Þjóðviljinn - 22.10.1964, Blaðsíða 10

10 SlÐA
ÞJÓÐVILIINN
Fimmtudagur 22. október 19P4
ANDRÉ BJERI <E:
EIN- HYRNINGURINI N
laeknisms. Þá hafði hann getað
umflúið örlög sín. Kvenfólk
gengur aldrei nógu hreint til
verks; hún hafði víst ekkert að-
hafzt síðan. Jaeja, það þurfti víst
karlmann til. Hann yrði að sjá
til þess að bamið fengi lyfið sem
við átti. Hann var aleinn í hús-
inu, stundin var komin. Nú varð
að nota tækifærið!
Eftir andartak stóð hann inni
i bamaherberginu. Þama lá
hann i brúðuvagninum — allur
reifaður eftir atburðinn í morg-
un. Er hægt að hata dauðan
hlut? Hann fann til einhvers
sem minnti á hatur. Já, svo að
þú setur bragð fyrir mig karl-
inn — og gerir mig næstum ör-
kumla? Og þú fyllir telpuna
mina af alls konar grillum? 1
þetta sinn skaltu ekki sleppa!
Hann kippti brúðunni uppúr
vagninum. Hvaða fiðringur fór
um bakið á honum? Honum
fannst einhvem veginn sem
hann héldi á einhverju lifandi.
Það var bezt að Ijúka þessu af.
Og hann flýtti sér aftur inn í
stofuna, að svo miklu leyti sem
meiddi fóturinn leyfði. Beint að
aminum.
Þar hikaði hann andartak. Er
það rétt sem þú ert að gera
núna? Já, það er rétt. Það sem
pabbi gerir, er alltaf rétt. Hann
er hirðstjóri guðs á jörðu.
Og hann lagði Púkk á eldinn.
Hann lagði hann á háann
fcubb yzt í logunum, þannig að
hann gæti ef til vill þrifið hann
burt á síðustu stundu, ef hann
sæi sig um hönd. Hann steig
fjagr. Nei, hann sæi sig ekki um
hönd. Og þama læstist eldurinn
í gasbindið. Far vel. skrýmslið
þitt litla ....
— Ertu að brenna ungfrú Her-
mansen, pabbi?
Hann snarsneri sér við. Hið
fyrsta sem hann kom auga á var
Púkk. Hann sat á lágu borði
frammi við dyr og starði á hann
með glerperluaugnaráðinu. Og
við hliðina á honum stóð Myrth
í dyrunum. Hún horfði líka á
hann, alvarlega og rannsakandi.
— Ung- ung-frú hvað? spurði
hann alveg ringlaður.
Svo sneri hann sér aftur að
aminum. Umbúðimar herptust
saman í eldinum og urðu að
ösku og nú tóku logamir til við
það sem gasbindið hafði hulið.
— Það var litla svefnbrúðan.
Myrth tók Púkk af smáborð-
inu og þrýsti honum að séreins
og til að vemda hann. Hún gekk
hægt í áttina til föður síns.
— Það var Púkk, sem þú ætl-
aðir að brenna, var það ekki?
Björt bamsröddin var miskunn-
arlaus í spum sinni.
— Já, ég verð að viðurkenna
að ég------Hann var undarlega
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og snyrtistofu
STEINU og DÓDÓ Laugavegi 18
III hæð (lyfta) SÍMI 2 4616.
P E R M A Garðsenda 21 —
SlMI; 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D Ö M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SÍMI: 14 6 62.
HÁRGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR — Maria Guðmunds-
dóttir Laugavegi 13. — SlMI:
14 6 56 — NUDDSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
vandræðalegur yfir að hafa lát-
ið standa sig að verki. Og hann
tautaði og reyndi að gera sig
myndugan í rómnum; Læknir-
inn segir að þú hafir ekki gott
af að leika þér með þessa brúðu,
skilurðu....
Galopin augun voru skær og
full af djúpri ró. Þetta augnaráð
lét ekki smámuni koma sér úr
jafnvægi. Allt í einu hristi hún
höfuðið svo að tíkarspenamir
dingluðu: Læknar em kjánar,
pabbi. Hún strauk saurgula topp-
húfu Púkks. Og svo vita þeir
ekki einu sinni að álfar eru ó-
dauðlegir.
Þetta var sagt rólega og alvar-
lega eins og við á þegar gefnar
eru yfimáttúrlegar upplýsingar.
En pabbi var enn dálítið ringl-
aður; hann leit af Púkk á arin-
inn og frá aminum á Púkk. Vina
mín, það var Púkk sem var með
umbúðimar, var það ekki?
Myrth kinkaði kolli: Jú, en
áifar eru aldrei lengi veikir
20
í einu, skilurðu. Bara nokkrar
mínútur.
Aftur þessar rólegu upplýsing-
ar. Þannig hljóta englar að vera:
rólegir. Það var gott að vita þaö,
ef ske kynni að maður rækist
á einn.
— Jæja, sagði hann, feginn
fræðslunni. .
— Og svo fékk ungfrú Her-
mansen mislinga og fékk um-
búðimar lánaðar hjá Púkk ....
Já, en þá lá allt í augum uppi.
Allt var klappað og klárt. Eng-
inn leyndardómur framar.
Þau stóðu og horfðu hvort á
annað í bjarmanum frá eldinum.
Nei, þessi telpa er ekki veik,
hugsaði hann. Hún er stálhraust.
Hún er eina heilbrigða mannver-
an í þessu húsi. Við hin erum
fárveik.
Hún horfði fast í augu honum
meðan hún gekk alveg að hon-
um og greip um vinstri hönd
hans með hægri hendi sinni.
Pabbi, þú verður að lofa mér
því að reyna aldrei oftar að
brenna Púkk — annars verður
hann reiður við þig!
— Já, ég lofa því.
— Viltu krossa þig upp á það?
— Ég krossa mig. Hann gerði
hátíðlega krossmark fyrir sér.
Þau voru búin að gera alvar-
legan samning. Nú héldust þau
í hendur og horfðu inn í brúðu-
líkbrennsluna. Nú var hún alveg
kolbrunnin. Horfið var gljáandi
svarta nælonhárið, horfin voru
augun úr dreymandi, bláu
plasti. Horfin voru liðug augna-
lokin með löngu, löngu bráhár-
unum. Hún mjmdi aldrei fram-
ar segja Mamm-mý! Það er eitt-
hvað átakanlegt við útför, jafn-
vel þótt brúða eigi í hlut. Af
plasti ertu komin og að ösku
skaltu verða ....
Myrth þrýsti hönd pabba fast
og ákaft. Og það var innileg sam-
úð í rómnum þegar hún sagði:
Aumingja ungfrú Hermansen!
Gram stóð fyrir framan arin-
innogrótaðií eldinum með skör-
ungi; hann var að fjarlægja
verksummerkin eftir illvirki stt.
Myrth var farin út aftur. Og nú
fékk hann næsta áfall, að þessu
sinni í formi raddar úr dyrun-
um. I þetta skipti var það Rig-
mor sem stóð þar og þefaði út
í loftið:
— Það er svo undarleg lykt
héma inni — hvað varstu að
bren.ja? Var það kannski Púkk?
Nei, nú þoldi hann ekki meira
i dag. tað er hægt að ofbjóða
marrm. Maður er skammaður
fyrir portvínsdrykkju; maður
stórslasar sig; maður missir
trúna á starf sitt; ástmærin
hæðist að manni; manni er
kennt um brúðumorð .... Já,
þetta var tvímælalaust dagur
erkiengilsins Mikaels. Hann var
með brunasár eftir eldsverðið.
Rigmor gekk að aminum.
Hann haíði enga ástæðu til að
finna til sektar; þau voru bæði
sammála um að það yrði að
fjarlægja hina hættulegu brúðu
og hún hafði sjálf gert fyrstu
tilraunina. En hún hafði verið
mjög ófús til að samþykkja það.
Og nú varð hann ringlaður og
fór hálfpartinn hjá sér þegar
hún endurtók spuminguna:
Varstu að brenna Púkk?
— Nei, ekki Púkk, heldur
hana frænku þína!
Þetta var algert straumrof í
kollinum. Gunnar Gram tapaði
sér hinn 29. september.
— Hvað þá? Bibbi? spurði
Rigmor rólega.
— Nei, ungfrú Hermansen!
Sjáðu til, hún fékk mislinga.
— Fékk hún mislinga?
— Já. Og þá fékk hún um-
búðimar lánaðar hjá Púkk, því
að álfar eru aldrei lengi veikir
í einu, skilurðu.
Rigmor starði á hann dolfall-
in. Svo fór hún að hlæja. Og
hann hló líka, glaður og feginn.
Næstum heila mínútu stóðu þau
þama og skellihlógu hvort upp
í annað. Hjartanlegur hlátur;
það var sjaldgæft fyrirbrigði í
þessu húsi.
En svo áttaði hann sig. Hann
kom til sjálfs síns eftir þessa
stuttu ringlun og hann mundi
að þau voru óvinir. Og það sem
verra var: hann hataði hana.
Hún var forynja, flagð. Það var
hún sem stóð í vegi fyrir lífs-
gleði hans. Og í morgun hafði
hún sagt honum að skola á sér
munninn áður en hann færi!
Það var grafalvarlegur for-
stjóri sem andartaki síðar sat í
hægindastólnum bakvið síðdegis-
útgáfuna af Kvöldpóstinum, nið-
ursokkinn í frásagnir af nýrri
Berlínardeilu.
Rigmor fór. I dyrunum sneri
hún sér við og leit á hinn kynd-
uga lífsförunaut sinn. Það kom
blik í augu hennar sem ekki
hafði sézt lengi.
Morguninn eftir varð það
Rigmor sem reiddist þessari
vandræðabrúðu.
Hún kom inn í svefnherberg-
ið og þar sat Púkk fyrir framan
spegilinn á snyrtiborðinu. Það
var eins og honum hefði verið
fleygt þangað, því að ein af
krukkunum með andlitskremi
var oltin um koll. Hún tók hana
upp og sá að hún var rykug.
— Myrth! kallaði hún fram
í ganginn.
Dóttirin kom hlaupandi upp
stigann. Hvað, mamma?
— Þessi brúða þín er að
flækjast um allt hús! Rigmor
benti á snyrtiborðið. Hvað er
hún að vilja hér?
— Hann er á flækingi af því
að hann hefur engan fastan
samastað. Myrth hafði alltaf svör
á reiðum höndum. Geturðu ekki
byggt handa honum hús — þúi
varst einu sinni svo dugleg að
búa til hús?
Rigmor stundi beisklega. Já,
það er rétt hjá þér; ég var
dugleg að búa til hús — einu
sinni.
A snyrtiborðinu var mynd af
henni. Ljósmynd í ramma, tekin
rétt áður en hún giftist. Myrth
tók hana upp og virti hana fyr-
ir sér með athygli.
— Mikið varstu lagleg í l
gamla daga,'mamma!
Þetta kom óþægilega við *
mömmu. Böm komast stundum
dálítið óþægilega að orði. Orð-
in magnast í munni þeirra,
skjóta gneistum. Og gneistamir
geta brennt.
— Finnst þér ég þá ekki lag-
leg lengur?
— Jú, jú, þú ert reglulega
falleg! En ekki eins falleg ogi
fyrir löngu.
— Svona, farðu nú burt með
hann þama! Gremjuleg móður-
hönd bandaði í áttina að Irtla
álfinum. Hann hafði átt sirm I
þátt í að særa hégómaskap konu.
Gegnum opnar dymar heyrði
hún dótturina tala við Púkk á I
leiðinni ■ niður stigann: Þú átti
ekki að vera að flækjast þar
sem þú átt ekkert erindi!
Svo varð stutt þögn meðan;
Púkk sagði eitthvað. Og nú kom
undrunarhreimur í rödd telp-
unnar: Attirðu erindi þangað, I
segirðu .... ? Nú, jæja ....
Rigmor sat kyrr og horfði í
spegilinn. Myrth hafði rétt fyrir
sér: Það var býsna langt siðan
mamma var lagleg. Að sjá þetta
gráa og gremjulega fés sem
horfði á hana úr speglinum!
Það hafði aftur orðið senna við
morgunverðarborðið í dag. Já,
hún hafði látið hann finna fyrir
því. Og átti hann það kannski
ekki skilið?
Spegilmyndin gretti sig fram-
aní hana og sagði: Þú ættir að
vera hæstánægð, Rigmor. Þú ert
orðin meistari í að tukta hann
til. Bráðum engist hann undan
svipu þinni og vælir eins og lít-
ill hvolpur. Þá verðurðu líklega
glöð?
Ég hef fullan rétt til þess. . I
Já, svo sannarlega. Siðgæðið
er þín megin og þú ættir að
vera hreykin af þvi. Og þú
fríkkar svo dæmalaust mikið af
þessu öllui
Það eru takmörk fyrir því sem
ég læt bjóða mér!. Ég er siðsöm
kona. Ég kem frá góðu heimiH.
Nei, Rigmor, þú kemur frá
ömuriegu heimili; það veiztu
vel.
Veit ég —?
Já. Og þú ert búin að gera
þitt eigið heimili jafnömurlegt.
Það er ekki satt!
Foreldrar þínir áttu í eilífum
útistöðum, og þú, einkabamið,
varst sjónar- og heymarvottur
að öllu saman. Nú læturðu þetta
koma niður á þinni eigin dótt-
ur. Þú lætur syndir feðranna
koma niður á börnunum — í
annan lið.
Það er ekki satt að ég vilji
Myrth neitt illt!
Þú vilt henni ekki illt, en þú
gerir henni illt. Þú veizt að það
sakar barn minna að rispa sig
Allt frá hatti oní skó
H E RPÁP E I LO

CONSUL CORTINA
bflaleiga
niagnúsar
sklpholtl 21
simar: 21190-21185
• M

I"
3{aukur ^u6mundóóon
HEIMASÍMI 21037
SKOTTA
„Heyrðu lagsi, það er betra fyrir þig að ná þessum dreka niður
með hraði. Pabbi er alls staðar að leita að íþróttasíðunni".
FERÐIZT
MED
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skiþum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein- -
staídingsferðir
REYMIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
L/\ Isl D SYN n-
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBC® LOÍTLEEÐA.
VÖRUR
Kartöflumús * Kókómalt * Kaffi * Kakó.
KR0JN ■ rÚÐIRNAR.
Sendisveinar óskast
Hafið samband við skrifstofuna, sími 17-500.
DlDDVIllliI