Þjóðviljinn - 06.04.1967, Side 4

4 SOBA — — Ehnmtudagur 6. april 1067.
Otgefandi: Saimeiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokk-
urinn.
Ritstjórar: Ivar H- Jónsson (áb). Magnús Kjartansson,
Sigurdur G-uömundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
Auglýsingastj.: Sigurður T. Sigurðsson.
Framkvstj-: Eiður Bergmann.
Ritstjóm, afgreiðsla, auglýsingar. prentsmiðja Skólarvörðust- 19.
Sími 17500 (5 línur) — Askriftarverð kr. 105,00 á mánuði. —
Lausasöluverð kr. 7.00-
St/ornleysi
Qæftir hafa verið tregar og afli rýr hjá bátaflot-
anum það sem af er þessari vertíð. Því hafa
'fiskvinnslustöðvarnar búið við mikinn hráefnis-
skort og atvinna verið takmörkuð hjá því fólki sem
heldur tryggð við þá vinnustaði. Á sama tíma og
þannig er ástatt hefur hinum fáu togurum sem
enn stunda veiðar verið stefnt utan með afla sinn.
Um það bil helmingur togaraflotans hefur selt
aflafeng sinn í Grimsby og Hull að undanförnu,
en verðið hefur verið eitthvert það lélegasta sem
sögur fara af um langt árabil. Hafa togararnir
raunar ekki getað selt afla sinn nema að takmörk-
uðu leyti með eðlilegum hætti; menn urðu að sætta
sig við að láta kasta aflanum í gúanó eða skepnu-
fóður til þess að losna við hann, þótt um væri að
ræða ágæ'tan fisk.
þetta er eitt dæmið um stjómleysið í íslenzkum
atvinnumálum. Á sama tíma og hráefni skortir
hér heima eru íslenzkir togarar látnir kasta hrá-
efni á glæ í erlendum höfnum. Víst er skiljanlegt
að togaraeigendur muni í metsölur erlendis eins
lágt og fiskverðið er hér heima. En þvílíkar met-
sölur eru því miður undantekning en ekki regla.
Yfirleitt er það þjóðhagslegt tap að láta togarana
sigla með afla sinn í stað þess að unnið sé úr hon-
um í fiskiðjuverunum innnlands. Og eins og nú
er háttað fjarskiptum milli landa þurfa togara-
eigendur sannarlega ekki að senda skip sín út í
neina óvissu; þeir geta vitað það nákvæmlega
hverju sinni hvemig ástatt er í viðskiptahöfnum
okkar erlendis og eiga að haga ákvörðunum sín-
um í samræmi við það. Það er glópska sem bitnar
á þjóðinni allri þegar 'togararnir eru látnir sigla
hver í annars kjölfar til þess að kasta hráefni á
glæ í erlendum höfnum.
Kæruleysi
'JVívegis hefur þjóðviljinn spurzt fyrir um það í
forustugreinum hvaða aðilar beri ábyrgð á því
að Iðnaðarbankanum var látið haldast uppi að
haga stórhýsi sínu í ósamræmi við lög og reglu-
gerðir um brunavarnir, en af þeirri ráðsmennsku
hlauzt tugmiljóna tjón. Engin svör hafa borizt
við þeim fyrirspurnum, og önnur blöð hafa sýnt
furðu lítinn áhuga á þessu stórmáli.
Jafnoft hefur Þjóðviljinn krafizt þess að kann-
að verði gaumgæfilega hvort víðar sé um að
ræða hliðstæð brot á eldvamareglum og að tafar-
laust verði gerðar öryggisráðstafanir þar sem
þeirra kann að vera þörf. Ekki hefur þess orðið
vart að nein slík könnun fari fram; kæruleysið
virðist hafa hreiðrað um sig eftir uppnám í einn
eða .tvo daga. — m.
Benedikt Jakobsson, íþróttakennari
Mtnning
Þegar fregnin um. hið skyndi-
lega fráfall Benedikts Jakobs-
sonar barst, mun marga hafa
sett hljóða. Eíkki aðeins vegna
þess að maðurinn með ljáinn
hafði komið í heimsókn öllum
að óvörum og tekið með sér
einn af samferðamönnunum,
heldur vegna þess að hann tók
þann sem við fþróttaáhuga-
menn máttum ef til vill sízt
missa. Við mannanna börn er-
um nú einu sinni svona eigin-
gjöm. Við viljum halda sem
lengst í það sem veitir okkur
mest, gerir mest fyrir okkur,,
hvort sem það er varðandi ver-
aJdarauð eða þá að halda uppi
merki hugsjóna sem hafa
hljómgrunn í okkur sjálfum.
Við viljum hafa sem lengst
meðal okkar þá sem hlusta á
okkur með skilningi og leið-
beina, rétta hjálparhönd þegar
um það er beðið, með glöðu
geði, þótt það kosti viðkomandi
erfiði, vökunætur og slit.
Benedikt var einmitt einn
þeirra manna sem átti hugsjón
og ekki aðeins það, hann helg-
aði henni ævistarf sitt og
krafta, og meira er ekki hægt
að krefjast. Hann var líka sá
sem hlustaði með velvilja á
beiðni manna um aðstoð og
hjálp á því sviði, sem hann var
sérfræðingur í, og sjaldan mun
hann hafa látið slíkan mann
frá sér fara sem á hjálp hans
þurfti að halda. Það var eins
og Benedikt hefði tíma til alls,
er vissi að því að hjálpa og
leiðbeina í íþróttum og iþrótta-
málum. Þessvegna varð vinnu-
dagur hans yfirleitt allt r>f
langur, svo að hann fékk ekki
notið þeirrar hvíldar sem venju-
legir menn verða og þurfa að
hafa.
Ekki verður sagt um Bene-
dikt að hann hafi lagt þetta
á sig til að auðgast af jarð-
neskum munum eða til að safna
i sjóði. Það var fyrst og fremst
meðfædd hjálpsemi þess manns
sem aldrei gat sagt nei, þegar
íþróttamálefni átti í hlut. Hann
var áhugamaður sem fómaði
sér fyrir málefnið,
Ungur að árum mun Bene-
dikt hafa komizt í kynni við
íþróttirnar í Þingeyjarsýslu, en
þar var hann fæddur 19. apríl
1905, að Fossseli í Reykdæla-
hreppi.
Benedikt var aðeins 10 ára
gamall þegar leiðir móður
hans skildu og ólst hann eftir
það upp hér og þar, og má
geta nærri að það hefur verið
erfitt ungum, viðkvæmum
dreng. Þegar á þessum árum
fór að bera á því að hann hafði
þrá til að mennta sig, og eftir
bamaskólann fór hann á hér-
aðsskólann að Breiðumýri sem
var starfræktur áður en Bauga-
skólinn tók til starfa. Var hann
þar 1920-21. Að því námi loknu
fór hann í atvinnuleit til Aust-
fjarða og var þar um skeið.
Komst í kynni við ágætt fólk
sem hvatti hann til að fara á
Bændaskólann á Hvanneyri, og
þar var hann 1923-1924. A
Hvanneyri kynntist hann syni
Böðvars á Laugarvatni, og í-
lentist þar eftir dvölina og
námið á Hvanneyri. Ekki er
líklegt að Benedikt hafi nokk-
urn tima ætlað sér að gerast
bóndi, en vafalaust hefur þettá
verið þáttur 1 leit hans að
menntun. Næstu árin dvaldist
hann á Laugarvatni hjá Böðv-
ari og féll honum vistin þar
vel og reyndust þau hjón,
Böðvar og kona hans, hinir
beztu vinir, og það svo að
Benedikt gaf barni sínu nöfn
þeirra.
Það er svo árið 1927 sem
verulega markar tímamót í ævi
Benedikts, og á því ári má
segja að ráðinn sé ævistarfi
hans. Hann tekur þátt í íþrótta-
námskeiði sem tþróttasamband-
ið gengst fyrir hér í Reykjavík,
en einmitt á bví námskeiði
komu margir fram sem síðar
áttu eftir að hafa forustu um
íþróttamálin í iandinu. A nám-
skeiði þessu komst Benedikt í
nánari kynni við íþróttastarfið
en nokkru sinni fyrr, og hafði
það varanleg áhrif á framtiðar-
áform hans.
Alltaf blundaði með Benedikt
þráin til að mennta sig og því
gerist hann óreglulegur nem-
andi í Kennaraskólanum. Ailt
var þetta kostnaðarsamt og
ekki kom Benedikt til Reykja-
víkur með gildan sjóð, hann
varð inn á milli að fara til sjós
og afla sér tekna tiil að geta
haldið áfram náminu í Kenn-
araskólanum.
Það virðist því sem áhrifin
frá Iþróttanámskeiði ÍSl, og
náminu í Kennaraskólanum
Benedikt Jakobsson.
hafi orðið til þess að hann tek-
ur sína föstu cg ákveðnu stefnu
að gerast íþróttakennari.
Honum tekst að útvega sér
lán til námsins og næstu þrjú
ár er hann á íþróttakennara-
háskóla í Stokkhólmi. Þeir sem
þangað fóru þurftu að hafa
stúdentspróf, en hann íékk
góð meðmæli, og fékk undan-
þágu. Ákvörðun Benedikts, að
takast þetta á hendur, sýnir, að
honum hefur verið mikil alvara
að helga sig íþróttahreyfing-
unni, og þá um ieið opnaðist
honum leið að meira námi, sem
hann raunar alltaf þráði.
Að námi loknu tók hann próf
sem alhliða íþróttakennari.
Einnig tók hann próf í sjúkra-
leikfimi. Þá tók hann þátt í
námskeiði í sálar- og uppeid-
isfræði við háskólann í Stokk
hólmi.
Rétt eftir að hann koih heim,
eða 1932, fékk hann leyfi land-
læknis til að stunda lækningar
í sjúkraleikfimi og nuddi. Þrátt
fyrir mjög góða menntun í í-
þróttafræðum þegar í byrjun
var sem Benedikt væri aldrei
ánægður, hann vildi alltaf vita
meira og meira um þessi mál.
I því sambandi má geta þess
að vetuma 1938 og 1940 sótti
hann fyrirlestra i Háskóla Is-
lands í lífeðlisfræði, vöðva- og
taugafræði. Auk þess sótti hann
mörg námskeið sem haldin
voru um íþróttamál og lífeðlis-
fræði hér og þar á Norðurlönd-
um.
Það verður því ekki annað
sagt en að Benedikt hafi verið
strangur við sjálfan sig, gex-t
miklar kröfur til sjálfs sín og
unnið af kostgæfni að því hlut-
verki sem hann hafði helgað
sig: Að miðla öðrum þekkingu
með það fyrir augum að þroska
einstaklinginn líkamlega, eins
og bezt verður gert.
Hafi það verið tilgangur^,
Benedikts, sem ekki verður ef-
azt um, þá hefur honum vel
tekizt, og hafa aðrir vart kom-
izt lengra hér á landi.
Benedikt byrjaði kennslu
sína, eftir heimkomuna, í Sel-
tjarnamesskólanum, Landa-
kotsskóla, og síðar í Gagn-
fræðaskóla Vesturbæjar.
Árið 1932 byrjaði hann mtð
Iþróttafélag Háskólans og átti
því í ár 35 ára starfsafmæli
þar, en fastráðinn kennari við
Háskólann hefur hann verið í
25 ár. Hjá IR starfaði hann
1932-‘34. Það sama ár gerðist
hann íþróttakennari hjá KR og
var það til dauðadags. Þar hef-
ur Benedikt unnið ómetanlegt
starf, ekki aðeins fyrir KR,
heldur og fyrir fþróttahreyf-
inguna í heild. Þar hefur hann
alið upp marga beztu íþrótta-
menn landsins, þjálfað fim-
leikaflokka sem hafa farið sýn-
ingarferðir til annarra landa
bæði í karla- og kvennaflokk-
um, og er það svolítið athygl-
isvert að hann fór utan með
kvennaflokk 1939, karlaflokka
1949 og 1959.
Verður skarð Benedikts í KR
vandfylit og raunar í íþrótta-
hreyfingunni yfirleitt. KR-
ingar sýna Benedikt þann verð-
skuldaða sóma og virðingu að
sjá um útför hans í dag.
Benedikt hefur um langt
skeið verið sjálfkjörinn lands-
liðsþjálfari í frjálsum fþróttum,
og farið margar ferðir með í-
þróttamenn til stórmóta erlend-
is, þ.á.m. Ólympíuleika.
Þess má einnig geta að Bene-
dikt þjálfaði hjá Val, Víking og
Fram um stundai-sakir þegar
hann hafði tíma hér fyrr á ár-
um. Vill undirritaður geta þess
að þrekleikfimi sú sem hann
notaði við þjálfun Vals á sín-
um tíma, var einn þátturinn í
velgengni liðs Vals á þeim ár-
um.
Benedikt var ráðinn íþrótta-
fulltrúi Reykjavíkur 1942 og
gegndi því starfi þar til hann
var fastráðinn kennari við Há-
skólann. Kom hann þar eðlilega
víða við, enda var margt á
þeim árum í deiglu uppbygg-
ingar og framkvæmda. Þá
starfaði Benedikt í mörgum
nefndum og ráðum, þýddi og
samdi leikreglur fyrir ýmsar i-
þróttagreinar.
Benedikt skrifaði allmikiðum
íþróttir, samdi fræðslurit, flutti
erindi um íþróttir í útvarp-
Hann flutti og fyrirlestra hjá
félögum og félagasamtökum um
íþróttir, enda mjög góður fyr-
irlesari og fræðimaður í bezta
lagi um íþróttir og félagsmál.
Er ekki að efa að við hefðum
getað notið mun betur hæfi-
leika Benedikts ef hann hefði
miðlað meir kurjnáttu sinni i
ræðu og riti til almennings, i
bókum eða gegnum fjölmiðlun-
artæki. Benedikt var alltaf vís-
indalegur í allri framsetningu
sinni og stundum kannski um
of, og átti stundum erfitt upp-
dráttar með hugmyndir sínar,
og má þar nefna þrekþjálfunina
og þrekmælingamar, sem hann
lagði sérstaka rækt við, og þar
hefur sannazt að þar var
merkilegt mál á ferð, og von-
andi verður því haldið vakandi
þó Benedikt falli frá.
Ekki verður svo skilizt við
þessar fátæklegu minningar um
Benedikt að ekki verði drepið
á hinn eldlega áhuga hans fyrir
skólaíþróttum og þá því atriði
að koma á skólamótum í hinum
ýmsu greinum. Þar var Bene-
dikt potturinn og pannan, cg
hinn eldlegi áhugamaður, og
kunnugir hafa sagt að vafasamt
sé að mót þessi hefðu orð-
ið að árlegri venju, ef Bene-
dikts hefði ekki notið við.
Hann var góður skipuleggjari.
áhlaupamaður ef með þurfti.
Hann var yfirleitt glaður og
léttur f lund, þótt hinn langi
vinnudagur hafi án efa átt sinn
þátt í því að draga úr þvl.
Hann var hreinskilinn, og lét
skoðanir sínar í ljós umbúða-
laust, en þó í prúðu máli. Hann
var vinfastur og traustur fé-
lagi.
Benedikt var tvigiftur, var
fyrri kona hans af sænsku
bergi brotin, Vivian að nafni og
áttu þau 4 böm. Eftirlifandi
kona hans er Gyða Erlends-
dóttir og áttu þau 2 böm. Er
henni og bömum hans vottuð
dýpsta samúð við þetta svip-
lega fráfaU eiginmanns og föð-
ur.
Hér er Benedikt þökkuð vin-
átta í 35 ár, og margskonar
hjálp og leiðbeiningar, og munu
vafalaust margir flytja svipað-
ar þakkir nú þegar Benedikt er
allur, því að við höfum kvatt
einn mætasta og_ lærðasta I-
þróttaáhugamann íslánds.
Frímann.
★
Árið 1934 kom til starfa hjá
Knattspyrnufélagi Reykjavíkur
ungur íþróttaþjálfari, einn af
fáum, sem á þeim árimi hafði
gerzt svo bjartsýnn að gera
íþróttakennslu að aðalstarfi
sínu og fara utan til sérstakr-
ar menntunar á því sviði.
Þessi maður var Benedikt
Jakobsson, sem í dag er kvadd-
ur hinztu kveðju og til moldar
borinn.
Benedikt réðst til félagsins
einkum sem fimleikakennari og
frjálsíþróttaþjálfari, en kenndi
auk þess einnig fleiri greinar.
Það varð brátt ljóst, að það
hafði verið félaginu hin mesta
gæfa að ráða þennan unga
mann til starfa, því að hann
reyndist afburða góður þjálf-
ari, sem bezt sér á því, að KR
hefur undir handleiðslu hans
jafnan átt á að skipa harð-
snúnu liði frjálsíþróttafólks,
sem oftast hefur farið í fylk-
ingarbrjósti íslenzkra frjáls-
íþróttamanna og kvenna hér á
landi. Þá eru ótaldir allir þeir
sýningarflokkar í fimleikum,
sem undir hans stjóm hafa
borið hróður félagsins og stjórn-
anda síns bæði innanlands og
erlendis.
Auk þess að vera aðalþjálf-
ari frjálsíþróttadeildar félags-
ins allt til dánardags og aðal-
fimleikakennari félagsins til
skamms tíma, gerðist Benedikt
þjálfari körfuknattleiksmanna
KR fyrstu og erfiðustu ár þeirr-
ar deildar félagsins, og hann
sá einnig um sameiginlega
þrekþjálfun allra deilda á veg-
um aðalstjórnar KR.
Fyrir alla þessa miklu þjálf-
un og kennslu, sem alltaf var
unnin af ósérhlífni og oft fyrir
lítil og stundum engin laun,
vildum við færa Benedikt
þakkir Knattspyrnufélags
Reykjavíkur, — en KR á hon-
um meira að þakka, því að
hann reyndist ekki aðeins
traustur kennari, heldur var
hann eigi síður góður félagi
þeirra íþróttamanna, sem hann
kenndi, hjálpfús, þegar hann
vissi þá ungu hjálpar þurfi,
og trölltryggur þeim eldri.
Knattspyrnufélag Reykjavík-
ur hefur átt því láni að fagna
að eignast margan góðan fé-
lagsmann. Benedikt Jakobsson
var í hópi þeirra beztu.
Aðalstjórn KR.
Kuldajakkar, úlpur
og terylene buxur í úrvali.
Ó. L. Traðarkotssundi 3
(móti Þjófflcikhúsinu)
M
VU HINNA VANDLÁTU
1
E L D H U S
SKORRI H.r
J SIMI 3-85-85
Suffuflondtbrout 10 igegnt IþróHohölll timi 38565^ _