Þjóðviljinn - 26.07.1966, Blaðsíða 8

2 SCDA — ÞJÓÐVIiJINN — Þriðjadagar 26. júK 1-966.
CLAUDE CATTAERT:
ÞANGAD
SEM
GULL-
FISKAR
FARA
in, en maður veit bara ekki
bvar hún er stödd.
Þetta er alveg satt; strax og
ég er komin til ungfrú Faguet í-
mynda ég mér að ég sé ein-
hvers staðar annars staðar, og
við því er ekkert að gera.
Við komum nógu snemma
þennan morgun. Hin bömin
voru að taka upp baekumarsín-
ar og dótið, opna pennaveskin
sín. Ég á pennaveski, en það
vantar alltaf eitthvað í það sem
máli skiptir. Auk þess sem ég
er treggáfuð er ég skelfilega
hirðulaus. Ungfrú Faguet með
hárið í hnút eins og vanalega
var að slá í stílabók. í röð fyrir
aftan börn^n í armstólum með
hlífunum sátu mæðumar og
bamfóstrumar og mösuðu sam-
an.
— Ég hef aldrei vitað annan
eins hita á þessum tfma árs, og
svo þetta óveður sem aldrei
kemur ...
— Hafið þér fengið þjónustu-
stúlku? Spænska stúlku? Varið
yður á henni. þær , eru ekki
bamanna beztar ^>g þær em svo
merkilegar með, sig . . . hvar
endar þetta allt saman ...?
Ég sá móður ungfrú Faguet
úr sætinu mínu. Hún er ótrú-
lega gömul og fer aldrei út. 1
hvert skipti sem lest úr stærri
hringnum fer framhjá hristast á
henni kinnamar eins og þær séu
1 þann veginn að detta afhenm.
Hún hafði sofnað þennan morg-
un og gulleit hönd hékk yfir
vatnsglasi eins og þyrst dýr.
— Vötnin og úthöfin erumor-
ándi þúsundum fiska . . .
Hár*yreirMan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steíni o» nó»tó
Laugavegí 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16.
perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
DÖ M U R
Hárgreiðsla vig'allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætls
megin — Síml 14-6-62.
Hárgreiðslustof a
Austurbæiar
Marta Guðmundsdóttlr
Laugavegi 13 — Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stnð
10. DAGUR.
Rödd ungfrú Faguet hélt áfram
að mala, meðan ég fór að hugsa
um sjóinn og ströndina, heitan
sand og svalt vatn. Mér finnst
svo gaman að hlaupa um í fjöru-
borðinu-
— Úthöfin hafa að geyma
geysilegt magn af fæðu, sem
maðurinn, þekkir ekki ennþá....
Stúlkan í næsta sæti við mig
dró andann þungt, kirtlamir í
henni vaxa í sífellu; það er
fjórum sinnum búið að klippa
ofanaf þeim. Til vinstri var
Chantal feita Verrier áð búa til
bréfkúlur úr þerripappímum
sínum. Hún er eins og mamma
hennar sem er alltaf að fitla við
hanzkana sína meðan á kennslu-
stundinni stendur. Yfir til hægri
stundi madame Brocca, móðir
Stepanie litlu. Maginn á henni
flóði útúr armstólnum — hún á
von á sjötta bammu- Eins og
María, eldabuskan segir: — Allt
kvenfólkið er að springa út- Og
þetta er alveg satt, enginn veit
hvað á að gera við alla þessa
krakka. þeir flóa útúr skólunum,
baðströndunum og skemmtigörð-
unum. Samt getur Maria lítið
sagt — hun eignaðist sjö áður
en hún fór að vinna úti- Það síð-
asta gerði eitthvað við innyflin
í henni; þau losnuðu sundur og
hún finnur fyrir því í hvert
skipti sem við fáum gesti f mat-
inn.
„ — A reki í sjónum er aragrúi
af örsmáum ögnum, sem kallast
svif.
Það var mjög heitt í herberg-
inu og fæturnir á mér voru
flæktir í tuskunni sem hlíÍRr
þverslánni undir borðinu, sem
við sátum við- Ungfrú Faguet
lætur sér mjög annt um húsgögn-
in sín; stofumar eru troðfullar
af þeim, til að mynda píanói með
nótnabók er heftsr verið opin á
sama stað í síðast liðin tvö ár.
— Þessar örsmáu agnir eru
ósýnilegar lífverur.
Ef þær væru ósýnilegar,
hvernig var þá hægt að vita að
þær voru til?
Ég missti sjálfblekunginn
minn. Ganjla mamman hennar
ungfrú Faguet opnaði annað aug-
að pg leit á mig. Hún minnti
mig á stóran og mikinn fisk sem
kúrði í sessuhelli- Blaðra var að
myndast í öðru munnvikinu á
henni; ég þóttist ekki taka eftir
því Það var heitt í stofunni, við
vorum eins og fiskar í keri, sem
var of lftið. Ég fór aftur að
hugsa um gullfiskinn minn. en
það var ekki sérlega skemmtilegt
og til þess að hugsa um eitthvað
annað, fór ég að velta fyrir mér
hvaðan hann hefði komið: úr
hafinu, innhafi, vatni, á? Hvað-
an úr heiminum?
— Valería, hvað var ég að
segja?
Ósjálfrátt svaraði ég: —
Hvaðan koma gullfiskar?
Það varð þögn- Gamla mamman
opnaði arrnað augað, lokaði þvi
síðan aftur- Miss* herpti saman
varimar- Chantal Verrier. sem
var dugleg að læra þrátt fyrir
allt spikið, fór að flissa. Ungfrú
Faguet sló í stílabók m?ð nögl-
inni.
— Sem ég er lifandi! Ekki
veit ég hvað er að gerast í koll-
inum á þér, þú hlustar aldrei á
neitt sem verið er að segja.
Hún hækkaði röddina- — Þú
kemst aldrei neitt i þessu lífi ef
þú heldur svona áfram-
Hvert gat ég komizt?
Ég var að því kbmin að svara
einhverju um þessar örsmáu h'f-
verur, þegar móðir rmgfrú Fag-
uet hreyfði höndina, tók upp
vatnsglasið og fór að drekka.
Og ef hún myndi nú deyja eftir
andartak eins og afi? Ég varð
hrædd, krosslagði handleggina og
settist afturábak í stólnum
mínum, hætti algerlega að hlusta
og hugsaði uró það eitt að kom-
út áður en það gerðist.
Þegar við komum aftur heim
sá ég stóran. svártan kassa
'gegnum glerhurðimar á litlu
setustofunni- Það voru fjögur,
stór kerti í kringum hann. Afi
var inni í honum. Ég hefði líka
viljað að flaskan með ölkeldu-
vatninu væri þar líka. Systir
Philoméne og stallsystir úr
klaustrinu krupu á tveim'skeml-
um og báðu baki brótnu.
Stóra dagstofan var eins og
eitt af þessum jólaboðum, þegar
allar gamlar frænkur koma og
tala um fæðingar og dauðsföll
síðasta árs- Berta frænka var að
mala við ömmu; Cécile frænka
sat í sama sófanum og starði
hugsandi á málverkið af Hya-
cinthe langafa, sem hylur næst-
um heilan vegg-
Ég borðaði hádegisverð með
Miss, .því að ég hafði gleymzt
þegar lagt Var á borð. Slíkt
kemur mér aldrei á óvart; þvert
á móti finnst mér ég alltaf vera
fyrir.
Til þess að kenna mér að sitja
almennilega við borðið með oln-
bogana að síðunum, stingur
Miss pappírsblaði í hvprn hand-
arkrika. Það verður óttalegt
upþistand ef annaðhvort dettur.
Hún sullaði dálitlu af macar-
oni með osti á diskinn minn. Ég
hef andstyggð á þessu linkulega
klístri; það er eins og að bíta
í litla snáka.
— Jæja, nú vil ég að þú
borðir allan matinn þinn. Þú
nartar alltaf í það sem þú færð,
þú ert dekurbam, en lífið á eftir
að kenna þér sitt af hverju ....!
Kenna mér hvað? Hvers vegna
bamfóstrur fleygja gullfiskum í
klósett og taka bömin sem þær
eiga að annast upp í rúmin til
sín? *
Miss fór að sækja meira brauð.
Ég kærði mig ekkert um að (
maginn á mér yrði ormagryfja;
ég tók upp diskinn minn og
gekk út að glugganum og mac-
aroníið mitt datt niður í garð-
inn með blautum dynk- Ég gat
ekki gert þetta mjög oft; hús-
varðarkonan myndi kvarta.
Miss kom til baka. — Ég skal
kenna þér að haga þér- j
Bamfóstrur gera böm að litl- ,
um, hlýðnum hundum sem tbga.
6jaldan í tjóðurbandið; en þeir
útsmognu lyfta afturfæti í laumi
á forboðnum stöðum.
Ég-'var kyrr í herberginu mínu
eftir hádegismatinn, því að Miss j
ákvað að það væri alltof heitt
fyrir mig að fara út- Ég stóð og |
gægðist utum um mjóu rifuna I
milli lokuðu gluggahleranna, en j
sá ekkert nema konuna í bleika j
undirkjólnum sitja í armstól, og
rósarunnann og stofuplötnturnar,
allt steindautt-
Miss kom inn um klukkan
fjögur. Ég hefði helzt viljað
standa þarna' áfram bg horfa
niður í garðinn. Þótt enginn
gengi um hann; en ég tók upp
stílabókina og skrifaði upp dæmi
um krana og rennandi vatn.
Þess konar dæmi þykja mér
alltaf heimskuleg. Ég hef haft
orð á því og fengið þær upplýs-
ingar að „það geti komið að
gagni seinna meir.“ En ef maður
reynir að bera svona dæmi und-
ir-fullorðið fólk — þá segir það
allt að það sé „búið að gleyma
því eftir allan þennan tíma‘‘.
Ég gat ekki fengið neitt blek
úr sjálfblekungnum mínum og
ég hristi hann yfir þerripappír-
inn- Stór klessa kom í bókina
mína. Ég þun-kaði hana upp með j
þerripappírrium, tók síðan strok- !
leðrið og nuddaði yfir hana;
klessan hvarf. en síðan fyrir neð-
an kom í ljós. Þetta leit ekki vel
út, ég hefði átt að rífa blaðið
burt bg byrja á nýjan leik, en j
það var annað dæmi hinum meg- |
in, Ég las fyrsta dæmið yfir; ég ,
hafði klúðrað því öllu, en ég
fann enga aðra lausn. Hvort
væri betra að sýna vitlaust dæmi
eða hreina blaðsíðu? Hvorugt —
það sem með þurfti var dæmi
með réttir útkomu, en rótta
lausnin vafðist fyrir mér. Ég
fletti blöðunum í náttúrufræðinni
minni og rakst á kafla um fiska.
Þar stóð ekkert um . gullfiska-
Allt í einu langaði mig mikið
að vita hvaðan þeir ,kæmu —
úr sjónum, úthafinu eða á? Ég
verð oft gripin snöggri forvitni'
og þarf að fá svarið undir eins;
ég get ekki beðið. Ég mundi
eftir röðinni af alfræðibókunum
í litlu setustofunni- En hvernig
áttj ég að komast í þær, þegar
afi var þar? Ojæja. ég gæti lát-
ið sem ég hefði komið til að
kyssa frænkur mínar. Það yrði
talið elskulegt af mér — ég sem
forðast slík faðmlög eftir megni.
Sóltjöldin voru dregin fyrir í
setustofunni pg geraníurnar á
svölunum minntu mig á fólk í
sumarleyfi- Berta frænka sat í
sófanum og renndi stafnum
sínum yfir mynztrið í gólftepp-
inu. Cécile sat við hliðina á
henni og spennti greipar í sífellu,
sem voru ólmar í að rífa augun
SKOTTA
Þú bíður, pabbi er að segja mér ævisögu sína og er kominn
að því þegar hann var sex ára.
1 -....'l
SKIPATRYGGINGAR
þórður
sióari
4309 — Nú er a!It ljóst: Það er Bobby sem stendur að baki stjórann og verkstjóia AMS og koma með þá til- pakkhússins
skemmdarverkunum- Og nú er hann fangi þessara vina sinna
og þeir reyna að beita hann fjárkúgun. Ethel stendur þarna
hnípin. Svona er þá fjölskylda hennar ....... — Nú verður allt
að ganga fljótt- Þórður biður Maud að fara að sækja hafnar-
sem þau vita nú hvar er- Þeir ættu að geta þekkt þorparann.
Hann sjálfur ætlar að reyna að ná þessum svokallaða vélvirkja.
Brown er fús til að hjálpa honum — íbúar þessa alræmda hverf-
is horfa tortryggnir á stóra bílinn.
útgerðarmenn.
TRYGGJUM HVERS KONAR SKIP OG ALLT,
SEM ÞEIM VIDKEMUR
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEEMIRf
LINPARGÖTU 9 REYKJAVÍK • S í M I 22122 — 21260
Leðuijakkar
á stúlkur og drengi.
Peysur og peysuskyrtur.
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin Ó. L.
Traöarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Símar 31055 og 30688