Þjóðviljinn - 17.06.1966, Blaðsíða 10

Iffl Stea' — ÞJKteVIIiJXNN — Föstudagur VL }öní 1966.
WILLIAM MULVIHILL
"• • f
IFLUGVÉL I
HVERFUR|
og umhverfið og gladdist yfir
því að hann skyldi hafa munað
eftir hverju smáatriði. Bergið
var ekki slétt; stórar veðraðar
steinhellur héngu fastar á lóð-
réttum veggjunum. Kúpuopið
var hjá einni slíkri hellu, rétt
við bergvegginn, varið að ofan
og til hliðar af útskagandi
steini. Það var eins og opið lægi
að holrúmi bakvið stóru helluna.
holrúmi sem fullt var af vaxi,
hunangi, blómadufti og býflug-
um. Hellan var átta feta löng
og fimm feta breið; hún hékk
við bergið eins og risastórt þak-
skegg.
Grimmelmann. kom til hans og
skyggði fyrir augu meðan hann
virti fyrir sér bergvegginn.
— Ég held þú getir ekki náð f
hunangið, sagði gamli maðurinn.
— Ég hef hugsað mér að slá
helluna frá, sagði Bain. Hann
gekk uppundir helluna og rann-
sakaði bergvegginn. Það var
hægt að klifra upp. Hann gat
komizt upp á helluna og athugað
hana. O'Brien tók sér stöðu við
hliðina á honum. Bain fór úr
slitnu skónum.
— Hjálpaðu mér, sagði hann.
Stóri maðurinn spennti greipar
og Bain tyllti fætinum á greip-
arnar. greip um steinnöf og klifr-
aði upp. Þrem mínútum síðar
var hann kominn tuttugu fet upp
á við og var að grandskoða hell-
una. 1 innri endanum, yfir kúpu-
opinu, var hún fet á breidd og
honum skildist að hún væri alls
staðar jafnbreið. Hann bokaði sér
ofar og þuklaði meðfram bak-
hliðinni. Hann vonaðist eftir að
finna breiða, djúpa rifu, en bar
var ekkert slíkt. Hellan var
Fáj'CfrejíSslan
Hárgreiðslu- og snvrtistofa
Steimi on Tlátió
Laugavegi 18 XTT. hæð (lyftal
SÍMT 24-6-16
PERMft
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 STMT 33-968
D Ö IVI U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tiarnargötu 10 Vonarstrætis-
megln — Sími 14-6-62.
Hámreiðslustofa
flusturbæiar
María Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
samgróin berginu, mjóa sillan
hafði orðið til við það að steinn
hafði losnað hærra uppi, og
leifamar höfðu fyrir löngu
breytzt í steinflögur og sand fyr-
ir tilstilli tímans og höfuðskepn-
anna og voru nú orðnar hluti af
gilbötninum.
En á einum stað rétt vjð berg-
.vegginn var steinninn gljúpur.
Bain potaði í hann með fingrin-
um og losaði mola af svörtum
steini. Hann stakk vísifingri inn
í gatið og ýtti á nýtt stykki.
Það hreyfðist, en lét ekki und-
an. Hann losaði skrúflykilinn
varlega úr beltinu og lagði hann
37
á steinsillu, meðan fann fann
betri fótfestu fyrir vinstri fót-
inn. Hitt fólkið fylgdist með
honum að neðan, þögult ,og kvíð-
andi.
Hann tók langa skrúflykilinn
og sló á litla gatið; lausa stykkið
datt burt. Hann hreinsaði hol-
una, stakk endanum á skrúf-
iyklinum inn og ýtti honum upp
og niður. Steinninn veitti mót-
stöðu. en' hann var bó aðeins
steinn og mýkri en kalt stálið.
Hann dró skrúflykilinn út og sló
aftur á gatið. Svitinn bogaði af
honum, hánn verkjaði í hand-
leggina. Eftir fimm mínútur var
komin hola á stærð við sígar-
ettupakka; gatið hafði verið
fullt af veðruðum steinum og
það var erfitt að stækka það,
því að bergið í kring var hart
og höggin frá skrúflyklinum unnu
sáralítið á þvf. Hann klifraðí
niður til að hvíla sig í skugg-
ánum.
— Við getum það, stundi hann.
— Nú veit ég að við getum
það.
— Að slá helluna af? spurði
0‘Brien. Grimmelmann hafði
talað við hann og hann var van-
trúaður.
— Já, sagði Bain. — Það tek-
ur bara sinn tíma. Hlustið nú
á: O'Brien, farðu og finndu
dautt tré og gerðu stiga sem
nær upp, þá verður auðveldara
að komast upp og niður. Þegar
bú kemur upp, þá kveiktu lítið
bál í holunni og haltu því við.
Grace getur fundið einhvern
eldivið, helzt góðan harðvið.
Hlustið þið á: Við látum eldinn
loga í holunni og steinninn í
kring hitnar meira og meir. Þá
hellum við á hann köldu vatni.
Hvað gerist?
— Steinninn springur! sagði
O'Brien.
— Hann springur, sagði Bain.
— Hann springur og molnar. Ég
fer upp og gref útúr honum með
skrúflyklinum og slæ laust
það sem hægt er. Holan verður
dýpri og breiðari. Við endurtök-
um þetta, þannig unnu forn-
aldarmennirnir á steininum. Við
þurfum ekki annað en eldivið,
hita og tíma.
— Þetta er prýðilegt, sagði
Grimmelmann. Hann kinkaði
kolli. — Ágætt, alveg ágætt.
Bain sneri sér að gamla mann-
inum. — Meðan þau eru að
vinna að þessu, langar mig til að
biðja þig að hjálpa mér að losna
við býflugurnar. Hann reis á
fætur og gekk yfirum. Grimmel-
mann fylgdi á eftir.
— Við skulum gera þær
hræddar, sagði Bain. — Er þáð
ekki rétt hjá mér, að ef þær
verða reglulega hræddar hópast
þær saman?
— Jú. sagði Grimmelmann. —
Við gætum neytt þær til að hópa
sig, til að yfirgefa býkúpuna.
Við verðum að gera þeim dvöl-
ina þar óþolandi. Það er gagns-
laust að nota reyk. Þær vgrða
bara rólegri af honum.
— Ég var ekki að hugsa um
reyk, sagði Bain. — Hvemig lízt
þér á þetta? Ég klifra eftir
bergveggnum, þangað til ég
finn stað þar sem ég get fest
sterkan trjábút eða kannski
skrúflykil; aðgengilegan stað í
svo sem fimmtíu eða hundrað
feta hæð. Við finnum þungan
stein og bindum hann við end-
ann á snærinu. Ég fer upp með
hinn endann og geri lykkju um
trjábútinn. Við drögum steininn
upp þangað til hann er í hæð
við kúpuopið. Svo notum við
hann til að slá í heimilið þeirra.
Gamli maðurinn kinkaði
kolli. Hann sá fyrir sér áætlun
Bains: pendul gerðan úr steini
og snæri. Steinninn yrði í tutt-
Ugu feta hæð, en þau gætu
stjómað sveiflunni með öðru
snæri. Steinninn myndi slást í
klettinn. Inni í falinni kúpunni
myndu stórar hunangskökur
hrynja niður, egg myndu losna
úr átthyrndum hólfunum, vinnu-
dýr myndu deyja, púpur drep-
ast af fæðuskorti. Jarðskjálfti
í skordýraheiminum.
Og það myndi ekki þar við
sitja. Vinnuflugurnar myndu
ráðast á eyðilagðar vaxkökurnar,
þessa auðlegð af hunangi og
blómadufti. Drottningin myndi
hætta að verpa.
Allt eðlilegt líf myndi hætta
í k.úpunni. Barsmíðin myndi
halda áfram tímunum saman,
þar til kúpan var ekki lengur
sérstök veröld reglu og > ná-
kvæmni. heldur stjómlaus benda
á mörkum sturlunar.
Flugumar myndu hópa sig.
Drottningin myndi setja sig í
samband við vinnuflugurnar og
þær myndu leggja af stað til
heimsins kynlega fyrir utan, sem
drottningin hafði aðeins einu sinni
séð. Aragrúi af býflugum myndi
streyma útum opið Og þjóta yf-
ir gilið. Þær myndu finna áning-
arstað og safnast saman hátt
uppi; hundruð njósnara myndu
leita að tómum sprungum. Einn
þeirra fyndi nýja heimilið og
drottningin myndi fara þangað
inn, vel varin af þjónustum og
vörðum. Hún myndi lifa þetta
af og þegar nýja, hvíta vaxkak-
an var tilbúin, myndi hún verpa
eggi. Lífið myndi halda áfram.
— Já, ég held þetta sé góð á-
ætlun. sagði Grimmelmann og
kinkaði kolli. — Við skulum
flýta okkur.
Sturdevant hélt áfram að
ganga.
Hann var í Namib-eyðimörk-
inni. Það var enginn vafi á því:
hlýr vindurinn í bakið á leið að
svölu hafinu; skelfileg sandauðn-
in, landið sem hallaði undan
fæti, áin sem rann spölkorn og
hvarf síðan í þungan sandinn.
Stundum var rokið svo mikið
að það feykti upp sundinum,
þyrlaði honum í hringi og mynd-
aði sandstróka.
Það var hugsanlegt, að hann
kæmist niður að hafimu, að
Beinagrindaströndinni. Byssan
var horfin. Hann hafði verið bú-
in með skotfærin og skilið vopn-
ið eftir.
Hann drakk aftur og reikaði
áfram þar til hann fann stað
sem hlífði honum fyrir sólinni.
Það var ekkert vatn eftir; hann
gat ekki lagt í þá áhættu að
ganga á daginn. Brúsamir vóru
tómir.
Namib. Þúsund mílur af sandi
meðfram ströndinni og mörg
hundruð mílur inn í landið. Þar
var hann einhvers staðar; sér-
hvert spor fram á við var spor
nær hafinu. Hve langt var þang-
að? Væri skynsamlegra að fylgja
árfarveginum? Það höfðu verið
pollar uppi í þröngu gljúfrinu.
Framundan var eyðimörkin og
hafið.....
Hafið væri salt. kalt. lskaldur
Benguela-straumurinn rann fram-
hjá á leið frá Suðurskautsland-
inu. Ef hann kæmist áð hafinu,
LEDURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir dömur
\%J fyrir telpur
Verð frá kr. 1690,00
J| VIDGERDIR
^ É: l LEÐURVERKSTÆÐI
|jA8Qn| ÚLFARS ATLAS0NAR Bröttugötu 3 B Sími 24678.
SKOTTA
— Þakka þér fyrir skemmtunina, Donni. Hvenær geburðu borgað
mér hundraðkallinn?
Cgníineníal
Úfvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmmnnustofan h.f.
Skipholti 35 — Sími 30688
og 31055
4778 _ Auðvitað verða skemmdarverkin að vera þannig unnin
að ekkert sjáist hið ytra. Ekki má heldur verða vart við neinar
truflanir fyrr en eítir svosem tveggja stunda siglingu. Og vél-
virki verður ekki svo fljótur að finna bilunina .... — Hann
fer upp á þiljur. Þar verður líka að gera smávegis. Hann vinnur
verkið með járnsög ....... Þetta er mjög hentugt verkfæri, hægt
að gera ýmsa hluti ótrausta með henni ...... — Að lokum
setur hann verkfærin niður í tösku aftur, ánægður á svip. Hann
hefur sannarlega unnið fyrir 50 dollurunum sínum. En hann vill
græða meira á þessu!
* BILLINN
Rent an Icecar
Sími 1 8 8 3 3
Ledurjakkar - Sjóliðajakkar
á stúlkur og drengi — Terylenebuxur, stretch-
buxur, gallabuxur og peysur.
GÓÐAR VÖRUR — GOTT VERÐ
‘
Verzlunin Ó L.
Traðarkotssundi 3 tmóti Þjóðleikhúsinu)