Þjóðviljinn - 24.09.1964, Síða 10

10 SIÐA
ÞJÖÐVILJINN
Flmmtudagur 24. septomber 1964
ekki framar að hlusta á rödd
konu sinnar.
— Eg er ekki að reyna að
halda neinu leyndu, Clara, sagði
Jack og talaði með lágri og ró-
legri röddu í þeirri von að for-
dæmi hans hefði róandi áhrif á
hana. Hann vissi að hún var í
sama herbergi og Maurice og
gat gert sér í hugarlund hve
skaðlegt það væri fyrir sjúk-
linginn að hlusta á þessa geð-
veiku, jagandi rödd að nætur-
lagi, sem var svo þrungin hatri
og eymd.
— Ætlarðu að neita því að þú
reynir að leggja Maurice á hill-
una í heilt ár? hrópaði Clara
hærra en nokkru sinni fyrr. .
— Ég reyndi að telja hann á
að bjarga lífi sínu, sagði Jack.
Ekki skal ég neita því.
— Bjarga l'ífi sínu! æpti Clara.
— Þú skalt ekki hafa áhyggjur
af lífi hans! Hann lifir bæði þig
og mig. Jack þóttist vita að
engin yfirlýsing hvorki læknis-
fræðileg né annars konar, megn-
aði að koma Clöru í skilning um
að hinn duglegi atorkumaður
sem hún hafði gengið að eiga,
væri ekki ódauðlegur. Á vitfirr-
ingslegan hátt var það hollusta
við Delaney og sýndi styrk ást-
ar á honum. — Þú reyndir að
ryðja honum úr vegi í heilt ár,
hélt hún áfram, — meðan þú og
ungi maðurinn ginuð yfir öllu.
Þú veizt hvað handrit þessa
pilts var Maurice mikils virði.
Þú veizt hvað hann varð hrif-
inn af því. Þú veizt að það hefði
komið honum í fremstu röð, ef
hann hefði fengið að kvikmynda
það, og þess vegna ákvaðstu að
taka það frá honum. Og þú not-
færðir þér það að hann lá hjálp-
arvana í rúminu til að fá hann
til að samþykkja allt saman. Og
þú varst meira að segja svo
blygðunarlaus að segja það upp
í opið geðið á Maurice að þú
hefðir ráðlagt piltinum að láta
hann ekki fá handritið. Vegna
þess að þú hélzt að hann væri
of veikburða til að hreyfa hönd
sér til varnar. Neitarðu þessu?
— Eg vil ekki tala meira við
þig, Clara, sagði Jack. — Eg
held þú hafir ekki næga dóm-
greind til að hlusta á heilbrigða
skynsemi.
— O, ég hef dómgreind, sagði
hún með ofsa. — Og það er ein-
mitt þess vegna sem þú reyndir
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III. h. (lyfta) -
SÍMI 2 4616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa. •
D ö M O B !
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN, - Tjamar
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SIMIj 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Guðmundsdóttir' r.augavegi 13
— SlMI: 14 6 56 - Nuddstofa á
sama stað.
að leyna þessu fyrir mér. Vegna
þess að þú vildir ekki að neinn
kæmist að því. Og það er ekki
nóg með það, að þú reynir að
eyðilegja framtíð Maurices — þú
skalt ekki halda að ég viti ekki
hvernig þú og þessi vitlausi
strákur umbreytið öllu sem
hann hefur gert í þessari kvik-
mynd, eyðileggið allt það fallega
og góða til að spilla fyrir hon-
um. Þetta er síiðasta tækifæri
Maurices, óþokkinn þinn, og þú
reynir að eyðileggja það, vitandi
vits að koma öllu fyrir kattar-
nef, og svo vogarðu þér að koma
í sjúkrastofuna til hans og láta
eins og þú hafir áhyggjur af
honum, þykjast vera vinur hans,
senda honum blóm.
Ég neyðist til að hlusta á
hana til enda, hugsaði Jaek og
færði heyrnartólið frá eyranu.
Það er bezt hún fái að spýta
öllu úr sér þá fæ ég að tala
við Maurice á eftir ....
— Og ég veit að þú gerir það,
þú skalt ekki halda að ég viti
það ekki! hélt hún áfram að
rausa. — Þú ert afbrýðisamur út
í hann. Þú hefur alltaf öfundað
hann. Vegna þess að honum
gengur vel og þú þolir það ekki,
velgengni hans. Og vegna þess
að hann svaf einhvern tíma hjá
dragmellunni, sem þú varst gift-
ur og þú hefur aldrei fyrirgefið
honum það —
Jack heyrði rödd Delaneys
langt úr fjarska: — Clara, sagði
Delaney. — Hættu þessu í ham-
ingju bænum.
— Ég hætti þegar ég er búin,
sagði Clara reiðilega. Og svo
hélt hún áfram að tala við
Jack: — Láttu þér ekki detta
í hug, að þú getið snúið þig út
úr þessu. Maurice er búinn að
tala við Holt. Þú ert búinn að
vera og það er þessi vitlausi
strákur líka. Tucino tekur við
öllu saman í fyrramálið og lýk-
ur við kvikmvndina og þú getur
hypjað þig þangað sem þú átt
heima, innanum hina kontorist-
ana.
— Fyrirgefðu, en ég vildi
gjarnan fá að tala við Maurice,
sagði Jack.
__ Þú ferð aldrei nokkurn
tíma að tala við hann, sagði
hún.
— Hamingjan cóða! Það var
rödd Delaneys. — Fáðu mér
símann.
Andartak bevrðist aðeins hást
hvæsið í Clöru, svo heyrðist
rödd Delaneys í síimanum,
þreytuleg, hljómlaus. — Hvað
ætlar þú að segja við mig, Jack?
spurði hann.
— Er það satt, að þú hafir
sagt Holt að þú viljir að Tucino
ljúki við kvikmyndina? spurði
Jack.
— Já.
— Hlustaðu _ nú á, Maurice,
sagði Jack. — Ég segi þetta ekki
sjálfs mín vegna, heldur vegna
þín. Ég ætla að fara til Holts
og fá hann til að halda Tucino
í skefjum og láta Bresach og
mig ljúka við kvikmyndina fyr-
ir þig. Það er engin von um
hana öðru vísi ....
Delaney andvarpaði. — Jack,
sagði hann hljómlaust. — Ef ég
heyri að þú komir nálægt kvik-
myndaverinu á morgun, þá fer
ég upp úr rúminu og stilli mér
sjálfur bakvið kvikmyndavéi-
ina!
— Maurice, sagði Jack. —
Þetta er kannski síðasta tæki-
færið sem ég hef til að tala við
þig — kannski síðasta tækifær-
ið sem nokkur hefur til að tala
við þig — og þess vegna verð-
urðu nú að fá að heyra sann-
leikann aldrei slíku vant. Þú
hefur eyðilagt sjálfan þig á hé-
gómaskap, Maurice, og í kvöld
fullkomnar þú þá eyðileggingu.
Og konan þín elur á hégóma-
skapnum, vegna þess að hún vill
að þú eyðileggir þig. Vegna þess
að þá kemur þú til hennar,
vegna þess að hún á þig ein
þegar þú ert niðurbevsður og
þér líður illa. Hún sagði mér
þetta sjálf kvöldið eftir að ég
kom til Rómar, Maurice. Þú
rambar á barmi hyldýpisins,
Maurice, og það vita allir. Allir
nema þú, Maurice. Ég hef gert
allt sem ég hef getað til að
draga þig burt frá þessu hyl-
dýpi — enn er hægt að bjarga
þér — og enn er margt sem
er þess virði að bjarga því. Þú
sannaðir það þegar við töluðum
saman í kvöld á spítalanum.
Varpaðu þessu nú ekki öllu frá
þér ....
— Ertu búinn? sagði Delaney.
Jack andvarpaði. — Já. sagði
hann. — Ég er búinn.
— Farðu burt úr borginni,
Jack, hvíslaði Delaney. — Strax.
Með hægð lagði Jack símtólið
frá sér. Það heyrðist dálítill
smellur og svo varð hljótt í her-
berginu.
78
Glataður, hugsaði hann. Og ég
sem hélt að ég væri búinn að
bjarga honum í kvöld. Jack
mundi eftir sjálfsánægju sinni
og hristi höfuðið hryggur í
bragði. Ennþá var eitt sem hann
varð að gera. Hann tók símann
og bað um númerið hjá Holt.
Hanrt var sjálfsagt vakandi,
hugsaði Jack. í nótt eru allir
vakandi.
— Sam, sagði hann, þegar
hann heyrði rödd Holts. — Þú
veizt sjálfsagt hvers vegna ég
hringi.
— Já, sagði Holt. — Frú Del-
aney gerði mér þann heiður að
hringja til mín fyrir stundar-
fjórðungi.
— Þá er þetta allt búið að
vera, sagði Jaek.
— Það þarf ekki að vera,
sagði Holt. — Ég vil gjarnan
reyna að verða við óskum
Maurices eftir því sem hægt er,
Jack, en það er margt fleira
fólk riðið við þetta mál og tals-
vart fé í húfi. Ef þú vilt sam-
þykkja það, höldum við áfram
á sama hátt og nú, með þig sem
leikstjóra og vonum að Maurice
taki sönsum.
— Nei, Sam, sagði Jaek.
— Hann vill ekki taka sönsum
og ég vil ekki halda áfram.
Hann fékk mig til að koma
hingað og nú er hann búinn að
tilkynna mér að ég geti farið.
Og þá fer ég.
— Jæja, sagði Holt. — Mér
þykir þetta mjög leitt. Er nokk-
uð sem ég get gert fyrir þig?
— Ég fer héðan með fyrstu
flugvél sem ég næ í, sagði Jack.
— Viltu hafa upp á Bresach og
útskýra þetta allt fyrir honum?
— Já, auðvitað, Jack.
— Ef þú kemur einhvern
tí,ma til Parísar, þá líttu inn til
mín, Sam. Þá ætla ég að bjóða
þér og Berthu út að borða.
— Já, það geturðu reitt þig
á að ég geri, sagði Holt. —
Vertu alveg viss um það. Hve-
nær fer flugvélin þjn?
— Ég held það fari vél um
eittleytið sem ég ætti að ná í.
— Ég skal senda ávísunina
þína á hótelið einhvern tíma
fyrir hádegið, sagði Holt.
Jack hló raunalega. — Þú
færð ekki mikið fyrir aurana
þína, Sam?
— Ég er í _ olíubransanum,
sagði Holt. — Ég er vanur að
tefla á tvær hættur. Og tapa.
— Hefurðu hugsað þér að
halda áfram samvinnunni við
Delaney og Tucino? spurði Jack
forvitnislega.
Það var löng þögn í símanum.
— í einlægni sagt, þá held ég
ekki, Jack, sagði Holt. — Ég
held ég ætti heldur að halla
mér að olíunni. Ég ræð víst bet-
ur við hana.
— Hm, sagði Jack. — Jæja,
en þú verður að gæta vel að
vini mínum Delaney fyrir mig,
Sam.
— Ég er hræddur um að það
sé ekki mikið sem ég get gert
þar, sagði Sam rólega. — Hvorki
ég né nokkur annar. Góða nótt,
Jack.
— Góða nótt. Jack lagði tól-
ið á.
Finito, hugsaði hann. Á minni
beztu ítölsku.
Hann litaðist um í tómu her-
berginu, sem var rökkvað um-
hverfis ljóskeiluna skrif
borðslampanum sem skein niður
á símann. Það var kalt og gleði-
snautt, gervimunaður, staður
fyrir utangarðslólk, einveru og
brostnar vonir. F-’iffuIl flaska
af whiskýi stóð á borðinu hjá
dyrunum og þar hjá opin sóda-
vatrísflaska r _vö glös. Jack
hellti whiskýi í glas handa sér
og ögn af sódavatni. Sódavatnið
var flatt, en það skipti engu
máli. Hann stóð og dreypti á
drykknum og hann var enn í
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
# Seljum farseðla með flugvéfum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
# FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
# Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LANDSVN n-
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.Oo BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBC® LOFELEIÐA
Skrifstofumaður óskast
Upplýsingar um menntun og fyrri störf
sendist í pósthólf 458 fyrir n.k. föstudag.
Nokkrir trésmiðir
óskast nú þegar. Upplýsingar gefur Óskar Eyjólfs-
son, Ármúla 3.
Samband ísl. samvinnufélaga.
Orðsending
frá Bókaútgáfunni Fjölvís
Þau fyrirtæki, iðnaðarmenn og aðrir, er kynnu að
vilja fá starfsemi sína skráða í „VIÐSKIPTI
DAGSINS11, í Minnisbók FJÖLVÍS fyrir árið 1965,
eru vinsamlega beðnir að tilkynna það sem fyrst
og helzt ekki síðar en 5- okt. n.k. í síma 2I-576O
daglega kl. 10—12 og 13—15.
Einnig geta þau fyrirtæki er hafa hug á að kaupa
Minnisbók FJÖLVÍS 1965, og fá gyllingu á hana
fyrir sig, pantað hana í sama síma og á sama tíma.
Bókin kemur út í byrjun desember n.k.
Bókaútgáfan FJÖLVÍS.
©!
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum,
vélum og áhöldum,
efni og lagerum o.fl.
Heimistrygging hentar yður
Heimilisfryggingar
Innbús
Vafnsfjóns
Innbrofs
Glerfryggingar

TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
UNDARGATA 9. REYKJAVlK SlMI 21 260 SlMNEFNt t SURETY
VÖRUR
Kartöflumús — Kokómalt — Kaffi — Kakó
KRON ■ búðirnar.
I
b