Þjóðviljinn - 17.09.1968, Blaðsíða 8

0 SlÐA — ÞJÖBVIilaJrNN — ÞrSðfjöriiagur m. septemibeir 1968.
MICHAEL HALLIDAY:
ÚR
SKUGGUNUM
14
/
— Elf áfallið getur orðid til
að bireyta mér, þá getur eins far-
ið fyrir Bob. Ég skal gera ailt
sem ég get til hjálpar. Ég skai
tala skynsamlega við hann —
en ég reyni .ekki að fá hann til
að gefia sig fram, þá ákvörðun
veröur hann að taka sjáifur. £g
reyni aðeins að fá harun til að
skilja sjónarmið þitt. Reyndu að
falllast á þetta, Georg.
— Hve langan tíma viltu?
spurði Canning allt í einu. — Hve
langan tíma heldurðu að það
taki? Ef þú hefeir rangt fyrir
þér, þá finnst honum hann því
öruiggari því lengri tími sem
Iíður.
— Gefðu honum nokkra daga.
Viku. Hún hélt þétt um hönd-
ina á Canning. — Ef hann hefur
eldri sagt lögreglunni neitt eftir
vikuna, þá verður þú að gera
það.
Eftir langa þögn sagði hann:
— Ef ég geri það — ég veit
varia hvað ég á að segja, en
jafnvel þótt ég féllist á þetta,
gsetS það orðið honum til ills.
Ef lögireglan kaemist á slóð hans
uim miðja vikuna og hann hefði
ekkert sagt, þá liti þetta miklu
verr út fyrir hann. Ef hann
leysir frá skjóðúnni núna —
— Ég tek áhættuna, Georg,
sagði Bella.
— Gefðu mér einn eða tvo
tíma til að íhuga málið, sagði
CJanning þungum rómi.
— Auðvitað, samsinnti hún. —
Og ég ætti að fara aftur inn til
Bobs, það er ekki vert að hann
sé of mikið einn. I þínum spor-
um myndi ég ekki tala við hann
fyrr en ég hefði tekið ákvörðun.
Rafgeymar
enskir
— úrvals tegund —
LONDON — BATTERY
fyrirliggjandi. Gott verð.
LARUS ingimarsson
heildv. Vitastíg 8 a.
Símí 16205.
Hárgreiðslan
Hárgreiðsiu. og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laugav 18, III. hæð (lyíta)
Sími 24-6-lR
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
Hún brosti aftur. — Ef þú gerir
það, þá byrjarðu á því að reyna
að fá hann til að geffla loforð, —•
rétt eins og ég er að reyna við
þig núna.
— Þú skalt fara til hans, sagði
Canning hranalega.
Hann horfði á hana ganga í
áttina að húsinu, háa, granna,
mjúka í hreyfingum. Þau höfðu
átt heima hér í fimmtán ár og
honum hafði aldrei verið eins
innanbrjósts gagnvart henni og
nú. Hann hafði bráð hana og gert
sér gyllivonir; en hann hafði
aldrei gert sér raunverulega von
um gagnkvæman skilning. Var
betta raunverulegt? Haifði áfaill-
ið £ rauninni gerbreytt henni,
eða hafði hún gert sér Ijóst að
engar vanalegar aðferðir dygðu
til í betta sinn? Var betta
kænska? Hann mundi hvemig
hún hafði setið eins og stein-
stytta, stiörf og hneyfingarlaus:
hvað hafði hún verið að. hugsa
í raun og veru?
Ef hún hafði breytzt og ef
hann gerði eins og hún bað hann,
mvndi hað bá gera framtíð beirra
lffvfenlegri?
Canning reikaði um garðinn
fram og aiftur. Hve mikið var
til í þessu sem hún sagði? Hann
hafði sjálfur ekki mikla trú á
því að Bob gæfi sig fram af eig-
in hvötum. Það var í honum*
gumgjuháttur sem kæmi í veg fyr-
ir það. Það var svo auðvelt að
ímynda sér hann í hnipri, væl-
andi á miskunn.
Aðrar hugsanir skutu upp
kollinum.
Hvaða rétt hafði maður til að
fbrdæma sinn eigin son? Að
senda hann í hendur réttvísinn-
ar og í gálgann?
Það yrði ekki hans að taka
ákvörðun, hugsaði Canning. Ban-
field kynni að kpmast á slóðina;
ef það brygðist myndi Scotland
Yard taka við. Og svo voru það
Celia og Matthew. Sú staðreynd
að Matthew dvaldist öllum
stundum með Jerry Dale táknaði
það, að hann hugsaði um morðið
frá mo-gni til kvölds. Hvað yrði
ef hann gaeti sér tii um hið
sanna? Eða Celia? Hnífstunga í
kinn, maður sturneinn með hníffi
— hvemig gat farið hjá því að
hún setti þetba tvennt í sam-
band?
Var hann alltof viðkvæmur?
Olli vitneskja hans því, að hann
hélt að allir aðrir væru jafn-
fróðir?
. Sólm skein og það hafði lygnt;
honum var of heitt. H,ann gekk
yfir grasið í áttina að trjánum
meðfram akbrautinni og síðam
heim að húsinu í skugga þeirra.
Eldlhúsið var tómt. Hanm heyrði
Bellu tala hljóðlega í setustof-
ummi og óskaði þess að hamm gaeti
heyrt hvað hún sagði. Hann stóð
hjá dyrumum, en heyrði aðeins
ómimn af rödd henmar.
Vonin ólgaði í honum; að hann
gæti losað sjálfan sig og Bellu
úr ömurlegri prísund þessara
tuttugu ára. Af hvyju hafði þessi
hreyting orðið á henni? Þetta
var tilgangslaus spuminig: hugs-
anir hans voru á rin,gulreið. Af
hverju hafði hún breytzt? Þau
hötfðu átt tvö hamingjuár áður
en Celia fæddist; í tvö ár eftir
það hafði hann ekki orðið var við
neina sérstaka breytinigu; síðan
fæddist Bob og Bella hatfði orð-
ið eims og ókunnug manneskja.
Kingley, Iæknár í Minchester,
sem Canning þekkti vel, bafði eitt
sinm talað við hann, Randall óg
aMmiarga menn aðra, um tilfelli
þegar bamsfæðing hafði haft á-
hrif á andlegit jiafnvægi móður-
inmiar. Kingley hafði sagt að inn-
an lækniastéttarinniar vseri mikill
ágreinimgur um það hvort veilam
hefði vefið fyrir hendi allan tím-
ann og aðeing komið upp á yfir-
borðið í sambandi við bameign-
ina; eða hvort eimhver nýr þátt-
ur hietfðli komiið tíl skjalanma.
Kingley sjálfur studdi duldu veil-
una. Camning hafði hlustað með
athygli en orðið litlu nær. •
Það var víst haldlítið að hugsa
um Kimgley og kenningar háns
núna. Hann yrði að taka ákvörð-
un.
Reyndar var hann þegar búinn
að tiaka ákvörðun. Hann myndi
fallasit á þetta.
Hann fór upp í skrifstofu sína,
sat í armstólnum og reykti og
nýjar hiugsamir fóru að gera vart
við siig þegar bann kom auga á
auðu ölrkma í ritvéiinmi. Það
tæki hann klukkustund að ljúka
greininni; hann gæti enn náð í
póstinn. Hann þurftí ekki einu
sinni að húgaa um hann, aðeins
að hagræða staðreyndum sem
hiann var þegar búinn að ýiða að
sér. Hann gekk að skrifborðinu.
FingUr hans voru stirðlegir og
fálmandj fyrst í stað; srfiám sarrí-
an liðkaðist hann. Eins konar
friður, næstum hinn eini sem
hamn þekktí, færðist yfir hann.
Hann var búinn með greinina
og var að lesa hama yfir, þegar
Bella opnaði dymar.
— Ég kom með te banda þér,
Geoæig.
— Já, það var gott. Þakka þér
fyrir.' Oftaist var hún vön að opna
og segja „Te“ og fara síðan út
aftur. Það var aðeins einn bolli
á bakkianum en þar var líka dag-
blaðið og pósturimn.
— Það er gott að þú getur
unnið, sagði hún.
— Það er áríðamdi verk fyrir
Roamer. •
— Ágætt. Ef þú ætlar að ná í
póstinn, ætla ég að garnga með
þér. Bob er miklu rólegri. Hún
stanzaði ekki lengur til að tala.
Það var eins og hún væri stað-
ráðin í að amgra hann ekki né
rek,a á eftír honum. Hann gekk
að hægindastólnum og hellti tei
í bollann, siðan epnaði hann bréf-
in. Tvær beiðnir um líþlvægar
greiniar, ávísun, tveir reikning-
ar; ekkert sem máli skipti. Hann
drakk te og renndi augunum yf-
ir diagblaðiðt las nú í fynstia
sinn frásögnina af flugslysinu.
Sérfræðingar álitu, að björgun-
arleiðangrar yrðu þrjá daga að
komast að flakinu og þeim sem
eftir lifðu; ef til vill fimm daga;
Grayson vissd sínu viti.
Pósturinn úr þorpiimi var tek-
inn khiikkan sex; klukkan hálf-
sex etftir hraðan yfiriestuir og
leiðréttingar, flýtti Cánning sér
niður. Bella var í eldhúsinu.
— Ég er að koma, kalláði hún.
Canndng beið meðan hún tóik
atf sér svuntuna. Hún hafði verið
að hnoða deig; skorputerta og
allmargar smiátertur stóðu tílbún-
ar í ofninn.
— Kamnski mætum við Céliu
á leiðimnd, sagði Bella.
Þau gengu útum aðaldymar og
kipruðu augun mótí sólinnd sem
farin var að lækka á lofti. Hún
leit til baka og veiíaði, sá að
Bob var í gliugganum.
— Hvemig líður homum?
sp'Urði Canning.
— Hann er heldur skárri í öxl-
inni. Annars er hann — miður
sín af hræðslu.
— Það er við því að búast,
sagði Canming þreytulega. — Ég
er tæpast með réttu ráði, en ég
ætla að gera þetta, Bella. Við
gefum honum * frest í vdku.
Þegar hann leit á hana sá hann
tárin streyima niður vanga henn-
ar. Þetta var ekki Bella; það var
jafnfráleitt, að hún gréti úti á
miðri götu þar sem mágrannam-
ir gátu séð hana og að hún um-
faðmaði hann og kyssti á miðju
aðalstrætínu í Minchester. Hún
fálmaði niður í vasa sinn, og bann
vissi. að hana vantaði vasaklút.
Hann rétti henni fclútinn sinn.
Hún þurrkaði sér um augun og
snýtti sér en sagði ekkert fyrr
en þau vom búin að póstleggja
greinima og voru komin bálfa
leið tíl baka. Þá sagði hún:
— Ég get ekkert sagt, Georg.
Ég skal bæta þér það upp.
Canning tautaði: — Gleymdu
því, og þau hálfu áfram göng-
unni.
Bob varr I gamgimum þegar þau
komu inn, rétt hjá sámanum.
Canning hatfði ekki séð hann síð-
an skelfimgin gagntók bann í eld-
húsinu. Pilturinn var skelfilega
fölur, stór augun voru hræðslu-
leg, en hann hafði stjóm á sér.
— Celia var að hirinigjia, sagði
hann.
— Kemur hún seint heim?
— Hún kemur kannski alls
ekki heim, sagði Bob. — Matt-
hew — Matthew verður hjá — þið
vitið hiverjum í nótt. Hann er
mjög illa haldimm. Hún er að
hugsa um að vera hjá Peggy,
það ©r rétt hjá — hann kyn,gdi.
— Það er rétt hjá Marlborough
götu. Hún bað ykkur að hafa
engar áhyggjur. Ég sagði að það
væri £ lagi.
ENSKA
Kvöldnámskeið fyrir fullorðna.
☆ BYRJENDAFLOKKAR
☆ FRAMHALDSFLOKKAR
☆ SAMTALSFLOKKAR HJÁ ENGLENDINGUM
☆ SMÁSÖGUR
☆ FERÐALÖG
☆ BYGGING MÁLSINS
☆ VERZLUN AREN SK A
☆ LESTUR LEIKRITA
Einnig síðdegistímar kl. 2-4.
Málaskólinn Mímir
Brautarholti 4 — sími 1-000-4 og 1-110-9
(kl. 1-7 e.h.).
Nýkamið i úrvaii
Rúllukrágaskyrtur — Peysur — Buxur.
Drengjajakkar — Úlpur o.m.fl.
Verðið hvergi betra
O.L. Laugavegi 71
Sími 20141.
ÐAZE AIROSÖL hreinsarandrúmisðoftið á svipslundu
SKOTTA
Ættum við að gera smáhlé á megruniarkúmum, í svona lOi mínútur?

Hafa enzt 70.000 km akstut* samkvaemt
voifopðl atvfnnubllstlöra
Faest h|á flestum hJöIbarBasöIum ð landinu
Hvepgi lasgra verö ^ i
SflWI 1-7373
co
HF.
TRADINC
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu.
Einnig skurðgröft
Údýrast í FÍFU
Úlpur — Peysur — Terylenebuxur — Molskinns-
buxur — Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar.
Póstsendum hvert á land sem er.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut)