Þjóðviljinn - 22.07.1966, Blaðsíða 8

3 SlÐA’ — ÞJÓBVILJINN — Föstudagar 22. juK 1966.
CLAUDE CATTAERT:
ÞANGAÐ
SEM
GULL-
FISKAR
FARA
maður segir við sjálfan sig: mér
stendur rétt á sama.
— Ég vorkenni þér, barnið
gott. Ég vorkenni þér sannar-
lega.
Þetta segir fólk þegar því dett-
ur ekkert annað í hug. Hún var
með hjartslátt og blúndurnar í
V-hálsmálinu bærðust. Margar
rosknar konur sýna þannigdæld-
ina á milli brjóstanna. Mérfinnst
það ósiðlegt,.
Ég var að velta fyrir mérhvað
kæmi næst, þegar mamma kom
inn í herbergið. Samt var þetta
bridsdagurinn hennar.
Ungfrú Faguet stóð upp og
ætlaði að flýta sér að umfaðma
fyrrverandi nemanda sinn. — El-
ísabet, elskan mín, ég ætla ekk-
ert að segja, þú veizt hvemig
mér er innanbrjósts.
Mamma hafði verið lítil telpa
sem hét Elísabet, bústin og
dökkhærð og hæglát. Ég vildi
ósfea að ég hefði þekfet þá telpu
og verið vinkona hennar. Það
er skrýtið, vegna þess að mér
finnst stelpur heldur leiðinlegar.
þær eru alltaf að flissa oghvísl-
ast á og setja á sig snúð. Ég
hef alltaf verið meira fyrir stráfea,
þótt þeir séu ekki sérlega
skemmtilegir heldur.
Þær stóðu við dyrnar og töl-
uðu sanian í lágum hljóðum
stundarkom, komu síðan yfirað
borðinu. — Ofekur gengur vel,
er það ekki? sagði mamma.
Af hverju okkur? Ungfrú
Faguet sló í reikningsbókina og
Elísabet sem einu sinni varvöðl-
Hárgreiðslan
Hárgneiðslu- og snyrtistofa
Steinu oh Dódló
Laugavegi 18 III hæg (lyftaj
SÍMI 24-6-16.
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-908
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfl
tjarnarstofan
Tjarnaraötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 — Símj 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
7. DAGUR.
aði saman vasaklútnum sínum —
litlum sorgarfána.
— Ég var líka að vona það;
því miður er ekki hægt aðsegja
það. Rödd ungfrú Faguet varð
næstum sigri hrósandi. — Hreint
ekki. i
Hún benti á orðin fyrir neð-
an dæmin, vildi helzt toga þau
upp af blaðinu svo að þau sæjust
sem bezt.
Mamma tók upp reikningsbók-
ina, lagði hana síðan á borðið
aftur. — Hvemig geturðu verið
svona ruddaleg!
Ungfrú Faguet setti upp svip
eins og hún vildi ekki skipta sér
af þessu.
Mig langaði til að útskýra
hversvegna ég hefði skrifað
þetta orð. en ég hef aldrei verið
mjög séð þegar mamma er ann-
ars vegar. Svona er það, þegar
manni þykir of vænt um ein-
hvem. Ég fitlaði við pennann
minn og sagði eins og kjáni:
— Það er út af gullfiskinum
mínum.
Auðvitað var hún ekki að
hlusta.
— Ég vil ekki hafa það að
dóttir mín hagi sér eins og lítil
göfcudrós.
Þegar eitthvað alvarlegt er á
seyði, þá flissa ég — það em
taugamar. Þótt einhver dræpi
mig, þá héldi ég áfram. Auðvitað
fer í taugamar á fólki.
Það varð þögn.
— Jæja þá, sagði mamma ró-
lega. — Ég var búin að vara
þig við. Það er dekrað alltof
mikið við þig heima; þú ferð í
heimavistarskóla eftir leyfin;þar
verður þér kennt að haga þér.
Ég elskaði mömmu mína svo
mikið þessa stundina; sú til-
hugsun að eiga aðfarafrá henni,
að fá ekki að sjá hana á hverj-
um degi, var mér óbærileg. Það
olli mér beinlínis skelfingu. í
stað þess að segja eitthvað, fliss-
aði ég enn meira.
Mamma fór útúr herberginu.
Ungfrú Faguet ýtti reikningsbók-
inni til mín. Það varð að reikna
dæmið aftur. Ljóta orðið varð
allt í einu tilgangslaust.
Ungfrú Faguet horfði á mig
undarleg á svip. — Ekki veit ég
hvert þú sækir þetta.
Það voru nú vandræðin — ég
sótti ekki neitt til foreldra minna,
eða Patricks, ömmu eða dána
mannsins í herbeyginu við end-
ann á ganginum.
Maður verður að vera líkur
einhverjum í ættinni, það gefur
auga léið — í hvert skipti sem
barn fæðist, þá leita ættingjam-
ir með ákafa að nefi eða munni,
augum eða hári sem þeir geta
þekkt aftur; þeir sætta sig ekki
við þann sem er framandi.
Klukkan fimm var dyrabjöll-
unni hringt. Theresa var nýfar-
in upp í herbergið sitt, María,
eldabuskan, hafði farið niður
með ruslafötuna, svo að ég fór
til dyra. Elzti sonur húsvarðar-
konunnar, strákurinn með eld-
flaugarnar, stóð fyrir utan með
hlaða af bréfum. Hann er tíu
ára og lítill eftir aldri, er í
gallabuxum og gúmmískóm, og
dökkur hárlokkur hangir fram
yfir annað augað bæði sumarog
vetur. Hann fæddist ekki hér í
hverfinu, svo að hann heitir
bara Pierre, en venjulega er
hann kallaður Pitou. En systkini
hans heita nöfnum eins oghin-
ir krakkarnir i Sextánda hverfi
— Pamela, Oliver, Segoléne,
Fabienne og Patrice.
Ég tók við hlaðanum — það
voru bréf og nafnspjöld. Hann
hnykkti til hárlokknum og
sagði: — En hvað þið fáiðmik-
inn póst í dag. Er það útaf hon-
um afa þínum?
Hann tyllti sér á grindurnar
og sat þar og sveiflaði fótleggj-
unum. Við höfðum bara talað
saman einu sinni áður, fyrir
svona ári. Ég var að sækja
hlaupahjólið mitt inn í sorp-
tunnuskýlið og hann fór að
hlæja og sagði: — Þetta erleik-
fang fyrir smáböm.
Birtan á stigapallinum minnti á
ar.anas og víndreggjan. Sfcðrt
rautt flauelspúff stóð beint á
móti glugganum með lituðurúð-
unni, þar sem kona í náttkjól
er öll flækt í grænu og bleiku
þangi. Stórt ljósker með smíða-
jámsútflúri hangir yfir lyftugat-
inu og ógnar bamavagnaröðinni
á neðstu hæð. Stundum ímynda
ég mér að það heyrist hárbrest-
ur og glerið þeytist í allar áttir
og blóðið frussist og leigjend-
urnir liggi í hrönnum á hv«ri
hæð.
Hann flissaði. — Það verður
grín þegar þetta dettur niðurá
einhverja bamfóstruna og knakk-
ann hennar.
Mér þótti skringilegt að hann
skyldi hugsa það sama og ég.
— Heldurðu að það geri það?
— Það er aldrei að vita —
ljóskerið er þungt og lofti'ð er
allt sprungið.
— Þetta kom fyrir ljósakrónuna
i óperunni. Vissirðu það? Þrjá-
tíu og fimm tonn. Til allrar
óhamingju, var sýningunni lokið.
svo að það varð enginn undír
henni.
Hann hallaði sér aftur á bak
og horfði upp í ljóskerið. —
Það er of hátt uppi, annarsværi
hægt að saga dálítið í keðjuna
og sjá til.
— Þú ert vitlaus.
Hann virtist hissa. — Heldurðu
að það yrði kannski ekki gam-
an?
— Jú. kannski.
— Nú jæja?
Hurð skelltist inni í búðinni.
— Ég verð að fara inn aftur,
hvíslaði ég.
— Af hverju?
— Ég má ekki fara út úr
herberginu mínu.
Hann opnaði niður og gekk
til mín. — Bíddu annars, mig
langar til að spyrja þig um
dálítið; ég var heppinn að
hitta á þig.
Ég vildi komast inn aftur sem
fyrst. Ef einhver stæði mig að
því að standa þarna frammi á
stigapalli, þá yrði uppistand
enn á ný. Mér leið ekki sérlega
vel með heimavistarskólann vef-
andi yfir mér.
— Var afi þinn færður í ein-
SKOTTA
Söltunarstúlkur
Getum bætt við okkur nokkrum söltunar-
stúlkum. Fríar ferðir og húsnæði á staðnum.
S í L D I N H. F.
Raufarhöfn — Sími 96-51199.
Byggingarfélag verkamanna, Reykjavík
TIL SÖLU
þriggja herbergja íbúð í I. byggingarílokki. Þeir fé-
lagsmenn, sem neyta vilja forkaupsréttar, sendi
umsóknir sínar í skrifstofu félagsins Stórholti 16
fyrír kl. 12 á hádegi mánudaginn 1. ágúst n.k.
Stjómin.
4806 — Frú Ha^y hefur svo miklar áhyggjur af Bobby, að hún hvað hún hefur á samvizkunni, þó að hún hafi ekki nákvæmlega
gætir ekki að sér og segir Ethel alla sólarsöguna. Þótt Ethcl vitað hvað Bobby gerði til að „stríða“ mági sínum. — Ung
hafi grunað bróður sinn er hún furðu lostin. Móðir hennar get- stúlka óskar eftir að fá að tala við frú Hardy og hún hleypur
ur þá fengið þvilíkt og annað af sér . . . Til þess að gera strax út þegar hún heyrir, að stúlkan er með bréf frá Bobby.
Stanley mein... — Frú Hardy er niðurbrotin. Henni skilst nú,
• —---------/ / /2-ý
© King Features Syndicate, Inc„ 1964. WorM r!ght« reserveá. I
— Eftir vélritunar-hraðæfinguna veit ég að ég get gert 160
villur á mínútu!
BRUNATRYGGINGAR
TRYGGIÐ ADUR
EN ELDUR ER LAÚS
Á EFTIR ER ÞAÐ
OF SEINT
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIRf
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVfK • S fMI 22122 — 21260
m
VEIÐILEYH
Veiði- og bátaleyfi seld í
LANGAVÁTN
FERÐASKRIFSTOFAN
LflND SYN 1-
Laugavegi 54 — Sími 22875 — Box 465.
LEDURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir dömur
fyrir telpur
Verð frá kr. 1690,00
VIDGERDIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLAS0NAR
Bröttugötu 3 B
Símí 24678.