Þjóðviljinn - 23.04.1967, Blaðsíða 8

ft SteA,— JMÖBVSfciíEMN — Sunmuidai@t*r 23. aprfi K)ft7.
45
Það var efcki mold bakvið harm,
heldur nýr steinn, staerri siteinn,
úr kalki, og ég fann ekki einu
siimi á honum brúnina. Ég losaði
annan stein, en það kom ekki að
gagni. Sami stóri steinninn var
bafcvið. Ég fylltist örvæntingu,
ég sá að þetta var voniaust með
göngiai. Ég sparkaði í hurðina af
öliu afli, ég reyndi að brjóta
hanai upp með naglanum og
meiddi mig í hendinni. Það er
aflt og eumt. Allt sem ég hafði
upp úr krafsinu var sár á hend-
inni og brotnar neglur.
Ég er einfaldlega efcki nógu
sterk, verkfæralaus. Og ekki
heldur með verkfæri.
lofcs setti ég steinana á sinn
stað pg reyndi að leyna gaitinu
eftir beztu getu, útbjó graut úr
vatni og talkúmi til að klína í
samskeytin. Þetta er einkennandi
fyrir hugarástand mitt — allt í
ednu sagði ég við sjálfa mig að
þetta þyrfti auðvitað að taka
marga daga, hið eina heimsku-
lega væri að halda að hægt yrði
að ljúka þvi öllu af á einum
degi.
Og ég sóaði miklum tíma í að
feia gatið.
En það stoðaði ekki, það höfðu
faJlið út smástykki og ég hafði
byrjað á svo áberandi stað, sem
hann hlaut að koma auga á.
Þá gafst ég upp. Allt í einu
fannst mér þetta allt saman til-
gangslaust, heimskulegt og einsk-
is virði. Eins og léleg teikning.
Ekki við þjargandi.
Þegar hann loksins kom, sá
hann það undir eins. Hann þyrj-
ar alltaf að snuðra um leið og
hann kemur inn. Svo fór hann að
athuga, hvað ég hefði komizt
langt. Ég sat á rúminu og horfði
á hann. Loks kastaði ég naglan-
um í hann.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 83-968.
Hann er búinn að setja stein-
ana á sinn stað og Líma þá
fasta. Hann segir að heill kalk-
steinsveggur sé alls staðar bak-
við þá.
Ég vildi ekki tala við hann
allt kvöldið og ekki líta á neitt
af því sem hann hafði keypt,
þótt ég hafi séð að þar var með-
al annars myndarammi.
Ég tók svefntöflu og fór í
rúmið strax eftir kvöldmatinn.
Og í morgun (ég vaknaði
snemma) áður en hann kom nið-
ur, komst ég að þeirri niður-
stöðu að taka þetta ekki nærri
mér, láta sem það skipti engu
máli. Vera eðlileg.
Gefast ekki upp.
Ég tók upp það sem hann hafði
keypt. Fyrst og fremst va<r það
myndin eftir G- P. Það er teikn-
ing af stúlku (ungri konu), hún
er ekki lík neinu sem ég hef
séð eftir hann, og ég býst við
að hún sé mjög gömul. Svipmót
hans er samt á henni. Hún er
einföld í línum, táknræn fyrir
sparsemi hans á smámuni. Hún
snýr sér undan til hálfs, er að
hengja upp kjól eða taka hann
niður af snaga. Fallegt andlit?
Það er erfitt að segja um það.
Dálítið þunglamalegur Maillol-
kroppur. Hún jafnast engan veg-
inn á við það sem hann hefur
gert seinna.
En hún er raunveruleg.
Ég kyssti myndina þegair ég
tók hana upp. Ég hef verið að
horfa á sumar linurnar, ekki sem
línur, heldur eitthvað sem hann
hefur snert á. Allan morguninn.
Núna.
Ekki ást. Mannlegt eðli.
Caliban va<rð undrandi yfir þvi
hvað ég virtist glöð og jákvæð,
þegar hann kom inn. Ég þakkaði
honum fyrir allt sem hann hafði
keypt. Ég sagði: Maður er ekki
raunverulegur fangi nemai mað-
ur reyni að flýja, og getum við
ekki hætt að tala meira um
þetta?
Hann sagðist hafa hringt I
hvert einasta gallerí, sem ég
hjefði skrifað á listann. Það var
ekki til nema þessi eina mynd.
Kærar þakkir, sagði ég. Má ég
hafa hana héma niðri hjá mér?
Og þegar ég fer, afhendi ég yður
hana. (Það ætla ég reyndar ekki
að gera — enda sagðist hann
heldur vilja teikningu eftir mig).
Ég spurði hvort hann hefði
sett bréfið í póst. Hann sagðist
hafa gert það, en ég sá að hann
roðnaði. Ég sagðist trúai honum
og það hefði verið svp ódrengi-
legt að svíkjast um það, að ég
væri sannfærð um að það hefði
hann ekki gert.
Ég er næstum viss um að hann
hefur svikizt undan því, rétt eins
og hann gerði með ávísunina.
Það væri alveg eftir honum.
En það er sama hvað ég segi,
fortölur geta ekki fengið hann
til þess. Og þess vegna get ég
eins látið sem ég trúi því að
hann hafi póstlagt það-
Miðnætti. Ég varð að hætta.
Hann kom niður.
Við erum búin að spila plöt-
urnar sem hann keypti.
Tónlist fyrir slagverk og cel-
esta eftir Bartók.
Stórkostlegt.
Mér varð hugsað til Collioure
í fyrrasumar. Daginn sem við
fórum fjögur saman með frönsku
stúdentunum milli steineikanna
upp að tuminum. Steineikumar.
Alveg nýr litur, svo furðulega
jarpur, rauðbrúnn, brennandi,
blæðandi, þar sem korkið hafði
verið fjsrlægt. Skprtítumar. Úfið
asúrblátt hafið milli stofnanna og
hitinn og sviðalyktin. Piers og ég
og allir nema Minny urðu dá-
lítið dasaðir. Við sofnuðum, ég
vaknaði og horfði gegnum lauf-
þykknið upp í kóboltbláan him-
ininn og hugsaði um hve frá-
leitt væri í rauninni að reyna
að mála, — hvemig getur blár
litur nokkurn tíma jafnazt á við
lifandi bláa birtu himinsins? Allt
i einu fannst mér sem mig lang-
aði til að mála, það var ekki
a<nnað en sýndarmennska, mað-
ur átti að lifa og kynnast meiru
og meiru og meiru.
Hreint Pg tært sólskinið á blóð-
rauðum stofnunum.
Og á heimleiðinni talaði ég
lengi við indæla, feimna piltinn,
hann Jean-Louis. Hann talaði lé-
lega ensku og ég lélega frönsku,
en samt skildum við hvort annað.
Hann var ósköp kviðandi.
Hræddur við Piers. Afbrýðisam-
ur. Afbrýðisamur vegna þess að
hann lagði handlegginn utanum
mig, þessi heimski durgur hann
Piers. Og svo þegar ég komst
að því að hann ætlaði að verða
prestur.
Piers var svo grófur á eftir.
Enskir menn em svo heimsku-
lega grimmir gagnvart sannleik- I
anum, hræddir við að sýna við-
kvæmni. Hann gat ekfci sfciliö
að auðvitað féll Jean-Louis vel
Við mig, auðvitað laðaðist hann
að mér, en svo kom hitt: það
var ekki eiginlega feimni, það
var ákvörðun hans um að reyna
að verða prestur og lifa í þess-
um heimi. Næstum ofurmannleg
áreynsla við að skilja sjálfan
sig. Alveg eins og þegar maður
eyðileggur allar sínar myndir pg
byrjar alveg upp á nýtt. En hann ■
varð bara að gera það á hverj- .
um degi. 1 hvert skipti sem h&nn !
sá stúlku sem honum féll vel í
geð. En Piers sagði ekki annað
en þetta: Ég þori að veðja að
hann dreymir sauruga drauma
um þig.
Það er svo andstyggilegt þetta
yfirlæti, þetta tilfinningaleysi hjá
piltum sem gengið hafa í einka-
skóla. Piers er alltaf að tala um
hvað hann hafi haft mikla and-
styggð á Stowe- Rétt eins og það
sé einhver lausn, eins og hatur
á einhverju tákni að það hafi
engin áhrif haft á mann. Ég veit
alltaf þegar það er eitthvað sem
hann skilur ekki. Hann verður
kaldhæðnislegur, segir eitthvað
hneykslanlegt.
Þegar ég sagði G. P. þetta
löngu seinna, sagði hann aðeins:
veslings Frakkinn, hann hefur
sennilega legið á hnjánum og
beðið þess að mega gleyma þér.
Ég man að ég stóð og var að
horfa á Piers fleygja steinum út
í vatnið — hvar var það? —
einhvers staðar í nánd við Val-
encia. Svo fagur, eins og ungt
goð, brúngullinn með svart hár-
ið. 1 sundfötum. Og Minny sagði
(hún lá við hliðina á mér, æ,
hvað ég mam þetta vel) hún
sagði: hefði það ekki verið dá-
samlegt ef Piers hefði verið
mállaus.
Og svo sagdi hún: Geturðu
hugsað þér að sofa hjá honum?
Ég sagði: nei. Seinna, ég veit
það ekki.
Piers kom til okkar rétt í þessu
og vildi fá að vita að hverju
hún væri að brosa.
Nanda var að segja mér leynd-
armál, sagði hún. Um þig.
Piers sagði eitthvað bjánalegt
og fór að sækja matinn upp i
bílinn með Peter.
Hvaða leyndarmál vildi ég vita.
Holdið er sterkara en andinn,
sagði hún.
Carmen Grey veit ailltaf hvað
hún á að segja. Ég vissi að þú
myndir segja þetta, sagði hún.
Hún sat og var að krota í sand-
inn og ég lá á maganum og
horfði á hana. Hún sagði: Ég á
við það að hann er svo mikið
augnayndi, að maður gæti hæg-
lega gleymt því hvað hann er
heimskur. Þú gætir hugsað sem
SKOTTA
Kuldajakkar, á/pur
og terylene buxur í úrvali.
Ó. L. Tradarkotssundi 3
(mótí Þjóðlcikhúsinn)
ÞORÐUR
sjóari
4886 „Tramontana var smygisKipið og skipstjóraskömmin, Lasc-
ar, samvizkulaus bófi“, segir Bernard. „1 höfn einni á Irlandi
var skipað um borð málmplötufarmi í kössum, sem sagt var rð
væri blikk. Þetta átti að flytja til Rochefleur- Að hér væri ekki
um blikk að raeða vissi ég ekki fyrr en seinna ...... Lascar var
ekkert að auglýsa hin saurugu viðskipti sín. En ég halði íyrir
vana að vera með nefið niðri í öllum hlutum, auðvitað í óleyfi,
og vissi þvi nokkurn veginn hvað fram fór um borð, og þvi leið
ekki á löngu þar til ég hafði uppgötvað leyndarmál blikkkass-
anna“.
UG-RAUÐKÁL - UNDRA GOTT
— Þetta er allt í lagi, mér finnst is með súkfculaðibragði ljóm-
andi góður!
RADI^NETTE
henta þar sem erfið skilyrði
eru. — Byggð fyrir fjalllendi !í |’H
Noregs. jj
Sérhæfðir menn frá verk- smiðjunum í Noregi annast þjónustuna af þekkingu.
Radionette-verzlunin Aðalstræti 18 sími16995 ■ j
Aðalumboð: Einar Farestveit & Co. hf. Vesturgötu 2. V ÁRS ÁBYRGÐ |
FERÐA&KRIFSTOFA

LÆKJARGÖTU 3, REYKJAVÍK, SÍMi 11540
Hannover iðnsýningin 29. apríl — 7. maí
Á Hannover iðnsýningunni sýna yfir 5500 fyrirtæki frá
30 löndum allar helztu nýjungar í iðnaði og tækni. Þeim,
sem hafa í hyggju að heimsækja þessa merku kaupstefnu,
viljum vér vinsamlega benda á að hafa samband við oss
sem fyrst varðandi nánari upplýsingar, aðgöngukort og
aðra fyrirgreiðslu
Cgntinenlal
Úfvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 — Sími 30688
og 31055
TRABANT EIGENDUR
V iðger ða v erkstæði
Smurstöð.
Vfirförum bílinn
fyrir vorið
FRIÐRIK ÓLAFSSON, vélaverkstæði.
Dugguvogi 7. — Sími 30154.