Þjóðviljinn - 19.06.1966, Blaðsíða 8

g — tOÖÐVIUXNN — Sunnudagur Í9. Júní 1966
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
HVERFUR|
myndi hann bjargast einhvern
veginn, eða hann myndi deyja
sæll í köldu vatninu.
Nóttin kom e>g hann hélt á-1
fram. Hann var berfættur, því
að skómir hans voru slitnír upp
til agna fyrir löngu. Þreytan var
gleymt fyrirbæri. Hann gekk og
svaf, en það var fremur af vana
en vegna þess að honum fynd-
ist hann neyddur til þess. Lik-
ami hans var ekki annað en
vöðvar og bein, tærður og þyngd-
arlaus.
Tunglið kom upp og landslagið
fékk á sig bláhvítan lit; klett-
amir hurfu og í staðinn komu
langar. hallandi sandöldur. Eftir
nokkra stund fór hann uppúr
árfarveginum og gekk meðfram
sandöldunum og svipaðist um
eftir ljósi bg vegum.
Hann varð mjög þreyttur og
settist í sandinn.
Haltu áfram!
Hann hlýddi. Hann brölti á
fætur og hélt áfram. Hann fyndi
ekki fleiri polla, því að farveg-
urinn lá gegnum hreinan sand.
Hann fór að hugsa um fólk sem
hann hafði þekkt og raðaði því
í stafrófsröð: Allen, Bentley,
Collins, Debbs.... Hann reyndi
að fara með ljóð sem honum
þótti falleg, fyrstu ' línuna í
hverju. Svo reyndi hann að rifja
upp alla staðina þar sem hann
hafði sofið. allar bækur sem
hann hafði lesið.
Og þá, í miðri næturkyrrð-
>inni, heyrði hann undarlegt
hljóð, en hann áttaði sig ekki á
því fyrr en eftir langa stund,
kunnuglegí hljóð sem þreyttum
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steínn ow HMó
Laugavegi 18 Tft. hæð (lyfta)
SÍMT 24-6-16
P E R M h
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SlMI 33-968.
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hámreiðslnstofa
áustwrbæiar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi- 13 Sími 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
heila hans tókst loks að þekkja.
Brimhljóð.
Hann fór að hlaupa og sá
tunglið speglast í hafinu; hann
hljóp niður að svörtum öldunum,
•sem skullu á harðri. ströndinni
og tættust sundur. Hann fleygði
frá sér byrðinni bg kastaði vatns-
könnunum út í buskann.
Hann stóð og lét sjóinn skol-
ast um bera fætuma. Hann hafði
38
fengið að lifa ■ og Ijúka þessari
skelfilegu fefð. Nú gæti hann
bjargað hinum.
Hann settist og lét öldumar
leika um sig. Vatnið var kalt.
Hann saup gúlsopa og spýtti hon-
um útúr sér aftur; þurrkurinn í
hálsinum var hprfinn. Hann gekk
meðfram ströndinni og fann spor
eftir hjólbarða. Hann fylgdi
þeim. Langt í burtu kom hann
auga á byggingu. lítið hvítt hús
uppi á sandöldunum í hléi fyrir
Atlantshafinu. Hann flýtti sér
þangað og gekk í miðjum hjól-
förunum, þáð vbru breið för
eftir vömbíl.
Dyrnar voru læstar. Þar var
?kilti. Húsig var í eigu alb.ióð-
legrar demantseinkasölu.. Hann
var kominn í samband við hinn
siðmenntaða heim.
Hann braut gluggarúðu, opn-
aði gluggann og skreið inn. Litla
húsið var í senn birgðaskýli og
íverustaður, skipt í tvennt með
hænsnastíuneti. Hann stóð ber-
fættur á steingólfinu og litaðist
um: beddi með ullarteppum, ol-
íuofn, ■ hillur með niðursuðu-
vörum. spegill og þvottafat, lítil
bókahilla með vasabrotsbókum
og tímaritum. Hann fór inn í
birgðaskálann: Olíutunnur, benz-
ín, kassar með niðursuðudósum,
kassi með vinnufötum. Kassar
frá Englandi, Bandaríkjunum og
Suðurafríkulýðveldinu. .
Hann var einhvers staðar á
strönd Suðvestur-Afríku.
Hann fann dósahníf og át nið-
ursoðið kjöt, ferskjur og maís-
stöngla. Hann hitaði kaffi. en
honum fannst lyktin framandi og
næstum ógeðsleg og sá sig um
hönd. Hann varð að gefa líkam-
anum tíma til að venjast fæðu
siðmenningarinnar, sætri og nær-
andi.
Hann hitaði meira vatn og fór
að raka sig.
Hann ætlaði að dveljast hér
nokkra stund. Hann var of
þreyttur til jað halda áfram.
Rakhnífurinn skóf af honum
stritt skeggið og langar, rauð-
leitar hárlufsurnar. Hann sápu-
bar sig aftur; það var gott að
raka sig, vera hreinn menning-
arlegúr. Hann ætlaði líka að
klippa á sér hárið bg fara í
hrein föt.
Þetta hefði ekki alltaf heitað
Demantsströndin.
Portúgalamir uppgötvuðu hana
fyrst, þegar þeir voru að leita
að Prester John t>g hinum dul-
arfullu gullnu borgum sem sög-
ur gengu um á miðöldum. Þeir
fundu búskmenn í útjaðri eyði-
merkurinnar, nakta fiskimenn
sem lifðu á lindýrum, litla ætt-
bálka sem biðu eftir hinni miklu
gjöf hafsins: stómm hval, dauð-
um á köldum sandinum.
Þarna vom fáar hafnir, en
sjóræningjarnir fundu þær og
sendu hermenn inn í eyðimörk-
ir>a; þeir ösluðu gegnum djúpan
sandinn. börðust við skordýr og
búskmenn og drógust aftur til
skipanna. Þetta var óhugnanleg-
asti heimur, sem þeir höfðu
séð, verri en ísinn íangt í norðri,
verri en fmmskógarnir í Kongó.
Þeir bölvuðu landinu og sigldu
burt. Einn þeirra, sem var hug-
rakkari en hinir eða kannski
heimskari, sigldi suður á bóginn
og kom að unaðslegum odda,
Diaz.
Umheimurinn torðaðist strönd-
ina allt fram á átjándu öld.
Þjóðverji að nafni Luderitz
sölsaði undir sig tuttugu! mílur
af ófrjóu landi frá hottentotta-
höfðingja. Hann fór fram á
vernd við stjóm sína, en lengi
vel var honum engu sinnt. Svo
smitaðist Þýzkaland af nýlendu-
sýkinni og tók ekki aðeins tutt-
ugu mílurnar heldur svæðið, allt
um kring, svæði sem var stærra
um sig en heimalandið. Þaðvar
fyrsta þýzka nýlendan.
Sú dýrð átti ekki eftir að standa
lengi. Heimsstyrjöldin kom og
suður-afrískur her batt endi á
þýzka herradæmið.
Svo fundust demantar í sand-
inum við Appelsínufljót. Það
hófst eldingaleikur við auðfeng-
inn gróða. Nú hét þetta Dem-
antsströndin.
Seinna bjó hann til te handa
sér og opnaði pemdós. Svo
lagðist hann útaf í beddann og
reyndi að sofa, meðan hann
hlustaði á brimið skella á eyði-
legri ströndinni. Dymar vt>m
opnar og loftið í litla húsinu var
hressandi. Þetta var um miðjan
daginn.
Þetta var Demantsströndin og
húsið var stöð við veginn,
geymslustöð; sennilega vom
fleiri slík hús meðfram hinni
löngu strandlengju sem félagið
átti. Þeir boraðu ekki eftir dem-
öntum héma, þeir tíndu þá bók-
staflega upp úr djúpum sandin-
um. Vasi fannst og það komu
skurðgröfur og menn sem síuðu
sandinn og tíndu út hina dýr-
mætu steina — á hverju ári vom
demantar fyrir miljónir dollara
sendir til New York. London
og Parísar, frá hinni fjarlægu
eyðiströnd, til lúxusverzlananna
í heimi siðmenningarinnar.
Hann velti sér á mjóum bedd-
anum og klóraði sér í höfðinu.
Síða hárið var horfið, hann hafði
fundið skæri og greiðu og setzt
út fyrir í sandinn og klippt af
sér* rauðan flókann. og látið
vindinn feykja burt hárinu.
Hann var líka í hreinum fötum,
mjúkum, hvítum nærfötum. sam-
festingi með rennilás, þykkum
ullarsokkum og háum vinnustíg-
vélum, allt úr kassanum í
geymslunni. Vinnuföt handa inn-
fæddum.
Hann var mettur af góðum
mat; hánn var hreinn, nýrakað-
ur og honum leið vel. Hann ætl-
aði að verða hér kyrr og safna
kröftum þangað til einhver
kæmi.
Það liðu þrjár stundir; hann
vaknaði og reis á fætuf.
Það var erfitt að sofa. Hann
sá þau í draumi: Mike Bain,
Grace Monckton. O'Brien og
Grimmelmann og Smith. Þau
biðu eftir honum, soltin, veik
og örvílnuð, þau biðu eftir því
að hann kæmi til baka með
flugvél og bjargaði þeim. Það
var skylda hans að bjarga þeim,
skylda hans......
Hann gekk útum dymar og
fann ókunnuglegan saltþefinn.
Þama var enginn bátur sem
gæti flutt hann niður með
ströndinni, ekkert ökutæki.
Ströndin virtist óendanleg.
Hversu langt gat verið til manna.
sífna, sendistöðvar?
Hann gekk aftur inn í geymsl-
una, tók einn hjólbarðann óg
velti honum útum dymar, niður
sandbrekkuna og á flaten st-að á
breiðri ströndinni. Hann gekk
til baka eftir eldspýtum og
könnu af vélarolíu. Meðfram
allri ströndinni lá sólbakaður
rekaviður og í hálftíma var hann
að baksa við að finna spýtur og
tré og hlaða þeim ofaná dekkið.
Hann hellti olíu yfir og kveikti
x. Svartur reykur steig upp í
heiðan himininn. Ef einhver
kæmi auga á hann yrði farið að
athuga hverju þetta sætti. Hann
settist í sandinn og hvíldi sig og
LCÐURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir herra
fyrir drengi
Verð frá kr. 1690,00
’jason
vmmiR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLASONAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678,
4779 — Þjónustan, sem pássar ekki fyrir hana, og Súsanna segir,
er í sjöunda himni. Sú sem hann hefur gengið á aftir með grasið
í skónum er nú kornin sjálf og vill fara út með honum í dag.
Hann á bara að þykjasUvera veikur. Hún hefur meira að segja
útvegað annan í hans stað. Dásamleg stúlka, Súsanna, og frábært
hvað hún hugsar fyrir öllu fyrirfram. — Tim gerir allt sem
honum er sagt og forstjóranum til mikils léttis kemur maður að
nafni Fisser fljótlega til að leysa Tim af hólmi.
SKOTTA
© tfinBF«Utn«» SynÆcate. tne., 1964. WorHriglit« reMrveá. ■'
— Það er gott að þú fannst loksins vélina. Veiztu nú hverni
á að gera við hana?-
Gúmmívmnustofan h.f.
Skiphoíí! 35 — Símar 31055 og 30688
Leðurjakkar - Sjóliðajakkar
á stúlkur og drengi — Terylenebuxur, stretch-
buxur, .gallabuxur og peysur.
GÓÐAR VÖRUR — GOTT VERÐ
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).