Þjóðviljinn - 30.10.1966, Síða 10

Þjóðviljinn - 30.10.1966, Síða 10
I SÍÐA — ÞJÖBVILJXNN — Sunnudagur 30. október. 1966. r rj^\ I H U S I MÓÐUR MINNAR E-f*ir JULIAN CLOAG í lagi? Iwtngar hartn tH. þess? Jæja, þá er það afráðið. . Nei, alveg óþarfi, frú Grossiter, við komum við og tökum hann í leiðinni. Já, já. Og ■— þér verð- ið að óska herra Grossiter til hamingju frá mér. Og yður sjálfri Ekaí Charlie Hook glennti upp aagun með ýktum undrtm- arsvip. — Sem ég er Hfandi — ja, hérna. Það voru svei mér góðar fréttir. Alveg ljómandi. Nýtt. líf — ekkert jafnast á við það. Þér erað lánsöm, frú. Hver ég? Rödd hans var hressileg með hæfilegum sorgarblæ. •— Onei, það er úr sögunni. Aldrei fram- ar. Hann andvarpaði. — Nei, það kemor ekki ta máia — hún væri ékki maraneskja tfl þess. Nei. V5ð ertan Mka af bamsaldrinum bæðí tvö. Og ég hef svo sem ekki ástæðu tS að kvarta. Ég á sjálf- um sex — það er að segja sjö! Já, asuðvitað, sjö eru þau. Þetta er rétt hjá yður — maður rugl- ast í þessu, ha? Haim hló al- úðlega. — Þetta er þá í lagi, við komum vxð eftrr smástund. CharKee Hook lagði tólið á. Hann horfði hugsandi á börnm. Hárgreiðslan Hárgreiðshí- og snyrtistota Steinu og Dódó Laugavegi 18 III hæð (lyfta) SÍMI 24-6-16 P E R M A Hárgreiðslu- og 6nyrtistofa Garðsenda 21. SÍMI 33-968 DÖMUR Hárgreiðsla við allra hæfi TJARNARSTOFAN Tjamargötu 10, Vonarstrætls- megin — Sími 14-6-62. — K-kemur hann með? spurði Jiminee. Charlie Hook setti upp brosið sitt. — Það er nú likast til. Hann stóð upp og neri saman höndum. — Hvar er nú frakk- inn mirm, ha? Og af stað með okkur! 36 Varðmaðurinn gaf þeim merki um að draga úr braðanum, þeg- ar þau óku inn í garðinn. Hann gekk að bílnum og Charlie Hook opnaði hliðargluggann. — Daginn, herra minn, sagði vörðurinn og bar höndina upp að húfuderinu. ^ Hundurinn sem með honum var rak upp gelt. — Hvert er ferðinni heitið? ' • — Við ætluðum að aka upp á stóm hæðirta, sagði Charlie Hook. * — Stóru hæðina. Rjótt andlitið á verðinum kom ögn nær. — Jæja, það er aílt í lagi, en þér verðið að fara varlega, herra minn, á leiðinm upp brekktma. Það er háít, skal ég segja yður, mjög háít. Harm þagnaði og það var augljóst að hann var að velta fyrir sér, hvort hann hefði orðað áminninguna nógu vel. — Það getar farið illa, ef ekki er variega farið. Hsndarirm fór aftur að gelta. — Svei, Lagsi, sagði vörðurinn. — Heitir harm það? sagði Jiminee úr baksætinn. — Stendur heima, drengur minn. Lagsi — bezti lagsi sem maðurinn getur eignazt, það er hundurinn. Skilurðu? Harm beið en án þess að brosa og sneri sér aftur að Charlie Hook. — Og þér ætlið þá að fara varlega, er það ekki? — Stendur heima, sagði Charlie Hook. — Ég skal aka eins varlega og gömul kona. Það vottaði sem snöggvast fyr- ir vandlætingu í svip varðarins. — Ég myndi ekki hugsa um gamlar konur í yðar sporum, herra mirm. Hér er aðems «m það að ræða að hafa augun á veginum og hafa styrka hönd. Hann kinkaði kolh eg faerði sig útaf veginum. — Gamli aulabárðurinn, sagði Charlie Hook alúðlega. Hann lok- aðl glugganum og steig á benzín- ið. — Hann yrði dauðhraeddur í bamavagni, sá gamli. Vörðurinn stóð kyrr við veg- brúnina og horfði á eftir stóra Lagondabilnum þegar hanii fjar- lægðist. — Hann verður að fara varlega með öll þessi börn, taut- aði hann og laut niður og strauk svarta hundinum um hausinn. — Ég kannast við manngerðina. Spjátrungur, — spjátrungur er hann, Lagsi. — Louis, sagði Charlie Hook aftur fyrir sig. 1— Ég heyri sagt að þú eigir bráðum að eignast lítinn bróður. Louis leit upp þar sem hann sat á milli Elsu og Jiminees í aftursætinu. — Það verður syst- ir, sagði hann með sannfæringu. — Ætlar mamma þín að eign- ast lítið bam? spurði Elsa og það lifnaði yfir svip hennar. — Já. Louis kinkaði kolli og brosti. — Það verður í júlí. — Ég á afmæh í júlí, sagði Willy. — Það er bezti mánuður- inn. Bömin hlógu. FLOTTAMANNAHJÁLP 24.0 KT 1966 SAMEINUÐU ÞJOÐANNA Moskvitch bifreiða- / eigendur athugio Geri við Moskvitch-bifreiðir. — Fljót og góð afgreiðsla. — Uppl. í síma 14113. 64 Sendisveinn óskast íyrix hádegi. — Þarf að hafa hjól. ÞJÓÐVILJINN — Sími 17-500. Louis er orðinn öðru vísi,. hugsaði Húbert. Hann er ekki nærri því eins feiminn og svo gerir það ekki lengur neitt til þótt við hlæjum. Ailt í einu flaug honum í hug, að nú þyrfti ekki lengur að vorkenna Louis. Þegar þau komu upp stóru brekkuna og hoppuðu út úr bíln- um og drógu sleðann að mesta brattanum, sá Húbert hvernig Loais smitaðist af spennunni og eftirvæntingunni og hann varð rjóður og æstur. — Panta að vera í fyrstu ferð- innf! hrópaði Louis. — Og ég, kaHaði Jiminee. — Allt í lagi, sagði CharRe Hook. — Þið tveir fyrst. Og Dí- aoa getur Kka farrð með — það er ekki • hægt að láta afia karl- mennina fara í einu. Þau settast á rieðann, Díana fremst til að stýra. — Nú verð- ið þið að halda ykkur vel, sagði Charlie Hook. Hann beygði sig niður að sleðanum og ýtti rösk- lega á hann. Hann færðist treg- lega úr stað og í fyrstu héldu þau að hann myndi aftur stanza, en svo tók hann við sér og jók ferðina. — Þarna bruna þau! Willy dansaði. Væ-æ-æ! Rauðu meiðarnir voru eins og skarlatsrautt strik niður alla brekkuna. Snjórinn þyrlaðist úpp á báða vegu og állt í einu var eins og sleðinn væri kominn marga kílómetra í burtu. — Eigum við að fara niður og hjálpa þeim? spurði Dunstan. Charlie Hook hristi höfuðið. — Nei — þau koma aftur með hann upp. Þú verður með næst. Langt fyrir neðan þau var sleðinn stanzaður og ökumenn- imir voru svo litlir að erfitt var að aðgreina þá, ef ekki hefði verið fyrir gullhárið á Díönu. Til hægri við þau í lægri brekku sáu þau fleiri börn að renna sér. Hrópin frá þeim bárust til barn- anna, dauf og fjarlæg. Charlie Hook stakk hendinni í bakvasann og* tók upp vasa- fleyg í leðurhyiki. Hann tók tappann úr honum og bar fleyg- inn að vörunum. — Hvað er þetta? Spurði Willy — Ég veit hvað það er, sagði Dunstan. — Það er það sama og þú hefur með þér á veðreiðarn- ar, er það ekki? — Hann var góður þessi, taut- aði Chariie Hook og þurrkaði sér um munninn á handarbak- inu. — Já, það stendur heima, Dun. Þá þarf maður ekki alltaf að vera á þönum inn á barinn. — Eru .engin veðhiaup í dag? spurði Húbert. — Nei — frestað vegna snjó- komunnar. Hott-hottamrr mega ekki Wotna í bossann Min. Charlie Hook hló að einhverju sem honum datt í hug. — En það skiptir engu máli fyrir mig, sagði hann. — Ég er svo stál- a«5| ég hef aldrei kynnzt öðru eins. Hann hikaði andartak og hélt síðan áfram. — Hef lagt hundr- að á Cheitenham í dag. Alveg öruggt — getur ekki, brugðizt eins og lukkan er með mér. Hann hugsaði sig »m stundarkorn erm. — Veiztu hvað? Ég þori að veðja að ég veit hvers vegna. Það eruð þið krakkarnir — þið hafið snúið öllu mér í hag, það er heila málið. Alveg síðan ég kom heim hef, ég bókstaflega ekki getað gerÞ skyssur. Auðvit- hefur þetta stundum gengið svona og svona — það segir sig sjálft. En í heild, þegar allt er tekið í heild, hefur mér aldrei nokkurn tíma gengið eins vel og þetta tímabil. Liggur ekki við! Hann saup aftur á fleygnum. — Þetta er hreinasta kraftaverk. Það var eins og hann væri fyrst og fremst að tala við sjálfan sig, og þegar hann leit beint á börnin, fannst þeim sem þau hefðu verið að hlusta á eftthvað sem ekki var ætlað eyrmn þeirra. Charlie Hook veifaði fiöskunni. — Já, hæ og hó! Hér er ekk- ert að óttast. Hann leit niður brekkuna. — Þau eru bráðum komin upp — hverjir fara næst? Þegar Húbert settist á sleð- ann og fann að Dunstan jók þétt utanum hann, velti hann því fyrir sér sem snöggvast hvort CharKe Hook hefði tekið þau með sér ef veðreiðunum hefði ekki veríð aflýst. ‘ En allar slíkar hugsanir sópuðust hurt, þegar sleðinn rarm af stað og þaut með ofsahraða niður brekkuna og iskaldur vindurtnn lék um vanga hans. — Húbbi, heldorðu að þaðséu úlferr þama? Willy benti áskóg- inn sem teygðist upp í ásana bakvið þá. — Það held ég ekki, svaraði Húbert. Hann reyndi að heyra hvað LÓuis var að segja við Jiminee — þeir stóðu dálítið afsíðis. — Kannski á nætumar. En a+drei á dagmn. — Heldurðu að þeir sofi á daghm? hétt Willy áfram. — Æltli það'ekki. Húbert •tök ákvörðun. Hann slepptí hend- inni á Willy og gekk til Jimine- es og Lours. — Hæ, sagði hann. Louis brosti. — Hæ, Húbert — sjáðu hnffinn minn. Hann rétti fram höndina til að sýna vasahnífinn. — er allt á hon- um, sagði hann. — Meira að segja tæki tíl að ná steinum úr hrosshófum. — Má ég halda á hontnn? — Já. — Mamma hans gaf homim hann, sagði Jiminee. Húbert varð undrandi. — Ég hélt að mamma þín vildi ekki að þú fengir gjafir. Louis kinkaði kolli. — Rún var svoleiðis áður. En nú er a?lt öðruvísi þegar pabbi er kominn heim. Hún er alltaf að gefa mér gjafir. I næstu vfkn á ég að fá úr. Húbert skilaði hnífnum. — Áttu ennþá ammítann þinn? — Amrponítann, leiðrétti Lou- is. — Já, já, ég á hann. Ég á svo margt núna. Ég á virki. Það varð þögn og Louis roðnaði, eins og hann áttaði sig á því nð hann hefði verið að gorta. — Má ég fara heim með gjafimar mfnar, þegar ég er búinn að drekka te með ykkur? spurði hann. — Ég er‘ viss um að mamma hefur ekkert á móti því að ég eigi þær núna — það eru allra fínustu BÍafir sem ég hef nokkum tfma fengið. — Allt f lagi, sagði Húbert ánægður. — Louis, hann vissi ekki almennilega hvemig hann átti að koma orðum, að þvf sem hann var að hugsa um. — Louis — er mamma bín —‘ ófrisk? Louis kinkaði kolli með á- kafa. — Já. já. Hún er svaka- lega feit. Miklu feitari en þegar hún átti. von á mér — það seg- ir pabbi. Hann beið, hann fann að Húbert lá morra á hjarta. — Vildi hún f alvöru eignast annað bam? -— Auðvitað, sagði Louis. — Mamma og pabbi vðdu eignast annað bam áður en það yrði of seint. — Pabbi þinn vildi það bá Mfea? SKOTTA Við verðum að flýta okkur með þetta svo að við komum ekki of seint í matinn! engin ferd fyrir- hyggju hjá Heimí TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRS MMÐAtOATA 9 ttYCJAVlK SlMI 212*0 SIMNCFNI i SUtETY Gúmmívinnustofan h.f. Skipholti 35 - Símar 31055 og 30688 Kuidajakkar og úlpur í ölluín stærðum. Góðar vörur — Gott verð. Verzlunin Ó. L. rraðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu) i

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.