Þjóðviljinn - 05.02.1967, Blaðsíða 14

J4 SÍÐA — ÞJÓÐVELJINN — Sunnudagur-5. febrúar 1967
24
eias mikið um þessa möguleíka
o* vera bar, vegna þess að í-
myndunarafl mitt var komið af
stað, og mér hefur alltaf gefizt
það vel í málum af þessu tagi,
að gefa því lausan tauminn. Síð-
an ég hafði komið út úr lestinni
í Marlston snemma um morgun-
inn hafði Manderson málið ver-
ið á dagskrá linnulaust; ég hafði
ekki hægt að hugsa um það
andartak. Allt í einu hafði eitt-
hvað losnað úr læðingi í huga
mínum og lék nú lausum hala.
Eða svo að ég taki ekki eins
skáldlega til orða: Þetta er
reyndar þekkt fyrirbrigði í sál-
fræðinni, sem allir þekkja sem
þurfa að kljást við vandasöm
verkefni af einhverju tagi. Um
leið og tilviljun eða strit fær
manni upp í hendurnar lykil að
einhverjum vanda, er rétt eins og
hugsanimar taki viðbragð og
raði sér upp á nýtt, allar hug-
myndir gerbreyttar, næstúm áð-
ur en hann gerir sér ljóst mikil-
vægi sjálfrar lykilstaðreyndar-
EFNI
SMÁVQRUR
VI TIZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI .33-968
innar. f áðumefndu tilfelli var
ég naumast búinn að gefa þeirri
hugsun orð, að einhver annar
en Manderson hefði notað þessa
skó, þegar upp kom í huga mín-
um sægur hugsana ' og hug-
mynda, ; allar . svipaðs ; eðlis- og
beindust í sömu átt í sambandi'
við þessa nýju uppgötvun. Eng-
in dæmi voru til þess áður að
Manderspn drykki mikið whiský
að kvöldlági.v Það var mjög ólíkt
honum áð' vera ósnyrtilega til
fara eins og hann hafði verið
þegar líkið fannst —?iíningarn-
ar uppíná-miðjum handleggjum,
skórnir ílaustursiega ír.éimaðir;
mjög ’ ólíkt honum iað/ þvo* séi
ekki þegar hann fór á.'‘fáDtúr og
fara í kvöldskyrtuná sem’ hann
hafði vérið í kvöldið áður og
nærfötin; mjög ólíkt honum að
hafa úrið í vestisvasa, sem ekki
var • fóðraður • sérstaklega ' með
skinni' -í' f þéim tilgangi.’ (Ég
minntist. . á . öll. þessi atriði í
fyrstu skýrslu minni, en hvorki
ég né neinn annar sá neitt
merkilegt við þau, þegar likið
var rannsakað)., Það var mjög
undarlegt eins og allt var í
pottipn. búið, að. Manderson
skyldi vera svo . ræðinn .ýið'’.ei'g-';
inkonu sina, ' ekki sízt ' þegar
hann var að hátta, j>ví 'að þá
kom varia fyrir að hann yrti á
hana. Og það var stórfurðúlegt
að Manderson skyþii, ífirfr rÁlÚf
svefnherbergi sínu án gervitanna
sinnan- - - 't • • • " ' * W
• Eins og ég hef ttður-*sagt'komn
allar þessar húgsanir' Upp í
huga mínum í senn úr ýms-
um afkimum hugans, þar sem
þær höfðu leynzt < eftir íyrir-
spurnir og athuganir morguns-
ins. Þær komu á miklu skemmri
tíma en það tekur að skrifa
þetta niður, meðan ég var að
virða fyrir mér skóna og ganga
úr 1 skugga úm að tilgáta mín!
væri rétt. Og þó/'-þcgar ég stóð';
andspcénis ályktuninni sem ég
hlaut nð draga af öllu saman:
— Það var ekþi Manderson sem
var í húsinu þetta kvöld — þá
fannst mér það eins og hver
(gittineníal
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM
sem settir era í, með okkar íull-
komnu sjálfvirku - neglingarvél.
veita íyllsta öryggi í snjó og
hálku.
Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, én setjið
CONTINENTAL hjólbarðá, með
eða án nágla, undir bílinn nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin aUa daga
frá k?. 7,30 til kl. 22.
Kappkostum að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
rem völ er á.
GÚMMÍVINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 — Sími 3-10-55.
önnur fjarstæða. Sannarlega var
það Manderson, sem hafði borð-
að ■ kyöldverð heima -og ekið út
í bílnum- með Marlowe.. Fólk
hafði séð hann og talað við hann.
En var. það hann,. sem kom til
baka vklukkan tíú? ' Sú " spurhing
vár.'svo sem nógu -fráleit!- En- ég
gát'v:ekki losriað við haúa. Mér
fannst sem dauf glæta væri að
kvikna í huga mínum, r.étt eins
og gerist.rtdpgön, ög síðan fcæmi
sólin 'úþp;' Ég einsétti mér að
íhuga lið fytir lið þau atriði,
sem hafði skotið upp í huga mér
til þess að komast að því, ef
unnt væri, hvers vegna maður
semí ‘þjóst gervi ’Mancteisson's,
gerði.þetta-.sem Mandersón "sjálf-
ur hefði. ekki gert.
Ég þurfti ekki lengi-<að; brjóta
heilann um tilefnið til, þe.ss. að
maður setti upp skó Mandérsons
þótt þröngir væru. Lögreglan
kann mjög vel að rannsaká .íót-
spor. En þessi maður vírtist
ekki aðeins hafa viljað forðast
að skilja eftir sín eigirr fótspor;
hann,'’Vildi''Ý:skilja æftir fofspor
Mariderspns;ýef tilgáta^mín .,var
rétt, tþá^gekki-áætlun haris Æýrst
og fremstOjt'á það að sýna að
Manderson hefði verið - heima
þessa nótt. Og hann lét sér.ekki
nægja ' að 'Vfcilja eftir fótsporiri.
Hann skiltíi'" líka eftir' skória.
Hcrbergisþernan hafði funditi þá
fyrir' útan' svefnherbergisdyrnar,
þar-sem; Mandérson vár æviriíega
vanur að skilja skó sína eftir,
og" hún,' hafði hreinsað þa og
burstað og sett' þá ■ aftur i skó-
hilluna. síðar um morguninn, eft-
ir að líkið fannst.
Þegar ég fór að íhuga í þessu
nýjaj ljósr atriðið riieð. gerv.iténn-.
urnar, þá'-fékk-ég úm Iéið skýr-'
ingu á því sem mcr hafði- til
þessa fundizt hið fráleitasta við
allt þetta., Gervigómur er ekki
rígfastur við éiganöa s.inn^ E£
agizkun mín var rétt, hafði ó-
þekkti maðurinn komið með
lanngóminn í húsið með-sér og
skilið ■ eftir í svefnherberginu í
sama tilgangi og hann hafúi
skilið eftir skóna; til þess að
fn«H)n .jfffeðifýshíú, Maadarson
nefoi verjð; i húsinu,, um kvöld-
ið og háttað þar. Af -þessu dró
ég að sjáIíS9^Wi,tþ^41yJjj,un, ;að
Manderson ■ heíði verið dáinn
áður en þéssj. gervi-Manderson
kom. aftur í húsið, og ýmislegt
annað staðfesti þetta. ■' :
Það' var; nú til dæmis klæða-
burðurinn, sem ég béindí' nú
áthygli minni að. Ef tilgáta mín
var rétt Jrafði óþekkti máður-
inn r skóm Mandersons haft-að-
gang að . buxum Mnndersons,
vesti og sportjakka. Þetta var
Jiarna íyrir augum mér í svefn-
herberginu; og Martin halði
séð jakkann — sem eriginri • gat
villzt-á"— utaná' mahriinum' sem
sat • -viði -símann- í 'bókaherherg-
inu. Það var nú augljóst (ef
ágizkun mín reyndist rétt) að
þéséi' VaiiðjféKktál 'fJík. ‘var Ynrikil-
vae^úr liður- ;í.,y ,rá'ðagerðrnni.
Harin" vissi‘‘áð'Martin tæki hann
fyrir Manderson við fyrstu sýn.
Og um leið varð mér teft.t-Ijóst,
sem ég hafði ekki attað mig,, ú
fyrr. Svo vissir höfðu állir ver-
ið um, að. það hefði verið 'Mand-
erson sem ,yar. í húsinu, þett-a
kvöld, að enginn'-. hafði ,fyrr átt-
að sig á þessú:. Mar.tin hafði
ekki séð andlitið á manninum;
frú Manderson Hafði ekki séð
það heldur. , . ,
Frú Manderson (samkvæmt
vitnisburði hennar í ' réttarsaln-
um, sem ég fékk orðréttan hjá
hráðr’itara Records) hafði álls
ekki séð manninn. Enda, hefði
hún naumást getað það, eins og
ég mun sýná fram á. Hún hafði
aðeins av'axpað hann milli
svefns . og vöku, haldið áfram
samtali sém hún hafði átt við
eiginmann sinn klukkústúndu
áður. Martin hefði aðeins 'getað
spð aftan á manninn,, þar sem
hánn sat við símann; 'efla'úst var
þar líkt eftir einkenriandi stell-
irigu. Og maðurinn hafði verið
með:'rhnttinm-B.ár-ðas'tóra , hatt-
inn hans Mandersons! Hnakki og
háls eru cf áúðþekkt. Svo fram-
arlega'' sem ' hinri (óþekkíi 'hefur
verið af líkri .iíltacisbyggingu og
Mandersqn,^ká, Jmrfti hann ,ekki
•annan dularbúrirrig en jakkann,
hattinn og lierrnigáfu sína. .
■Ég .dok'aði vi*ð iog íhugá'ði ró-
semi og ráðsníHi mannsins. Ég
sá nú að þetta var svo auðvelt
og öruggt, svo framarlega sem
hann hafði hermigáfuna í lagi
-og taugar til að framkvæma
þetta. Ef hann gat treyst á þetta
tvennt, gat ekkert komið upp
um hann nema einskær slysni.
Og nú vík ég aftur að heila-
brotum mínum þar sem ég sat
í svefnherbergi hins Játna með
hina- örlagaríku skó fyrir íram-
an mig. Ástæðan til þess að kom-
ið var inn um gluggann frem-
ur en útidyrnar liggur nú í aug-
um uppi. Hefði hann komið' inn
um dyrnar, hefði Martin örugg-
lega heyrt til hans; hann kynni
líka að hafa komið beint í flas-
ið á honum.
Svo var það whiskýið. Ég hafði
ekki talið það sérlega þýðingar-
mikið; whiský rýrnar stundum á
hinn dularfyllsta hátt á marg-
mennu heimili; en það hafði
reyndar minnkað furðumikið
þetta sérstaka kvöld. Martin
hafði virzt alveg agndofa yfir
því. Nú virtist mér ofureðlilegt
að margur maðurinn — sem kom
sennilega beint frá því að hátta
lík og átti eftir erfiðan vanda
— haJlaði sér að flöskunni eins
og kærum vini. Ugglaust hefur
hann fengið sér drykk áður en
hann sendi eftir Martin; þegar
það tókst með ágætum, hefur
hann trúlega drukkið meira.
En hann hafði vitað hvenær
honum bar að hætta. Hið versta
var enn eftir: það verkefni —
hver svo sem ástæðan var — að
loka sig inni í hcrbergi Mand-
ersons og skilja eftir merki þess
að Manderson hefði haldið sig
þar um nóttina og eiga það á
hættu — þótt ólíklegt væri —
að konan hinum megin við hálf-
opnar dyrnar vaknaði og stæði
hann að verki. En ef hún lægi í
rúmi. sínu, gæti hún aðeins séð
annan skápinn hjá rúmi Mand-
ersons. Hún þyrfli því að fara
fram úr til -að sjá hann. Og þar
sem þessi maður vírtist kunnug-
ur öllum heimilisháttum, gat
hann gengið að Jrví vísu að frú
Manderson væri sofandi. Og
við þetta bættist svo fálætið
milli hjónanna sem þau höfðu
reynt að dylja með því meðal
annars að sofa í samliggjandi
herbergjum, en allir vissu um
scm eitthvert samband höfðu við
þau. Þess vegna gat hann gert
sér vonir um að þótt frú Mand-
erson heyrði til hans myndi hún
ekki skipta sér neitt af ferðum
hans.
'Og Jiannig' elli ég hihn ó-
þekkta upp í svefnherbergið og
fylgdist mcð gerðum hans. Og
ég tók næstum andköf þegar ég
hugsaði til þess hvílíkt áfall það
hlýtur að hafa verið fyrir hann
nð heyra það hljóð sem hann
óttaðist mest: syfjulega rödd úr
næsta herbergi.
Frú Manderson gat ekki mun-
að nákvæmlega hvað hún hafði
sagt. Iiún heldur að hún hafi
spurt hvort ökuferðin hefði ver-
ið skemmtileg. Og hvað gerir nú
hinrr ójrekkti? Nú komum við að
mikilvægu atriði, að ég hcld —
þar sem hann stendur stjarfur
og hlustar á hjarta sitt slá, þá
lætur hann sér ekki nægja að
svara konunni með rödd Mand-
ersons; lrann gefur henni upp-
lýsingar. Hann segir henni að
hann hafi allt í einu ákveðið að
senda Marlow í bílnum til Sout-
hampton; að hann h'efði sent hann
til að nálgast mikilvægar upp-
lýsingar hjá manni sem ætli til
Parísar með skipinu daginn eft-
ir. Af hverju allar Jæssar upp-
lýsingar frá manni sem um langt
skeið hafði varla talað við eig-
inkonu sína, um atriði, sem hún
gat naumast haft mikinn áhuga
á? Af hverju allar Jiessar upp-
lýsingar um Marlowe?
Þegar ég var kominn svona
langt, lagði ég fram eflirfar-
andi tilgátu: að einhvern tíma
rnilli klukkan tíu eða J>ar um bil,
]>egar bíllinn -lagði af stað, og
klukkan ellefu, hafi Manderson
verið skotinn — sennilega góð-
an spöl frá húsinu, þar sem
ekkert skot heyrðist; að Jíkið
hafi verið flutt til baka, skilið
eftir við skúrinn og fært úr vlri
fötunum; að einhvern tima um
ellefu leytið hafi maður sem ekki
var Manderson en í skóm Mand-
ersons, í jakka hans og með
hattinn, komið inn í bókastof-
una gegnum garðgluggann; að
SKOTTA
— Þessar reglur skaltu lesa áður en þú ferð út með Skottu. Þær
eru um það hvenær hún á að koma heim og þess háttar.
Plastmo
ÞAKRENNUR OG NIÐURFALLSPÍPUR
RYDGAR EKKI
ÞOLIR SELTU OG SÓT,
ÞARF ALDREI AÐ MÁLA

MarsTrading Company hf ^
IAUGAVEG 103 — SIMI17373
TRABANT EIGENDUR
Viðgerðarverkstæði
Smurstöð
Yfirförum bílinn
fyrir veturinn.
FRIÐRIK ÓLAFSSON, vélaverkstæði
Dugguvogi 7. Sími 30154.
VORUTRYGGINGAR
HEIMIR TRYGGIR VÖRUR
UM ALLAN HEIM
TRYGGINGAFÉLAGIÐ HEIMIR?
LINDARGÖTU 9 REYKJAVÍK • SÍMI 22122 — 21260
í
\
X
é