi að
Þjóðviljanum
Undirrit..... óskar að fá Þjóðviljann sendan i
einn mánuð til reynslu (ókeypis).
Nafn
Heimili .................
Strikið yfir það sem ekki á við
»