Þjóðviljinn - 27.11.1966, Blaðsíða 7

Sunnudagur 27. nóvember 1966 — ÞJÖÐVTLJTNN — SÍÐA |
KENNEDY-MORDID
ÓRÁÐIN GÁTA
II. GREIN
EKKI ER
ALLT MEÐ
FELLDU
,JHvert stefnir í landi okkar?
Hvað er hægt að myrða marga
af þeim, sem á einn eða ann-
an hátt er hægt að setja í
samband við aðalpersónur for-
setamorðsins, án þess að nokk-
ur veiti því 'sérstaka athygli?"
Þannig skrifar ritstjóri í Tex-
as 25. nóvember 1965 í grein
um eftirleik morðsins á
Kennedy Bandaríkjaforseta.
Penn Jones yngri, ritstjóri
Midlothian Mirror, sem er lítið
vikublað í Dallas, var sá fyrsti
sem kom auga á að öll þessi
dauðsföll gátu ekki átt sér
eðlilega skýringu.
Samkvæmt nákvæmum
rannsóknum bandaríska rit-
höfundarins Sylvin Meaghor,
hafa 14 manns, sem vit-
að er að‘ bjuggu yfir mik-
ilvægri vitneskju um morð-
ið, týnt Hfinu á undanföm-
um árum — og í flestum
tilvikum á voveiflegan hátt.
Og þessi 14 vitni, sem
bjuggu yfir upplýsingum,
sem gátu bendlað Jack Ru-
by við morðið á Kennedy,
munu þar af leiðandi ekki
setjast í vitnastúkuna í
þeim nýju réttarhöldum,
sem verjendur hians fara nú
fram á að haldin verði.
Fyrri réttarhöldunum. yfir
Jack Ruby, sem var ákærður
fyrir morðið á Lee Harvey
Oswald lauk 14. marz 1964 og
þar var hann sekur fundinn
um morð af yfirlögðu ráði.
Átta dögum áður en dómur-
inn var kveðinn upp, var ég
viðstaddur réttarhöldin fyrir
vikublað í París. Þá voru þau
trúfluð á áhrifamikinn hátt
með gífurlegu uppnámi, sem
várð á ganginum fyrir fram-
an réttarsalinn. Maður, sem
virtist vopnaður einhverju, er
líktist blárri skammbyssu
þreif til konu einnar í að-
liggjandi herbergi og neyddi
hana til að ganga á undan sér
fram ganginn og framhjá rétt-
arsalnum, þar sem Ruby var
fyrir innan. Óp hennar og við-
staddra blönduðust hringing-
um aðvörunarbjallnanna, sem
höfðu verið settar í gang.
Guð! í>eir ætla að
taka mig:!
Á sama andartaki var hurð-
inní inn til vitna verjandans
hrundið upp og maður í fanga-
búningi þaut inn. Meðal vitn-
anna, sem áttu að sanna að
Ruby stæði ekki í neinu sam-
bandi við glæpaheiminn og að
morðið á Oswald hefði ekki
verið liður í neinskonar sam-
særi, var nektardansmær
nokkur, sem gekk undir nafn-
inu „Little Lynn“. Hún bafði
unnið í næturklúbbi R ^ .
Viðbrögð hennar, þegar uun
sá manninn voru ekki í sam-
ræmi við þann vitnisburð er
hún áður hafði gefið. „Little
Lynn“ hrópaði upp yfir sig:
„Guð! Þeir eru komnir til að
sækja mig!“ og svo leið yfir
hana.
Bandarísku blaðamennirniri
skemmtu sér konunglega yfir
þessu atviki, þar eð í ljós kom
að ótti stúlkunnar var með
öllu ástæðulaus. Maðurinn
reyndist vera strokufangi, einn
af sjö, sem hafðir voru í haldi
Eftir
Thomas G.
Buchanan
Fyrsta grein í þessum
flokki birtist í Þjóð-
viljanum sl. sunnudag,
20. nóvember.
í dómshúsinu. Skammbyssan
var heldur ekki annað en
meinlaust leikfang.
Samt kom skelfing stúlK-
unnar í bága við vitnisburð
hénnar í þágu Rubys. Hún
virtist ósvikin og á góðum
rökum reist, séu örlög nektar-
dansmeyja þeirra, sem unnu
fyrir Ruby mánuðina ' fyrir
Kennedymorðið höfð í huga.
Ein þeirra er látin. Hún lézt
í gæzluvarðhaldi í Dallas og
eiginmaður annarrar fannst á
götu, skorinn á háls þrem dög-
um eftir að Ruby var dæmd-
ur.
Sagði FBI of mikið
og var skotinn
Dansmærin lézt tveim mán-
uðum áður en réttarhöldin yf-
ir Rubý hófust. Hún var
hlekkur í þeirri atvikakeðju,
sem Kennedymorðið er hluti
af. Gerð var tilraun til að
myrða vitni, sem hafði borið
að það hefði ekki verið Os-
wald, sem skaut Tippet lög-
reglumann. Maðurinn hét War-
ren Reynolds og var sjónar-
vottur að morðinu. Hann
fylgdi morðingjanum eftir
spottakorn, en tveim mánuð-
um síðar bað FBI hann að
gefa lýsingu á morðingjanum.
Og í janúar 1964 bar hann
það fyrir FBI, að hann áliti
ekki að morðinginn hefði ver-
ið Oswald. Tveim dögum síð-
ar var hann skotinn í höfuðið.
Lögreglan handtók mann að
tnafni Darrel Wayne Garner og
ákærði hann fyrir morðtil-
Fyrir forsetamorðið: Ruby ræðir
við tvaer af nektardansmeyjum
sinum í næturkhíbbnum.
mm

Jack Ruby stóð fyrir réttin-
um, var Killam farinn úr borg-
inni. Tveim dögum eftir að
dómur féll, hringdi hann til
konu sinnar og sagðist vera í
Pensacola, þar sem hann hefði
fengið atvinnu.' En það stóð
ekki iengi. Um morguninn 17.
marz, þrem dögum eftir að
Ruby 'var dæmdur til dauða,
fannst Henry Killam dauður
á' götu í Pensacola — skorinn
á háls. Lögreglan sagði að
hann hefði augljóslega hrasað
og fallið inn um glugga á
verzlun.
Bílstjórinn sem ók Os-
wald fórst í bílslysi
Eftir forsetamorðið: Ruby ræðst með skammbyssu að Oswald, þar sem lögreglumenn leiða hann
milli sfn út úr lögrreglubyggingunni, og skotið riður af.
raunina. Garner hafði viður-
kennt fyrir mágkonu sinni að
hafa skotið á Reynolds, en
breytti framburði sínum eftir
að hann var handtekinn og
sagðist hafa fjarvistarsönnun.
í því sambandi vísaði hann
til nektardansmeyjar, sem
myndi sverja að hann hefði
átt við hana „einkasamræður"
á þeim tíma sem morðtilraun-
in var framin á Reynolds.
Þessi nektardarismær hét Nan-
cy Jane Mooneys og hafði
unnið fyrir Jack Ruby. Hún
staðfesti framburð Garners
með eiði og hann var látinn
laus. En étta dögum síðarkom
röðin að ungfrú Mooney að
gista fangelsið. Henni var gef-
ið að sök að hafa „truflað ró
og reglu“ í erjum við sam-
býlismann sinn á heimili
þeirra.
Hengdi sig í fangelsinu
Lögrcglan í Dallas setti
stúlkuna inn fyrir þetta
smáræði og hún hengdi sig
í klefa sínum tveim klukku-
stundum siðar, að því er
lögreglan segir. Reynolds
hélt hinsvegar lífi og náði
sér aftur. En þegar hann
loks mátti yfirgefa sjúkra-
húsið var hann svo hrædd-
ur um líf sitt, að hann fékk
sér varðhund, lét flóðlýsa
húsið sem hann hjó í og
var aldrei á ferli eftir að
dimma tók. Þcgar svo FBX
leitaði til hans aftur í júlí
• 1964 til þess að láta hann
endurtaka vitnisburð sinn,
sagðist hann vera orðinn
viss um að maðurinn hlyti
þrátt fyrir állt að hafa ver-
ið Osvvald og sá vitnisburð-
ur var síðar notaður af sjö
manna nefnd Lyndons B.
Johnsons í Warren-skýrsl-
unni, sem hluti af sönnun-
argögnunum gegn Oswald.
Ótti Little Lynn um líf sitt
þrátt fyrir að hún vitnaði í
þágu Rubys, verður að skoð-
ast í Ijósi hins furðulega dauð-
daga Nancy Mooney. Einnig
hún hafði vitnað í þágu
manns, sem ákærður var um
morð og nú getur hún ekki
tekið þann vitnisburð sinn aft-
ur.
hafa haldið því fram við vitna-
leiðslur Warren-nefndarinnar,
að þeir hafi séð þá tvo saman.
Nefndin yfirheyrði hvem ein-
stakan fyrir sig og sannfærði
þá um, að líklega hefði þeim
skjátlazt.
Þekktust Ruby og
Oswjald?
Á bls. 363 í Warren-skýrsl-
unni segir: „Vitneskja um
meintan kunningsskap þeirra
Jack Ruby og Oswaids, kem-
ur frá John Carter, sem bjó í
litlu herbergi á North Beck-
ley Avenue 1026 á sama tíma
og Lee Harvey Oswald bjó
þar. Carter var kunningi
Wöndu Joyce Killam, sem
hafði komizt í kunningsskap
við Jack Ruby skömmu eflir
að hann flutiist til Dallas ár-
ið 1947“. íbúar á sama stað
höfðu það um Carter að segja
að hann væri hlédrægur og
gæfi sig aldrei að nokkrum
rrianni. Hinsvegar sagði Carter
nefndinni, að hann og Oswald
hefðu rætt töluvert saman. Á
þessum tíma var Cartervinnu-
félagi eiginmanns Wöndu, þeir
stunduðu húsamálningu og
hann var tíður gestur á heim-
ili þeirra. Þannig var hann
sem sagt í daglegu sambandi
við Oswald og á sama tima í
nánum kunningsskap við konu,
sem vann hjá Jack Ruby. Sjö-
mannanefnd Johnsons forseta
kallaði Carter ekki til vitnis,
en hann sendi henni skriflega
yfirlýsingu, þar sem hann seg-
ist .„aldrei hafa heyrt minnzt
á Ruby, fyrr en Oswald var
drepinn, né heldur hefði hann
heyrt Oswald minnast á Ruby
í Carousel Klúbbnum." Wanda
Killam sagði FBI að hún gæti
ekki sagt til um það með
neinni vissu, hvort hún hefði
nefnt Ruby á nafn, svo Carter
heyrði. Samt voru yfirvöldin
eitthvað ekki ánægð og lengi
eftir að morðið var framið
reyndi lögreglan að fá frekari
upplýsingar hjá manni henn-
ar. Þessi staðreynd er í beinni
mótsögn við það, sem haldið
er íram í Warren-skýrslunni,
að: „nefndin finnur enga á-
stæðu til að efast um fram-
burð, lworki frú Killam, eða
Carters.“ Svo tíður gestur var
Henry Thomas Killam á vitna-
bekkjum íögreglunnar, að at-
vinnurekendur I Dallas voru
farnir að veigra sér við að
ráða hann í vinnu af ótta við
að hann væri bendlaður við
morðið á Kennedy. Og þegar
Svipuð hafa orðið örlög ann-
arra vitna. Þau gátu gefið upp-
lýsingar, sem bentu til þess að
Oswald hefði verið saklaus,
eða vöktu efasemdir um hlut-
verk Rubys í harmleiknum.
Öll þessi dauðsföll hafa opin-
berlega verið úrskurðuð „slys“.
Eitt af vitnunum var leigu-
bílstjórinn William Whaley.
Hann hafði ekið Oswald frá
istað í námunda við morðstað-
inn og hleypt honum út í ná-
grenni við heimili hans, rétt
hjá kvikmyndahúsinu, þar s>*>i
Tippet var skotinn. Af vitnis-
burði bílstjórans sést að Os-
wald hefði ekki haft tíma til
að fremja bæði morðin. Eftir
nánari yfirheyrslur hjá lög-
reglunni, hélt Whaley því
fram, að hann hlyti að hafa
gert einhverja skyssu þegar
hann gaf fyrstu skýrslu sína.
Whaley lét lifið í bifreiðaá-
rekstri 18. des. 1965. Upplýs-
ingar um þennan árekstur
stangast á, en eitt er þó víst:
Whaley, sem hafði breytt fram-
burði sínum til samræmis við
hina opinberu skýringu, var
ekki lengur fær um að stað-
festa það sem hann hélt fram
í fyrstunni, nefnilega það að
Oswald hefði fjarvistarsönnun
fyrir að minnsta kosti öðru
morðinu.
Kringumstæðurnar við dauða
þeirra 13 vitna, sem létu lifið
á fyrstu 30 mánuðunum eftir
að Kennedy var ' myrtur, eru
alltof grunsamlegar til að hægt
sé að taka þá opinberu skýr-
ingu gilda, að þau standi ekki
í neinu sambandi við morðin í
Dallas 1963.
Þorði Ruby ekki að
segja allan sann-
Ieikann? %
í einu af tilvikunum er
hægt að fallast á hina opin-
beru skýringu en þó er það
á mörkunum. Ein bezta blaða-
kona Bandaríkjanna, Dorothy
Kilgallen, framdi sjálfsmorð í
nóvember 1965. Hún hafði not-
Framhald á 9. síðu.
Önnur nektardansmær, sem
hafði vitnað með fyrrverandi
atvinnuveitanda sínum, hét
Wanda Joyce Killam og hafði
verið kunnug Jack Ruby í 15
ár. Hún vann á næturklúbb
Rubys daginn sem Kennedy
var myrtur. Vitnisburður sem
hefði bent til að Ruby hefði
verið kunnugur Oswald, hefði
þýtt að næturklúbbseigandinn
hefði verið viðriðinn morðið ’á
Kennedy. A.m.k. 10 manns
*.
I
i