Þjóðviljinn - 21.05.1966, Blaðsíða 10

ff 0 StDA — isJOÐ'VItJXNN — Laugardagar 21. maí 1966
WILLIAM MULVIHILL
Hann lét skrá sig í flotann
daginn eftir árásina á Pearl
Harbor.
Hann var sendur austur á
bóginn í þjálfunarbúðir á Parris
eyju <pg seinna til Quantico, þar
sem hann var gerður að liðsfor-
ingja. 1 fyrsta skipti á ævinni
var hann kominn í umhverfi
sem var honum að skapi. vegna
þess að allt byggðist á sam-
keppni og lfkamlegri þjálfun;
hér voru dugleysingjar hirtir úr
og sendir heim; hér fengu þeir
hörðustu að halda velli. Hann
reyndist bera af í sinni deild og
var sendur til Salómons-eyjanna.
Hann var sérlega hæfur til
þess að vera ungur liðsforingi.
Hann hafði skapandi hæfileika.
Innan sinna takmarka viðhafði
, hann sérstaka sjálfstjóm meðal
manna sinna; hann hlífði þeim
og hélt yfir þeim vemdarhendi.
Þeir tóku þessum mannkærleika
og endurguldu það með dæma-
fárri hollustu. Hann fann á sér
þegar skipun um sókn var vafa-
söm og dæmd til að mistakast,
og þá hélt hann aftur af mönn-
um sínum þar til mesta hættan
var hjá liðin. 1 annan tíma tók
hann ef til vill ákvarðanir á
eigin spýtur og einu sinni sótti
hann svo langt inn á óvina-
svæðið að skipun var gefin um
almenna sókn, og það reyndist
spara fjölmörg mannslíf og
tíma.
r Einu sinni særðist hann og
ávaldist ömurlega viku á her-
spítala bakvið víglínuna. þar
sem hann lá og starði upp í
sdakkan, grænan segldúkinn fyrir
ofan sig. Hann kom til baka,
leiddi herflokk að næturlagi al-
veg upp að japönskum flugvelli
og fékk heiðursmerki. I lokaor-
ustunni varð.hann herdeildarfor-
ingi og særðist aftur af sprengju-
broti.
Það voru margar herferðir og
margar eyjar, löng ár með
mjallhvítum sandi, grönnum
rptum mangrovetrjáa og kóralla.
Sumt mundi hann betur en ann-
að: hann mundi eftir dauðum
fiskum sem flutu á sjónum og
mávum sem flugu yfir .þeim,
japönum í frumskóganóttinni,
sem hrópuðu ruddalegar setning-
ar um Roosevelt. fyrstu föngun-
um sem höfðu sýnzt brjóstum-
kennanlegir og aulalegir, jap-
anska liðsforingjanum sem hann
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinn og Dódó
Laugavegi 18, III. hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16.
PERiyiA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-968.
DðMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárnreiðslnstoía
Austurbæjar
María Guðmundsdóttir
Laugavegi 13. Simi 14-6'-58.
Nuddstofan er á sama stað.
hafði ^kotið, og hafði reynzt
vera frá Kaliforníu.
Heimur birtu og myrkurs,
sóknar og undanhalds. Hann af-
þakkaði hækkun i tign, stöðu i
herstjóminni. Hann var kyrr á
sínum stað þar til stríðinu lauk.
Herdeildarstjóri. Sá allra bezti.
Góðri stundu fyrir sólarupp-
rás, meðan enn var kalt og
dimmt. fór O'Brien á fætur,
tók byssuna og- læddist út úr
hellinum.
Gamli þjóðverjinn var fífl. Það
varð að útrýma bavíönunum.
Þeir voru keppinautar.
Hann var veiðimaður. og þau
hin skildu hann ekki; þau höfðu
enga hugmynd um hvað veiði
var, biðin. skipulagningin, and-
lega vinnan. Þau höfðu enga
hugmynd um það..........
Byssan veitti honum aftur i
sjálfstnaustið úti í myrkrinu, dá- |
samlega jafnvægiskennd. vissu
um mátt og megin. Dásamleg
byssa sem hann hafði hreinsað
vandlega daginn áður; nú var
hún hlaðin úrvals skotfærum og
beið þess aðeins að verða stillt
og fella fórnardýr úr löngum
fjarska.
Hann ætlaði að drepa bavían
Og éta. Viðbjóður Smiths við til-
hugsunina náði engri átt. Þegar
hægt var að éta eðlur til að
halda í sér lífinu, var líklega
eins hægt að éta bavíanakjöt.
Það var fráleitt af þeim að vera
með matvendni.
Hann var fullur óskiljanlegri
eftirvæntingu, en það hressti
hann. Fjallið var ögrun; það
gat orðið honum að fjörtjóni.
Allt annað hafði verið auðvelt.
Fótboltinn. flotinn, allt saman;
jafnvel styrjöldin hafði verið
auðveld; vegna þess að þú þurft-
ir ekki að standa einn, örlög þín
voru tengd örlögum ótal margra
annarra og líkumar fyrir þvi að
vera heppinn höfðu verið of
miklar. Hér var allt öðru máli
að gegna. Það var fjallið, auðn-
in og hann.
Það fór að birta. Ef til vill
höfðu menn gengið um þennan
dal fyrir þúsund árum í dögun
með oddhvöss kastspjót. Menn-
imir sem höfðu búið til oddana
sem þau höfðu fúndið. höfðu
verið veiðimenn, og þá hlaut
landið að hafa verið öðru vísi,
frjósamt og fullt af veiðidýrum.
Frummaðurinn. Og þó var sjálf-
sagt nangt að kalla hann það.
Þessir menn höfðu lifað og
stundað veiðar í þessum dal áttu
enga sögu — steinaldarmennirn-
ir. búskmennimir og bantúnegr-
amir. Þeir höfðu allir verið
villtir veiðimenn án leturs og án
þess að hafa tíma til að fást
við tákn til að tjá sig, frumstæð-
ir menn, sem vörðu öllum tíma
sínum til fæðuöflunar. Alveg
eins og þau.
Hann hafði látið Sturdevant
fá hattinn sinn, en hárið á hon-
um var sítt og þykkt; hann
þurfti engan hatt. Það var kynd-
ugt og kom sér vel, að svart
skeggið og hárið rann saman
við svartan klettinn.
Hann hélt sig í fjallinu fram-
anverðu þar til hann kom að
fyrstu syllunni, þá hóf hann hina
erfiðu uppgöngu. Hann treysti
sjálfum sér, treysti eigin mætti;
hann var tíu kílóum léttari en
þegar hann var um borð í flug-
vélinni og þrátt fyrir einhæft
fæðið fannst honum hann vera
sterkari. kvikari og næmari í
skynjun. Sólin kom upp.
Hann hvíldi sig andartak á
stalli. Hann tók fram kíkinn og
beindi honum að klettaheiminum
kringum sig. Einstakur baviani
sat á steini hátt uppi; það var
útvörður. Skoti á hann væri só-
að; hann yrði að koma sér nær
og gæta þess að hann hefði ekki
sólina í augun. Hann lagði frá
sér kíkinn og byrjaði að klifra.
Hann kom upp á tindinn og
stóð lengi og horfði út yfir
sandhafið; Sturdevant var þar
einhvers staðar; reyndi í örvænt-
ingu að ná sambandi við um-
heiminn. Ef honum tækist það
ekki, yrðu þau kannski að vera
þama það sem ’ þau ættu eftir
ólifað. Hann gekk fram á brún-
ina og leit niður. Það var snar-
brattur veggur, óralangt lóðrétt
fall. Hann færði sig fjær. tók
fram kíkinn til að léita að vörð-
um. / Hann sá engan.
Hann fþokaði sér niður hall-
ann og hann festi sér í minni
allt sem hann sá: býflugur sem
gætu vísað honum á hunang,
feitar eðlur, nýjar jurtir sem
hann gfeti farið með til Grimm-
elmanns. sem þekkti hinar eitr-
uðu frá hinum ætu, hinar góðu
frá hinum slæmu. Þverhnípið
vinstra megin tók enda. Hann
virti klettana vandlega fyrir sér,
fann færa leið og fór að klifra
niður.
Hann fann þef af bavíönum;
hann stanzaði og litaðist um en
kom ekki auga á neinn; það var
eins og< þá grunaði hvað hann
hafði í hyggju. Hann hélt áfram
leiðin varð gnpiðfærari, og hann
settist og hvíldi sig og hallaði
bakinu upp að steini. Hann fór
úr stígvélunum og sokkunum,
sem voru grágötóttir.
Hann hélt áfram niður. Eitt-
hvað hreyfðist fyrir framan
hann. það skrækti. Vörður á
egghvassri klettabrún hrópaði
aðvörun sína. Hann hafði ber-
sýnilega misst sjónar á mannin-
um sem snöggvast og nú kom
hann honum á óvart. Hann lagði
byssuna upp að öxlinni, náði!
miði á hundslegan apann; hann 1
hélt niðri í sér andanum og
hleypti af.
Bavíaninn féll afturábak út í
loftið.
Hann gekk varlega áfram, þvi
að leiðin var nú aftur orðin
hættuleg og fimmtíu feta fall til
vinstri við hann. Allt í einu kom
hópurinn æðandi á móti honum
og hélt áfram upp fjallshlíðina
unz hann hvarf upp i svimandi
hæð. Aldrei á ævinni höfðu þeir
heyrt annan eins hávaða; aldrei
fyrr hafði útvörður verið drep-
inn. Þeir flýðu í ofboði.
O'Brien kom að klettinum og
gekk varlega kringum hann.
Hann fann dauða bavíanann.
Hann var stærri og þyngri en
hann hafði sýnzt; handleggimir,
hálsinn og axlirnar þrekleg og
vöðvastælt. Þetta var api með
hundshaus; sterklegur kjálkinn
með ótal hvössum tönnum. Hann
leit í kringum sig og fann til
skyndilegs ótta. Grimmelmann
hafði rétt fyrir sér. Stór bavíani
var hættulegur; þessi hefði getað
drepið hann, rifið af honum
handleggi og fætur og slitið
flyksur úr líkama hans. Nú
skildi hann hvemig tveir eða
þrír þeirra gátu ráðið niðurlög-
um lilébarða.
Hann var of stór til þess að
hann gæti borið hann með sér
niður í hellinn. Hann tók fram
hnífinn og fór að skera í volg-
an skrokkinn; hann minnti á
manneskju og hann velti fyrir
sér, hvort hann gæti fengið sig
til að éta hann. Hann ætlaði
samt að gera það. Þetta var
kjöt og hann var á leið með
að svelta í hel.
Þá heyrði hann eitthvað í
klettunum skammt frá sér. Hann
stirðnaði af ótta, hann vissi
hvaða hljóð þetta var. Hann
greip byssuna og snerist á hæli.
Tuttugu fet frá honum var
bavíani að koma; hann virtist
hissa, sýndi sterklegar tennum-
ar og rétti út langap. loðinn
arm. Hann skaut hann gegn-
um hausinn. Annar nálgaðist
hann með skræk, hann sendi
honum þrjár kúlur áður en
hann lyppaðist niður rétt við
‘ fætuma á honum. Tveir aðrir
lögðu á flótta, þeir sentust inn
í steinakraðakið eins og gúm-
boltar.
Hann stóð upp. Fætumir
skulfu undir honum og hann
velti fyrir sér hvort hann kæm-
ist aftur uþp fjallshlíðina. Þetta
var eins og í stríðinu. 1 Okin-
awa hafði brjálaður. dmkkinn
japani komið hlaupandi útúr
helli og sveiflað sverði yfir
höfði sér og hann hafði dáið á
sama hátt og bavíaninn. Veiði
var styrjöld. Þrír dauðir bavían-
ar.
Hann dró sig inn í skuggann
af stómm steini. Þarna var
enginn eldiviður, ekkert sem
hægt var að brenna. Hann ætl-
aði að skera beztu bitana úr
dauðu dýmnum, bera þá upp
bratta hlíðina og niður aftur,
þangað sem einhvern við var að
finna. Þá ætlaði hann að steikja
kjötið og éta það; hann var
smátt og smátt að svelta í hel
og hann var reiðubúinn að borða
hvað sem var til að viðhalda
þreki sínu, halda sér lifandi.
Þegar hægt var að éta slöngur,
eðlur og skordýr hlaut baví-
anakjöt líka að vera ætt.
Hann fór aftur fram í sól-
i skinið og fór að skera stykki úr
4757 — Fréttimar sem Stanley fær frá Ethel konu sinni era
ekki sérlega uppörvandi. Móðir hennar er bálreið yfir kaupun-
um á nýja skipinu. Hún ásakar hann um eyðslusemi og van-
xækslu á fyrirtækinu. Bobby er ekki bara samþykkur móður
sinni, héldur bvetur hana líka eftir beztu getu. ,,Ég neyðist til
að segja þér eins og er‘‘, skrifar Ethel „en láttu það engu
breyta um áætlun þína. Núverandi stærð verksmiðjunnar er
eingöngu þér að þakka og það vita þau vel, þótt þau vilji ekki
viðurkenna það. Og nú þarft þú svo sannarlega á hvíld að halda
eftir margra ára þrældóm".
ÚTGERÐARMENN!
Gúmmíklæðum
kraftblakkarhjól
Vönduð vinna
Fljót afgreiðsla
GÚMMÍVINNUSTOFAN H.F.
Skipholti 35, Reykjavík - Símar 31055 og 30688
SLYSATRYGGINGAR
LATID EKKI SLYS
HAFA ÁHRIF Á
FJÁRHAGSAFKOMU YDAR
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIRS
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK • SfMI 22122 — 21260
rre.’-e.
LEÐURJAKKAR
RÚSKJNNSJAKKAR
fyrir herra
fyrir drengi
Verð frá kr. 1690,00
JASON
VIDGERDIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLAS0NAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678,
&
BYGGINGA
VÖRUR
★ Asbest-plötur
★ Hör-plötur
★ Harðtex
★
★
★
★
★
★
★
Trétex
Gips þilplötur
Wellit-einangrunarplötur
Alu-kraft aluminpappír
til húsa-einangrunar
Þakpappi, tjöru og asfalt
Icopal pakpappi
Rúðugler
MARS TRADING CO. H.F.
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373