Þjóðviljinn - 19.07.1963, Blaðsíða 8

3 SlÐA —
ÞIÖDVILIINN —-----------—----------------------------- — Föstudagur 19. júlí 1965
— Vandrasði? Hann brosti. —
Ég held nú siður. Mig langar
bara að vera út af fyrir mig,
það er allt og sumt.
— Jæja, Mabel harmar það
sjálfsagt ekki. Þér verðið eftir-
lætisgesturinn hennar!
Hann greip um hönd gömlu
konunnar og brosti. — Ég er
yður mjög þakklátur, frú Lam-
bert, sagði hann. — Og ef þér
verðið á fótum í kvöld, þá get-
um við kannski horft saman á
sakamálaleikritið.
— Ég verð á fótum. Það er
of heitt til að sofa hvort sem
er.
— Ágætt.
Konan kinkaði kolh, renndi
augunum yfir herbergið og fór
síðan út.
Hann beið þess að fótatakið
fjarlægðist, síðan sneri hann
lyklinum í skránni, gekk að
glugganum og dró hlífamar nið-
ur.
Hitínn var kæfandi; ekki beint
r;l;ur, en þó fyllti hann herberg-
ið og kreisti raka úr hverri svita-
holu líkama hans. Hann fór úr
jakkanum, losaði um bandið og
tók það yfir höfuðið: reif sig úr
blám, svitavotri skyrtunni og
fleygði henni á rúmið; henti
fötunum frá sér eins og þau
væru eitruð.
Það hvein í vatnspipunum þeg-
ar hann skrúfaði frá kalda kran-
anum og góða stund seytlaði
rauðgulur vökvi úr ryðguðum
rörunum; síðan kom linkuleg
vatnsbuna. Hann opnaði pappa-
tðskuna og sótti þangað raf-
magnsrakvél. Hann leitaði að í-
stungu í baðherberginu en fann
enga, svo að hann tók annan
Xampann úr sambandi og tengdi
rakvéhna fcar.
Hann baðaði sig í skyndi, fór
aftur inn í svefnherbergið og fór
í einu skyrtuna sem eftir var,
kryplaða en hreina. Hann hristi
dökkgráu flannelsbuxurnar og
fór í þær líka.
Hann virti sjálían sig fyrir
sér í speglinum. Myndin sem
birtist honum var af fremur fríð-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEINH og DÓDÓ
Laugavegi 18 m. h '(lyfta)
Sími 24616.
P E R M A. Garðsenda 21,
súnl 33968. Hárgreiðslu. og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN.
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Simj 14662.
HÁRGREIÐSLtJSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugawegi 13 — simi 14656.
— Nuddstofa á sarna stað. —
um, myndarlegum ungum manni,
sem maður hefði getað rekizt á
í smærri háskólum í Nýja Eng-
landi. Hárið var dökkbrúnt, næst-
um svart og slétt. Nefið ögn bog-
ið, en ekki þó áberandi, og var-
irnar fremur þykkar.
Hann lauk við að greiða sér,
brosti til spegilmyndarinnar og
fór að taka upp úr ferðatösku
sinni.
1 henni voru tvennar stuttar
nærbuxur, ein nærskyrta, þrenn-
ir sokkar, upplituð, brún sport-
skyrta, einlit grænt bómullar-
bindi (snyrtilega samanrúllað) og
nokkrir vasaklútar. Hann tók þá
upp og fleygði þeim í miðskúff-
una á kommóðunni. 1 töskunni
voru ennfremur nokkur stór,
brún umslög, sem hann með-
höndlaði með meiri alúð. Hann
opnaði efsta umslagið og tók
upp hvítan ritvélarpappír og setti
pappírinn varlega á riðandi smá-
borð við vegginn.
Enn einn hlutur var í ferða-
töskunni. Shtin 32,20 lögreglu-
skammbyssa. Hann tók hana upp
og losaði um festinguna. Hólkur-
inn opnaðist. Hann stakk hend-
inni niður í hliðarvasann á tösk-
unni, tók upp fimm koparkúlur,
renndi þeim inn í hólkinn og
smellti honum aftur.
Hann gekk að borðinu og sett-
ist. Nokkrar mínútur starði hann
á blöðin. Svo tók hann upp lang-
an, bláan kúlupenna og skrifaði:
Karl prófessor Blake. —
— Nei, sagði hann lágt og
vöðlaði blaðinu saman.
Kæri Max —
Hann skrifaði þar til blaðið
var þéttskrifað. Þá braut hann
bréfið vandlega saman og stakk
því í hvítt snyrtilegt umslag og
skrifaði utan á það nafnið Max
Blake og sömuleiðis alla titlana á
eftir nafninu og hið flókna heim-
ilisfang.
Síðan gekk hann að gluggan-
um og dró hlífina upp.
Fyrir neðan var kona að aka
bamavagni yfir götuna, þungstíg
og luraleg.
Karlmenn hölluðu sér upp að
bílum, reyktu og hreyfðu varim-
ar í þögulum samræðum Þeir
hreyfðu sig með hægð eins og
blátt mistrið sem hvíldi yfir
fjarlægum fjöllunum, með hægð
eins og skýin, eins og þeir væru
að bíða. Og loftið var heitt og
mollulegt.
Lítil grá borg, á Iitinn eins og
púður.
2
Ella McDaniel leit á klukkuna
og andvarpaði. Hún hafði verið
viss um að liðinn væri klukku-
tími síðan hún leit á hana síð-
ast, en hún var ekki nema 4,10,
þannig að aðeins sautján mínút-
ur höfði mjakaðist áfram. Hún
óskaði þess að hún gæli snúið
klukkunni upp að vegg. en auð-
vitað kom það ekki til mála.
Herra Higgins myndi ekki skilja
það.
Hún tók upp svamp og í
fimmta skipti síðan síðastj gest-
urinn hafði komið þurrkaði hún
svarta marmaraborðið. Síðan
fægði hún kranana vandlega og
gekk að blaðagrindunum. Það
var ekkert nýtt og ekkert myndi
bætast við fyrr en næsta þriðju-
dag og hún var búin að lesa
allt nema bíla-tímaritið og Harp-
ers. Hún raðaði heftunum, stokk-
aði þau upp.
4.19 e. h.
Hún geispaði. Þetta var erfið-
asti tíminn. Frá klukkan eitt til
þrjú voru viðskipavinir og hún
hafði nóg að gera við að útbúa
maltmjólk og sódadrykki og af-
greiða kók; og klukkan hálfsjö
fóru krakkamir að líta inn og
hún hafði einhvem til að tala
við. En tíminn þama í milli var
afleitur. Þá varð henni ljóst
hvað h'f hennar var í rauninni
dauflegt.
Hún vildi óska þess að það
væri kominn sunnudagur og hún
og Hank hefðu sætzt (einhvem
veginn) og væru niðri við ána,
Hank ber að ofan í upplituðu
bláu buxunum og hún í búningn-
um sem pabbi kærði sig ekki um
að hún væri í innanum fólk.
Óskin rættist og bún síóð
þama grafkyrr og horfði á þetta
eins og kvikmynd.
Ella var lítil og béttvaxin. Hún
var fastholda. Og litarháttur
hennar var þannig, að hún virt-
ist alltaf svoh'tið útitekinn. Fót-
leggimir á hinum skólastelpun-
um voru hvítir, beinir með leista-
fömm um öklana, en hennar
voru brúngulir og kálfamir
mjókkuðu niður á við í sterk-
legar sinar. Af þessum sökum
var henni illa við að vera í
hinum sjálfsögðu, hvítu leistum,
en hún mátti nú til samt. Jafn-
vel fullorðnar konur í Caxton á-
litu það ósæmandi að ganga um
með bera ökla.
Brjóstin faldi hún venjulega
undir viðrí hvitri silkiblússu, sem
var hluti af skólabúningnum, og
slétt, dökkt pils huldi, reyndar
með minni árangrí, granna mitt-
ið og ávalar mjaðmimar. Æsandi
hárgreiðsla var næstum hið eina
sem hún gat leyft sér, enda
lagði hún rækt við hana.
Andlit hennar sýndi sextán ár-
in; en með nokkurri fyrtrhöfn og
dálitlum farða tókst henni ein-
stöku sinnum að sýnazt eldri.
Hún áleit sjálfa sig Doris
Day gerðina, gagnstætt Marilyn
Monroe gerðinni, og hún gerði
ráð fyrir því að það væri þetta
bamalega útlit sem gerði Hank
svo feiminn við hana stundum.
Auðvitað var það skiljanlegt.
Sautján ára strákar voru nsestum
alltaf feimnir. En samt sem áður
fór hún á mis við afskaplega
margt, það vissi hún. eora Dilla-
way, sem var ekki eins lagleg,
hafði hérumbil látið Jimma Ser-
entino nauðga sér eltt kvöld í
Stjömuskini bíla bíóinu, og Sally
Monk talaði grunsamlega fátt
um stefnumótið sitt við Thad
Deman.
Hún fylltist skyndilegri reiði
eins og svo oft þessa viku, og
um leið varð hún dáhtið döpur.
Hún hefði getað sætt sig við það
allt saman vegna þess að Hank
var vinsælasti strákurinn í Caxt-
on menntó. En þegar hún komst
að því að hann hefði farið með
Rhodu Simms til Rustys og þau
hefðu ekki komið heim fyrr cn
klukkan eitt um nóttina, þá varð
allt ónýtt. Rhoda var hávær og
strákamir blístruðu á eftir henni,
en hún var ekki alltaf í hrein-
um nærfötum og hún haíði þanp
ósið að spýta útúr sér sígarettu-
tóbaki. Hún hafði líka fleiri
ósiði.
Jæja, þetta sannaði að minnsta
kosti eitt. Hank var kannski stór
og myndarfegur, en hann var
ekki annað en drengur. Hann var
lítill drengur og Ella var kona
og af því stöfuðu einmitt vand-
ræðin.
Hún velti fyrir sér hvort allai
konur yrðu bara að doka við og
bíða þess að drengimir næðu
þeim.
Hún þurrkaði svart marmara-
borðið og hélt áfram með óskina
sína. Hank hafði verið að tala
við hana eins og alltaf þegar
þau voru ein; allt í einu þagnaði
hann. Regnið hafði gefið öllu
silfurgljáa og það var kul í loft-
inu.
Hank leit um öxl. Ekkert vai
að sjá nema engið, stórvaxið
grasið, niðandi áin. Og þau tvö
saman.
Hann gekk nær henni.
— Ella, sagði hann. — Mig
langar til að segja þér dálítið.
Mig langar til að þú vitir að þú
ert dásamlega falleg og gimileg
stúlka.
Síðan tók hann hana í fang
sér og dró hana að sér og kyssti
varir hertnar með áfergju.......
Hún lá við hliðina á honum
í röku grasinu, sagði honum að
bún hefði aldrei verið kysst,
kysst í alvöru, þegar bjallan
hringdi.
Ella deplaði augunum og leit
upp.
Ungur maður í dökkum fötum
stóð í dyrunum. Hann var há-
vaxinn með slétt, svart hár og
hann horfði á hana.
Hann lokaði dyrunum og bjall-
an hringdi aftur. — Halló, sagði
hann.
Ella brosti hikandi. Hún sagði
— Hæ, en málhreimur hennar
gerði kveðjuna að einhverju sem
líktist — Ha, og hún varð vand-
ræðaleg, vegna þess að þetta var
aðkomumaður. Sennilega að aust-
an. Það var auðséð.
Hann gekk að afgreiðsluborð-
inu, til hennar og brosti á móti.
— Ég er að velta því fyrir mér,
ungfrú hvort þú getir látið mig
hafa eitthvað af skiptimynt. Mig
vantar heilmikið af sentum.
— Andartak, sagði Ella. — Ég
skal athuga það. Hún ýtti á
hlutlausa hnappinn á peninga-
kassanum. — Allt í lagi, sagði
hún.
Aðkomumaðurinn var setztur
á stóL Hann' fékk tvo dollara-
seðla. — Máttu missa tuttugu
stykki?
— Ég býst við því.
Hún tók upp lófafylli af sent-
um, taldi tuttugu og setti þau
í hlaða á borðið. Hún gat ekki
ímyndað sér hvað neinn hefði
að gera við svo mörg sent, en
hún kunni ekki við að spyrja.
Langlínusamtal útheimti mikla
skiptimynt, en það var hægt að
nota fjórðungsdoUara í sjálf-
virka símann.
— Þökk fyrir.
Allt í einu var orðið mjðg
hljótt: ekkert heyrðist nema
suðið í rafmagnsviftunni sem
snerist letilega og tifið í klukk-
unni og hennar eiginn andar-
dráttur.
Augu ókunnuga mannsins virt-
ust hvíla á henni, en þau voru
hlýleg og vingjamleg. Það var
ekkert að óttast. Herra Higgins
kæmi aftur eftir nokkrar mín-
utur.
— Var það nokkuð fleira?
spurði hún.
— Tja, sagði ungi maðurinn.
— Ég held næstum ég gæti þeg-
ið kaffiboUa. Rödd hans var
skýr og sterk, en alls ekki vit-
und hörkuleg. Þetta var mjög
þægileg rödd.
Ella kinkaði kolli og gekk að
glerkaffivélinni. Hvíti einkennis-
Lúðvík frændi hvernig stend-
ur á því að við erum sriðugri
en dýrin.
Það er af þvi aó vlð hðfum
þumalfingurinn og getum þcss
vegna notað alls konar verk-
færi. Nú skal ég sýna yklutr.
Lúðvík frændi hvað var það
aftur sem þú sagðir okkur
um þumaifingurinn?
Ég sagði ekkert. Farið þið
strax I rúmið.
S K OTTA
Ég er ekki hissa þótt foreidrar þínir hafi farið út til að borða.
r
/ sumar-
ferðalagið
Kvensíðbuxur íyrir
aðeins krónur 195.00.
Nælonteygjubuxur, af-
bragðs efni, fyrir aðeins
kr. 395.00 og 545.00.
Barna- unglinga og
fullorðinsstærðir.

Aðalstræti 9.
Sími 18860.
Verðlækkun
GRÓÐURHÚSAGLER
3ja mm. 60x45 cm. kr; 48.50 pr fermeter
4ra mm. 66x60 cm. kr: 69.50 pr. fermeter.
TAKMARKAÐAR BIRGÐIR.
MARS TRADING COMPANY H.F.
Klapparstíg 20 — Sími 173 73.
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 196°
Simi 249H4
•^W^BJÖRNSSON * CO. p 0. BOX 1IU • RÉYKJAVlK

bifreiðaleigan HJÓL “'".2TZ™
Gerizt áskrifendur
að Þjóðvifjanum
\