Þjóðviljinn - 08.08.1965, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 08.08.1965, Blaðsíða 10
10 SÍÐA — ÞJÖBVILJINN — Sunnödagur 8>ágúst 1965 kastalinii EFTIR HARR.Y HERVEY Hún aetlaði að muna að spyrja greifann að því. Það gæti verið nógu gaman að tala aftur ítölsku við einhvem. Þessa stundina iét hún sér nægja að fleygja branð- molum til Cecile Sorel og skamma fuglinn á ítölsku; en Cecil Sorel var ónæm, bæði fyr- ir molunum og ítölskunni og lét molana falla með fyrirlitningu niður á flísamar. Dáisy, sem var heilluð af silf- urborðbúnaðinum, postulíninu. teinu og hinu dásamlega útsýni. sagði ekki mikið. Kósu leidd'st. Hún reyndi að lokka fuglinn upp á hönd sér, því að hún hafði hugboð um að litsterkt fjaðraskrautið myndi fara vel við svarta kjólinn hennar; að visu var enginn í nánd nema Hárgreiðslan Hárgreiðslu og snyrtistofa Steinu og Dódó Caugavegi 18 III hæð (lyfta) SÍMI: 24-6-16 P E R M A Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21 SÍMI: 33-9-68 D Ö M U R Hárgreiðsla við allra hæfl TJARNARSTOFAN Tjamargötu 10. Vonarstrætis- megin. — Simi 14-6-62 Hárgreiðslustofa Austurbæjar Mana Guðmundsdóttir Laugavegi 13 sími 14-6-58 Nuddstofan er á sama stað Daisy til að dást að slíkri myud, en það var aldrei að vita nema einhver kæmi á vettvang. — Ég vona svo sannarlega að þessi leiðindakerling muni ekki eftir því að það er tetími, sagði hún En auðvitað gerir hún það ekki, fyrst hún er ensk! — Eigið þér við lafði Margar- et? Geðjast yður ekki að henni? — Hún er fomgripur, góða 50 mín — fullkominn fomgripur! Samfundir Rósu og Lescale fyrr um daginn höfðu gert hana geð- vonda. — Mér finnst hún regluiega indæl, sagði Daisy þrjózkulega. — Já, auðvitað, vina mín. En þér eruð nú svo dæmalaust elskuleg. En það er ég ekki — alls ekki. Hún starði hugsi út yfir hafið. Það er ekki satt að sorgin geri mennina umburð- arlynda. Ef þér hefðuð þurft að reyna allt sem ég hef orðið að þola. — O, greip Daisy fram í. Líf mitt hefur nú ekki alltaf verið dans á rósum. Þegar ég var lít- il, varð ég að róa mílufjórðung á hverjum morgni og ganga síð- an hálfa mílu til að komast í skólann — Ég átti nú við andleg vandamál. sagði Rósa með fjar- rænum svip. Báðar sátu stundarkom niður- sokknar í hugsanir um fortíðina, og þá kom lafði Mag allt í eínu blaðskellandi og Eigen Muric á hælum henni. —■ Mikið er skemmtilegt að framreiða teið hérna, sagði hún hressilega og fyllti svalimar með lífskrafti sínum og fyrir- ferð. Stóri hatturinn hennar var ramskakkur, sólskinið afhjúpaði miskunnarlaust alla blettina á blússunni hennar og hún dæsti af áreynslu — en allt þetta gat þó engan veginn svipt hana ein- hverjum tilkomumiklum virðu- leik. Ég verð bókstaflega að draga herna Muric frá tíbezku málverkunum — allan dagmn hefur hann hangið yfir þeim. Ég sagði: Já, list er svo sem á- gæt sem eins konar andlegur kúr, en það má þó ómögulega gleyma líkamanum — og þess vegna komið þér nú með lafði 'Mag og fáið yður tebolla. — Ö, sagði Rósa við Eigen Ruric. Hafið þér áhuga á list? — Hann er málari, sagði lafði Mag. — Ég vildi óska að ég gæti málað, sagði Daisy. Eða gert eict- hvað annað. Ég hef ekki hæfi- leika til neins. — Þá eruð þér lánsöm. sagði Rósa. Hæfileikar eru ólán. — Kannski er það dýrmætasti hæfileikinn að geta verið maður sjálfur, blátt áfram og einfald- lega, sagði lafði Mag illyrmislega um leið og hún hellti í bolla. Hún rétti Eigen Ruric bollann. Mikið er útsýnið dásamiegt, sagði hún. Þetta væri nú nokkuð til að festa á léreft: hafið, sól- in. — Hún er eins og stór, rauð blaðra, sagði Daisy. — En skáldlegt, sagði Rósa ó- notalega. Það var ekki ætlun hennar að vera homótt við Daisy Peeples, en — eins oghún sagði við sjálfa sig — þá gat hún ekki þolað útslitnar athuga- semdir. Annars var hún gröm út í allt og alla — Þegar ég var lítil, hélt Daisy áfram, langaði mig alltaf til að eignast stóra, rauða blöðru — meira en mig langaði til að eignast brúðu En ég fékk hana aldrei. — Hvers vegna í ósköpunum ekki? spurði lafði Mag.. >— Æ — við áttum heima langt úti á heiði — og við vorum ó- sköp fátæk ....... — En sorglegt, sagði Rósa. Daisy hló lágt með sjálfri sér. — En sorglegast var það næst- um, þegar ég var næstum búin að eignast blöðru Þá var ég fullorðin — það var í áramótu- gleðskap, þeim fyrsta sem *ég hafði tekið þátt í. Og þar voru ótal blöðrur festar í ljósakrón- umar — sumar þeirra voru stór- ar og rauðar. Ég sat allan tím- ann og var að hugsa um hvað mig hefði langað í svona blöðru þegar ég var bam. Loks sagði ég við mann í veizlunni — þið verðið að athuga að það var gamlárskvöld og ég hafði dreypt á glasi — hvort hann vildi ekki ná í eina handa mér — eina af þessum stóru, rauðu, en hann sagði: Nei, en hann skyldi lyfta mér upp svo að ég gæti náð í hana sjálf. Og áður en ég vissi af, sagði hún og roðnaði, gerði hann það sem hann hafði sagt — ég hef aldrei á ævinni skamm- azt mín eins En ég sagði við sjálfa mig: Daisy Peeples, sagði ég. Þig hefur alltaf langað í stóra, rauða blöðru — nú er tækifærið. Og ég greip eina — en hún sprakk í hönd-unum á mér .... Já, gengur það ekki eiginlega alltaf svona til í iíf- inu? spurði hún og hló aftur. — Ég hefði farið að skæla, sagði lafði Mag. — Nei, nei, sagði Daisy Peepies glaðlega. Ég hafði skemmtun af því að hafa fengið að teygja mig eftir henni og koma við hana Og dálitla stund hafði ég hana raunverulega milli handanna. Svo var eins og hún yrði allt í einu feimin. Var þetta ekki kjánalegt —' af fullorðinni manneskju? — Osei, sei nei! sagði lafði Mag og skar sér væna köku- sneið. Það er merki um heii- brigði að geta gert fráleita hluti. Það er hressandi, þótt það geti stundum komið manni í vand- ræði. Ég gleymi til dæmis aldrei hvernig fór fyrir mér, þegar ég var kynnt fyrir indverska vísi- kónginum árið 1903. Hún skelli- hló. Þegar ég var lítil gætti ég þess alltaf að stíga ekki á rifur eða millibil á stéttum og ste;n- lögðum götum. Þetta var eins konar hjátrú sem hafði einhvern veginn festst í mér og ég hef eiginlega aldrei getað losnað við. Jafnvel eftir að ég giftist stóð ég sjálfa mig að þessari vitleysu. Jæja en ég ætlaði að segja ykk-j ur, hvað kom fyrir þegar ég var kynnt fyrir vísikónginum. Þegar við Esme vorum á leið upp að hásætinu hans — Esme var mað- urinn minn — hnippti hann ailt l einu í mig og hvæsti: Mag — hvem fjandann sjálfan ertu að gera? Því að sjáið þið til — gólfið var lagt svörtum og hvít- um marmaraflísum og ósjálfrátt, það segi ég satt, gætti ég þess FLJÚGID mcð FLUGSÝN SKOTTA Guð minn góður, nú ertu snemma í því! Ég mcina . . . hvern æív arir þú að hitta? Ég er systir hennar . . . SURTSEl Sérútgáfa á ensku, þýzku og dönsku, auk íslenzku. — Texti eftir Þorleif Ein- arsson. 24 síður myndir, 12 í lit- um. HEIMSKRINGLA Laugavegi 18. Sími 15055 Skipholti 21 simar 21190-21185 UD eftir lokun i sima 21037 on Plaslmo 4591 — Stuttu seinna leggja þeir af stað. Múhameð er vel gef- I nokkurn tíma hefur Rudy reynt að kveikja eld. Enginn þeirra inn unglingur, eftir um það bil tveggja stunda siglingu getur hefur eldspýtur né kveikjara meðferðis. En ef hann gæti kveikt hann bent þeim á staðinn. eld gæti hann fleygt brennandi grastoppum og greinum í ána Þeir gefa merki með skipsflautunni . aftur og " ftur. og gert þannig vart við sig, en það ætlar ekki að takast. en ekkert svar . aðeins ýlfrin í öpunum. WINDOLENE skapar töfragljaa d gluggum og speglum Plast þakrennur og niðurfallspípur fyrirliggjandi PLASTMO Ryðgar ekki þolir seltu og sót þarf aldrei að móla MARS TRADIN6 CO HF KLAPPARSTÍG 20« SÍMI 17373 ___4 .• • I * Á

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.