Þjóðviljinn - 16.12.1966, Blaðsíða 10

I
\
JQ SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — Pasfew6te@»p S6o deseætóbe® Jðöa
30
— Já. á laugairdaginn. En
þetta verður seinlegra.
— Jæja þá- Og hvenær fær svo
morðinginn tækifæri til að
stinga höfðinu í snöruna?
— Á miðvikudagsmorgun- Þá
ætti hann að vera kominn £
hæfilegt uppnám, eftir blaðaum-
talið og biðtímann.
— Hvað -gerum við, ef ha<nn
er ekki svo heimskur, Slade?
— Ég held ekki að hann sé
heimskur. En ég held ekki, að
hann láti sökina falla á annan.
Hver svo sem hann er. þá tel
ég víst að hann líti svo á að
hamn hafi haft siðferðilegan rétt
til að gera það sem hann gerði,
Hann lítur sjálfsagt á sig sem
verkefni réttlætisins!
— Hvað eigið þér við með
því? Talið ljóst, maður — ég
bít ekki!
Slade brosti. — Ef sérstök at-
hygli beinist að Morrow næstu
þrjátíu og sex stundimar, þá
þurfum^við ekki meira-
Lögreglustjórinn starði' á hamn
undrandi- — Morrow! Já, en
hann er — Hann þagnaði og
leit hvasst á leynilögreglumann-
inn. — Þér eruð þá sannfærður
um að Morrow sé saklaus?
— Ef hann hefur verið trúlof-
aður Mary Kindilett, þá værum
við neyddir til að taka hann
fastan. Málið gegn honum væri
þá alveg j>ottþétt. En ef hann
er ekki sá unnusti, er ég sann-
færður um að hann er ekki sek-
ur. Ég get ekki fengið mig til að
trúa á allar þessac tilviljanir,
sem við höfum rekizt á í mál-
inu gegn honum.
Lögreglustjórinn reis á fætur. ■
— Þér gerið talsverðar kröfur
til mín, Slade-
— Þetta er dálítið óvenjulegt
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyxtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
mál, sagði Slade- — Þama er
eiginmaður sem hefur kálað
konunni sinni og grafið hana í
bakgarðinum. Þetta morð var
framið um hábjartan dag án
þess að nein tilraun væri gerð
til að það liti út sem elys —
eða fela það á annan hátt. Bein-
línis morð, þar sem hinn seki
opinberar verknaðinn en leynist
sjálfur. Það gefur til kynna
visst hugairástand- Það er þetta
hugarástand, sem ég- er að reyna
að breyta. Og þá get ég útvegað
sönnunargagn mitt.
— Ef það fnistekst höfum við
sóað miklum tíma- Þetta er vt>g-
un, Slade!
— Það er einmitt þess vegna^
sem náunginn neyðist til að gera
eitthvað, Þetta hefur ailt verið
siðferðileg vogun hvað hann
snertir.
— Jæja, ég skal sjá um að
þetta verði framkvæmanlegt ....
En ég vona svo samnarlega, að
þér hafið rétt fyrir yður, Slade!
Slade fór aftur inn 1 skrifstofu
sína, í þungum þönkum. Clinton
var farinn. Hann hringdi á gisti-
húsið sem Kindilett bjó á-
— Sælir, herra Kindilett — ég
hefði viljað tala stundarkom við
yður. Mig langar til að sýna
yður dálítið.
— Sýna mér? Það var áhúgl i
rödd framkvæmdastjóra Trjóu-
— Já — ég þarf á heilræði að
halda-
— Þér hafið sem sé orðið ein-
hvers vísari í Ryechester?
— Já, ég sá kvöldblaðið. Það
vottaði fyrir ásökun í rödd
mannsins.
— Ég skil mætavel hvemig
þetta verkar á yður, herra Kind-
ilett, sagði lögreglufulltrúinn al-
úðlega. — En það em sérstakar
ástæður fyrir því, að ég þarf að
hafa tal af yður.
— Má það ekki bíða þangaö
til eftir líkskoðunina? Ég er dá-
lítið þreyttur.
— Það gæti það, reyndar,
svaraði Slade varlega. Hann
fann að hinn maðurinn var hon-
um dálítið óvinveittur- — En
hjálp yðar nú gæti ef tíl vill
komið í veg fyrir óþarfa umtal
á morgun.
Kidilett virtist nú á báðum
áttum. Eftir andartak sagði
hamn: — Gott og vel. Ég verð
þá á fótum. Hvenær komið þér?
— Undir eins. sagði Slade og
lagði tólið á.
— 12 —
Francis Kindilett bjó á litlu
gistíhósi í Bloomsbury, sem ann-
aðist gesid sfna vel og var auk
þess á næðissömum stað við end-
ann ' á gömlum trjágöngum,
Slade hitti framkvæmdastjóra
Trjóu í herbergi á efstu hæð.
— Þér hafið sannarlega ekki
slórað, sagði Kindilett, þegar
leynilögregluþjónninn kom inn-
Slade fannst sem maðurinn
hafði orðáð vinveittari, síðan þeir
töluðu eaman í símann- Slade
tók eftir því, að hann var orð-
inn teknari í andliti og gat sér
þess til að umtalið í kvöldblöð-
unum hefði komið illa við hann.
— •Ég er hræddur um að ég
komi ekki í skemmtilegum er-
indagerðum, herra Kindilett. Ég
verða að biðja yður að segja mér
nánasr frá málsatvikum í sam-
bandi við dauða dóttur yðar.
Kindilett tók þessu vel, —
þér teljið þetta nauðsynlegt,
Slade fulltrúi, sagði hann fast-
mæltur.
— Já, því miður.
Þeir settust- Slade þáði sígar-
ettu ur kassanum sem hinn mað-
urinn rétti að honum-
— Ágætt, sagði Kindilett Dg
blés á eldspýtuna. — Hvar á ég
að byrja?
— Ég geri1 ráð fyrir að þér
kannizt við þessa mynd? Slade
rétti honum ljósmyndina sem
ritstjóri Ryechester Cronicle
hafði látið hann *hafa. Kindilett
virti hana fyrir sér og kinkaði
kolli.
— Ég þekki leikmennina —
að minnsta kosti marga þeirra.
Ég get ekki sagt aö ég muni eft-
ir myndinni. Það var tekið svo
mikið af myndum í þá daga- Og
það var líka skipt um leikmenn
á hverju keppnistímabili- •
— Auðvitað — og þetta er
dóttir yðar?
— Já- Andlitið á Kindilett var
eins og höggvið í stein. — Þetta,
er Mary. Og þairna eru Hodg-
son og Bames — og Setchley.
Hann hefur breytzt mikið. Þetta
eru Saxon Rovers, eins og þér
vitið trúlega.
— Þekkið þér manninn þarna
til hliðar við leikmennina?
— Nei, það held ég ekki ....
En ég þekki ekki heldur annan
mann frá vinstri í fremstu röð-
Og ég man aldrei eftir að hafa
séð þfennan með úfna hárið!
Slade tók myndina og lagði
hana til hliðar- Nú rétti hann
Kindilett blaðaúrkKppuna. ’ sem
hann hafði fundíð í vasai Doyce-
— Þetta fann ég í vasa Doyce.
þegar ég leitaði í fötum hans á
laugardaginn.
Kindilett varð hverft við þeg-
ar hann las hin fáu orð.
k — Þetta skil ég ekki .... Þér
eigið við —
— Hér er frásögn af líkskoð-
unarúrskurðinum. Ég þarf ekki
að segja meira. Þér getið sjálf-
ur séð að úrklippan er sett sam-
an af setningum úr þessari
blaðagrein. Úr gömlu eintaki,
sem einhver hefur geymt-
Hendur formannsins félagsins
skulfu- — Þetta er alveg óskilj--
anlegt, tautaði hann- — Ég get
ekki trúað þessu, herra Slade!
— Samt sem áður er það alveg
rétt. Þessi úrklippa lá í paikkan-
um, sem Doyee fékk sendan.
Hún hefur trúlega átt að hressa
upp á minni hans. Hver svo sem
hefur orðið honum að bana,
herra Kindilett, þá hefur sá hinn
sami vitað vel hvað gerðist í
Ryechester fyrir fjórum árum og
viljað minna Doyce á það, áður
en hann dæi.
Það varð þögn í hóteíherberg-
inu Dg Kindilett starði á úrklipp-
una-
— Tja — hvað á ég eigtnlega
að segja? Ég — ég get fullvissað
yður um að ég kem eins og af
fjöllum( .... Þetta er ofar mín-
um skiíningi. Ég botna alls ekk-
ert í þessu-
— Vissuð þér hverjum dóttir
yðar var trúlofuð?
Hann leit upp. — Nei, sagði
hann rólega, en það var ekki
fullkomið jafnvægi í röddinni.
— Herra Kindilett, sagði Slade
alvarlegur í bragði. — Ég verð
að biðjai yður þess, að segja
mér sannleikann um dauða dótt-
ur yðar. Eftir nákvæma yfirveg-
un er ég kominn á þá skoðun,
að dauði hennar standi £ beinu
sambandi við morðið á John
Doyce.
Inni var mjög heitt, en það
fór hrollur um Kindilett-
— Haidið þér þaö £ raun og
veru? spurði hann- '
— Já, og ég skal útskýra þetta
nánar-' Ég held, að Doyce hafi
verið drepinn méð hring sem
honum var sendur. Hring sem
rjálað hafði verið , við, þannig
að flipi af festingunni hafði ver-
ið beygður upp og á þennan
flipa var eitri smurt. Hann
stakk Doyce i þumalfrn.gurmn.
GóBur
sængurfatnaður
er öllum kærkomin jólagjöf.
Merkjum sængurfatnað frá okkur
' alveg fram til jóla.
m/ÐSF.
Njálsgötu 86. — Sími 20978.
Eftir Walt Disney
Jólasaga barnanna
i.
— Höggvið þið nú eins og þið get-
lö!
2. —
8- Eftir nokkra stund streyma glitstein-
arnir fmm-
hjá,
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRS
UNÐAtQATA 9 KEYKJAVlK SlMI 21240 SlMNEFNI t SURETV
Freistið gæfunnar — Kaupið miða og
vinningsvon í Happdrætti Þjóðviljans
Plaslmo
ÞAKRENNUR 0G NIÐURFALLSPÍPUR
RYÐGAR EKKI
ÞOLIR SELTU 0G SÖT,
ÞARF ALDREI AÐ MÁLA

Cabinet
MarsTradiiig Company lif
IAUGAVEG 103 — SlMt 17373
!
MuniB JólamarkaBinn
í Blómaskálanum við Nýbýlaveg og
Blómabúðinni,, Laugavegi 63.
MIKIÐ ÚRVAL.
Blómaskálinn.
engin
ferd
án
fyrir-
hyææjM