Þjóðviljinn - 26.04.1967, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÖÐVll-nNN — Mlðvífcudagur 26. appffl 1967.
BRÉF
til forráðamanna Þjóðleikhússins
Heiðruðu mikilmenni:
Á dögwnium b.ió ég mig uppá
og fór að sjá „Loftsteininn" í
Þjóðleikhúsinu ok'kar. Það
væri fjarri mér, fávisri kon-
unni, að fara að setja út áfrá-
ganginn á leiksýningu hjá
sprenglærðu fólki — þó maðnr
hugsi náttúruilega sitt eins og
gengur.
En það er leiiksikráin, sem
mig langar ti'l að minnast á
við ykikur. Hún er seld á kr.
25,00 og fuill af faliegum aug-
lýsingum, sem gott er að fara
eftir við innkaupin. Þar má
lfka sjá nöfn Jeikenda ogstarfs-
fólks fyrir utan annan fróðleik
um leikritið og hötfundinn.
Og það er einmitt þessi fróð-
leikur í téðri leiksikrá, sem
bögglast ögn fyrir brjóstiminu
— og raunar einnig annarra,
sem ég hef rætt málið við-
Þessi fróðlei'kur, í samantekt
leikstjórans, er á tungumáli,
sem fróðir menn tjá mér, að
ekki muni vera löggilt í neinu
þelkfctu ríki. Það væri ósæmi-
legt að fará að birta þessar
greinar í heilu lagi hér — á
hinn bóginn er það vandaverk
að taka eitt framyfir annað í
þessu óskepi þar sem allt er á
eina bókina Jœrt.
Mér er sagt að maður nokk-
ur, sem hafði það að atvinnu
fyrir aiHmörgum árum að skrifa
svona leikskrár fyrir ykkur
hafi orðið að leita sér að ann-
arri vinnu vegna þess að hann
vildi ekki nota lögboðna staí-
setningu íslenzka rí’Idsins. Þetta
hefur vafalaust verið réttilætan-
legt í svona menningarstofnun
á vegum ríkisins.
En nú er mér spurn — er
ekkert til, sem heitir lögboðið
málfar íslenzka ríkisins? Eða
þá lögboðinn skýrleiki í hugs-
un og framsetningu?
1 leikskránni, sem ég nefndi
áðan er svona setning: „I síð-
ustu senunni, í samtalinu við
tengdamóður sína, mætast þess-
ir tveir heimar“. Merkingsvona
setningar er ógnllega dauf hvem-
ig sem reynt er að komast Þ1
botns í henni t.d. með því að
hugsa sem svo: tveir heimar,
sem mætast í • lokaatriðinu í
samtali við tengdamóður sína
hljóta að vera kvæntir systrum:
köld er mága ástin. En hverj-
ar eru þá þessar systur? Og
enn er merking setningarinnar
í sömu þokunni. Væri maður ein-
hverju nær ef uppvíst yrði
hverjar þessar systur eru?
Kannsike.
Vafalaust er það ætlun Gisla
Alfreðssonar að útskýra leik-
ritið fyrir áhorfendum með
þessum þrem greinum. Enmað-
ur er bara öliu fjær en áður
þvi filestar setnin'gamar em
gestalþrautir á borð við þessatil-
vitnuðu véfréttariþvælu um ekta-
stand vepaldanna.
Ég, lœt mér nægja að vitna
til einnar setningar í viðbót —
hún er úr mið-greininni og er
svona: „..., en framrás leiksins
getur leitt ieikarana út í shlkar
ógön,gur, að engin rökfræði dugir
lengur, þar sem eini möguleik-
inn á undanhaldi er mælska,
því leikrænn grundvöllur leik-
ritsins og siðferðileg átök þess
eiga ekki lengur saman“.
Ekki hætti ég mér út á þann
hála ís að geta mér til um
merkingu þessarar orðabendu.
Mér nægir að spyrja ykikur aft-
ur, vísu menn: Er ekfci til nein
Framhald á 7. síðu.
Sjálfs-
gagnrýni ?
í eldhúsumræðunum frá Al-
þingi rifjuðu málsvarar rík-
isstjórnarinnar upp verk sín
og komust að lokum allir að
sömu niðurstöðu og guð al-
máttugur: þau voru harla góð.
Gagnrýni stjómarandstæð-
inga, m.a. á ástandi útflutn-
ingsatvinnuveganna, var af-
greidd með því að þar væri
um að ræða „barlóm" og
„fjarstæðukenndar ýkjur“.
Bjarni Benediktsson komst m.
a. svo að orði um þessa gagn-
rýni: „Mætti ætla af lýsingum
háttvirtra stjómarandstæð-
inga, að þeir byggju í allt
öðru þjóðfélagi en við hinir.
Þeir hafa í mörg ár talað
svo sem hér væri allt í kalda
koli, grundvöllur atvinnuvega
brostinn og allsherjar upp-
lausn framundan." Þessi ræða
Bjarna forsætisráðherra var
birt í Morgunblaðinu að
morgni sumardagsins fyrsta,
en að kvöldi sama dags stóð
sami maður enn í ræðustóli,
að þessu sinni í hlutverki
sínu sem formaður á lands-
fundi Sjálfstæðisflokksins.
Og Bjarni formaður hafði
heldur betur annað að segja
en Bjarni forsætisráðherra.
Um ástandið í sjávarútvegs-
málum sagði hann umbúða-
laust að þar væri „óneitanlega
um neyðarástand að ræða sem
víða mundi talið horfa til
öngþveitis“. Hér er svo fast
að orði kveðið að stjórnarand-
stæðingar komust naumast í
hálfkvisti i eldhúsdagsræðum
sínum; séu þeir búsettir í „allt
öðru þjóðfélagi" hefur Bjarni
formaður sannarlega tekið sér
bólfestu þar með æmum um-
svifum. Og Bjami formaður
sagði meira. Um nýjustu ráð-
stafanir ríkisstjómarinnar í
efnahagsmálum komst hann
m.a. svo að orði: „Til þess að
firra vandræðum, þá hefur
ríkisstjómin beitt sér fyrir
auknum bótum bæði til verð-
hækkana á bolfiski til bát-
anna og til hraðfrystihúsanna.
Því ber ekki að neita, að slík-
ar bætur eru neyðarúrræði."
„Neyðarástand", „öng-
þveiti", „vandræði" og „neyð-
arúrræði" eru þannig þau
orð sem Bjarni íormaður
notar þegar hann er að lýsa
ástandi atvinnumála eftir
mesta hagsældartímabil í sögu
þjóðarinnar og þegar hann
er að skilgreina viðbrögð rík-
isstjórnarinnar við því á-
standi. Hann reynir að vísu
að réttlæta sig með verðlækk-
unum á íslenzkum afurðum,
en eins og margsinnis hefur
verið rakið hér í blaðinu nema
þær verðlækkanir aðeins
hluta af mjög stórfelldum
verðhækkunum sem við höf-
um notið árum saman, og
hefðu því ekki átt að leiða til
neinnar „neyðar“ ef allt hefði
verið með felldu. Hin þungu
orð Bjama formanns hljóta
því að langmestu leyti að hitta
sjálfan hann; kannski er hann
farinn að ástunda sjálfsgagn-
rýni þá sem annar formaður
télur til marks um rétta hegð-
un. — Austri.
Fremri röð frá vinistri: Guðjón Jónsson, Pétur Böðvarsson, Þorsteinn Bjömsson, Arnþór Óskars-
son, Hinrik Einarsson, Sigurbergur Sigsteinsson og Sigurður Einarsson. Aftari röð: Frímann Vil-
hjálmsson, Þorgeir Lúðvíksson, Gunnlaugur Hjálmarsson, Gylfi Jóhannesson, Ingólfur Óskarsson,
Gylfi Hjálmarsson, Tómas Tómasson, Amar Guðlaugsson, Karl Benediktsson, þjálfari og Birgir
Lúðvíksson, formaður Handknattleiksdeildar Fram.
Versnar milli Kína
S og Indónesíu
i
DJAKARTA 24/4 — Sambúð
Indónesíu og Kína fer enn versn-
andi. Indónesíska stjórnin skýrði
, frá því í dag að tveimur kín-
verskum sendiráðsmönnum hefði
■ verið vísað úr landi og nokkru
síðar fréttist frá Peking að
stjóm Kína hefði svarað í sömu
mynt og vísað úr landi tveimur
sendiráðsmönnum Indónesíu.
Þegar Malik, utanríkisráðherra
Indónesíu, skýrði frá brottvís-
un sendiráðsmannanna tók hann
fram að indónesíska stjórnin
ætlaði sér að halda áfram stjóm-
málasambandi við Kína. Sam-
bandsslit þeirra á milli myndu
á engan hátt auðvelda lausn þess
sem hann kallaði „kínverska
vandamálsins"
INNLENT LÁN
RÍKISSJÓÐSISLANDS1967, l.Fl
ÚTBOÐ
Fjármálaráðherra hefur á-
kveðið að nota heimild í'
lögum frá 22. apríl 1967 til
þess að bjóða út 50 milljón
króna innlent lán ríkis-
sjóðs með eftirfarandi skil-
málum:
SKILMÁLAR
fyrir verðtryggðum spari-
skírteinum ríkissjóðs, sem
gefin eru út samkvæmt
lögum frá 22. apríl 1967
um heimild fyrir ríkis-
stjórnina til lántöku vegna
framkvæmdaáætlunar fyr-
ir árið 1967.
1. gr. Hlutdéildarbréf láns-
ins eru nefnd spariskír-
teini, og eru þau öll gefin
út tii handhafa. Þau eru í
tveimur stærðum, 1.000
og 10.000 krónum, og eru
gefin út í töluröð eins og
segir í aðalskuldabréfi.
2. gr. Skírteinin eru lengst
til 12 ára, en frá 15. sept-
ember 1970 er handhafa í
sjálfsvald sett, hvenær
hann fær skírteini inn-
leyst. Vextir greiðast eftir
á og í einu lagi við inn-
lausn. Fyrstu 4 árin nema
þeir 5% á ári, en meðal-
talsvextir fyrir allan láns-
tímann eru 6% á ári. Inn-
lausnarverð skírteinis tvö-
faldast á 12 árum og verð-
ur sem hér segir að með-
töldúm vöxtum og vaxta-
vöxtum:
Skírteini 1.000 10.000
kr. kr.
Eftir 3 ár 1158 11580
—— 4 ár 1216 12160
_ 5 ár 1284 12840
... 6 ár 1359 13590
_ 7 ár 1443 14430
_ 8 ár 1535 15350
_ 9 ár 1636 16360
_ 10 ár 1749 17490
_ 11 ár 1874 18740
_ 12 ár 2000 20000
Við þetta bætast vevðbæt-
ur samkvæmt 3. gr.
3. gr. Við innlausn skír-
teinis greiðir ríkissjóður
verðbætur á höfuðstól,
vexti og vaxtavexti í hlut-
falli við þá hækkun, sem
kann að hafa orðið á vísi-
tölu byggingarkostnaðar
frá útgáfudegi skírteinis
til gjalddaga þess (sbr. 4.
gr.). Hagstofa íslands
reiknar vísitölu bygging-
ariíostnaðar, og eru nú-
gildandi lög um hana nr.
25 frá 24. apríl 1957. Spari-
skírteinin skulu innleyst á
nafnverði auk vaxta, þótt
vísitala byggingarkostnáð-
ar lækki á tímabilinu frá
útgáfudegi til gjalddaga.
Skírteini verða ekki inn-
leyst'að hluta.
4. gr. Fastir gjalddagar
skírteina eru 15. septem-
ber ár hvert, í fyrsta sinn
15. september 1970. Inn-
lausnarfjárhæð skírteinis,
sem er höfuðstóll, vextir
og vaxtavextir auk verð-
bóta, skal auglýst í júlí
ár hvert í Lögbirtinga-
blaði, útvarpi og dagblöð-
um, í fyrsta sinn fyrir
júlílok 1970. Gildir hin
auglýsta innlausnarfjár-
hæð óbreytt frá og með 15.
sept. þar á eftir í 12 mán-
uði fram að næsta gjald-
daga fyrir öll skírteini, sem
innleyst eru á tímabilinu.
5. gr. Nú rís ágreiningur
um framkvæmd ákvæða 3.
gr. um greiðslu verðbóta á
höfuðstól og vexti, og skal
þá málinu vísað til nefnd-
ar þriggja manna, er skal
þannig skipuð: Seðlabanki
Islands tilnéfnir einn
néfndarmanna, Hæstirétt-
ur annan, en hagstofu-
stjóri skal vera formaður
nefndarinnar. Nefndin fell-
ir fullnaðarúrskurð í á-
greiningsmálum, sem hún
fær til meðferðar. Ef
breyting verður gerð á
grundvelli vísitölu bygg-
ingarkostnaðar, skal nefnd
þessi koma saman og
ákveða, hvernig vísitölur
samkvæmt nýjum eða
breyttum grundvelli skuli
tengdar eldri vísitölum.
Skulu slíkar ákvarðanir
nefndarinnar vera fullnað-
arúrskurðir.
6. gr. Skírteini þetta er
undanþegið framtalsskyldu
og er skattfrjálst á sama
hátt og sparifé, sanikvæmt
heimild í nefndum lögum
um lántöku þessa.
7. gr. Handhafar geta
fengið spariskírteini sín
nafnskráð í Seðlabanka ís-
lands gegn framvísun
þeirra og öðrum slulríkj-
um um eignarrétt, sem
bankinn kann að áskilja.
8. gr. Innlausn spariskír-
teina fer fram í Seðla-
banka Islands. Eftir loka- *
gjalddaga greiðast ekki
vextir af skírteinum, og
engar verðbætur eru
greiddar vegna hækkunar
vísitölu byggingarkóstn:
aðar eftir 15. september
1979.
9. gr. Allar kröfur sam-
kvæmt skírteini þessu
fyrnast, sé þeim ekki lýst.
hjá Seðlabanka Islands
innan 10 ára, talið frá 15.
september 1979.
10. gr. Aðalskuldabréf
lánsins er geymt hjá Seðla-
.banka íslands.
Spariskírteinin verða til
sölu í viðskiptabönkum,
bankaútibúum, stærri
sparisjóðum og hjá nokkr-
um verðbréfasölum í
Reykjavík. Vakin er at-
hygli á því, að spariskír-
teini eru einnig seld í
afgreiðslu Seðlabankans,
Ingólfshvoli, Hafnarstræti
14. Salan hefst 28. aprfl.
Apríl 1967.