Þjóðviljinn - 05.06.1966, Blaðsíða 10

rJ() SÍDá — Þ5ÖÐVXLJINN — Sunnudagur 5. Júní 1066.
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL |
HVÉRFUR|
taka með sér til heimsins úti
fyrir og senda það á safn. Hann
itafði drepið hererómenn og
búskmenn, og nú gæti haQp gert
eitt góðverk til að bæta fyrir
öll iilvirkin. Hann var altekinn
sektarkennd. Hann hafði horit
á en ekki hafizt handa; hann
hafði vitað en ekkert sagt. Hann
var grunnurinn sem allt byggð-
ist á, fflt og gott. der kleine
mann.
Hann hafði komið til Afríku
til að fela sig, til að komast
burt frá Evrópu og smáninni.
Hann var kominn til að líta aft-
ur augum land assku sinnar,
landið sem hann hafði laert að
meta sem ungur maður fullur
af glassilegum draumum fyrir
ónalöngu........
Hann sýndi hinum spjótsodd-
inn og þau voru sammála um að
hann væri sjaldgæfur og fagur.
á hellum og eyðimerkurleiðangr-
ar hafa verið unnin í hugum
fólks frá okkar eigin tíma (Ný
tækpi, framfarir í vísindum).
Furðulegt að það skyldi • taka
okkur langan tíma að sigra þessa
staði. Við fengum sjónvarp og
atómsprengju áður en nokkrum
tókst að klífa Mount Everest.
Steinaldarfólk r Brasilíu stendur
á rústum horfinna borga og gón-
ir á spútnika. Þessir ' hlutar
heimsins virðast jafnfjarri og
hin hliðin. á tunglinu.
O'Brien er furðúlegur. Ég get
ekki gert mér hann í hugariund
neins staðar annars staðar. Hann
væri annarlegur í jakka og með
hálsbindi; ég held hann sé for-
ríkur. Hann hefur mikið sjálfs-
traust, hæfileika til að laga sig
eftir aðstæðum. foringjahæfi-
leika. Hann hefði átt að fæðast
á öðru tímaskeiði. Á dögum
Jefferson Smith skrifár 'í dag-
bókina.
Það er ekki hægt að lýsa eyði-
mörkinni. Hinni raunverulegu
eyðimörk, þar sem ekkert er
ennað en óendaniegur, þurr jarð-
vegurinn. himinninn og hin
ógnvekjandi sól. Þetta er mér
svo framandi. Og flestu fólki.
Við höfum alltaf forðazt slíka
staði, eins og við höfum forðazt
brött fjöll, hella, hafdjúpið og
fenin. Áður vorum við hrædd
við nóttina og byggðum alla
þessa staði draugum. og dverg-
um og forynjum. Það * var ótt-
inn við hið óþekkta. Flest afrek,
svo sem fjallgöngur, rannsóknir
Hártrreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinn otr ÐócSó
Laugavegi 18, III. hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu-, og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-968.
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Sustwrbæiar
María Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 Sími 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
27
Elísabetar drottningar. Eða með-
an Alexander mikli var uppi.
Erfitt að hugsa sér hann á hlut-
hafafundi. Hann heidur okkur
öllum uppi, fær okkur til að
berjast. Við hefðum áreiðanlega
verið búin að vera án hans.
Ferðin virtist svo löng. Náð-
um í gemsu, átum yfir okkur.
Við vorum of langt burtu til að
geta tekið hana með til baka.
O'Brien segir að við höfum létt
á matarþörfunum í gilinu (eðlur.
hunang, melónur). Ég varð feg-
inn því að komast aftur til
fjallsins. Svaf betur í hellinum.
Fólk getur aðlagazt hinum und-
arlegustu skilyrðum. Hef lesið
um fanga sem sakna klefanna
sinna. Skil þ’að vel. Hefðum
við aðeins nóg að borða, væri
þetta ekki svo afleitt um tíma.
Vandamál okkar er ævagamalt.
Of,mikið þéttbýli.
Erfitt að segja hversu langt
við fórum íþessaveiði- og könn-
unarferð. Gengum á nætumar.
Berfaettir. Þungt að bera vatnið
á bakinu. 0‘Brien óþolinmóður
við mig. Sex nætur á hægri
göngu. Hversu langt fórum við?
Áttatíu kílómetra? Tilgangslaust
fyrir mig að fara ef ég get ekki
komið til baka með kjöt. Ég
gæti gengið einn, leitað að mel-
ónum og slfku, en ég væri
hræddur við að villast, brjóta
strútsegg. deyja úr þorsta.
Bain virðist hressari en þegar
við lögðum af stað. Hann er bú-
inn að gera net úr snæri og
stálvír. Getur veitt í það fugla
hjá tjöminni. Ekki sem verst.
Vinnur að eðlugildru. Felligildru,
flatan stein með æti undir. Erf-
itt vegna þess hve fljót eðlan er
í förum. Grimmelmann og
Grace Monckton eru mögur; það
erum við iþinir líka. Þraukum.
Held við séum að svelta í hel
smám saman.
O'Brien og Smith fóru aftur
út í eyðimörkina. Þeir höfðu
með sér sína melónuna hvt>r og
vonuðu að þeir fyndu fleiri í
landinu bak við aióndeildar-
hringinn. Þeir höfðu vatn til sex
daga.
— Ekki tefla í tvísýnu, sagði
Gráce.
— Ef ég skýt einhverja skepnu
komum við strax til baka með
kjötið sagði O'Brien. Melónum-
ar héldu í þeim lífinu, en þau
þurftu á kjöti að halda. Þau
hefðu étið bavían núna, ef þau
hefðu getað náð til þeirra. en
aparnir voru of klókir; það var
ómögulegt að komast i skotfæri
við þá.
— Feitt sebradýr, sagði
Grimmelmann. — Svipizt eftir
þeim. Ef þið finnið spor, þá
rekið þau og þau liggja að
vatni.
— Eitthvað skulum við koma
með til baka, sagði O'Brien.
Hann vildi ekki koma tómhentur
aftur.
Þeir gengu af stað og brátt
settist sólin og næturkuiið fylgdi
á eftir. Þeir gengu í suðurátt og
eftir sex stundir tók hvt>r upp
sitt egg fullt af vatni úr byrð-
inni. 0‘Brien gróf holu í sandinn
og Smith leitaði að steinum til
að gera vörðu. Þeir grófu dýr-
mætu skumin niður og hvíldu
sig hálfa klukkustund. Svo
flýttu þeir sér af stað aftur
áður en sólin kæmi upp og
hindraði för þeirra.
Þriðju nóttina komu þeir í
annars konar umhverfi. Sléttur
með steppugróðri. Skrælþurr
moid, fíngerð eins og duft og
biljón af hálfdauðum runnum.
Þegar morgunninn kom voru
þeir svp eftirvæntingarfullir að
þeir héldu áfram að ganga í stað
þess að hvíla sig. Fábreytni eyði-
merkurinnar lamaði þá; steppan
virtist gefa meiri fyrirheit.
Stundu síðar skaut O'Brien hræ-
fugl og þeir stönzuðu og lögðu
það sem eftir var af eggjunum
í skuggann til að kæla vatnið.
Þeir kveiktu stórt bál og steiktu
fuglinn; á eftir iögðust þeir í
skuggann og sváfu meðan hitinn
var mestur, endurnærðir og
hressir eftir kjötið sem minnti
mest á kalkún.
Sólin lækkaði á lofti. Smith
stóð upp.
— Við skulum leggja strax af
stað. Við getiim haft leifarnar
af fuglinum með okkur.
O'Brien reis upp og neri syfj-
una„úr augunum. Þeir átu dá-
lítið af fuglinum og drukku á-
fergjulega úr einni skurninni.
Smith tók upp egginn sín; þau
voru í eins konar neti.
— Viltu gera mér greiða. sagði
O'Brien, — Viltu bera vatnið
mitt dálitla stund?
— Ailt í lagi, sagði Smith. —
Ef þú tekur fuglinn.
O'Brien tók varlega upp
skurnin fimm sem eftir voru og
lagði þau niður hjá eggjum
Smiths. Hann reyrði pakkann
saman með gömlu belti, svt> að
þau yltu ekki til og brytu hvert
annað.
— Hvernig er þetta? spurði
hann Smith.
— Ágætt.
0‘Brien tók fram byssuna.
Hann gekk nokkur skref til baka
og hlóð hana.
— Stattu nú kyrr andartak,
sagði hann. — Ég þarf að segja
þér dálítið. Smith hnyklaði
brýmar en gerði það.
— Þú tekur allt vatnið og
heldur áfram. Ég fer einn til
baka. Ég drekk úr vatnsgeymslu-
stöðunum og kannski verð ég svo
heppinn að skjóta eitthvert dýr
sem ég get tekið með til hinna.
Þáu svelta í hel. Þau verða að
fá kjöt.
— Ég geri það ekki, sagði
Smith.
— Þú verður.
— Nei, sagði Smith. — Þegar
vatnið er búið. er úti ,um mig.
Við greiddum atkvæði gegn
þessu í fyrsta skiþti sem við
ræddum um það.
— Ef þú ferð ekki, þá drep
ég þig á stundinni, sagði 0‘-
Brien.
— Því trúi ég ekki. sagði
: Smith. '
— Reyndu þá. Reyndu að ná
af mér byssunni.
Smith leit á hann og honum
varð ijóst að hann var ekki að
gera að gamni sínu.
— Þetta er tilgangslaust, sagði
hann. — Við höfum nóg vatn til
að halda áfram saman og koma
til baka saman.
— Þú misskilur þetta, sagði
,0‘Brien. — Við erum of mörg
heima í hellinum. Þegar þú ert
farinn verður einum munni
færra að melta. Og ég er viss
um að þér tekst að brjótast á-
fram að brautarspori eða bænda-
býli. Beittu nú skynseminni.
Kveiktu stórt bál í hvert skipti
sem þú stánzar.
— Ég gæti náð þér. orðið á
undan þér að vatninu og skilið
þig eftir vatnslausan, sagði
Smith.
0‘Brien hló. Tilhugsunin um
það að Smith léki á hann og
kæmist framúr honum, var
hlægileg. — Við skulum ekki
vera með neinn kjánaskap,
prófessor.
— Vertu ekki of öruggur,
sagði Smith.
— Gakktu í beina línu, sagði
0‘Brien. — Þú hefur mikia
möguieika. Sviktu okkur ekki.
Hugsaðu. um þau sem eftir eru í
gilinu.
— Gerðu mér ekki þetta. O'-
Brien, sárbændi Smith. — Það
var ég sem fann þessi strútsegg.
Ég get ekki bjargað mér lengi
án þín. Þú mátt ekki skilja við
mig. Fuglinn sem við borðuðum
áðan, — það varst þú sem
fekauzt hann. Hvað get ég drepið
með berum höndunum?
— Leitaðu að melónu, sagði
O'Brien.
— Þú mátt ekki gera þetta,
sagði Smith.
— Við erum of mörg um mat-
inn, sagði O'Brien. — Þetta er
bezta lausnin. Við myndum öll
deyja og þetta eykur lífsvonim-
ar.
— En hvað gefur þér rétt til
að ákveða? spurði Smith. — Er
það byssan?
O'Brien kinkaði kolli rólega.
— Byssan. Byssan og hæfileikar
mínir til að drepa með henni.
Ef ég sé, að þú eltir mig til
baka. þá skýt ég þig. Ég vil
ekki fá þig aftur heim í gilið.
—---------------------------------
4768 — Á meðan situr frú Hardy í skrifstofu Bordons undir-
forstjóra. — Ég skil ekki hvers vegna tengdasonur minn er
ekki enn kominn hingað. — Hann kemur ekki héðan af i dag,
frú Hardy. Fríinu hans er heldur ekki nærri því lokið. Þetta
er í fyrsta sinn í fjögur ár sem hann unnir sér hvílday og tekur
sumarfrí! — Hann virðist ekki hafa miklar áhyggjur af verk-
smiðjunni, segir frú Hardy gröm. — Áhyggjur? spyr Bordon
brosandi. — Hvénsvegna ætti hann að hafa áhyggjur af henni?
Hann hefur skipulagt allt hér svo fullkomlega að hann getur
svo sannarlega verið áhyggjulaus um tíma. — Frú Hardy herpir
saman munninn. — Ég hef nú hingað til haft aðrar hugmyndir
um skyldur.
SKOTTA
Þér er óhætt að koma niður aftur, Halli. Ég skal ekki biðja
þín oftar.
LEDURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir dömur
fyrir telpur
Verð frá kr. 1690,00
VmtRÐIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATIASONAR
Bröttugötu 3 B
Sími24678.
Ný sending af
PILSUM — JÖKKUM, HÖTTUM og
TÖSKUM.
BERNHARÐ
Kjörgarði.
LAXDAL
SUMÁRKÁPUR, DRAGTIR OG AJLLS-
KONAR REGNKÁFUR í
FJÖLBREYTTU ÚRVALI.
• \ • 7
BERNHARÐ LAXDAL
Kjörgarði.
Orðsending
frá öl- og gosdrykkjaverksmiðjum.
Athygli verzlana og annarra sölustaða er
vakin á því, að
söluskattur greiðist EKKI af flöskugjaldi,
sem 1. júní hækkaði skv. lögum frá
Alþingi um 100% og er nú 60 aurar af
hverri flösku af öli og gosdrykkjum og er
innifalið í verksmiðjuverði.
Ölgerðin Egill Skallagrímsson h.f.,
Sanitas h.f.,
Verksmiðjan Vífilfell h.f.
t