Þjóðviljinn - 13.10.1966, Blaðsíða 8

/
I
0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 13. október 1966.
í H Ú S I
MÓÐUR MINNAR
Eftir JULIAN G LOAG
lega. Hvað segið þið um það? 1
vor, þegar spretthlaupin byrja.
Nú er ekki nærri eins skemmti-
legt — brokk er alltaf leiðin-
legra og það er svo kalt á skeið-
vellinum að botninn í manni
gaddfrýs. Hann deplaði augun-
um og klappaði saman lófunum.
— Hvað segið þið um það, ha?
Dunstan og Elsa sögðu ekk-
ert, en hin gátu naumast ráð-
ið við eftirvæntingu sína.
— AHt í lagi, þá eruð þið
samþykk. Jæja, — nú verðum
við að ákveða hvað við eigum
að gera á laugardagsmorgni.
Hver viH koma með að kaupa
inn?
— Ég — ég — ég — ég!
Charlie Hook hló. — Tíu dropa
af tei í viðbót, Elsa. í fyrri viku
voru það Díana og Elsa, var það
ekki? Jæja, í þetta sinn, hann
strauk sér biíðlega um hökuna,
— geta Dunstan og Húbert kom-
ið.
Dunstan hrukkaði ennið. —
Nei, þökk fyrir. Ég fer aldrei
í búðir.
— Ég — ég vil fara í staðinn!
hrópaði Willy.
— Æ, komdu með, Dun, sagði
Húbert. — t>á kemstu í betra
skap.
Dunstan ýtti stólnum sínum
harkalega frá borðinu og reis
á fætur. — Ég vil ekki komast
í betra skap!
I>etta er rétt hjá Húbert,
sagði Charlie Hook og leit íhug-
ándi á Dunstan. — Það getur
verið býsná gaman að verzla
á laugardegi.
— Ég vil vera heima.* Þú getur
ekki neytt mig til að fara.
— Hann er hræddur, sagði
Díana rólega. — Hann er hrædd-
ur við að fara frá mömmu.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMl 33-968
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
rjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megiD — Sími 14-6-62.
— Ég — ég . . . Dunstan varð
dreyrrauður í andliti. Hann titr-
aði allur.
— Þú þarft ekki að fara út ef
þú vilt það ekki. sagði Charlie
Hook.
Elsa laut í áttina til bróður
síns. — Farðu, Dunstan. Farðu
með honum. Hún var graf-
alvarleg.
Dunstan varð svo dolfallinn
yfir orðum Elsu, að hann tók
næstum andköf. — Elsa!
— Það er allt í lagi, sagði hún
biðjandi. — Það er allt í lagi.
Dunstan* settist aftur og börn-
49
in voru þögal, og hann einblíndi
á Elsu.
Allt í einu hallaði Charley
Hook höfðirm aftur á bak og fór
að hlæja.
— Sem ég er lifandi, gat hann
stunið upp. — Sem ég er lifandi,
þá vill hún að þú farir með til
að gæta mín!
Elsa roðnaði og sneri sér und-
an, þegar Charlie Hook hélt á-
fram að hlæja, — en áður en
hún gæti komið upp orði, heyrð-
ist að ofan að barið var að dyrr
unum uppi. *
Charlie Hook hætti samstund-
is að hlæja. — Ergwm við von
á nokkrum?
Húbert hristi höfuðið.
Charlie Hook drap í sígarett-
unni. — Það er bezt ég fari og
athugi hver þetta er. Hann beið
andartak eins og til að bíða eft-
ir því að einhver annar byði sig
fram. Svo stóð hann upp.
Strax og hann var kominn
út, sagði Dunstan við Elsu: —
Af hverju sagðirðu þetta, Elsa
— af hverju?
— Af því, sagði Elsa stillilega,
— af því að þetta er rétt hjá
honum, — það ætti einhver að
■gefa honum gætur. Hún gaut
augunum til Húberts.
— En gætir þú ekki farið
með? sagði Dunstan næstum
biðjandi.
— Ég fór í fyrri viku.
— En af hverju endilega ég?
— Ég vildi heldur að þú tær-
ir en — en . . . Hún reyndi ekki
að ljúka setningunni.
— Þú átt við mig, er það ekki?
sagði Húbert.
Elsa dró andann djúpt. — Já,
sagði hún. Ég á í rauninni við
þig. Þér er orðið sama um allt,
þú slærð bara öllu upp í kæru-
leysi. Þú . . . þú . . . Þú hefur
slæm áhrif. Hún horfði beint í
augu hans. — Öllum er orðið
sama um allt nú orðið, og það er
þér að kenna.
— Það er ekki mér að kenna.
Það er ekki mér sem er sama
um allt — heldur þér. Þér og
Dunstan. Allt í einu náði reiðin
tökum á honum. — Þið sitjið
bara þarna og kennið öðrum um
— helzt mér. Þú gerir ekki neitt.
Þú ásakar bara aðra. Þú hefur
verið svona alveg síðan Gerty
dó — þú sérð hvergi gott í neinu.
Þú ert bara illgjön^. og önug.
Það er það eina sem þú hefur
til málanna að leggja — og hvað
er gott í því? Að vera ónotaleg
og kenna öðrum um allt. Skil-
urðu ekki neitt? Nú er allt í lagi.
En fyrir ykkur tvö er ekkert
nógu gott. Ekkert er gott nema
þið segið að það sé gott, það sem
ykkur finnst gott. En þið gerið
ekkert sjálf. Getið þið ekki, get-
ið þið ekki, — hann lyfti hend-
inni eins og til- að reyna að mana
skilninginn fram, — getið þið
ekki skilið neitt — má ekki allt
vera eins og það er? — Hann
leitaði að orðum. — Nú líður
okkur vel — er það ekki? Hvað
er athugavert við það?
Hún svaraði honum ekki. Hún
sat bara þarna, og það var næst-
um eins og hún væri gráti nær.
Sem snöggvast sá Húbert hana
sem gömlu, góðu Elsu — þegar
þau tvö höfðu staðið gegn öll-
um hinum, þegar hann hafði lit-
ið upp til hennar. Sem snöggv-
ast þótti honum ógnvekjandi, að
hann skyldi geta sagt annað eins
við hana, hellt sér yfir hana.
Andartak var hann á báðum
áttum. En svo sneri hann sér
undan. — Komdu, sagði hann.
— Við eigum að(þvo upp í dag.
Um leið kom Charlie Hook
aftur inn í eldhúsið. — Jæja,
jæja, um hvað voruð þið nú að
rífast? Hann klappaði saman lóf-
unum. — Þetta var kolakarlinn.
Nú skal verða kynt svo að um
munar. Ég sendi hann að bak-
dyrunum. Hann kemur í grænum
hvelli. Hann stóð kyrr og fánn
greinilega að eitthvað lá í loft-
inu en lét sem ekkert vær! og
hélt áfram að glensast. — Jæja,
eftir hverju erum við að bíða?
Við skulum opna fyrir honum,
ha? Hann opnaði bakdyrnar upp
á gátt og gekk út í nóvember-
sólskinið. — Það er fína veðr-
ið, hrópaði hann. — Komið þið
út. Hann fór að blístra.
Þau höfðu ekki komið út í
garðinn óralengi. Þau stóðu í hóp
og sneru baki að hofinu og sáu
Charlie" Hook ganga löngum
skrefum að garðshliðinu. Hann
dró slána frá, þannig að svört
málningin flagnaði af, og opn-
aði hliðið að götunni.
Húbert hélt niðri í sér andan-
um, svo andaði hann frá sér
hvítri gufu. Neðst í garðinum
var allt laufið fallið af. Visin
laufin lágu í hrúgum neðan við
limgerðin. í rauninni var næst-
um kominn vetur. Húbert andaði
aftur að sér frostköldu loftinu.
Hann svimaði næstum, eins ' og
þegar tannlæknirinn setti ís-
köld áhöldin upp í mann. Blístrið
í Charlie Hook barst yfir gras-
flötina. Húbert sneri sér að garði
HalbertS. Limgerðið var jafn
yndislegt og endranær;. Hann leit
hærra upp", upp í hvítbláan,
ljómandi himininn. í miljón
kílómetra fjarlægð leið silfur-
grátt ský yfir himininn. Hann
andaði að sér, fann kuldann fylla
lungun, unz þau urðu full eins
og blöðrur, og ef þau sluppu
burt, myndu þau geta lyft hon-
um upp, útúr garðinum og upp
í loftið, alla leið upp í himininn.
Hann myndi lyftast og lyftast
og hverfa að eilífu í blámann
þarna upþi.
Hann hélt niðri í sér andan-
um, eins og andardrátturinn væri
sjálfur lifandi og gæti sloppið
frá honum. Síðan leit hann nið-
ur og það var eins og garðurinn
gengi í bylgjum fyrir augum
hans. Þvert yfir grasflötina
komu Charlie Hook og kolakarl-
inn, hinn síðarnefndi með þung-
an poka, sem sligaði hann næst-
um, rétt eins og himinninn hefði
fallið niður á herðar honum.
— Hingað inn, lagsi. Charlie
Hook galopnaði kjallaradyrnar.
Kolakarlinn bar axlirnar upp að
borðunum sem lokuðu neðri
hluta dyranna. Andartak vagg-
aði hann, en svo sendi hann
skriðu af kolum inní kjallar-
ann. Svart rykið þyrlaðist upp
og skein í sólskininu.
— Þetta var sá fyrsti, sagði
Charlie Hook hárri röddu og
neri saman höndunum. — Hann
er kaldur, ha?
Kolakárlinn rétti úr sér. Hann
kinkaði kolli, braut pokann sam-
an á maganum og klappaði upp
um svörtum skýjum út í loftið.
— En hlýtt í sólipni samt.
Hann strauk sér um andlitið
með hendinni, eins og hann væri
að velta einhverju fyrir sér.
Hann ýtti húfunni dálítið aftar
á höfuðið. Jafnvel án byrðar
sinnar var hann hokinn — höf-
uðið, hnakkinn og axlirnar
mynduðu skálínu. Það var eins
og hann hreyfði sig .aðeins frá
hnjánum — virtist renna yfir
flötina á leiðinni til baka og ný,
svört slóð myndaðist eftir hann
í hrímhvítu grasinu. Á eftir hon-
um dansaði kolarykið og tjöru-
þörður
sjóari
4869 — Þórður hlær. Hann getur sjálísagt gefið alls konar ráð
varðandi siglingar, en í sambandi við kvikmyndun? Nei, það er
heldur ekki ætlunin, en einn meðlimur klúbbsins hefur lánað
mótorbát til kvikmyndunarinnar og biður nú Þórð að koma með.
Það væri synd ef keppendurnir fyndust ekki. — Já, nú skilur
hann hvað um er að vera og er reiðuþúinn að taka þátt í ferð-
inni. Auk þess býðst þarna bezta tækifæri fyrir hann til að fylgj-
ast með lokakeppninni eins 'nálægt og hægt er. — Sama dag
lætur báturinn úr höfn með kvikmyndaménnina og Þórð inn-
anborðs.
SKOTTA
— Pabbi, það á að heyrast svona hátt í bílnum!
Kuldajakkar og ú/pur
í öllum stærðum.
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þj óðleikhúsinu).
ABYBGÐflRTRYEEIMEflR
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIRS
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK SIMI 22122 — 21260
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Símar 3T055 og 30688