Þjóðviljinn - 05.02.1967, Blaðsíða 13

Sunnudagur 5. febrúar 1967 — ÞJÖÐVILJINN — SfÐA
MEINLEG ORLOG
Framhald af 2. síðu.
ekki eiga þig, hann vilji ekki
eiga þig ef hann fréttir hve
hræðilegur.sjúkdómur er í ætt-
inni“.
„Þú lýgiir þessu“.
„Ekki lýgur þú minna ef þú
heldur þvf1 fram að það haíi
einungis verið vegna mömmu
sem þú korpst".
Svona jókst orð of orði milli
þeirra, og orðin voi-u eins og
eitraðir hnífar sem særðu þær
báðar djúpt.
Kata fór burt með hatur í
hjarta til systur sinnar. Hún
ætlaði að fára með járnbraut-
arlest, en síðasta lestin var far-
in og hún varð að vera í borg-
inni ýfir nóttina. Hún fékk sér
gistingu á hóteli f grennd við
járnbrautarstöðina, og aldrei
gleymdi hún þessu hóteli né
nóttinni sem hún svaf þar, með-
an hún lifði.
Hún svaf raunar ekki, héld-
ur lagðist ofan á rúmið og fór
ekki úr neinu. Það var vegna
móður hennar sem hún fór
þessa ferð, að minnsta kosti
hélt hún það þegar hún lagði
af stað, en þá um nóttina fór
hún að halda að systir hennar
kynni að hafa haft rétt fyrir
sér. Hefði hún nokkuð verið að
hugsa um að lóta móður sína
fara, hefði hún ekki átt von á
O'Malley til borgarinnar í ver-
tíðarbyrjun? Mundi hann þá
ekki hafa verið daglegur gest-
ur hjá þeim? Hefði honum þá
getað dulizt hvað það varsem
að móður hennar gekk? Og
þegar hann svo kæmist að þvi
hvernig ástatt var með frænd-
ur hennar og systkini móður
hennar, hvað mundi hann þá
'Ferð Orbiters 3.
var frestað
KENNEDYHÖFÐA 3/2 — í dag
átti að skjóta á loft bandarísku
tunglf'ári. Lubar Orbiter 3., sem
á áð fara á braut umhveríis
tunglið. Geimskotinu var þó
frestað um sólarhring vegna bil-
unar sem kom í ljós á raftækja-
búnaði tunglfarsins.
Matarskortur
í Pakistan
KARACHI 2/2 — Ayub Khan
forseti Pakistans, Jivatti í gær
landsmenn sina til að minnka
••við sig matarskammtinn, vegna
þess að skortur á matvælum er
kpminn; upp í landinu eftir upp-
ffikerubrest, Hann þeindi þeirri á-
skorun sjnni einkum ti;l þeirra
■ ■sem hafa nóg að þíta og brenna.
■ Ajnjb forseti sagði að hálf milj-
ón lesta af hveiti væri nú ó
jeiðinni til Pakistans frá Kína
og- Bandaríkjunum og Kanada
hefði. einnig lofað að senda korn
i'fyrir 1-0 miljpnir dollara.
segja? Mundi hann pkki hata
hana og fyrirlíta, eirikum með
tilliti til þess hve hreinskilinn
hann hafði verijð Sjájfur. ;
Þegar nótt þessi . v$r á ciífla
rnundi hún ekkert; '«$tir. slíér-
inu sem faðir hennai’hafði'Stéý'.t
á, né hafinu sem möðii’ henfjar
starði á, þegar Húp Vat með
sjálfri sér, né ejCtiþ þesáari
hræðilegu sorg í augúm ; hehfi-
ar, né meðaumkun sinni, hé
þeirri elsku. sem 1>á5r; óá.ru
hvor til annarrar. Hún' hélt að
aldrei hefði , verið 1 til * verri
kona en hún sjálf.
Þegar hún kom heimundir
húsið þeina, sá hún hóp af
fólki fyrir utan hús \John
O’Neil, friðandómarans. Vagn stóð
í götunni og lögre^lúþjónn' hélt
í hestinn fyrir vagninum. Þegar
hún gé,kk hjá, tók hún eftir þvi
að allir hoijfðu 'hvasst á, hana,
og sumir. virtust vera í þann
veginn að yrða & hpna, en
kæmu .sér ekkj áð ,því- Én. svo
var kallað á hana úr húsi þárria
hjá, og hún fór inn. Þar var
móðir hennar að syngja ástar-
söngva, og var komin í gamla
brúðarkjólinn sinn, en . nú -var
hann votur og óhreinn, og
knipplingarnir og bor.ðarnir,
sem einu sinni voru svo fagrir,
voru að detta af. O’Malley var
þarna líka, og hann sagði henni
upp aila söguna. Hann sagöi
henni að móðir hennar hefði
verið tekin föst þá um morgun-
inn. Hún hafði sloppið frá
göm.lu konunni, sem hafði ver-
ið hjá henni, hafði sært ná-
grannakonu, sem hafði reynt að
taka hana og fara með hana
heim, og nú átti að setja hana
á geðveikraspítala. Kata talaði
við hana en hún þekkti hana
ekki. Hún talaði tóma vitleysu
og sagðist vera þakklát þessu
göfuga fólki, — hún átti við
lögregluna, sem ætiaði að færa
sig manninum sem hún elskaði.
Þegar hún var komin upp í
vagninn, þekkti hún Kötú, eða
að .mjnnsta ,kosti þélt hú.n . að
hún væri systir sín. '
„Eg tre'ysti þér“, sagði hún,
„en. þú ætlaðir a.ð þægja hon-
Um frá mér eins og allt hitt
fólkið. En þér tókst það sámt
ekki. Þessir heiðursmenn komu
mér til hjálpar. Það var hann
sem sendi þó til mín —
I>ú yngissvcinn með augu grá
scm ann ég bezt...
Þetta var hið síðasta sem
Kata heyrði móður sína segja
um le’ið og vagninn fjarlægðist.
Kata og O’Malley urðu sam-
ferða heim. Leiðin var nokk-
uð löng, tvær mílur og hálf, en
hvorug þeirra m.atlti orð fyrr
en þau komu að höfninni.
Fiskibátarnir voru á vesturleið
, með öll segl uppi.
O’Malley langaði til að segja
eitthvað við stúlkuna sína, en
hvað átti hann að segja? En
svo gat hann ekki þagað lengur.
„Hertu upp hugann, Kata“,
sagði hann.
„Ég ætla að reyna það“.
„Guð reyndi hana mikið“,
sagði hann.
„Meira reynir hann þá sem
eftir eru skildir", sagði hún,
,,en látum okkur lúta vilja
hans.“
Crti við höfnina er steinn sem
er kallaður Stóristeinn, og þeg-
ar þau gengu' þar hjá, sagði
Kata:
,|Við skulum setjast hérna,
Anton".
Þau settust. Hann hélt í
höndina á henni, en hú horfði
beint' á haf út.
„Oft hef ég hugsað um það
á þessum tveimúr síðustu ár-
um“, og hún talaði eins og
hún væri að tala við sjálfa
sig, „oft hef 6g hugsað um það
þegar- hún fékk köstin, að það
væri verra en ekki aö hafa sál
og vit. Henní leið vel í kvöld,
en mér er sem ég sé í svarta-
myrkri, og sorg mín er þung
eips og blý“.
Ungi maðurinn skildi ekki
hvað hún var að fara.
„Það var sálin í okkur sem
varð okkur að falli".
„En heyrðu hvað ég segi,
Kata, dýrgripurinn minn. Ekki
er öll nótt úti fyrir okkur. Við
eigum fagurt líf í vændum með
guðs hjálp",
„Við eigum ebkert í vaand-
um. Ég giftist. aldrei".
„Giftist þú alcfrei? Hvers-
vegna?"
„Ég sveik þig, Anton, ég sagði
þér ekkí að moðir mín væri
veik".
„En ég vissi það. En maður
talar ekki um slíka hluti“,
sagði ungi maðurinn vand-
ræðalega.
„En ég duldi þig þess hvern-
ig ástatt er um fólkið hennar
móður minnar og ég sagði þér
ekki að tveir af bræðnjm henn-
ar væru á geðveikraspítala og
systir þeirra er lítið þetri.“
„Hvílík ógæfa hefur hent
þig, Kata — heldurðu ekki að
ég. hafi vitað. þetta í mörg ár?“
Stúlkan varð hissa en spurði
einskis. Tárin kcmu fram í
augu henni.
Sól var að renna í haf þegar
þau skildu.
„Það þýðir ekkert að reyna
að telja mér hughvarf", sagði
hún. ,,Ég giftist aldrei?" —
Þetta var hið síðasta sem hann
heyrði hana.segja þetta kvöld.
Hún .efndj prð sín. O’Malley
kom oft og tíað hana að láta
■undan en hún lét aldrei undan.
Hún býr í litla húsinu við
höfnina ennþá, og óft situr hún
við gluggann, og horfir út á
hafið, á skerin þar sem þeir
drukknuðu, og bíður eftir þeim
degi er hún megi aftur hitta
móður §ína — í öðru lífi —
eða á geðveikraspítalanum.
Rauði Ki •oss Islamls
REYKJAVÍKURDEILD
Hinn árlegi ÖSKUDAGSFAGNAÐUR verður hald-
ínn í Súlnasal Hótel Sögu að kvöldi öskudags þann
8. febrpar n.k — Borðhald hefst kl. 19.30.
Glæsilé'g skemmtiatriði: — Hinn nýi óperuflokkur.
Ný eriend söngstjarna o.fl.
DansaO fram eftir nóttu.
Vinsamlegast tryggið yður aðgöngumiða hjá skrif-
stofu R.K.Í., Öldugötu 4. —- Sími 14658.
Húsinu lokað kl. 20.30. — Hátíðabúningur.
Ágóða yarið til rauðakrossstarfsins.
ATH.: Boðskort til þátttöku ekki send út. —
Öllum .pr heimill aðgangur.
Ko/as/agur
Framhald
7. síðu.
Ég hef unnið mest við múr-
verk og byggingarvinnu síðan
ég fluttist hingað suður og
smávegis í frystihúsum, en ekki
stundað sjó. Hér hafði ég það
miklu þetra en í Eyjum, því á
þeim tíma var ekkert þar að
hafa nema sjóinn.
Auövitað eru lífskjörin allt
önnur nú en á kreppuórunum,
en við þau er ekki miðandi.
Annars held ég að það hafi
sízt verið verra að lif-a hér
áður fyrr heldur en nú, ef
rnaður hafði stöðuga vinnu.
— Hvenær staðfestir þú svo
róð þitt Jón?
— Ég kvæntist áriö 1910 Sig-
ríði Bjarnadóttur, sem er ætt-
uð austan úr Álftaveri og Mýr-
dalnum. Hún var f vist hjá
Stefaníu Guðmundsdóttur leik-
konu og brá sér eitthvert sinn
austur til Seyðisfjarðar. Þar
kynntumst við.
Við eignuðumst 3 börn, sem
öll komust upp. Synirnir ei*u
tveir og dóttirin ein. Barna-
börnin eru orðin 7 talsins og
barnabarnabörnin 5. Annars
hefur verið heldur rólegt yfir
barneignum í þessari ætt.
Ég er kominn í beinan karl-
legg frá Torfa gamla í Klofa,
þeim herjans karli, en i móð-
urættina af einhverjum Narfa
sýslumanni, sem bjó á Reykja-
vikurjörðinni kringum 1600. Þá
var hér einhver danskur drjóli.
aem flæmdi Narfa af jörðinn*
og fluttist bá æt.tin austur fyrn
fjall.
Anmns skaltu ekki fara að
skrifa m-“'•ögu mína og látum
hér niö'.n alla hjalið. — G.Ö.
S Æ N G U R
Endurnýjum gömiu sæng-
urnar eigum dun- og fið-
úrheld ver og gæsaduns-
sængur og kodda af vms-
um stærðum
Dún-r og
fiðurhreinsun
Vatnsstig 3. Simi 18740.
(örfá skref frá Laugavegi)
OlJ]
ÚRA- OG
SKARTGRIPAVERZL
KORNELlUS
J0NSS0N
SKÓIAVÖRÐUSIÍO 8 - SÍMI. 18588
vcitingahú.sið
RSKUR
BYÐUR
YÐUR
. SMURT
BRAUÐ
& SNITTUR
ASICUR
«9uðurlandsbravt llf,
sími 38550
SMURSTÖÐIN
Kópavogshálsi
Sími 41991
Opin frá kl. 8—18.
A föstudnrum kl. 8—20,
☆ ■Jlr ☆
HEFUR ALLAR
aljrengustu smuroliuteg-
undir fyrir diesél- Og
benzínvélar.
Guðjón Styrkárseon
AUSTURSTRÆTl 6
Sími 18354
hæstaréttaríögmaður
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-10L
Auglýsið í
Þjóðviljanum
Vé/rituh
Símar:
20880 og 34757.
Simi 19443
Hamborgarar
Franskar kartoflur
Bacon og egg
Smurt brauð og
snittur
SMÁRAKAFFI
Laugavegi 178.
Sími 34780.
Smurt brauð
Snittur
brauð bœr
við Óðinstorg.
Sími 20-4-9Ö.
Viðgerðir
á skinn- og
rúskinnsfatnaði.
Góð þjónusta.
Leðurverkstæði
Úlfars Atlasonar.
Bröttugötu 3 B.
Sími 24-6-78.

SÍMASTÖLL
Fallegur - vandaður
Húsgagnaverzlun
AXELS
EYJÓLFSSONAR
Skipholti 7. Simi 10117
Sængurfatnaður
— Hvitur og mislitur —
ÆÐARDUNSSÆNGUR
GÆSADÚNSSÆNGUR
DRALONSÆN GUR
*
SÆNGURVER
LÖK
KODDAVER
*elfur
Snorrabraut 38
Skóiavörðustíg 13
ÚTSALA
Veítum mikinn
afslátt af
margskonar ,•
fatnaði.
*
Notið tækifærið
og gerið góð
kaup!
*
BRIDGESTONE
HJÓLBARÐAR
Síaukin sala
sannar gæðin.
B:RIDGESTONE
veitir aukið
öryggi í akstri.
B R I DGESTONE
ávallt fyrirliggiahdi.
GÖÐ ÞJÓNUSTA
Verzlun og viðgerðir
Gúmmbarðinn h.f.
Brautarholti 8
Sími 17-9-84
mðim
Skólavörðustig 21.
FRAMLEIÐUM
ÁKLÆÐI
á allar tegundir bfla.
OTUR
Hrlngbraut 121.
Sími 10659

d OR 1 óejzt

♦
f