Þjóðviljinn - 16.06.1963, Blaðsíða 8

3 SÍÐA
ÞIÖÐVILÍINN
Sunnudagur 16, júní 1963
GWEN BRISTOW:
I
HAMINGJU
LEIT
þér ótal tækifæri og nú er
mér nóg boðið.“
Gamet tók eftir mörgu í senn
•— dyr opnuðust. fótatak heyrð-
ist úr öllum áttum, stúlkur hróp-
uðu skelfdar og hvöss karl-
mannsrödd sagði: „Frá þarna
stúlkur og verið rólegar. Það er
alvara á íterðum“.
Charles sagði: „Ég hafði gert
mér vonir um að fá þig til að
sjá að þér en nú ertu stödd í
þessu húsi og það er öllum aug-
Ijóst að þú ert ekki fær um að
annast uppeldi bams“.
Gamet tók andköf af reiði.
Stefán orgaði, bæði af hræðslu
og af því hve fast hún hélt
um hann. Úr rúminu hejrrði
hún Texas segja veikum rómi:
,3ölvuð, falska lyddan þín“.
Charles var rólegur og sig-
urviss. Augu hans glóðu. Þegar
hann tók aftur til máls var
rödd hans lág en skýr, endaþótt
Stefán gréti og Texas formælti.
Reiði hans var þeim mun meiri
sem hann fann til vanmáttar
síns. Frammi í ganginum hróp-
aði Estella til stúlknanma á
spænsku. Charles sagði:
„Briggskipið Lydia Belle sigl-
tr til Boston innan skamms. Ég
og kona mín förum með því
til Boston til að gera upp dán-
arbúið eftir fyrri mann hennar.
Við tökum bróðurson minn
með okkur“.
„Ertu genginn ,af vitinu?"
hrópaði Gamet. Hún titraði um
allan kroppinn af reiði. Charles
lét sem hnn heyrði ekki til
hennar — „og þar skiljum við
hann eftir, svo að hann geti
gengið i skóla og alizt upp við
mannsæmandi lífðkjör í stað
þess umhverfis sem þú kýst hon-
um til handa“.
Gamet heyrði í Stefáni og
Texas og Estellu. og fyrir utan
húsið heyrði hún marr í kerr-
um og öskur í nautum. En þó
neyrði hún hvert einasta orð
Hárqreiðslon
PERMA, Garðsenda 21,
giml 33968. Hárgreiðsln. oc
snyrtistoía
Dðmur, hárgreiðsla vlO
allra hæfl.
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstræt-
Ismegin Siml 14662.
H&rgrelðslnstofa
austurbæjar
TMaria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13. simi 14656.
Nuddstofa 4 aanu stað
sem Charles sagði. Reiðin
skerpti sjón hennar og heyrn
og vöðvar hennar stæltust.
Charles hélt áfram:
„Við höfum ekki mátt til að
orsaka hjá þér hugarfarsbreyt-
ingu. En við viljum og getum
tekið barnið frá þér“.
„Nei, ég held nú síður“,
sagði Gamet. Hún var svo
reið að hún fann ekki til
hræðslu. Hvernig í ósköpun-
um hafði hann vitað hvar hana
var að finna, hugsaði hún. en
þessa stundina skipti það engu
máli. Hún þrýsti baminu að sér,
og hún beit saman tönnunum.
„Þú skalt ekki fá hann. Ekki
þótt ég þurfi að rífa í tætlur
þennan viðbjóðslega. litla búk
þinn. Ef þú svo mikið sem
snertir barnið mitt —“
Charles greip framm í fyrir
henni með Jyrirlitningarbros á
vör: ,,Þú ert ekki falleg þegar
þú ert reið, Garnet. og þú hefur
ekki gott af því heldur. Ég
stend ekki einn í þessu máli. Ég
hef fyrirmæli um það frá of-
urstanum sem er hæstráðandi
í LoíS Angeles að þú eigir að af-
henda mér bamið. Hér er plagg-
ið. Sérðu það?“
Hann rétti fram skjal. Hann
horfði á hana nístandi augum.
Það var eins og tvær glóandi
nálar styngjust inn í enni hennr
ar. Hún fann næstum hvemjg
sauð á þeim. Hún komst ekki
lengra burt frá honum. því að
hún stóð þegar með fætuma
upp við rúmið sem Texas lá i,
og útúr herberginu komst hún
ekki, því að Charles stóð í gætt-
inni. Fyrir aftan sig heyrði
hún Texas segja eitthvað. hún
vissi ekki hvað. Hatrið flæddi
um hana alla. Stefán hélt áfram
að gráta í fangi hennar. Hrædd-
ur og kraminn af ofsalegum
tökum hennar, fór hann að
sparka í hana til að losna. Gam-
et tók urn spriklandi fæturna
á honum. Fingur hennar snertu
byssuhylkið og hún fann
byssuskeftið.
Um leið vissi hún, hvað henni
bar að gera. Það var jafnein-
falt og að ganga beint af aug-
um í sólskininu. Hún sá Charl-
es með blaðið í hendinni og ill-
gimislegt sigurbros, augabrýrn-
ar eins og tvö fiðrildi yfir ó-
hugnanlega stingandi augunum.
Hún sá hann stíga skrefi fram-
ar og taka í Stefán til að rifa
hann af henni. Hún fann hvem-
ig hún tók enn fastar um bam-
ið, heyrði Stefán veina af
hræðslu og fann ofsaleg spörk
hans, og svo fann hún og heyrði
að hleypt var af byssu hennar
tvívegis, án þess að hún hefði
eiginlega neitt fyrir því. Ramm-
ur þefur barjt að vitum henn-
ar. IFyrir framan hana seig
Charles niður, hægt og sein-
lega, og um leið hjöðnuðu mik-
ilmennskudraumar hans. Hún
stóð og starði á handaverk sin
og hið eina sem kom upp í
huga hennar fyTsta andartakið,
var að henni bótti leitt að hafa
gert svona mikið uppistand.
43
Skelkaður af hávaðanum
barðist Stefán um af öllum
kröftum. Garnet stóð hálflöm-
uð, með vinstri handlegg hélt
hún um drenginn, hægri höndin
hékk máttlaus niður með hlið
hennar og hélt enn um byss-
una. Það var eins . og þetta
tæki allt eaiman órtíma, en
eftirá vissi hún að aðeins hafði
liðið brot úr sekúndu áður en
hún fann höndina á Texas taka
um úlnlið sér og með hinni tók
hann byssuna af henni. Hún
vissi naumast af því. Hún
horfði eins og dáleidd á b!óð-
strauminn sem rann í áttina
til hennar frá samanhnipruðu
mannverunni á gólfinu.
Um leið heyrði hún stúlkurn.
ar veina og karlmennimir sem
höfðu skipað þeim að vera ró-
legum. hrópuðu og æptu í skelf-
ingu. Hratt fótatak nálgaðist
hana. Gamet heyrði það en
hún vissi það varla fyrr en
hún heyrði raddir tveggja manna
og annar hrópaði: „Það er herra
Hale!“ og hinn: „Hver gerði
þetta? Hver gerði það, segi ég?“
Hún leit upp. Fyrir 'framan
hana stóðu tveir piltar í her-
mannabúningum, annar þeirra
stóð í dyrunum, hinn laut yfir
líkið. Þeir voru komungir. Sem
snöggvast flaug henni í hug að
þeir væru alltof ungir til að
borfa á svona lagað. Áður en
hún gæti jafnað sig. heyrðj hún
Texas segja með ótrúlega
styrkri röddu: „Ég gerði það,
piltar“. Það vakti hana aí dval-
anum. Hún sneri sér við. „Tex-
as!“ hrópaði hún. „Hvað ertu
að segja?“
„Það er bezt — þið farið héð-
an út, piltar“. tautaði Texas.
Annar hermaðurinn hafði tekið
af honum byssuna og þegar
Garnet fór aftur að andmæla,
sagði Texas með erfiðismunum.
„Hún er — móðursjúk. Fáið
hana til að þegja“.
„Þegið þér. kona“. sagði ann-
ar pilturinn auðsveipur. Þeir
gengu að dyrunum til að vama
forvitnu fólki inngöngu. Úti
fyrir voru stúlkur í óhrjálegum
sloppum og Estella með sjal
yfir sér og krullupinna í hár-
inu og nokkrir náungar sem
verig höfðu í nágrenninu og
komu aðvífandi þegar þeir
heyrðu skotin. Charies virtist
hafa skilið eftir opið.
Allir spurðu og þusuðu. Dym-
ar opnuðust inn og piltamir
gátu ekki lokað án þess að færa
til lík Charlesar, þess vegna
tóku þeir sér stöðu á þröskuld-
inum og krosslögðu handlegg-
ina og hrópuðu til fólksins að
hypja sig burt. f þessum há-
vaða og látum kraup Garnet
hjá rúminu og sagði við Tex-
as:
„Láttu þér ekki detta þetta
í hug. Ég ætla að segja
þeim —“
„Gerðu það fyrir mig. mg-
frú Gamet —“. Rödd hans titr-
aði af ákafa. „Ungfrú Garnet,
leyfið mér að taka þetta á mig“.
,,Það get ég ekki, Texas!“
,,Ég hefði gert þetta sama
ef ég hefði verið með byssuna“,
sagði Texas. „Þeir geta ekki
gert mér neitt úr þessu hvort
sem er. Ég á ekki langt eftir“.
Hann strauk um kollinn á Stef-
áni. „Þú verður að hugsa um
litla kútinn þinn“.
Gamet heyrði Estellu gefa
fyrirskipanir frammi á gang-
inu-m. Með grófri og hásri rödd
sinni sagði hún á víxl á lé-
legri spænsku og lélegri ensku
að Þær skyldu þoka Jrá. svo að
Vesturbæjar
verður lokuð frá 18. júní til
9. júlí n.k:
I. DEILD
íslandsmótið
NJARÐVÍKURVÖLLUR kl. 17.00
KEFLAVÍK - AKRANES
Dómari: Magnús Pétursson .— Línuverðir: Einar
Hjartarson og Carl Bergmann.
MÓTANEFND.
legt.
Jæja, — karlinn. Héma em myndir vinar míns.
HANS PETERSEN H;F.
Sími 2-03-13 Bankastraeti 4.
ÚTBOÐ
TilboS óskast í að byggja Rannsóknarstofnun
landbúnaðarins á Keldnaholti. Útboðslýsinga og
teikninga má vitja á skrifstofu Rannsóknaráðs
ríkisins. Atvinnudeild háskólans, háskólalóðinni,
gegn kr. 2.000.00 skilatryggingu. Tilboð verða
opnuð á sama stað þriðjudaginn 25. júní n.k.
kl. 11 f.h.
RANNSÓKNARÁÐ RÍKISINS.
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963
^ggy Sízai 24204
&*I«\>B]ÖRNSS0N 4 £0. p.o, BQX 13M • ttVKMVhC