Þjóðviljinn - 08.02.1968, Blaðsíða 10

J0 SÍOA •— EtíOB'VEfcJBaiff — mmaúu&a&ax Q fábt&ax ISBa.
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
einmitt, ihélt hann áfram og
sneri sér að Salt lækni. — Allt
í iagi með minnfc enn.þá. Já,
hún héfur komið hingað tvisvar
og látið öllum illum látum —
vel hifuð, hýst ég við. Og um
þessa sömu Noreen Wilks sem
hafði stungið af án þess að segja
neinum neitt, — hverskonar
stúlka mynduð þér segja að hún
væri, Salt læknir?
— Við hverju er svo sem að
búast með lélegu uppeldi og öll-
um þeim sora sem blöðin og
timaritin ala þessar stúlkur á
nú á dögum- Hún er ekki $læm,
eins og umhverfi hennar hefði
þó getað gefíð tilefni til, en tóm
í kollinum, ábyrgðarlaus, héra-
leg.
— Enn ein af þessum litlu
næturflugum, hrópaði Hurst
sigrihrósandi. — Og Birkden er
morandi af þeim nú til dags.
F'yrirgefið, Salt læknir, en ef þér
eruð að leita að henni. bá eruð
þér einfaldlega að sóa tírr _im-m.
— Það held ég ekki. full-
trúi —
— Heyrið mig nú — við höf-
um engar sannanir fyrir því að
hún sé í rauninni horfín. —
Svona stúlkur, — og við vitum
að hún var laus í rásinni — ei,ga
það til að stinga af hvert sem
er með hverjufn sem er. Þær
6egja engum frá því, ekki mæðr-
um sínum, systrum, bræðrum,
húsmæðrum — né læknum.
Þetta er ékkert nema gin og kyn
hjá þeim. Fara hvert sem er,
gera hvað sem er — annað en
vinna fasta vinnu. Það hafa
komið hingað ótal tilkynningar
Smurt brauð
Snittur
VIÐ OÐINSTORG
Sími 20-4-90

Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
SímJ 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtlstoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
um stúlkur af þessu tagi. Og það
er ekkd annað en tímasóun að
vera að grennslast fyrir um
þessa Noreen Wilks. Ef til vill
hefur hún farið til Birmingham
— London — hvert sem er. Og
þér skuluð einfaldlega hætta að
hu,gsa um hana. Hann stóð á
fætur og rétti fram höndina-
Salt læknir lét sem hann sæi
ekki höndina og hann stóð ekki
á fætur. — Ég hef ekki lokið
máli mínu, fulltrúi.
— Heyrið mig nú — ef þær
gerai sig ekki sekar um nein af-
brot, þá getum við ekkert átt við
að elta þessar litlu næturflugur.
Hann var orðinn gremjulegur og,
hann settist ekki aftur. —j Ég
féllst á að tala við yður vegna
þess sem Broadbent sergent sagði
við mig — en ég er önnum kaf-
inn —
— Setjizt niður, fulltrúi. Þetta
var sagt með þvílíkum ofsai, að
Hurst var allt í einu korninn
niður í stól sinn án þess að hann
hefði ætlað sér það. Hann var
að því kominn að hreyfa mót-
mælum þegar Salt lækndr tók
til máls: — Leyfið mér nú að
útskýra hvers vegna ég er hing-
að kominn. Og hættið að tala
um þessar litlu næturflugur á
leið til Birmingham. Ég veit vel
hvað er að gerast í Birkden..
Þakka skyldi mér eftir sjö ára
dvöl hér. Ég bið yður bara að
hlusta á mig. Þetta er þýðingar-
meira en nokkuð annað sem þér
fáið að heyra í' dag.
— Viljið þér veðja? Og Hurst
starði á hann-
— Vitaskuld — fimm pundum,
svaraði læknirdnn um hæl. —
Þótt ég viti ekki hver verður
dómarinn og ákveður sigur-
vegarann. Jæja — Noreen Wilks.
Hún virðist hafa verið horfin í
svo sem þrjár vikur. Og hún
gengur með dálítið óvenjulegan
sjúkdóm í nýrunum — krónískan
nephritis. Ef þér viljið faglegar
útskýringar, þá skal ekki standa
á þeim. Þetta er hálgildings sér-
grein mín — svo fremi sem
önnum kafinn heimilislæknir get-
ur haft sérgrein —
— Ég tek yður trúanlegan um
allt þetta, Salt læknir. En hvað
gerdr þetta svona áríðandi?
— Ég hef skipulagt meðferð
fyrir hana, sem reyndist ágæt-
lega. Og ég hafði brýnt fyrir
henni að hvert sem hún færi,
þá yrði hún að hafa samband
vdð lækni innan tíu daga. Ég
hafði komið henni í skilning um
að ef hún vanrækti þessa með-
ferð vikum samam, yrði hún
fljótlega fárveik og kynni að
deyja- Hún gat verið grunnfær
og ábyrgðarlaus um flesta hluti,
en hún vissi að þetta var al-
vara, hún var hrædd Pg hún
gaf mér einlægt loforð um þetta.
í veski sínu var hún með bréf
frá mér til hvaða læknis sem
hún kynni að leita til, þar sem
meðferðin var útskýrð og hann
beðinn að hafa samband við mig
vegna upplýsinga um tilfellið.
Nú hefur ekkert heyrzt frá henni
í þrjár vdkur. Baldwin læknir er
auðvitað með spjaldið hennar
núna, en aðalatriðið er að eng-
inn læknir, hvorki utan sjúkra-
hús® né innan, hefur haft sam-
band vdð mi,g vegna Noreen
Wilks.
—• Eki þöfct hún hasfí. loflað
þessu hátiðlega — og ég veit
hvemig þessar stúlkur eru —
þá er ekki víst að hún hafí
leitað læknis — bara látið það
eiga sig —
— Þá væri hún nú á sjúkra-
húsi — eða dáin —
— Það getið þér ekki sannað,
Salt læknir —
— Ég get ekki einu sinni sann-
að að ég sé fær um að sinná
sjúkldngum, nema með því að
leggja fram bréf upp á það. En
ég er fús til að sýna sjúkdóms-
sögu þessarar stúlku hvaða sér-
fræðingi sem er — eða sérfræð-
inganefnd ef þér viljið held-
ur —
— Ég er ekki að draga lækn-
ishæfni yðar í efa, Salt læknir,
ég er aðeins að reyna að fylgj-
ast með röksemdafærslu yðar —
— Góðan daginn, fulltrúi!
Maðurinn sem inn kom var hár
og grannvaxinn, roskinn og
valdsmannlegur.
— Já, Sir Amold? Hurst var
sprottdnn á fætur, ákafur og
brosaodi.
— Ég var að spjalla við yfir-
mann yðar, Ringwood höfuðs-
mann —
Salt læknir sat kyrr pg
hóstaði hraustlega.
— Öjá, — þetta er Salt læknir
— S;r Arnold Donnington. Salt
læknir hefur áhyggjur af sjúkl-
ingi sínum — stúlku að nafni
Noreen Wilks — sem virðist
vera horfin. En ég er viss um
að honum er sama —
— Salt læknir? Sir Amold
hafði andlit til að sýna fyrirlitn-
ingu. — Ég held við höfum hitzt
áður. 1 réttinum þegar ég var
leiddur til vitnis. Þér gáfuð dá-
lítið fráleita yfirlýsingu vegna
þessa náunga —
— Já- Salt læknr leit upp til
hans og minnti mest á lítið,
syfjulegt bjamdýr, en rödd hans
var hvöss þegar hann sagði: —
Hann var veikur maður.
Sir Arnold virtist ekkert kæra
sig um að forðast orðahnipping-
ar. — En ég man ekki betur
en hann fengi harðan dóm
nokkru seinna — mörg ár, minn-
ir'mig —
— Og hann er ennþá veikur
maður, sennilega veikari. Veikur
í höfðinu.
— Það verður að vernda þjóð-
félagið —
— Sumt er ekki þess virði að
vemda það, sagði Salt læknr
þurrlega.
— Það má vel vera. En rödd
Sir Arnolds var álíka hvöss. —
Þér ættuð að reyna við iðnvæð-
ingu um þessar mundir...........
Salt læknir. Við höfum í þjón-
ustu okkar um það til fimmtán
hundrað konur og stúlkur. Þær
fara allar sinna ferða eins og
þeim sýnist, bölva eins og her-
foringjar eða stinga af þegar
verkstjórinn finnur að verkum
þeirra. Engin reglusemi, engin á-
byrgðartilfinning, ekkert verið að
hugsa um að vinna fyrir laun-
unum sem við greiðum þeim —
helmingurinn af þeim orðljótar
dræsur- Ef til vill er unga kon-
an sem þér erað að spyrja um
— þessi — \
— Noreen Wilks, sagði Salt
læknir skýrum rómi.
— Ef til vill var hún af því
taginu —
—• Satt að segja held ég að
hún hafí unnið í Sameinuðu
spunaverksmiðjunum um tíma,
Sir Arnold. Salt læknir var nú
orðinn mildur í rómnum, næst-
um lotningairfullur. — En þér
skuluð bara tala við fulltrúann.
Ég get beðið.
— Þökk fyrir. Ég verð ekki
lengi og þér getið verið hér kyrr
á meðan. Þetta er ekkert einka-
mál. Hann sneri sér að lögreglu-
ftrlltrúianum. — Það er í sam-
bandi við gamla Worsley húsið.
Þið höfðuð auga með því fyrir
okkur.
— Já, Sir Arnold. Við gerum
það enn. Af hverju — hefur
nokkuð komið fyrir þar, herra
minn?
— Ekki svo að ég viti — nei,
fulltrúi. En ég verð þó að játa
að ég hef ekki komið þangað
mánuðum saman. Sir Amold var
liðugt um málbeinið. Eins og þér
vitið trúlega, þá stendur gamla
Worsleyhúsið alveg við Verk-
smiðjuklúbbinn okkar og við
keyptum það í þeim tilgangi a>ð
gera það að viðbótarhúsnæði við
klúbbinn. Við gerðum áætlun og
fengum verktaka til að annast
allar breytingar og undanfama
þrjá mánuði hef ég verið að
reyna að ýta undir þá að hefja
frámkvæmdir. Vandræðamenn.
En þeir ætla að hefjast handa
innan fárra daga og þá koma
þeir með sinn eigin næturvörð.
Og ég ætla að segja einkaritara
mínum að láta ykkur vita þegar
þar að kemu.r. En þessa síðustu
daga langar mig til að biðja
ykkur að hafa góðar gætur á
húsinu. Að vísu er fátt fémætt
þar inni, — en auðvitað er blý
á þakinu —
— Þessir þrjótar láta sér ekk-
ert fyrir brjósti brenna.
— Jæja, við viljum alla vega
ekki missa það núna. Biðjið því
menn yðar að reka ailla burt af
lóðinni. Það væri ágætt að hafa
hund —
— Ég er hræddur um að við
gætum ekki réttlætt það, herra
minn.
— Nei, við sem höldum lífi í
plássinu megum ekki fara fram
á Of mikið? Hann hafði rokið
upp, en nú stillti hann sig- —
Jæja, en þig ætlið að hafa gætur
á staðnum þessa síðustu daga.
ég fer ekki fram á annað.
— Það skulum við gera, Sir
Amold.
— Ágætt, Salt læknir, ég
vona að þér finnið sjúklinginn
yðar *— Dóru Jilkes —
— Noreen Wilkes. Salt læknir
sa*gði nafnið mjög skýrt og
greinilega.
— Það var og. Jæja, ég vona
að þér finnið hana. Verið þið
sælir báðir tveir. Og hann beið
ekki eftir því að Hurst fulltrúi
sem stóð hjá skrifborðshorninu,
fylgdi honum til dyra. Þrátt
fyrir það elti Hur.st hann
klunnalega og alla leið fram í
gang, í von um að það bæri
einhvern vott um virðingu.. Þeg-
ar hann kom til baka var Salt
læknir að kveikja sér í pípu.
— Eins og Ameríkanarnir
myndu segja — Salt læknir tott-
aði pípu sína á milli orðanna —
— Stórmennið í Birkden. For-
seti#— í sameinuðu anglo-belg-
ísku — spunaiverksmiðjunum.
Forseti — í Birkden útgáfufélag-
inu. Var borgarstjóri. Sitthvað
fleira. Risinn i Birkden.
Hurst var nú kominn að
skrifborði sínu á ný og horfði á
gest sinn með nokkurri van-
þóknun. — Sir Amold Donning-
ton getur verið harður í horn
að taka, hvass í orðum, en hann
er merkilegur maður. Hann hefði
ekki þurft að ílendast hér og
draga Birkden uppúr svaðinu,
en það hefur hann gert. Ég veit
ekki um neinn sem hefur átt
eins mikinn þátt í því að gera
Birkden það sem bærinn er í dag.
— Það efa ég ekki, sagði Salt
læknir. ( — En hvað er hann í
dag? Nei, verið ekki að segja
mér það. Ég hef þraukað of
lengi í öfugum endai á honum.
Meðal annarra orða, mér fannst
Dannington alls ekki koma fyrir
sem neitt hörkutól í þetta sinn.
SKOTTA
Umboðssala
Tökum í umboðssölu notaðan kven-
herrafatnað.
Verzlun GUÐNÝJAR, Grettisgötu 45.
og
Þetta er pabbi, og hann meinar að ég eigi að koma inn á
stundinni! |
ÚTSALA - ÚTSALA
Stórfelld verðlækkun á öllum vörum verzlunar-
innar. — Notið þetta einstaka tækifæri og gerið
góð kaup.
ALLT Á AÐ SEUAST!
VERZLUN GUÐNÝJAR
Grettisgötu 45.
Vináttufélagið
ÍSLAND - RÚMENÍA
Aðalfundur fimmtudaginn 8. febrúár 1968 kl. 9
e.h. að Freyj-ugötu 27.
DAGSKRÁ:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Rúmensk myndlist.
3. Um Ion Tuculescu, listmálara.
4. Sýndar litskuggamyndir.
STJÓRNIN.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sgólf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku 53 Kópavogi — Sími 40145.
Lótið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur, ljósasamlokur
— örugg þjónusta.
BlLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
Rennun; bremsuskálar.
Slípum bremsudaelur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 - Simi 30135.
á