Þjóðviljinn - 02.08.1968, Blaðsíða 8

g SlÐA — ^JÓEViILJINN — Fösfjudagur 2. ágúsit 1968.
AGATHA CHRISTIE:
EILÍF
NÓTT
20
venjoilega. Það burfti að leggja
á minnið hvað var drukkið með
tilitekmim mat. Flest af þessu
varð ég að læra með hví að fylgj-
ast með. Ég gat eíkld spurt Ellie,
vegna þess að hún hefði með
eragu móti getað skilið betta. Hún
hefði sagt: — En, elskru Mike,
þú getur beðið um hvað sem þér
sýnist. Hvaða máli sikiptir það
þótt þjónamir áliti að drekka
beri tiltekið vin með e'nhverjum
ákveðnum rétti? Það hefðd ekki
sikipt máli fyrir hana, vegna þess
að hún var faedd inn í þetta um-
hverfi, en fyrir mig skipti það
máli, vegna þess að ég gat ekki
gert edns og mér sýndist. Sama
máli gegndi um fatnað. Þar gat
E/llie fremur hjálpað upp á sak-
imar, því að það skildi hún
betur. Hún benti mér einfald-
lega á réttu verzlanimar og
sagði mér að láta fagmennina
náða.
Auðvitað var útlit mitt og
fraimkoma ekki alveg eins og
vera bar. En það gerði ekki svo
rnáteið til. Ég var að byrja að fá
tilffinningu fyrir þessu, nógu
rrriikla til þess að ég gat bjargað
mér með fólki eins og Lippin-
cott garnla og sennilega líka
þegar stjúpa Elliar og frændur
kornu á vettvang, en í rauninni
myndi þetba ekki koma að sök
í franria'ðinnd. Þegar húsið var
tilbúið og við fluttum inn í bað,
þá yrðum við út af fyrir okkur
og fjarri öllum öðrum. Það gæti
orðið eins konar konungsríki.
Ég horfði á Gretu. sem sat and-
spænis mér. fig velti fyrir mér,
hvemig henni litist í raun og
veru á húsdð Pkkar. En bað var
að minnsta kosti eins og ég vildi
hatfá það. Það ftullnægði óskum
mínum gersamlega. Mig lang-
aöi til að aka þángað og ganga
eftir mjóum stig milli trjánna
sem lá niður að lítilli vík, sem
yrði baðströndin okkar, og þang-
að kæmist enginn annar frá
landi. Þar yrði þúsund sinnum
betra að steypa sér í sjóinn.
Þúsund sinnum betra en bjá
strandhóteli bar sem búkar lágu
hundtuðum saman. Ég kærði mig
ekiki um neitt af bessu heimsku-
lega. Ég vildi — þama komiu orð-
in sem ómuðu í huga mér — ég
vil, ég vil ... ég fann hvemig
þessar tilfinningar ólguðu í mér.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Láugav 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-ia
PERMA
Hárgreiðslu- og snyTtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
Ég vildi dásamlega konu og dá-
samlegt hús, ólíkt öllum öðrum
húsum og ég vidi að dásamlega
húsið mitt væri fullt af dásam-
legum hlutum. Hlutum sem til-
heyrðu mér. Allt myndi tilheyra
mér.
— Hann er að hugsa um hús-
ið otekar, sagði Éllde.
Það leit út fyrir að hún hefði
tvívegis stungið upp á þvi við
mig að við fasrum inn í borð-
salinn. Ég leit á hana með elsku
í augum
Seinna sama daginn — bað var
kpmið kvöld — við vorum að
skipta um föt fyrir kvöldverð-
inn, sagði Bllde hálfihikandi.
— Mike, bér — bér fellur vel
við Gretu, er ekki svo?
— Auövitað, sagði ég.
— Ég gæti ekki afborið bað
ef bér félli hún illa.
— En mér fellur hún ágæt-
lega, andmælti ég. — Af hverju
heldurðu að mér líki ekki við
hana?
— Ég veit það ekki. Það er
kannski vegna þess, að þú lítur
varla á hana þegar 'þú ert að
tala við hana.
— Tja, ætli það sé ekki vegna
þess, að ég er — ég er tauga-
óstyrkur.
— Gaanvart Gretu?
— Já, hún vekur óneitanlega
lotningu.
Og ég sagði Ellie að mér þætti
Greta minna talsvert á valkyrju.
— Hún er ekki eins bústin
og bær í óperunum, sagði Ellie
og hló. Við hlógum bæði. Ég
sagði:
— Þú finnur ékki til þesis,
vegna þess að þú hefur þekkt
hana í mörg ár. En hún er dá-
litið, — ég á við að hún er svo
athafnasöm og hagsýn og klók.
Ég gat með engu móti fundið
réttu orðin. Allt í edniu sagði ég:
— Ég næ mér ekki á stri'k í
návist hennar.
— Ó, Mike. Ellie fékk sam-
vizkubit. — Ég veit að við höf-
um um svo margt að tala. Ým-
islegt gamalt og skrýtið sem
kom fyrir. Ég býst við — já,
kannski gerir betta þig dálítið
feiminn. En þið veröið fljótlega
vinir. Henni geðjast að þér.
Henni geðjast mjög vel að þér.
Hún sagði mér það.
— Heyrðu mig, Ellie, hún
myndi aldrei segja annað við
þig-
— Jú, mikil ósköp. Greta er
mjög hreinskilin. Þú heyrðir til
hennar. Hún sagði sitt af hverju
í dag.
Það var satt að Greta hafði
ekki verið að skafa utanaf því
við ‘ hádegisveröinn. Hún halfði
sagt fremur við mig en Ellie:
— Þér hlýtur stundum að hafa
þótt undarlegt að ég skyldi
standa með Ellie, án þess að
hafa svp mikið sem séð þig. En
ég var svo reið — svo reið yfir
þvi lífi sem þau píndu hana ti'l
að lifa. Allir kúrandi hver í
sinni skel með aurunum sínum.
Hún fékk aldrei tækifæri tál að
skemmta sér, fara neitt upp á
eigin spýtur og gera það sem
hana langaði til. Hana langaðd
til að gera uppreisn en vissi
ekki hvemig hún átti að fara
að því. Og svo — já, allt í lagi,
ég ýtti undir hana. Ég stakk upp
á því að hún liti á hús í Eng-
landi. Og ég sagði áð þegar hún
væri orðin tuttogu og eins árs
gæti hún sjálf keypt sér hús og
saigt skilið við allt þetta New
York pakk.
— Greta fær svo dásamtegar
hugmyndir, sagði Efllie. — Henni
dettor svo mangt í hug, sem
mór myndi aldrei detta í hug
sjáíllflri.
Hvað var það nú sem herra
Lippincott hafðd sagt við mig?
— Hún hefur of mdkil áhrif á
Ellie. Ég velti fyrir mér hvprt
það væri rétit. Eiginlega hélt ég
ekki. Mér fannst sem edttJhvað
byggi í EMie sem Greta hefði
aldrei kunnað að meta, þótt hún
þekkbi hana svo vel. Ég var visis
um að Ellie myndi asvinlega
taka vel öllum þeim hugmynd-
um sem kæmu heim við þær
hugmyndir sem hún villdi sjáif
hafa. Greta hafðd hvatt Ellie til
að gera uppreisn, en Ellie hafði
sjálf viljað gera uppreisn, en
hún vissi bara ekki hvemig hún
átti að fara að því. En nú þegar
ég var fari/nn að kynnast Ellie
betor, þóttist ég viss um að hún
væri ein af þessum einföidu sál-
um sem búa yfir óvæntom styrk.
Ég taldi víst að Eilie gæti sjálf
tekið afstöðu, ef hún vildi það
við hafa. En það var ekki oft
sem hún kærði sig um það, og
ég fór að hugsa um hve erfitt
væri að skilja allt fólk. Meira
að segja Ellie. Meira að segja
Greto. Meira að seeja móður
mína. .. Hvemig hún gat horft
á mig með ótta í augum.
Bg var að brjóta heiíann um
herra Lippincott. Ég sagði með-
an við vorum að afhýða stórar
ferskjur:
— Herra Lippincott virtist taka
giftingu okkar mjög vel. Það
kom mér á óvart.
— Herra Lippincott er gamall
refur, sagðd Greta.
— Þú hefur alltaf sagt þetta,
Greta, sagði Ellie. — En mér
finnst hann ós'köp inndæll.
Fjarska nákvæmur og samvizku-
samur og alit það.
— Jæja, hafðu bara það álit
á honum áfram ef þú vilt, sagði
Greta. — Sjállf myndi ég ek'ki
treysta honum fyrir tvo aura.
— Ekki freysta honum! sagði
Eíllie.
Greta hristi höfuðið. — Ég
veit. Hann er ímynd virðuleik-
ans og heiðarleikans. Hann er
dæmigerður fjárhaldsmaður og
fyrirmyndar lögfræðdngur.
Ellie hló og sagði: — Áttu
við að hann hafi sólundað arfi
mínum? L£ttu ekki eins og
kjáni, Greta. Það eru ótal end-
urskoðendur og bankar og eftir-
litsstofnanir og ég veit ekki
hvað.
— Ég býst nú svo sem við
að bað sé állt í lagi með hann,
sagði Greta. — En samit sem
áður er það nú einmitt svona
fólk sem fremur fjársvikin. Þeir
traustvekjandi. Og svo segja all-
ir eftir á: — Ég hefði aldred
trúað bessu á hann A eða hann
B. Alla fremur en hann. Já,
þannig tekur fólk til orða. —
Alla fremur en hann.
Ellie sagðd huisrsandi, að benni
fyndist Frank frændi hennar
miklu Hklegri til að taka upp á
einhverju óheiðarlegu. Hún virt-
ist samt ekteert áhyggiufull eða
undrandi vfir hugmyndinni.
— Já, hann lítur út eims og
borpari, sagði Greta. Það ger-
ir honum stnax erfiðiaira fyrir.
Öll þessi elskulegheit og álúð.
En hann er enginn maður til
að fremja meiri háttar afbrot.
— Er hann móðurbróðfir þinn?
spurði ég. Ég ruglaðist alltaf í
þessum ættingium Elliar.
— Hann var gffitar föðunsyst-
ur minni, sagði Ellie. — Hún. fór
frá honum og gáftist einhverjum
öðrum og dó fyrir sex eða sjö
árum. Frank firændi hetar ein-
hvem veginn oröið innlytesa hjá
fjölskyldunini.
— Þeir enu þrír, sagði Greta
alúðlega. — Þrjár sníkjuplöntar
ef svp mætti segja. Hinir rauh-
verulegu írændur Elliar enu
dánir, einn féll í Kóreu, og annar
fórst í bílslysi, og hún á því
ekki annað eftir en stjúpu, sem
farið er að slá í, Frank frænda,
sem er eins konar þægilegur
húskross og Reúben sem hún
kallar frænda, en er fjairskyldur,
og svo Andrew Lippincott og
Stanford Lloyd.
— Hver er Stanford Llpyd?
spurðd ég rdnglaður.
— Tja, það er ehn einn um-
sýslumaðurinn, er það ekki Ellie?
Hann hefur að minnsta kosti eft-
irlit með fjárfestingum þínum
og þess háttar. Sem getur varla
KROSSGÁTAN
Lárétt: 1 í beinum, 5 hróp, 7
friður, 9 viðbót, 11 svelia, 13
elskar, 14 sáðland, 16 eins, 17
uppistaða, 19 skrafaði.
Lóðrétt: 1 spil,':2 guð, 3 illgjöm,
4 tagl, 6 hótaði, 8 löngun, 12
verkfæri, 15 blóm, 18 frumefni.
Lausn á síðustu krossgátu
Lóðrétt: 1 skakka, 2 ás, 3 löm,
: mink, 11 kák, 13 vía, 14 Kára,
i 16 ar, 17 oka, 19 knappi.
Lóðrétt: 1 rkakka, 2 ás, 3 löm,
4 MLIV, 6 skami, 8 ááá, 10 nía,
12 KRON, 15 aka, 18 AP.
<gntinental
Önnumst allar viðgerðir &
dráttarvélahjólbörðum
Sendum um allt land
Gúmrtiívinnusfofan h.f.
Skipholti 35 — Reykjavik
Sfmi 31055
Nýtt og nofað
Kjá okkur fáið þið ódýran kven- og herrafatnað.
Já — það borgar sig að verzla hjá okkur. Leiðin
liggur til okkar.
Verzlun Guðnýjar
Grettisgötu 45.
GOLDILOCKS pan-eleaner
pottasvampiir sem getnr ekki ryðgað
SKOTTA
— Viteupeiningamir mætta nú vera imeiri. Hugsaðu þér hvað
þú færð í staðdnn: nærveru góðrar dóttar í sjö dagaí
Bílasalinn
VIÐ VITATORG
Símar: 12500 og 12600.
Bílasala — Bílakaup — Bílaskiptí
Bflar fyrir skuldabréf:
Taunus 12 M ’63
Taunus 17 M ’63
Zephyr 4 ’63 /
Mercedes Benz *58, ’59, ’61 og ’63
DAF ’63
Skoda Oktavía *63
Rambler ’61 og ’65.
Einnig nokkrir sendiferðabílar
með leyfum.
Opið alla virka daga frá kl. 9,00 — 22,00.
Laugardaga frá kl. 9.00—18.00.
Ódýrt! - Ódýrt!
Dömubuxur, telpnabuxur, skyrtupeysur heilar og
hálferma á drengi, terylenebuxur, gallabuxur,
úlpur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÖRUÚRVAL
DÖMUBUXTJR — TELPN ABUXUR —
Vinnubuxur karlmann^, verð frá kr. 145 — 525.
Amerískar sportbuxur, sísléttar (Koratron), sem
nýjar eftir hvem þvott.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. Simi 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. —
Einnig skurðgröft
Myntmöppur
, fyrir kórónumyntina
Vandaðar möppur af nýrri gerð komnar."— Einnig möpp-
ur með ísl. myntinni og spjöld með skiptipenmgum fyrlr
safnara. • ^
KAUPUM KÓRÓNUMYNT HÆSTA VERÐl.
Frimerkjaúrvalið stækkar stöðugt
BÆKUR OG FRÍMERKI, Baldursgwtu 11.
V