Þjóðviljinn - 28.07.1963, Blaðsíða 7

f
Sunnudagur 28. júlí 1963 --—— -——=—---------------------- ÞJÖÐVILIINN -----;—" ~ ' ............... -r. ... StoA %
Reykvískur nautabani og
Vestmannaeyingar
Það var mikil kátína í einu
tjaldinu yíir morgunkaffinu og
voru þar á ferð reykvískur
nautabani úr Sláturfélagi Suð-
urlands og tvær fjölskyidur úr
Vestmannaeyjum.
Það eru þau Guðmundur
Björnsson og kona hans Guð-
munda Ágústsdóttir, Skúlagötu
52, Reykjavik, og Óskar Bjöms-
son, bilstjóri og Sigríður Sig-
urðardóttir, Faxastíg 5, Vest-
mannaeyjum og Einar Magnús-
son, verkamaður og Guðrún
Eyjólfsdóttir, Faxastíg 31, Vest-
mannaeyjum. Morgunkaffið var
til reiðu.
— Það er bara mjólkurlaust
á heimilinu og kellingamar
hættar að mjólka og við famir
að gamlast, sagði Einar spotzk-
ur á svip.
— Það held ég karlinn sé
orðinn ruglaður, sagði konan.
— Það er mikið af bílum í
Vestmannaevjum, sagði Óskar.
Þrír og fjórir með hverri ferð.
Hvar endar þetta?
Það fer nú að nálgast þús-
undið i þessum litla bæ. Þrjár
sýslur á meginlandinu eru íyr-
ir neðan okkur í bílafjölda.
öll eru þau ættuð undan
Eyjafjöllum. Þau hafa haft
samflot á tveimur bílum og
ætla að heimsækja gamla æsku-
vinkonu að Vikingavatni í
Keiduhverfi. Hún er líka undan
fjöllunum. Það er húsfreyjan á
bænum. Hún heitir Guðrún
Jakobsdóttir.
— Óskup verður gaman að
sjá hana, blessaða.
Vestmanneyingar sækja mik-
ið til meginlandsins um þennan
árstíma.
Þetta er þeirra hvíldartími.
— Nú verðum við að fara
að drífa okkur af stað, sagði
ein konan.
Guðrún mín bíður eftir okk-
ur.
— Ekki dugar að slóra svona
kallaskammir.
— Er kerlingin að hrökkva
upp af standinum, sagði Einar.
Svona var gamanið græsku-
laust á ferð norður í landi.
g. m.

Hér standa þau fjTÍr framan tjaldið og cru að lcggja upp. Þau eru Guðmundur Björnsson, nautabani og Guðmimda Ágústsdóttir kona
hans og eru þau búsett að Skúlagötu 52 í Reykjavík. Óskar Björnsson, bilstjórí og Slgríður Sigurðardóttir, Faxastíg 5, Vestmanna-
eyjum og Einar lngvarsson, verkamaður og Guðrún Eyjólfsdóttir, Faxastíg 31, Vestmannaeyjum.
Höggormsbit ban-
ar árlega 40 þús.
Alþjóðahellbrigðismálastofn-
unin telur, að vægt reiknað
Iáti árlega 40.000 manns lifið
eftir höggormsbit, segir í tíma-
riti stofnunarinnar, „World
Health".
Flestir eða kringurn 70 af
hundraði þeirra sem þannig
láta lífið, eiga heima i Asíu. en
þar er að finna nálega aliar
tegundir af eiturnöðrum. Af
þeim 2500 nöðrutegundum, sem
til eru í heiminum, eru tæpar
200 lífshættulegar mönnum.
Vmis lönd og landsvæði eru
algerlega laus við eiturslöngur,
t.d. Chile, Nýja Sjáland. Irland.
Madagaskar og margar aðrar
eyjar.
I Afríku er mikið um högg-
orma. Þar hafa m.a. fundizt
tvær tegundir af gleraugna-
slöngum, sem spýta frá sér
eitrinu. Þær geta báðar hæft
mann í andlitið með eiturgusu
i 3—4 metra fjarlægð.
Nú orðið eru til góð lyf gegn
höggormsbiti; begar búið er að
ná eitrinu úr nöðrunum og
gera það óvirkt, er því dælt í
eitthvert dýr, t.d. hest, sem
síðan vinnur úr því móteitur.
Úr blóði þessa dýrs fá menn
blóðvatn, sem notað er til að
hjálpa mönnum og vemda
þá. Alþjóðaheilþrigðismála-
stofnunin sendi slíkt þlóðvatn
til Burma, þegar landsmönnum
var ógnað af höggormum, sem
leitað höfðu til hærri staða eft-
ir mikil flóð í landinu (Frá SÞ)
Farartæki framtíB-
arinnar ú bftpúBum
í tímariti Alþjóðaflugmála-
stofnunarinnar, „ICAO Bulleí-
in“, segir að farartæki, sem
svífi á Jofpúðum, eigi senni-
lega eftir að gegna veigamiklu
hlutverki, bæði í sambandi við
fólks-.og vöruflutninga á léttu
yfirborði sem og á vegum og
vötnum.
Þessi farartæki loftsins voru
notuð til reynslu árið 1962.
Framleidd hafa verið sýnishom
til tilrauna, ekki aðeins í
Bretlandi og Bandaríkjunum,
heldur einnig í Frakklandi,
Svíþjóð, Japan og Sovétríkjun-
um. Farartæki. sem framleitt
var í Bretlandi, getur flutt 38
farþega með 80 hnúta hraða á
klukkustund. 1 Bandaríkjunum
nafa menn áhuga á farartækj-
um, sem flutt geti mörg hundr-
uð farþega og farið enn hraðar
en brezki „loftpúðabíllinn“.
Ekki er óhugsanlegt, að þessi
nýju farartæki útrými með öllu
hefðbundnum farþega- og vöru-
flutningabílum.
1 tímaritinu er einnig skýrt
frá ört vaxandi notkun „loft-
strætisvagna“ í ýmsum löndum
(flugvéla sem fara reglulega
milli staða og ekki barf að
panta sæti í). Ennfremur eru
flugvélar æ meir notaðar í við-
skiptaferðum, landbúnaði o.s.
frv. (Frá SÞ).
Flytur skipbrots
mennina heim
Douglas Dakota leiguflugvél
Flugfélags Islands kom til
Reykjavíkur sl. föstudagskvöld
frá Feereyjum og hafði þá lokið
fyrstu áætlunarferðum félagsins
mili! Færeyjo pg annarra
landa. Voru farþegar í bessym
ferðum sgmtals um 00 og gengu
þær eínP öS t>ezt vej’ður á kos-
ið.
1 dag, smmidaM. mun leigu*
flugvélin fara tvær ferðir t.il
Færeyja, aðra árdegis og hina
siðdegis, og flytja þangað skip-
brotsmennina af færeyska skip-
jnu Blikur, sem fórat við Græn-
land aðfaranótt fimmtudagsins.
Sem kunnugt er þjargaðj v-
þýzka eftirlitsskipið Poseidon
áhöfninni og var það væntan-
legt ui Reykiavíhv.r snemrrw í
merguH,

Frúin lúrir eins og uppú-
haldsköHur
Hallgrímur rennismiður var
á þönum kringum forláta mask-
ínu í tjaldskörinni og var að
hita morgunkaffið áður en lagt
var upp.
— Maður er svo helvíti al-
mennilegur við kellinguna sína.
Þama fær frúin að lúra í ból-
inu eins og uppáhaldsköttur og
strjúka sig og bíða eftir kaffi-
sopanum.
Þarna eru á ferð tveir bræð-
ur með eiginkonum sínum og
heita þau Rannveig Jónsdóttir
og Hallgrímur Guðjónsson,
rennismiður í Héðni og búa
þau að Holtagerði 4 í Kópavogi
og Anna Karin Jónsson og
Stefán Guðjónsson, útvarps-
virki, og eru þau búsett á Isa-
firði.
Anna Karin er norsk og
kynntust þau Stefán úti í Nor-
egi, en þar vann Stefán tvö ár
hjá fyrirtækinu Simonsen Rad-
íó, en það framleiðir sem kunn-
ugt er Simrad-asdictækin is-
lenzk fiskiskip.
Þau eru búin að vera fjóra
daga á ferðalagi með þriggja
vikna sumarfrí fyrir höndum,
ætluðu þeir bræður að reyna
við silungsveiði í Mývatni og
ætla einnig að heimsækja sfld-
arstaðina fyrir norðan og aust-
an. Stefán með Simradinn á
heilanum og Hallgrímur að
skoða vélamar í síldarverk-
smiðjunum, sem hann hefur
verið að smíða í allan vetur.
Mig langar til að sjá hvemig
þær snúast, sagði hann.
Við erum að drekka morgun-
kaffið og Simradinn kemst á
dagskrá. — Mikill snillingur
er Friðrik A. Jónsson sem
umboðsmaður hér á landi.
Hann er eiginlega uppfinninga-
maður á þessu sviði ogánorska
fyrirtækið honum mikið að
þakka. Nú hummaði í norsku
frúnni.
— Friðrik er sífeBt með til-
lögur eftir breyttum aðstæðum
og gerði í vetur tilraunir með
speglahalla í tækjunum og er
það miðað við fiskigöngur dýpra
i sjónum en áður og þarámeð-
al síldina fyrir Suðurlandi; og
þeir taka mikið tillit til hans.
— Þetta norska fyrirtæki hef-
ur þanizt út síðustu árin og
byggði grunnsinn á fjöldafram-
leiðslu í íslenzk fiskiskip. Fyrst
núna er Simradinn að ryðja
sér til rúms í norskum fiski-
skipum og hafa norskir bank-
ar ekki viljað viðurkenna
þessa tækniþróun. Islenzka
dæmið hefur hinsvegar orðið
þeim hvatning og hefur ekki
Blotinn innan fró og
þakklceti til heimsins
Það hafði verið annasamur
morgunn hjá einum reykvísk-
um rafvirkja og hans fólki og
höfðu þau hjónin þvegið þvott
í morgunsárinu.
Húsbóndinn var að ljúka við
að hengja upp þvottinn og það
hvein hressilega í frúnni inni i
tjaldinu.
Þetta er nú meiri uppákom-
an, Jón minn.
Eitt bamið hafði pissað undir
um nóttina og vaknaði fjöl-
skyldan holdvot og hélt ég að
hefði rignt þessi óskup um nótt-
ina, jafnvel skúrafall og skildi
ekkert í þessu, því að tjaldið
er gott.
— Ég reiknaði ekki með
þessu flóði innan frá. Söku-
dólgurinn hló hinsvegar fram-
an í pabba sinn og skríkti yfir
þresti vappandi í tjaldskörinni
og vildi gefa honum brauðmola.
Þarna var á ferðinni Jón
Þorgeirsson rafvirki, meí fjöl-
skyldu sinni en þau <?ru bú-
sett að Langholtsvegi 27 i
Reykjavík.
Jón starfar við mælaprófun
hjá Rafmagnsveitu Reykjavík-
ur. Honum varð tíðrætt um
góðan aöbúnaó við íerðamenn
á Akureyri. — Þetta tjaldstæði
er hreinasta fyrirmynd hjá Ak-
ureyringum, sagði hann. Oft
má reyna mannkindina og
hrollköld næturreynsla með
innri orsakir hafa opnað augu
mín. Ja, til dæmis þetta.
— Hér er vandræðalaust
hægt að fara út í skyndiþvott.
Sérðu trjábeltið þarna, sem
skýlir tjaldstæðinu fyrir norð-
anáttinni og er til íegurðar-
auka, og sundlaugin hinum
megin til reiðu.
— Snyrtiherbergi fyrir kon-
ur og karla og bílastæði fyrir
framan tjaldið sitt, og allt er
þetta rúmgott á grænni flöt.
— Reglusemin og þrifnaður-
inn liggur í loftinu og það má
vera órólegur maður til sálar-
innar, sem hagar sér ekki eftir
þvf í hvívetna. Mér er sagt, að
Isfirðingar hafi gert tilraun til
þess að koma svona tjaldstæði
upp fyrir ferðamenn yfir sum-
arið.
— Sú tllraun fór út um þúf-
ur og er ótjaldandi þarisumar.
En hér er fordæmið, góðirháls-
ar. Aðrir staðir á landinu ættu
að taka þennan blett til fyrir-
mynte og b.afa þa<5 ékoypis,
farið fram hjá Norðmönnum
fiskisæld íslenzkra skipa og
eru þeir fyrst núna að átta sig
á mikilvægi þessa tækis. Aðrav
fiskveiðiþjóðir taka líka eftir
þessu og pantanir streyma inn
núna. Simonsen Radíó þenstút.
— Og Friðrik A. Jónsson
hefur gefið þeim tóninn.
Norska fyrirtækið gaf Guð-
mundi á Rafnkelsstöðum tvo
Simrada í Sigurpál og var það
út á Víði II., sem er orðinn
frægur um alla Evrópu.
— Bandarískt hafrannsóknar-
skip fékk sér svona taeki í vet-
ur. Það var mikil viðurkenning
fyrir norskia fyrirtækið og er
kallaður norskur tæknisigur, en
margir gleyma hlut Friðriks A.
Jónssonar.
— Japanir voru fljótir að átta
sig á Simradanum og hófu
fjöldaframleiðslu á litlumtækj-
um. Simonsen Radió var líka
fljótt að átta sig. Hvaöan kom
vísbendingin? Var það Friðrik?
Nú hló norska frúin.
Kaffidrykkjunni lokið og dótt-
ir þeirra Hallgríms og Rann-
veigar að koma úr sundi og
mál að leggja upp.
Innan úr tjaldinu hveln í frúnni svohljóðandi röksemd: — Cíuð
almáttugur. Eg tolli ckki á mynd. Svona líka illa tilhöfð. En
þarna stendur Jón Þorgeirsson, rafvirki ásamt börnum þeirra
Jóni og Vilborgu. Ilvort cr, sökudólgurinn?
Hér eru sænsku stúdentarnir frá Uppsala við tjaldstað stnn og
ern moð fríinska Sítróinn fyrir framan sig. Þeif
Kroui! og Ipgyar Sypnson,

\