Þjóðviljinn - 18.10.1966, Blaðsíða 8

I
g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Þriöjudagur 1«. október 1066.
I H Ú S I
MÓÐUR MINNAR
Ettlr JUtlAN 6L0A6
Hiann hélt um glasið með stirð-
legum fingrum. — Á eftir. Reyk-
uriim leið upp í augun á honum
og hann deplaði þeim. •— Ég vil
helzt ekki tala um það. Hann
beið andartak, svo saup hann
stóran teyg.
Hann leit ' j kringum sig. ■—
Engin sunnudagsblöð? ®að hafði
aftur slaknað á andlitsvöðvun-
irm.
— Við vissum ekki hvaða blað
þú vildir.
— Sunday Pic, News of the
World, The Dispatch — alla
hrúguna. Nennirðu að skreppa
út og saekja þau handa mér?
Hann stakk hendinni í vasann
og rétti Húbert pening. — Eigðu
afganginn.
Húbert reis á fætur — hann
var stirður í fótleggjunum og
andartak var hann með suðu
fyrir eyrunum. —v Allt í lagi,
sagði hann. — Ég skal vera eld-
fljótur. Hann gekk að dyrunum
og leit við. — Charlie, sagði
hann. — Þú ert ekki reiður þótt
ég hafi spurt um allt þetta, er
það?
— Hver, ég? Nei — það er allt
í lagi, drengur minn. Ósköp eðli-
legt. Hann geispaði. — Hvað er
að borða í dag?
— Nautasteik — það er Diana
sem býr til matinn í dag.
— Heyrðu mig, ég verð að
skreppa út svo sem hálftíma
eftir dálitla stund, en ég verð
kominn aftur fyrir hálftvö —
getum við ekki borðað þá, ha?
— Allt i lagi — ég skal segja
Díönu það.
— Gerðu það. ’Hann Ineri sér
til og færði stólinn nær arnin-
um. Öúbert leit á hann og sá að
hann skalf Hann lokaði dyrun-
um varlega á eftir sér.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SÍMl 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
D Ö M U R
Hárgreíðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
rjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
T*
31
Hann var ekki nema tíu min-
útur í burtu. Hann hljóp alla
leiðina heim — taldi hvem ein-
asta dapurlegan hlyn eins og
merkisteina í maraþonhlaupi.
Ólympíueldurinn var geymdur í
blaðavöndlinum. Sigri hrósandi
stökk hann upp þrepin að pall-
inum, þar sem eldurinn átti að
blossa upp og loga að eilífu.
Heimkoma signrvegarans.
53
Húbert tók varla eftir því að
útidymar voru opnar, hann stökk
yfir þröskuldinn og inn anddyr-
ið og inn í stofuna. — Hér kem
ég, hrópaði hann. — Ég er með
blöðin. Ég keypti þau öll . . .
Hann steinþagrfaði allt í einu.
Frú Stork sneri toginleitu and-
litinu að honum. — Nei, er þetta
ekki hann Berti. Góði drengur-
inn hennar mömmu sinnar —
eins og alltaf. Hún glennti sund-
ur munnvikin í eins konar bros
og hrukkóttir kjálkarnir fylgdu
með. — Eða hefði ég kannski
átt að segja góði drengurinn
hans pabba, ha? Hún flissaði og
skotraði augunum á Charlie
Hook. Kjálkamir titruðu.
Charlie Hook sagði ekkert.
Frú Stork hækkaði röddina
lítið eitt. — Ég var rétt að koma.
Sjáðu. Hún rétti fram vönd
af læpulegum krystantemum. —
Ég tók með mér nokkrar kryst-
antemur til að Kfga upp með.
Öll bornin voru inni, en hún
hafði bara ávarpað Húbert. Nú
sneri hún sér að hinum börn-
unum. — Já þið verðið að fyr-
tf'gefa, en þið voruð ekki bein-
línis glaðleg á svipin. Á hvað
eruð þið að glápa? Finnst ykk-
ur ekki gaman að sjá gömlu,
göðu frú Stork áftur?
Elsa talaði hranalega. — Nei.
— Nei? Ja hérna hér, sagði
frú Stork í glaðlegum rómi sem
átti að gefa til kynna að ekk-
ert gæti komið henni úr jafn-
vægi. — Og þú sem varst alltaf
svo stillt og siðleg telpa. Nú er
allt orðið umbreytt. Er það ekki,
herra Hook?
Charlie Hook ræskti sig.
— Frú Stork . ..
Húbert steig skrefi nær með
bláðastrangann í hendinnr eins
og vopn. Hann gerði sér aðeins
/eitt ljóst, að nú var gamli á-
gengi óvinurinn aftur kominn á
vettvang, í slitnum sunnudags-
fötum sínum, svörtum eins og
illgirnin sjálf. — Hvað viljið
þér hingað?
— Ég? Hún gamla frú Stork?
Ég er að koma í heimsókn. Hún.
veifaði vendinum eins og trygg-
ingu fyrir góðum tilgangi. •— Ég
er komin til að spyrja hvernig
mömmu ykkar líði. Ég vona að
hún sé ekki veik ennþá, herra
Hodk?
— Jú, því miður. Charlie
Hook gekk tii Húberts og tók
við blöðunum. — Þakka þér
fyrir, sagði hann.
— Mikið. þykir mér leitt að
heyra það, sagði frú Stork lág-
um rómi. — , Ég sé ekki Gerty
litta — er hún kannski lasin
líka?
Charlie Hook lagði sunnudags-
blöðin á borðið og sneri baki
að frú Stork. Þegar hann sneri
sér aftur að henni, var hann
brosandi. — Já — hún er lasin
líka. Ég sendi þær báðar til
Folkestone, vegna sjávarloftsins.
— Það var svei mér gott. Hún
þagnaði og færði blómin yfir í
hina höndina. — En dýrt er
það að sjálfsögðu •— þessir bað-
staðir eru skelfing dýrir.
— Niðursett verð utan bað-
tímans, á þesfsum tima árs. Hann
neri varirnar eins og til að
þurrka þær, þótt þær sýndust
ekkert rakar. — En ég þarf
ekki að hafa áhygjur af því.
Molly systir mín á þama dá-
Ktinn stað fyrir sig.
— Ja hérna, það var svei
mér heppilegt. Frú Stork skipti
aftur um hönd á blómunurh en
Charlie Hook gerði sig ekki lík-
legan til að taka við þeim.
— Ég vona að það sé nærri
sjónum.
—1 Steinsnar, eins og sagt er.
Aðeins steinsnar. Allt í einu
kom trúnaðarhreimur í rödd
hans. — Molly á dálítið veit-
ingahús sem selur flsk og chips.
Rétt við skemmtigarðinn. Á ann-
arri hæð, ■— Hún rekur það
ein. Tehús, kallar hún það —
maður fær fiskinn og frönsku
kartöflurnar á diski — ekki í
pappír og gömlum dagblöðum.
Te, brauð og smjör, fisk og
sieiktar kartöflur og bita af
Dundeeköku í ábætir. Ljómandi
rekstur, — gengur alveg skín-
andi. Hann grillti með augunum
og hann skimaði eftir einhverju
í fjarska, veitkigahúsi við sjó-
inn þar sem peningunum rigndi
niður.
— Það lætur vel í eyrum,
sagði frú Stork. Charlie Hook
vírtist ekki hafa heyrt til henn-
ar. — Sannarlega vel. Já, sumir
eru svei mér heppnir, það yerð
ég að segja." Það var annarlegur
undirtónn í röddinni.
Charlie Hook hafði litið nið-
ur á borðið og horft á hálf-
falda fyrirsögnina í The Dispatch,
Frú Stork leit arftar fyrir sig
og ætlaði að fara að setjast í
svarta leðurstólinn.
— Gerið svo vel að fá yður
sæti, frú Stork, sagði Charlie
Hook. Það var eins og hann
vaknaði af dvala og var nú
ekkert nema kurteisin. — Gerið
svo vel, fáið yður tylling. Hann
hló. — Heyrðu Elsa — viltu
ekki losa frú Stork við biómin
og setja þau í vasa, ha?
Hvít í andliti teygði Elsa hend-
urnar eftir blómunum. Hún sneri
sér við' og gekk út úr stofunm.
Þau horfðu öll á hana þegar
hún gekk út, teinrét.t í baki eins
og sverð réttlætisins.
— Já, þetta var betra! Frú
Stork dró bláan silkivasaklút upp
úr tösku sinni og þurrkaði sér
um ennið.
Andartak var steinhljóð, nemj
hvað snark heyrðist í eldinum.
Það var eins og loftið sjálft
væri þjakandi, þrungið óorðnum
htatum. Kaldur dragsúgur að
utan lék um hnésbæturnar a
Húbert. Börnin störðu og sögðu
ekki neitt meðan þau biðu eftir
þvi, að Charlie Hook breytti
gömlu nm-ninni í pöddu.
— Dýrt að lifa, tautaði frú
Stork eins og við sjálfa sig.
— Það er orðið dýrt að lifa.
Töfrarnir voru rofnir og hún
hafði ekkert breytzt.
Charlie Hook settist og rétti
höndina eftir glasinu af Guinn-
ess.
Frú Stork fylgdi hverri ein-
ustu hreyfingu háns með augun-
um. Með herptar varir horfði
hún á hann meðan hann tæmdi
glasið til hálfs. Hún andvarp-
aði og eins og hún væri að
halda áfram með fyrri hugsun
sína, sagði hún út í bláinn:
— Já, sumum líður vel. Þannig
er það í þessum heimi. Sumum
liður vel. Og öðrum ekki.
— Hvað segið þér um sma-
lögg, frú Stork?
Það lifnaði samstundis yfir
henni. — Hver ég? Hún hikaði,
sleikti útum eins og til að bragða
á svarinu. Og svo tók hún allt
í einu ákvörðun. — Æ, nei. •—
ekki ég, sagði hún. — Ég bragða
það aldrei — nema sem lyf að
sjálfsögðu. Nei, það myndi Tígr-
isdýrinu mínu ekki líka. Hún
flissaði héralega.
Charlie Hook hélt áfram að
virða hana fyrir sér, íhugandi,
broslaust.
Frú Stork stundi aftur og
augnaráð hennar flögraði í átt-
ina til barnanna og síðan aftur
tfl Charlies Hook. — Já, það
er sannarlega notalegt að það
skuli aftur vera kominn karl-
maður hingað í húsið, sagði
hún. Það kom sér svei mér
S KOTTA
£jg ætla að giítast manni sem er alveg eins og pabbi, nema
skitaingsríkari.
I Isabella-Stereo
fyrir -
hyggju
Iijá,
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
(INOAKOATA * RETKJAVlK SlMI 21360 SlMNCFNI ■ SURETY
4873 — Að lokum svarar Fred. „Þórður skipstjóri?“ kallar hann
undrandi, „hvar eruð þér?“ Þórður útskýrir allt og aðvarar hann.
Já, Fred skilur að hann verður að breyta stefnunni og snýr stýr-
inu. — Stanley sér það og reynir strax að ná sambandi við
hann til að spyrja um orsökina. Og nú er komið að honum að
verða higsa á að heyra rödd Þórðar. Hann er nú líka varaður
við „Heimskulegt að, finna þetta ekki út sjálfur“, muldrar hann
með sjálfum sér. Þeir frétta nú líka að í ráði sé að kvikmynda
síðasta Muta keppninnar. Það verður gaman síðar að sjá sín
eigin skip á sigKngu.
Gúmmívinnustofan h.f.
Skiphoítf 35 — Símar 3T055 og 30688
Kona óskast
til blaðdreifingar í miðbænum.
Upplýsingar í síma 17-500.
ÞJÓÐVILJINN.