Þjóðviljinn - 23.11.1967, Qupperneq 10

10 SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 23, nóvember 1967.
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
56
— Af hverju vildi hann tala
við þig?
— Hann virtist ímynda sér að
ég gæti fengið þig til að hætta
við þetta.
— Hefurðu hugsað þér að
reyna það?
— Nei, því að ég veit að það
er tilgangslaust.
— En þú myndir kannski
reyna, ef þú héldir að það kæmi
að einhverju haldi? Segðu mér
Mamie — sténdurðu með hon-
um eða stendurðu með mér?
Ég starði út um gluggann. Og
eins og daginn 'sem ég talaði við
Terry, var mér alveg sama- Þetta
kom mér ekki við. Er það ekki
héma sem við eigum að þeygja
til vinstri?
— EÍ þú ert á bandi hinna,
þá segðu það.
— Já, en það er ég ekki, sagði
ég. — Ég er á þínu bandi, Mark
— í þessu máli.
En ég sagði það víst ekki með
nægilegri sannfæringu, þvi að
HARÐVIÐAR
tlTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
P. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
W
TIZH
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreíðslu- og snyrtistoía
Steinu og Dódó
Laagav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
hann horfði á mig eins og hann
væri sannfærður um að það væri
ekki sátt.
Þessar eltingaveiðar áttu að
fara fram á Thornhill landar-
eigninni- Thomhill var geysistór
jörð og aðalbyggingin sjálf var
vist í svokölluðum viktoríustíl,
þvi að hún var úr brúnum múr-
síeini og býsn af vafningsviði
uxu upp með veggjunum, oghá-
ir, mjóir stromparnir minntu á
sæg af plöntum. öðrum megin
var geysistór garðstofa með gler-
þaki, og þakið var í laginu eins
og glerhjálmar í kaffihúsum sem
notaðir eru tíl að setja yfir föt-
in til að verja kökumar fyrir
flugunum.
Allt var morandi í fólki þeg-
ar við riðum heim að húsinu í
fylgd með Newton-Smith mæðg-
inunum,, Það voru tíu bílar og
fjórir hTOssaflutningsbílar og
tveir aftanívagnár og tíu til
fimmtán reiðmenn og sumir voru
á baki en aðrir voru stignir af
baki; og svo voru líka nokkrir
hestastrákar í flauelsbuxum. Áð-
ur en ég hafði samþykkt að fara
é veiðarnar, hefði ég beðið Mark
að komast að því, hvort Arthur
Strutt færi nokkum tíma á veið-
ar en það sýndi sig að hann
gerði það ekki, svo að ég þurfti
ekki að hafa áhyggjur af hon-
um.
Mark reið stórumbrúnumhesti,
sem var fremur eirðarlaus og
baldinn, og *ég reið Forio spöl-
korn frá honum, því að Forio
yar reyndar meðfærileg skepna,
en hann var viðkvæmur. Svo
kom maður í rauðum jakka og
með svarta flauelsreiðhúfu, og
Rex kynnti hann sem formann-
inn, einn af stjórhendum veið-
anna- Og svo fórum við öll af
baki og stóðum og spjölluðum,
en ég hlustaði nú ekki mikið á
það sem sagt var, þvi að þetta
var mér alveg nýtt, og þott ég
hefði meiri áhuga á morgundeg-
inum en deginum í dag, þá var
ég að vissu leyti glöð yfir því að
hafa fengið að reyna þetta áður
en ég hljópst á brott. Ég hafði
að vísu oft séð reiðmenn og
hunda þeysast yfir engin í Glo-
cestershire, en ég hafði aldrei
komið nálægt þeim, enda hafði
rnínn staður ekki verið á meðal
þeirra fyrr.
Nú komu hundarnir og þeir
gáfu frá sér kynleg hljóð og
dilluðu rófunum í allar hugsan-
legar áttir. Og svo var allt í
einu ein.s og við værum orðin
miklu fleiri og allir töluðu og
hagræddu ístöðunum og stigu á
bak — einn af veiðistjórunum
stjómaði hundunum og svokomu
þrír menn með kúluhatta og í
gulum reiðbuxum og hrossin
tróðu niður grassvörðinn — og
það kom ung .stúlka í bláum
reiðfötum — mig hefði langað
í þau — og hún reið hesti með
hvíta vafninga um framfætuma
— og svo kom gamall maður með
kinnar eins Og epli. Forio var
farinn að ókyrrast, hann hafði
aldrei áður verið í svona örtröð;
ég hélt við hann eftir beztu
getu — og svo fórum við af
stað til allrar hamingju.
Allur skarinn fór á hreyfingu
samtímis, talandi og hlæjandi
eins og gestir í skógarferð á
sunnudegi; tveir í senn riðu
gegnum garðshliðið og niðurstíg
með djúpum hjólförum.
Stígurinn tók enda hjá dá-
litlu skógarbelti. Einhverjir höfðu
stanzað fyrir framan, svo að við
ýttumst öll og tróðumst til og
frá.
— Þeir hafa fundið slóð,
sagði einhver framar í hópnum,
og það var eins og rafstraumur
færi um alla. Maðurinn sem reið
við hliðina á mér, beit harka-
lega á neðri vörina og gerði til-
raun til að troðast áfram, þptt
það væri óhugsandi. Svo fóru
þeir á undan á hreyfingu;, þeir
beygðu inn um hlið og riðu
upp brekkuna meðfram skógar-
beltinu.
Og svo heyrðist allt í einu
í hominu. Ég hafði áður heyrt
í svona horni úr fjarlægð: en
það lætur allt öðru vísi í eyrum,
þegar maður er sjálfur þátttak-
andi- Hundamir virtust hafa
hlaupið upp brekkuna, þvi að
allir eltu þá leiðiná; en það var
erfitt að komast áfram; það var
álíka og að aka bíl í . Oxford-
stræti; ég hugsaði með mér að
ég hefði miklu heldur viljað
ríða út ein en sitja föst í þess-
ari bendu.
Mark reið upp að hlið mér
og hann varð alltaf að halda
í við stóra, brúna og órólega
hestinn sinn. — Er allt í lagi?’
spurði hann, en það var enn
kvíðasvipur í augum hans eftir
það sem hafði farið okkur í,
milli í bílnum. Ég kinkaði kplli.
Állt í einu vorum við komin
á bersvæði og gátum sprett úr
spori og það var yndislegt að
finna ferska goluna leika um
andlitið — og svo hafði ég dá-
litla illgirnislega nautn af því,
að hestur Marks hafði ekki við
Forio.
— Það kæmi mér ekki á ó-
vart þótt refurinn hefði skotizt
inn í Coxwoodskóginn sagði
maður með kúluhatt og virti mig
fyrir sér frá hvirfli til ilja, og
virtist ánægður með það sem
hann sá- — Og þá töpum við
slóðinni, því að það er ómögu-
legt að rekja hana í Coxwood-
skóginum.
Á hálftíma þeystum við um,
upp og niður brekkur, yfir engi
og stíga, við sulluðumst yfir
polla og leirinn skvettist upp um
fæturna á hestunum, við biðum
óþolinmóð hvert eftir öðru, þegar
fara þurfti gegnum hlið og við
riðum hvert í veg fyrir annað
og ég hugsaði með mér: Þetta
er alltof margt fóík, og ég hugs-
aði líka: þetta tókst þér vel,
rebbi, þú hefur teymt okkur öll
á asnaeyrunum, — haltu þig
bara í greninu — láttu þér ekki
detta í hug að gefa þessum hund-
um tækifæri til að sýna hve
snjallir þeir era.
En þegar klukkan var orðin
tólf fundu hundarnir annan ref,
og hann virtist ekki eins slyng-
ur og sá fyrsti. Maðurinn með
hornið blés aftur af öllum kröft-
um *og ég reið á eftir Mark
yfir gerði og tók eftir því að
hesturinn hans hljóp mjög létti-
lega yfir torfærana — og allt
í einu tók við jafnslétta og við
þutum yfir opið engi meðfram
járnbrautarstokk. Langt fram-
undan gat ég séð hundana og
manninn sem stjómaði þeim og
auk þess veiðistjórann og hina
reiðmennina -þrjá; svo kom siða-
meistarinn og tveir enn og svo
sem hundrað metrum fyrir aft-
an þá komum við Mark; ,en nú
hljóp ég hann af mér, bæði
hann og hóp annarra. Hinir
höfðu allir verið svo óheppnir
að teppast við brú sem þeir
höfðu komið að samtímis.
Við urðum að hægja ferðina
við nýtt hlið og heiðin sem
framundan var bauð sannarlega
ekki upp á annað betra en halda
hraðanum. Ég var orðin sveitt
en í rauninni naut ég þessa.
Munurinn á venjulegri útreið og
þessu var sá, að hér var ein-
hver sem sagði manni fyrir
verkum pg það var spennandi,
og í svipinn hugsaði maður alls
ekká um hvað var. verið að elta.
En svo þeystum við niður
brekku og náðum næstum hund-
unum sem smeygðu sér undir
gaddavírsgirðingu. Sumir reið-
mannanna fyrir framan mig tóku
á sig krók til að finna hlið en
ég sá að siðameistarinn hleypti
sínum hesti yfir girðinguna og
það tókst vel, svo að ég gerði
hið sama við Forio og hann
flaug yfir. Hann kom vel nið-
ur á fætuma og nú hafði ég
dregið á þá sem á undan mér
vora. Ég heyrði dynk fyrir aftan
mig, en það var ekki Mark; það
var maðui^nn með kúluhattinn;
Mark hafði tekizt vel stökkið
og var aðeins tuttugu metrum
á eftir mér.
Ég hafði litið við á vensta
tíma og lág grein hafði næst-
um rifið af mér reiðhúfuna Pg
kvistur. reif á mér eyrað og
hálsinn. Nú voru aðeins þrir á
undan mér og ég var í upp-
námi af eftirvæntingu. Hund-
arnir höfðu stanzað en aðeins
andartak, svo tóku þeir á sig
stóran sveig, framhjá bóndabæ
þar sem lítill drengur hékk fram
á girðinguna, þvert yfir mal-
bikaðan veg og niður mjóan
hliðarstíg, framhjá þrem hjól-
reiðamönnum sem hrópuðu og
veifuðu, — yfir þétt limgerði og
gegnum skóg, þar sem dúfurnar
flugu á loft og hundamir geltu.
Síðan aftur út á bersvæði.
Það rann úr augunum á mér
af hraðanum og Forio var renn-
sveittur og gekk upp Dg niður.
Við komum að nýrri og hærri
gaddavírsgirðingu, og yfir hana
sluppum við með naumindum.
Reiðmennimir þrír voru enn á
undan mér, en ég hafði dregið
á þá. Og svo sá ég hundana.
Og svo kom ég auga á refinn.
Lelðin lá aftur upp brekku' og
ég sá refinn þjóta eins og dökka
rák yfir lágt grasið, og ég sá
að brátt var úti um hann. Ég
sá hann líta við, og ég sá hann
hníga niður einu sinni og hlaupá
síðan áfram. Þarna hljóta að
hafa verið éinir fimmtíu, hund-
ar. Þeir höfðu gelt allan tímann,
en nú breyttist hljóðið í þeim;
Þeir sáu refinn Dg vissu að þeir
myndu ná í hann og nú lét
geltið allt öðra vísi í eyram og
hárin risu á þeim og skottin
urðu alveg stinn. Og ég hugs-
aði með mér að nú gæti hann
ekki sloppið frá þeim. Hvert sem
hann hleypur, þá er alls staðar
bersvæði- Hann hefur hlaupið
prýðisvel, en nú er hann þreytt-
ur og örmagna og á nú ekki
annað eftir en skelfilegan dauð-
daga. Kannski á hann yrðlinga
heima í greninu; en þá sér hann
aldrei framar. Og ég hugsaði;
það er enginn sem hjálpar hon-
um. Enginn.
Ég sló í Forio og reyndi að
keyra hann hraðar áfram, því
að ég hafði einhverja undarlega
hugmynd um að ég gæti kom-
ið í veg fyrir það sem nú ætti
að gerast. En svo gerðist auð-
vitað ekkert annað en það að
Forio jók hraðann og ég komst
enn nær og sá allt saman enn
betur- Hundarnir vora nú aðeins
nDkkrum metram fyrir aftan ref-
inn og nú*-gat hann ekkt meira
og í örvæntingu sneri hann sér
urrandi á móti þeim; þeir vora
fimmtíu gegn einum. Andartak
, eitt ðfn
SKOTTA
stóð hann þarna.
ITnstakt
j fíFA auglýsir
!
I
Þar sem verzlunin hættir verða allar vör-
ur seldar með 10% — 50% afslætti.
| Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99.
(inngangur frá Snorrabraut)
I
!
I
Donni málaði bilinn sinn blágrænan með gráum doppum, það
er í stíl við augun mín.
Enangrunargler
Húseigendui — Byggingameistaiár.
Útvegum tvofalt einangrunargler með mjög stutt-
um fyrirvara.
Sjáum um ísetningu • og allskonaT breytingar ð
lluggum Útvegum tvöfalt gler í iausaföa oe siá-
um um máltöku.
Gerum við sprungur 1 steyptum veggju<m með
baulrevndu gúmmíefni
Gerið svo vel og leitið tilboða.
SÍMI 5 11 39.
NÝKOMID
Peysur, úlpur og terylenebuxur.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJONUSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
Lótið stiila bílinn
Önnumst. hjóla-. Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur, ljósasamlokux
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennun, bremsuskálai.-
• Slipum bremsudælur.
• Límum a bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Suðarvogi 14 - Simi 30135.
/