Þjóðviljinn - 27.11.1966, Blaðsíða 10

10 SlHA — ÞJÓÐVILJINN — Sæhw

14
uð áhrif á hann og faía af köldu
vatni. —r I>að er ástæðulaust að
æsa sig upp yfir því sem á sér
einfalda skýringu.
— Einfalda!
— Já, ég sagði það.
í>að fóru viprur um andlitið
á Morrow. — Allt í Iagi, Pat.
Ég hlusta. Æð hafði þrútnað i
enni hans. — En ef þú hefur
svikið loforð þitt ■—
Hún greip fram í fyrir honum
og svipur hennar var varfæmis-
legur. — Ég var búin að lofa
að fara út með honum löngu áð-
ur en þið fóruð að rífast. Hann
var nú einu sinni félagi þinn.
Ég — já, mér fannst það ekki
beinlínis kurteisi að senda af-
boð.
— En þú fórst sem sé upp í
íbúðina tii hans aftur? Það fólst
ásökun í orðunum. Hún fór lip-
urlega undan í flæmingi.
— Já, auðvitað fór ég með
honum upp og fékk drykk —
það var ekkert athugavert við
það. Eða ertu að gefa i skyn að
svo hafi verið?
Það var kominn nýr hreimur
í rödd hennar — hikandi reiði.
Morrow virti hank fyrir sér und-
'an hnykluðum brúnunum, og
hann vissi ekki hvað hann átti
að halda. Pat var alltaf svo
furðulega útsmogin. Henni tókst
alltaf að svipta hann örygginu
á sjálfan sig.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laugavegi 1S III hæð flyftai
SÍMI 24-9-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
D Ö M U R
Hárgreiðsia víð allra hæfi
XJARNARSXOFAN
rjaroargötu 10, Vonarstrætls-
oaegin — Simi 14-6-62.
—- Heyrðu mig — ég er ekki
kominn til að gefa eitt eða neitt
í skyn. Ég kom til að vita sann-
leikánn. Lögreglan veit að við
erum trúlofuð.
— Hver hefur sagt þeim það?
hrópaði hún.
— Tja — það veit ég ekki al-
mennilega.
— Phil — hún fleygði sígarett-
unni í arininn. — Ég veit ekki
hvað þú ert að reyna að segja,,
en ég skil ekki hvemig lögregl-
an ætti að vita neitt um mig
nema þú hafir sjálfur sagt henni
það. Hún leit spyrjandi á hann.
— Ég hef ekki sagt neitt. sagði
hann.
— Hvernig vita þeir það þá?
Hann hristi höfuðið. — Já, ég
hef líka verið að veKa því fyrir
mér. Þeir vita að þú varst í íbúð-
inni hjá Doyce. Þessi fulltrúi frá
Scotland Yard — hvað heitir
hann nu aftur? Já, Slade —
hann var með vikublað sem í var
mynd af þér, og Tom Whittaker
þekkti þig‘ aftur. Slade sagði
að —
— Hvað kemur Tom Whitt-
aker þessu máli við? spurði hún
hvössum rómi.
— Þú talaðir. við hann úti á
leikvanginum. Þú fórst rrm að
spyrja um Doyce.
— Já. svoleiðis . . . En þetta
kemur trúlofun okkar ekkert
við. Hún einblindi á hann reiði-
leg og með hálfopnar varir. Hún
vissi nákvæmlega hvernig á-
hrif hún hafði á hann og hvern-
ig hún gat komið róti á hugsan-
ir hans.
Hann hristi höfuðið eins og til
að átta sig. — Nei, en skilurðu
það ekki, Pat. að lögreglan er
komin á slóð þína?
— Á slóð mína? Rödd henn-
ar hækkaði um nokkra tóna.
— Já, auðvitað. Það hefur
verið lýst ‘eftir stúlku — það
ert þú. En hvað hefur þú gert?
Ekki neitt. Þeir ætla að yfrr-
heyra þig í sambandi við Doyce.
Ég segi þér satt, Pat, að þú get-
ur ekki dregið lögregluna þannig
á asnaeyrunum. Þú verður að
fara varlega.
— Af hverju endilega ég?
Spuming hennar kom honum
á óvart. — Hvað áttu við með
því?
— Ertu ekki orðinn dálátið
hræddur um að lögreglan spyrji
mig um þig, Phil?
----------------------------
Þesá beina ásnás gerði hann
■tanaasa. — Mig? Lögreglan er
áátí á eftir mér. Ég sagði Slade
taötrúa aSt af létta í gær.
— Sjátrm tíl. Þú hefur þaul-
hugsað þetta aítt saman, er ekki
svo?/
— Hvað erfeu eigmlega að fara,
Pat?
Augnaráð hennar vafð hvass-
ara. Hún gekk ögn nær honum.
— Þú hefur væntanlega séð
biöðin í dag?
— Já . . .
— Þú veizt þá hvernig þeir
ryðja sig í sambandi við þetta.
Það er lýst eftir horfnu stúlk-
unni — já, mákil óeköp, ég skil
svo sem þennan andstyggilega
hugsunarhátt þeirra. Félaginn
sem fær útborgað tíu þúsund
pund . . . En ég vissi ekki að
dögreglan hefði komizt að því að
við værum trúlofuð.
— Hverju breytir það?
Hún leit rannsakandi á hann
og henni varð ljóst, að hann
skildi það ekki í raun og ver*.
— Hvað heldurðu að líði langur
tími þangað til slyngur leynilög-
reglumaður fréttir af rifrildi þínu
við Doyee — og að ástæðan var
áhugi hans á mér? Bættu því
ofaná tíu þúsund pundin, vin-
ur minn.
— Pat! Morrow hrópaði í reiði
sinni. Hann þreif í handleggi
hennar og farm að hún var ró-
leg og máttlaus. Það var eitthvað
stríðnislegt í svip hennar þegar
hún horfði á hann — hún vissi
meira en hann, hún skildi meira
en hann og hún leyndi hann ein-
hverju, en hverju?
Hann fylltist tortryggni. Allt
í einu varð honum Ijóst að hann
hafði í rauninni aldrei þekkt
hana — að hún var ókunnug
stúlka og hugur hennar var hon-
um framandi og líf hennar var
honum ókunnugt ....
— Ég er bara að reyna að
átta mig á þessu, Phil. Reyni að
vera ekki Mrædd. Við verðum
áð vera dálítið slungin, ef við
eigum að sleppa vfð leiðindaum-
tal í blöðunum!
— Slungin . . . Hann sleppti
henni og gekk fjær henni.
— Já, eúimitt. Óheppilegt um-
tal er ekki sérlega haggtætt fyr-
ir þig, og hvað sjálfa mig
snertir — tilfinningar hennar
fengu allt í einu yfirhöndina og
rödd hennar titraði — þá má ég
ekki lenda í neinu slíku, ef ég
á að halda starfinu. Sérðu þetta
ekki sjálfur, Phil? Við erum
neydd til — til að vera ekki trú-
lofuð. Lögreglan skilur þetta bók-
staflega ekki. Þið John — pen-
ingamir — og ég. Þeir mega
ekki fá að vita það, Phil. Þú
mátt «kki segja þeim að við
séum trúlofuð. Þú mátt það
ekki!
Hún var komin alveg að hon-
um aftur og lyfti handleggjunum
til að leggja þá um háls hon-
um.
Hann þreif um úlnliði hennar.
— Nú fer ég að skilja þetta,
sagði hann.
Hún hrökk við. — Hvað áttu
við? hrópaði hún, en bætti síð-
an við með þreytulegum örvænt-
ingarsvip: — Phil . . . hvað er
unnið við að haga sér heimsku-
lega þegar verst gegnir? Skil-
urðu þetta ekki?
Hann tók hattinn sinn. — Jú,
það held ég ■— vertu sæl.
Áður en hún gat stöðvað hann,
var hann genginn að dyrunum
og búinn að opna þær. Hann
hrökk við. Frammi á stigapallin-
um stóðu Slade og ‘Clinton og
töluðu .saman í lágum hljóðum.
Þegar þeir heyrðu að dyrnar
voru opnaðar, sneru báðir lög-
reglumennimir sér að honum.
— Nei, sælir aftur, Morrow,
sagði Slade brosandi.
Morrow kyngdi. — Hver f jand-
inn — byrjaði hann, en þagnaði.
Já, við hefðum þurft að
spyrja yður nokkurra spuminga
í viðbót — og sömuleiðis ung-
frú — hérna — Laruce, er ekki
svo? sagði Slade alúðlega og leit
POLARPANE
,o

fal t
Falt
einangnjnarglor
9oechvara
EINKAUMBOD
MARS TRADIIMO
LAUGAVEG 103 SIMI 17373
Kuldajakkar og úlpur
í öllum stærðum.
Góðar vörur — Gott verð.
jr
Verzlunin O. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhiisinu).
Jólasaga barnanna Eftir Walt Disney
1. Það er ííóíu ao ,. jnm og jólasveínn-
inn athugar hvort jólagjafirnar
handa kirökkunum eru í lagi.
2. Skripakarlarnir eru hinir hressustu,
járnbrautarlestirnar brnna áfram.
3. Og litlu geimfararnir eru alveg
eins og þeir eiga að vera, en þó er
jðlesveinninn áhyggjufullur.
S KOTTA

9*7

— Þú hefur undarlegar skoðanir a hlutunum ef þér finnst
skemmtilegt að eyða heilum degi í að gera við þennan skrjóð!
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRS
LtNDARGATA 9 REYKJAVlK SlMI 21360 SlMNCFNI ■ SORETY
TRABANT EIGENDUR
V iðgerðarverkstæði
Smurstöð
Yfirförum bílinn
fyrir veturinn.
FRIÐRIK ÓLAFSSON, vélaverkstæði
Dugguvogi 7. Sími 30154.