Þjóðviljinn - 19.08.1964, Qupperneq 6

SlÐA
ÞJðÐVILJINN
Miðvikudagur 19. ágúst 1964
Paradís er á milli
Rómar og Napolí
Sagt er að undirbúningi sé
nú langt komið að töku nýrr-
ar risamyndar sem Dono
di Laurentiis ætlar að láta
gera eftir Biblíunni, en þang-
að hafa fjölmargir kvik-
myndaframleiðendur oft sótt
efni og mikinn gróða. Marg-
ar sögur hafa verið á kreiki
um það, hvaða leikstjóri
myndi taka þetta óhemjulega
verkefni að sér. Nú hefur
tekizt að fá John Huston til
verksins, en ekki er ljóst.
hvort þann á einn að bera
ábyrgð á því, eða hvort hann
verður yfir flokki leikstjóra.
Handritið er skrifað af leik-
.fmgR wrrt/t/inm'' wwsr'"' ^

Tsjerkassof sem hinn dauðadæmdi visindumaður í „Alll fyr-
ir mennina". /
JULES offJIM
með andstæðum
forteiknum
Bæjarbíó gaf mönnum kost
á að kynnast Francois Truff-
aut fyrir skömmu og sýndi
hans merkilega ástarleik, Jul-
es og Jirti. Síðasta mynd
þessa meistara heitir La Pe-
au Douce. eða ,,Hin mjúka
húð”.
Eins og í fyrri myndinni
kemur hér sá gamli og góði
þríhymingur við sögu, en lít-
ur hér nokkuð öðru vísi út:
einn karlmaður og tvær kon-
ur. Hann er fertugur ritstjóri
— önnur er eiginkona hans,
hin flugfreyja. Truffaut læt-
ur öriögin greiða þessum per-
sónum öllum nokkurnveginn
jafnþung högg — tíu mínút-
um fyrir leikslok hefur Pierre
yfirgefið konu sína, Franca,
og hin unga ástkona hans.
Nicole, hefur farið frá hon-
um. .,Sagan fer illa”, eins og
sagt er. ,
Sagt er að Truffaut hafi
fundið efni í myndina í
franska glæpamálatímaritinu
Detective. Rétt er, ^ að La
Peau Douce rúmar brot úr
ýmsum ástarsögum þar sem
aðilar lenda í ógöngum, og
einmitt samskonar og flnnai
má i Detective i hverri viku.
Truffaut er tryggur lesandi •
skáldinu Christopher Fry, sem
á sínum tíma var talinn efni-
legur höfundur (íslendmgar
eiia að þekkja manninn af
,.Ætlar konan að deyja?”).
Hitt þykir mönnum svo verra
að Fry átti aðild að hir)ni
aumu mynd Wylers um Ben
Húr. „ ,
Þes.sa daga er víst verið að
girða af svæði einhverstaðar
milli Rómar og Napolí þar
sem Paradís skal standa.
Rætt hefur verið við marga
ítalska og ameríska leikara
um þátttöku í myndinni. Og
vitað er að Peter O'Toole hef-
ur þegar verið tryggður, en
hann varð frægur fyrir leik
sinn í risamyndinni um Ara-
bíu Lárus.
Huston þekkja menn m.a.
af hinni skrautlegu mynd um
ævi málarans Toulouse-Lautr-
ec, ,,Molin rouge”. Annars
hafa sumir Iátið í Ijós undr-
un sína yfir því að einmitt
hann skyldi veljast til verks-
ins, því að á fjórða tug ald-
arinnar kvað hann hafa látið
frá sér fara nokkrar róttækar
myndir og deiluvekjandi.
1 nýlegu viðtali um ráðn-
ingu sína segir Huston m.a.:
.,Menn hafa spurt mig hvort
myndin verði fremur kaþólsk
Gamanmynd eftir INGMAR BERGMAN
Fyrir skömmu var frumsýnd í Stokkhólmi ný kvikmynd eftir Ingmar Bergman og er þetta
gamanmynd, sem heitir „Svo ekki sé minnzt á allar þessar konur“. Það fylgir þessum táðind-
nm, að Bergman hafi í hyggju að hætta störfum i tíina til að hafa næði til að yfirvega ýms
þýðingarmikil vandmál tilverunnar. Myndin er af þeim Bibi Anderson og Jarl Kulle í hlut-
verkum sínum í myndinni.
í anda en protestantísk. Hún
verður hvorugt. Hún verður
aðeins full af guðsótta og
hræsni. Ég veit enn ekki hver
á að leika Evu. Og ég veit.
ekki hvort hún verður ljós-
hærð eða dökkhærð. Það
virðist ekki hafa skipt miklu
máli þá”.
Gengið hefur orðrómur um
að söngkonan fræga, Maria
Callas, eigi að leika Söru,
konu Abrahams. Huston hef-
ur eþþii neitað þessu, og þeg-
ar menn spurðu hann, hvort
primadonnan ættj ekki að
syngja í myndinni, svaraði /
hann því einu til. að sér væri
svo sem sama þótt hún fengi
leyfi til að raula dálítið.
Huston var auðvitað spurð-
ur að því, hvort hann að-
hylltist sjálfur nokkur trúar-
brögð. Hann svaraði:
,,Eigum við ekki að segja,
að ég trúi á a'lþjóðleg kirkju-
þing?”
Tsjerkassof hlaut Lenínverðlaunin
þessa blaðs, og finnur á síð-
um þess ..sannanir um mann-
legan veikleika”, og það er
þessi veikleiki sem hann hef-
ur áhuga fyrir. „Ég hef aldrei
haft samúð með saklausum
manni sem verður fyrir ó-
gæfu. Ég krefst ákveðirinar
lágmarkssektar af honum
sjálfum” segir hann í Les, Lett
Lett resFrancaises.
,,La Peau Douce” heldur
hann áfram, er mjög raunsæ
kvikmynd um ótryggð í
hjónabandi. Hún gefur and-
póetíska mynd af ástinni, er
að vissu leyti Jules og Jim
með andstæðum formerkjum.
Ég hef mestan áhuga á hinni
sviknu eiginkonu. Hún er í
flestum tilfellum vanþakklátt
hlutverk. En hér er hún með-
höndluð eins óvenjulega og
hægt er — hún er nokkurs
konar andsvar við Jules i
„Jules og Jim”
Leikararnir í aðalhlutverk-
um eru fremur litið þekktir
nema þá Jean Desailly sem
leikur eiginmanninn. Eigin-
konuna leikur Nelly Bened-
etti og ástkonuna Francoise
Dorleac, og er þetta fyrsta
hlutverk hennar. Myndin er
tekin i ibúð Truffaut sjálfs.
Fáir sovézkir leikarar eiga
sér lengri og meiri sögu
í kvikmyndum en Nikolaj
Tsjerkassof. ,
Hann hlaut fyrst vinsældir
í myndinni „Baltíkfulltru-
inn”, sem löngu er orðið eitt
af hinum klassísku kvik-
myndaverkum um byítinguna.
Tsjerkassof var þá þrítugur
að aldri og lék háaldmðan
prófessor og mönnum þótti
næsta furðulegt hve vel þess-
um bráðunga manni tókst að
ná tökum á rödd og hreyf-
ingum aldraðs manns — hitt
var svo auðveldara fyrir leik-
arann að miðla persónu sinni
af því andlega æskufjöri setn
hefur jafnan einkennt góða
vísindamenn. Tsjerkassof
leikur þama aldurhniginn líf-
fræðing, sem án hiks og efa
tekur afstöðu með bylting-
unni.
Vanþakklátara var hlutverk
leikarans I kvikmynd sem
gerð var eftir hinni miklu
sögulegu skáldsögu Alexei
Tolstojs um Pétur mikla. Þar
lék Tsjerkassof son Péturs,
leiðinlega persónu og óhrjá-
lega sem flæktist í samsæri
gegn föður sínum. En góðar
gáfur listamannsins tryggðu
það auðvitað, að. þetta litla
hlutverk varð eftirminnilegt.
Myndin um Pétur mikla
var upphaf sterkrar þjóðern-
isstefnu í sovézkri kvik-
myndagerð. Hápunktinum
náði hún í meistaraverki Eis-
ensteins um ívan grimma, en
þar lék Tsjerkassof aðalhlut-
verkið. Og hefur verið sagt
um frammistöðu hans í þeirri
myiid. að hún hafi tryggt
fullnaðarsigur hinum einfalda,
hnitmiðaða sterka stíl Eisen-
steins. Mynd þessi á sér
flókna sögu: seinni hluti
hennar var ekki sýndur á
sínum tíma vegna þess að
hann var talinn niðrandi fyr-
ir „oprítsjniki” sem var nokk-
urskonar leynilögregla Ivans
grimma — og það þótti held-
ur ósiðlegt þá að tala illa um
svoleiðis stofnanir. Hinsvegar
hafa margir gagnrýnt mynd-
ina á síðari árum fyrir, að
hún sé lofgjörð um einvalda
og harðstjóra.
Það yrði of langt að telja
upp allar þær myndir sem
þessi fjölhæfi leikari hefur
tekið þátt í: hann virðist
jafnvígur á hlutverk virðu-
legra vísindamanna og hlá-
legra skemmtikrafta, fyrir-
byltingarbónda („Vinimir”)
og hins ógleymanlega Don
Quijote.
Síðasta kvikmyndin sem
Tsjerkassof hefur tekið
þátt í heitir „Allt fyrir menn-
ina” og hefur Georgí Natan-
son gert hana. Þar leikur
hann atómvísindamann er
Dronof heitir, og á skammt
eftir ólifað er myndin hefst,
og okkur grunar snemma að
dauði hans ^é svo skammt
undan vegna þess hve Dronof
hefur hvergi hlíft sér við
störf sín. Myndin segir frá
því, hvernig Dronof ver síð-
ustu dögum ævinnar og
hvernig honum tekst að
Francoise Borlcac lclkur ástkonuna — flugþernuna Nicole.
mæta dauðanum með þeirri
bjartsýnu trú sinni. að allt
sem hann hafi hugsað og gert
komi öðrum mönnum að
Framhald á 9. síðu.
WYLER Á
ENGLANDI
William Wyler er byrjaður
á fyrstu myndinni sem hann
gerir í Englandi. Hún heitir
„Safnarinn” og er gerð eftir
sögu eftir John E. Fowles
sem fjallar um ungan mann,
sem rænir ungri stúlku og
lokar hana irini í öfugsnúinni
viðleitni til að sanna henni
ást sína.
cocol
ÍPARIS
Rússneski rithöfundurinn Go-
gol hefur orðið fyrir því all-
oft að verk hans séu kvik-
mynduð bæði í heimalandi
hans og annarsstaðar. Sér-
staklega hafa menn verið
hrifnir af Kápunni. sögu um
langa og stranga baráttu alls
vesæls skrifara fyrir því að
koma sér upp skjólflík — sem
síðan er rænt af honum
kvöldið sem hann fagnar
þessum grip með saspstarfs-
mönnum sínum.
Nú_ hefur spurzt að Roger
Coggio ætli að gera mynd
eftir sögu, sem kvikmynda-
menn hafa hingað til látið í
friði. en það er „Úr dagbók
hms geðveika” — en efni
hennar er nokkumveginn það
sem nafnið gefur til kynna.
Hér er enn sem í mörgum
sögum Gogols öðrum lýst
Harmleik litla mannsins í
blóðfélaginu: andsvár hans
verður hér upphafning á
sjálfum sér í dagdraumum,
sem síðar breytist í full-
komna geðveiki.
i
I