Þjóðviljinn - 28.02.1964, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 28.02.1964, Blaðsíða 10
10 SÍÐA ÞJÖÐVIUINN Föstudagur 23. fsbrúar 1931 hefði sjálfur á tímabili athugað þann möguleika að flytja útbún- aðinn upp í fjöllin til að komast hjá hinu leiðinlega slefi yfir Hafið. Því miður reyndist það ógemingur. Það var enginn ör- uggur lendir.garstaður nógu nærri sjávarmáli; stallurinn sem hafði verið svo hagkvæmur Spenser var of hátt uppi til að koma að gagni. Yfirverkfræðingurinn var ekki viss um að honum væri um þá hugmynd að hver hreyfing hans væri mynduð með aðdráttarlins- um uppi í fjöllunum — ekki svo að skilja að hann gæti neitt gert í málinu. Hann hafði þegar þver- neitað málaleitan um að mynda- vél væri sett á skíðin — Milli- hnattafréttum til mikils léttis, þótt Lawrence vissi það ekki, og öðrum fréttastofum til sárrar gremju. Svo gerði hann sér ljóst, að það gæti verið gagnlegt að hafa skip í nokkurra kílómetra fjarlægð. Það gæti lagt til við- bótar upplýsingarás og ef til vill væri hægt að notfæra sér það á fleiri vegu. Það gæti jafnvel hýst einhverja, þar til hægt væri að ferja íglúin út til þeirra. Hvar var teinninn? Nú ætti hann að fara að sjást! Sem snöggvast óttaðist Lawrence að hann hefði sokkið og horfið nið- ur í rykið. Það myndi auðvitað ekki hindra þá í að finna Sel- enu, en það gæti tafið þá um ; fimm eða tiu mínútur þegar hver sekúnda var dýrmæt. Hann stundi af feginleik; hann hafði ekki komið auga á mjóan teininn þar sem hann bar við fjöliin. Stýrimaðurinn hafði þég- ar komið auga á hann og breytti nú ögn um stefnu. Skíðin námu staðar sitt hvor- um megin við teininn og um leið var hafizt handa. Átta geim- klæddar verur hófu að afferma stór hylki með miklum hraða og leggja þau niður eftir sérstöku mynztri. Flekinn fór að taka á sig mynd þegar málmgrindin var fest á hylkin og létta fíber- glergólfið lagt yfir hana. Aldrei fyrr í sögu Tunglsins höfðu jafnmörg augu fylgzt með framkvæmdum þar, og það var hinu vakandi auga í fjöllunum að þakka. En um leið og menn- imir fóru að vinna, steingleymdu þeir milljónunum sem fylgdust með athöfnum þeirra. Allt sem máli skipti var að koma flekan- um fyrir og setja upp tækin sem áttu að fylgja hinum hola, lífgefandi bor niður að markinu. Á fimm mínútna fresti talaði Lawrence við Selenu og lét Pat og McKenzie fylgjast með að- gerðum. Hann vissi naumast af því að hann var líka að gefa milljónunum upplýsingar. Loks að tuttugu mínútum liðn- HARGREIÐSLAN ■ Hárgrelðslu og snyrtistofa STEINU og DÓDÓ Langavegl 18 m. h. (Iyfta) SlMI 24616. P E R M A Garðsenda 21 SlMI 33968. Hárgreiðslu- og snyrtistofa. Dömur! Hárgreiðsla ”10 allra hæfl. TJARNARSTOFAN. Tjamargötu 10. Vonarstrætis- megin. — SlMI 14662. hArgreiðsldstofa ADSTURBÆJ AR, (Maria Guðmundsdóttir) Laugavcgi 13 — SlMI 14656. — Nuddstofa á sama stað. — um var borinn tilbúinn, fyrstu fimm metra hlutinn mundaður eins og skutull sem varpa skyldi í hafið. En þessi skutull átti að flytja líf, ekki dauða. — Við erum að koma niður, sagði Lawrence. — Fyrsti hlut- inn fer niður núna. — Þið verðið að flýta ykkur, hvíslaði Pa. — Ég þoli þetta ekki öllu lengur. Það var eins og allt væri í þoku fyrir honum; hann mundi varla eftir öðru en þessari þoku. Hann hafði þyngsli fyrir brjóst- inu en honum leið ekki beinlínis illa — var bara ólýsanlega þreyttur. Hann var rétt eins og vélmenni að vinna verk sem hann vissi ekki lengur til hvers var, hafi hann þá nokkum tíma vitað það. Hann hélt á skrúf- lykli í hendinni; hann hafði. tek- ið hann úr verkfærakassanum fyrir löngu, því að hann vissi að hann myndi' þurfa á honum að halda. Kannski myndi hann minna hann á hvað hann átti að gera þegar þar að kæmi. Úr mikiUi fjarlægð heyrði hann óm af samræðum sem ekki voru ætlaðar eyrum hans; ein- hver hafði gleymt að stilla tæk- ið. — Við hefðum átt að hafa bor- inn þannig að hægt væri að skrúfa hann af ofanfrá. Ef hann er nú of máttlítill til þess. — Við urðum að taka áhætt- una; hitt hefði tafið okkur um klukkutíma í viðbót. Fáðu mér — Svo þagnaði samtalið; en Pat hafði heyrt nóg til að reiðast — eða ef hægt var að tala um reiði hjá manni i hans ástandi. Hann skyldi sýna þeim — hann og vinur hans doktor Makk — Makk — hvað? Hann mundi ekki lengur hvað hann hét. Hann snéri sér í sætinu og leit í kringum sig í ömurlega útlít- andi klefanum. Hann gat ekki strax greint eðlisfræðinginn úr þessum hópi líkama; svo sá hann að hann kraup hjá frú Williams sem virtist ætla að eiga sitt banadægur á afmælisdegi sín- um. McKenzie hélt súrefnisgrím- unni yfir andliti hennar, án þess að gera sér Ijóst að ekkert suð heyrðist lengur frá geyminumog mælirinn var fyrir löngu farinn .að sýna núll. — Við erum að koma, sagði útvarpið. — Þú ættir að heyra hann snerta á hverri stundu. Svona fljótt? hugsaði Pat. En auðvitað væri fljótlegt að reka •niður þunga stöng. Honum fannst hann mjög snjall að finna þetta út. Bang! Eitthvað hitti þakið. En hvar? — Ég heyri í því, hvíslaði hann. — Þið eruð komnir. — Við vitum það, svaraði röddin. — Við finnum að hann tekur niðri. En þú verður að sjá um hitt. Geturðu sagt okkur hvar borinn kemur við? Er hann á auðum bletti á þakinu eða er hann yfir leiðslunum? Við skul- um hækka hann og lækka nokkrum sinnum til að hjálpa þér. Pat var hálf gramur yfir þessu; honum fannst það mikið óréttlæti að hann skyldi þurfa að taka svo mikilvæga ákvörð- un. Bang, bang, bang, söng borinn við þakið. Þótt hann ætti lífið að leysa (Af hyerju fannst hon- um þetta svona viðeigandi setn- ing?) gat hann ekki áttað sig almennilega á hljóðinu. Jæja, Jæja, þeir höfðu engu að tapa... — Áfram, tautaði hann. — Það er í lagi. Hann varð að endurtaka þetta tvisvar áður en þeir skildu hvað hann sagði. Um leið byrjaði borinn að nísta sundur yzta lagið — þeir voru fljótir að átta sig þama uppi. Hann heyrði borhljóðið greinilega — það var fegurra en nokkur tónlist. Hann komst gegnum fyrstu hindrunina á minna en mínútu. Hann heyrði hljóðið þagna. Síð- an jækkaði starfsmaðurinn bor- inn nokkra sentimetra að innra laginu og hann fór aftur að snúast. Nú var hljóðið miklu greini- legra og auðvelt að staðsetja það. Pat uppgötvaði sér til nokk- urs angurs, að það var býsna ná- lægt aðalrafmagnsleiðslunum í miðju loftinu. Ef hann færi þar í gegn.... Hægt og slagandi brölti hann á fætur og gekk á hljóðið. Hann var kominn að upptökunum, þegar ryk féll ofanúr loftinu. neistar flugu í allar áttir — og það slokknaði á ljósunum. Til allrar hamingju logaði enn á neyðarljósunum. Pat var lengi að venjast hinni daufu, rauðu birtu; svo sá hann að málm- stöng stóð niður úr loftinu. Hún þokaðist hægt niður unz hún var komin hálfan metra inn í klefann, þá stóð hún kyrr. Það glumdi í útvarpinu bakvið hann og það var að segja eitt- hvað sem hann vissi að var mik- ilvægt. Kann reyndi að átta sig á því meðan hann festi skrúf- lykilinn utanum endann á stöng- inni. — Losaðu ekki endann fyrr en við segjum til, sagði þessi fjar- læga rödd. — Við höfðum ekki tíma til að festa öryggisspeldi héma megin — pípan er opin út í tómið héma megin. Við segjum þér til strax og við er- um tilbúnir. Ég endurtek — losaðu ekki endann fyrr en við segjum til. Pat óskaði þess eins að mað- urinn hætti þessu þvargi; hann vissi nákvæmlega hvað hann átti að gera. Ef hann legðist af öllu afli á skrúflykilinn — svona — þá myndi borhausinn losna af og hann gæti aftur andað. Af hverju haggaðist þetta ekki? Hann reyndi aftur. — Guð minn góður, var sagt úr talstöðinni. — Hættu þessu! Við erum ekki tilbúnir! Þið missið allt loftið! Bíddu hægur, hugsaði Pat, og lét sem hann herði ekki trufl- unina. Það er eitthvað bogið við þetta. Skrúfa getur snúizt í þessa átt — eða hina. Ef ég er nú að herða á í stað þess að losa? Þetta var hræðilega flókið. Hann horfði á hægri hönd sína, síðan á þá vinstri; hvorug gat hjálpað. (Og ekki heldur þessi vitlausi maður sem æpti í út- varpið). Jæja, hann skyldi reyna að snúa í hina áttina og vita hvcrt það gengi betur. Með miklum myndugleik sner- ist hann hringinn í kringum stöngina meðan hann hélt í hana með annarri hendi. Síðan féll hann á skrúflykilinn úr hinni áttinni og hélt í hann með báð- um höndum til að missa ekki jafnvægið. Andartak hvíldi hann upp við hann og laut höfði. — Tökum fast á, tautaði hann. Hvað í ósköpunum þýddi þetta eiginlega? Hann hafði ekki hug- mynd um það, en hann hafði einhvern tíma heyrt þetta og honum fannst það viðeigandi. Hann var enn að velta þessu fyrir sér, þegar borhausinn fór að losna undan þunga hans, hratt og auðveldlega. Fimmtán metrum ofar stóðu . I.awrence yfirverkfræðingur og menn hans sem snöggvast næst- um lamaðir af skelfingu. Þetta hefði engum þeirra dottið í hug; þeir höfðu gert ráð fyrir alls konar óhöppum, en ekki þessu. — Coleman — Matsui! hvæsti Lawrence. — Tengið súrefnis- pípuna við í guðs bænum. Meðan hann var að hrópa til þeirra, vissi hann að það yrði um seinan. Enn átti eftir að gera tvær tengingar, áður en súrefn- ishringrásin kæmist í lag. Og það voru skrúfutengingar en ekki hraðtengingar. Eitt af þess- um smáatriðum sem venjulega skiptu máli, en gátu nú ráðið lífi og dauða. Eins og Samson í myllunni rölti Pat í kringum stöngina og ýtti á undan sér handfanginu á skrúflyklinum. Þetta var auð- velt, jafnvel fyrir hann í þessu ömurlega ástandi; nú hafði haus- inn færzt niður um meira en tvo sentímetra — hann hlyti bráðum að losna af.... Jæja, — þetta var að koma. Hann heyrði dauft suð sem hækkaði óðum meðan hann sneri. Þetta var auðvitað súr- efni að streyma inn í klefann. Eftir andartak gæti hann andað aftur og öll vandræði væru á enda. Suðið var orðið að uggvæn- legu hvæsi sem hækkaði með hverju andartaki, og nú fór Pat að velta fyrir sér hvort hann væri í rauninni að gera það sem hann átti að gera. Hann hætti, horfði hugsi á -skrúflykilinn og klóraði sér f höfðinu. Hann gat ekki fundið neitt athugavert við athafnir sínar; en ef útvarpið hefði gefið honum fyrirskipanir á þessari stundu, hefði hann kannski farið eftir þeim, en Q D Z á o ! l/l 1 IXI 9 X cá s Q 1 áZ'.’Tr 5 <#] ; #! , Þetta er nýr hattur, klæðir hann mig ekki vel? Hann sýnir mér allavega fram á nokkuð kæra Andrés- ín<k Virkilega? Hvað er það? Að það sé guðsþakkarvert, að þú ert eir.s og þú ert ....... ..... hvemig í ósköpunum færi ef þú hefðir tvö höfuð? Þcgar pabbi notar símann, velur hann númerið, segir það sem hann nauðsynlega þarf og skellir síðan á — Mundir þú GETA Icikið þaá eftir? TRÉSMIÐIR TRÉSMIÐIR Nokkrir ósóttir aðgöngumiðar á árS'hátíðina eru seldir á skrifstofu félagsins í dag. Skemmtinefnd. Skrá yfír íslenzk skip 1964 miðað við 1. janúar 1964, ásamt skrá yfir skip í smíðum, er komin út, og er til sölu á skrifstofu Skipaskoðunar ríkisins, Hamarshúsinu, Reykjavík. Skipaskoðunarstjóri. FRAMKVÆMDASTJÓRA VANTAR Framkvæmdastjórastaða í Múlalundi, öryrkja- vinnustofum S.Í.B.S. í Ármúla 16, er laus til um- sóknar. Stofnun þessi hefur um 60 öryrkja að vinnu, er vel vélvædd og hefur vaxtarskilyrði. Upplýsingar hjá Þórði Benediktssyni, Bræðraborg- arstíg 9. — Engar upplýsingar gefnar í síma. VERKAMANNAFÉLAGIÐ DAGSBRÚN ABaífundur verður haldinn í Iðnó sunnudaginn 1. marz 1964 klukkan 2 eftir hádegi. DAGSKRÁ: 1. Venjuleg aðalfundarstörf. 2. Breytingar á reglugerð Styrktarsjóðs Dagsbrúnarmanna. 3. Önnur mál. Félagsmenn eru beðnir að fjölmenna á fundinn og sýna skírteini við innganginn. Stjórnin. 4 4

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.