Þjóðviljinn - 19.11.1968, Blaðsíða 10

|Q SlÐA — ÞJÖÐVIUINN — Þriðjudagur 19. nóvemiber 1968.
MARIA LANG
ÓKUNNUGUR
MAÐUR
23
— Og þá, sagði Christer hörku-
lega, — hjálpaði rðu henni að
leyna glæpnum oig falsa sömnun-
angiögn. Hlutdeild í drápi kailla
lögin þetta og það táknar að t»ú
áttir á hættu að verða henni
meðsekur, af einhverjuim furðu-
legum onsökum. En það er hægt
að létta á hjarta sínu við þann
sem meðsekur er. Hvað sagði hún
við þig?
— Hún sagði ekki margt þá og
ekki heldur síðar. Hún sagðist
hafa reynt að hræða piltana til
að reyna að fá þá til að hætta
að slásit og þá hefði skot hlaupið
úr byssunni.
— En hún var ágæt skytta?
— Já. Já, það var hún. Og
þetta sem hún spann upp... það
kom ekki almennilega saman
ag heim.
Góðlátlegur svipur hans breytt-
ist, varð þverúðarfullur og ill-
gjam, þegar hann sagði:
— Ég... ég er á annarri skoð-
un en Lydia. Ég held að hún
halfi viljað afgreiða Róbert.
— Hvers vegna?
— O, Róbert var sterkur og
tröllaukinn. Hann hefði getað
malað svona kauða eins og Er-
Jamd mélinu smærra, ef hann
hefði fengið frið til þess.
Fyrirlitninig hanis var svo
greinilega blandin afbrýði, að
Ohrister blístraði lágt. Það var
næstum óþarfi að spyrja um á-
stæðuna til hegðunar Lages. Ef
hann hefði getað bjargað stúlk-
unni sem hann var óstfanginn
'af," frá því að verða ákærð fýr-
ir morð og losa sig um leið
við hataða keppinauta, hafði
hann trúlega talið það áhætbunn-
ar virði. Og hann hafði uppskorið
rfkulag laun. Hvað var það, sem
Erland hafði gefið í skyn um
samband hans við tilvonandi
eiginkonu? „f þá daga hafðirðu
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 - Sími 42240
Hárgreiðsla — Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sírtii 24-6-16-
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
vfst engra hagsmuna aðgætaþar;
rómantíkin hlýtur að hafa bloss-
að upp seinna... “
Christer hélt áfriam yfirheyrslu
sinni: — Agnes hefur bá ekki
sótt þig niður í þorpið; það var
enn ein alf þessum lygum sem
rétturinn varaði sig ekki á, vegna
þess hve samhljóða þið voruð.
En þið höfðuð tíma til að bera
yk'kur saman áður en lögreglan
tók i taumana. Þú átt eftir að
gera srein fyrir bví, hvemig
stóð eiginlega á návist binni
þarna. Svartagil er ekki beiníín-
is í alfaraleið.
— Ég hafði elt Róbert. Hann
var fullur og var eittlhvað að
tala um að g.ialda Hök rauðan
belg fyrir gráan. Fyrst tók ég
bað ekiki alvarlega, en svo fór
ég að fá áhvggjur aif tiltektum
hans ag fýlgdi á eftir. Bf ég
hefði aðeins lagt af stað svo sem
kortéri fyrr. ...
— Þau eru mörg þessi ef,
greip Erland fram í með lágri,
hljómlausri röddu. — Ef við
Agnes hefðum ekki hitzt þama
uppi í kcfanum. Ef ég hefði ekki
ætlað mér að sameina ástaifund
og snípuveiðar. Ef Róbert hefði
ek'ki verið drukkinn. Það er
vitatiIga.ngsiaust að telja svona
lagað upp, vegna bess að skil-
yrðin voru aldrei uppfyllt. Og
þrátt fyrir allt gerðist þefcta fyrir
fimimitán áirum.' En það enu ekki
nema nokkrir klukkutímar síð-
an Agne9 var myrt. Það er næst-
um eins og við séum búin að
glevma því.
Christer horfði rannsakandi á
hann.
— Það er diarflega gert af yð-
ur að rifja bað upp. Hftir þennan
leiðangrr okkar inn í forbíðina.
get ég aðeins ímyndað mér að
einn hér inni hafði viljað snúa
hana úr hálfsliðnum eða keyra
námumannsexi í höfuðið á henni.
— Já, einmitt, bergmálaði
Manfreð.
En Lydia leiðréttir þá báða.
— Það er nýbúið að hvítbvo
Erland af ákæru um dráp. f stað
þess að hella nýjum ásökunum
yfir hann, finnst mér að við ætt-
um að biðja hann ifyrirgefningar.
Biðja hann að fyrirgöfa okkur
... og Agnesi. Ef hann getur.
Christer reis á fætur þaaar
mörg ljós birtust niðri á hlað-
inu. Hann klappaði Lydiu vin-
gjamlega á herðarnar.
— Það er nú einmitt það sem
m'áli skiptir. Ef hann getur. ...
... Nóttin varð löng og um
svefn var ekiki áð ræða. Smám
saman fylltist þögult eyðiþorpið
af læknum, landfógeta, rfkislög-
reglu. Allir bölvuðu vegunum,
vandræðunum við að kbmast á
leiðarenda með sjúkrabíl, rann-
sóknairstofu og aðra biTa, for-
mæltu regninu sem aftur var
farið að hellast úr loftinu og
virtiist helzt ælta að hálda því
áfram það sem eftir var sumars.
Hver einasti þurfti að hita sér,
þurrka sig og ég kynti eldstóna
þar til ég var sjállf orðin gló-
andi, og Nína framreiddi kaffi
og brauð, þar til birgðir okkar
af brauði, smjöri og reýktu svins-
læri voru þrotnar.
Daníel Severin tu'ggði og
kyngdi a? muldraði að hann
hefði andstyggð á þessum stað.
þar sem fölk væri alltaf að
myrða hvert annað að nætur-
lagi, og Anders Lövinig, sem var
ekki alveg eins glæsibúinn og
endranær, vegna þess að það er
sipauglaust að halda sér draig-
fínum úti í óbyggðum í helli-
rigningu, fullyrti að nú hefði
hann í hyggju að sækja um
embætti ammars staðar, bar sem
hægt væri að flá frið fyrir sv'ona
bölvuðuim andsftyggilegiheitum.
— Ef Erland Hök er saiklaus
af miannvígi, sem hann hefur
setið í tukthúsi fyrir í sjö ár,
en hefur aftur á móti kálað þess-
um kvenmanni, þá er ég búinn
að fá nóg af öllu saman. Því
að hún hefur auðvitað verið
myrt?
— Auðvitað og aiuðvitað, hnuss-
aði Daníel. — Ekkert annað en
krufning getur sannað það. Ég
get ekki sagt annað en það að
hún er með laskað ennisbein við
gagnaugað og hað er fjandi lík-
legt að það stafi af því að eim-
hver hafi keyrt þessa dáfallegu,
fomlegu exi í höfuðið á henni.
Síðan hefur henni verið velt í
lindina ... dauðri eða lifandi,
það kemur vist út á eitt, því
að hún hefði naumast lifað lengi
eftir að hún kom þangað niður.
Regnið hafði skolað burt öll-
um fótsporum í brekkunni niður
að lindinni og undir hádegi á
mánudag fóru liósmyndarar og
sérfræðingar leiðar sinnar, haf-
andi afgirt svæðið kringum stað-
inn bar sem líkið fannst. Rann-
sóknir þeirra höfðu leitt fátt í
ljós og ekkert kom á óvart.
Agnes hafði laigt hvíta Morris-
bílnum þeirra hjóna neðanvið
brúna án þess að læsa honum.
Skórinn hennar haifði fundizt í
háa grasinu skammt fró þar sem
stafurinn halfði legið. Hárin á
blaðinu voru af henni og sömu-
leiðis blóð sem þrátt fyrir regn-
ið hafði varðveitzt í ójöfnunum
á esginni. Aftur á móti var eng-
in fingraför að finna, hvorki á
stafnum né handfanginu.
Og eins og Christer halfði sagt,
var því ástæðulaust að bíða eftir
úrskurði kirufninigarinnar. Við
vissum bæði að Agnesi Lindvall
hafði verð banað og hvaða verk-
færi hafði verið notað til þeiss.
Hljóðlátir karlmenn báru hana
gegnum þorpið og niður að
sjúkrabílnum, sem vegna bfla-
mergðar á grasflötinni neðan við
brúna gat ekki ^núið við heldujr
neyddist tll að bakka niður
hlykkjóttan veginn.
Ég treysti mér ekki í leiðang-
ur til Skóga til að heimsækja
veslings pabba eða kaupa fleiri
brauðhleifa og kaffibox, heldur
lét ég Nínu um að annast Jónas,
Anders Löving og . Christer, og
lagðist örmagna upp í rúm.
Þegar ég vaknaði var klukkan
fimm síðdegis. Veðrið halföi ekk-
ert sikánað, en þegar ég kom
fram í eldhúsið greidd og ný-
snyrt, fann ég Nínu standandi
yfir matarpottum, sem Lydia
hafði í sorg sinni haft hugisun
á að senda oklkur, og við eld-
húsborðið bar sem Ohrister sat
og reykti pípu sana íhuigandi,
var Löving landfógeti ekki lenig-
ur en í stað hans var kominn
skolhærður og magur náuingi sem
sat með Jónas á hnjánum og
svældi í kapp við lögreglufull-
trúann.
— Einsi, elskan mín! Hvaðan
kemurðu? Er kaflinn tilbúinn?
Ertu búinn að frétta hvað —?
— Ég hef ekið í strik’lotu frá
Stokkhólmi og ég gietf skít í öll
handrit frá 15. öldinni. Það var
ófyrirgefanlegt af okkur að draga
þig upp í þetta eyðiþorp án þess
svo mikið sem gefa í skyn hvað
undir bjó. Ingrid hellti sér yfir
mig þegar hún hringdi í mig frá
S'kógum í mongun og hún grét og
kveinaði yfir bví að hafa blekkt
þig og sagt að það hðfði alldrei
gerzt neitt Ijótt í Ormagöðrum.
Hún bað þig að fyrirgetfa sér,
en hún þorði einfaldlega ekki að
gera þig hrædda, þegar hún
komst að því að þið Camilla
höfðuð verið skildar einar eftir
hér uppfrá. Camilla, iá ... Hvar
er hún?
— Hún, svaraði Christer, —
yfirgaf Puck ag Jónas jafnsam-
vizkulaust og við. En hún hafði
þó vit á að senda manneskiu í
staðinn fyrir sig. Þetta iimar
dável, Nína. Hvað er þetta?
— Kjúklingabringur og læri
og hrísgrjón og paprika t>g lauk-
ur og sveppir og. —
— .Þökk fyrir, .þetta nægir.
Ég held ég kjósi big fremur
en ótryggar óperusöngkonur.
— Það má ekki minna vera
eftir . allt það kaffi sem ég hef
búið til handa bér síðasta sólar-
hringinn. ...
Og við snæddum og dru'kk-
um enn meira kaffi og Christer
braut heilann og við ræddum
málin. Við slökuðum á stundar-
korn áður en Ohrister leiddi okk-
ur með sér inn í harmileikimn á
ný.
— Við Andrés Löving, sagði
hann, — höfum fiarið yfir vitnis-
burð Bjöms Eiríks Olsson aftur
á bak og áfram ásamt unga
manninum, og við erum sann-
færðir um að allt hefur gengið
til eins og hann lýsir því. Það
kemur einnig heim við það sem
Lage segir núna, að hann hafi
talið hina ofsahræddu Agnesi á
að leggja byssuna f hendumar á
Erland svo að honum yrði kennt
um skotið. Þetta var flýtisáætl-
un, en hún heppnaðist bara alit-
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBARÐINN ENDIST
Hala enzt 70.000 km akstui* samkvaemt
vottopðl atvinnubflstjöra
Fæsl h|á flestum hjölbaröasölum á landinu
Hvergl lægra verö ^ i
SflVII 1-7373
TRAniNC
co.
GOLDILOCKS pan-deaner
pottasvampnr sem getnr ekki ryðgað
SKOTTA
— Ég er mjög hrifin af strákum sem eru í körfiubolta, það eru
sko engin smápeð.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Terylene-flauelsbuxur drengja — Telpuúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. •—
Einnig skurðgröft.
Athugið
Geri gamlar hurðir sem nýjar. Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
LCIKFANSALAND
VELTUSUNDI 1 kynnir nýja verzlun —
LEIKFANGAKJÖRBÚÐ.
Gjörið svo vel að reyna viðskiptin.
LEIKFANGALAND
Veltusundi 1 — Sími 18722.
Ódýrust / FÍFU
Úlpur * Peysur * Terylenebuxur * Molskinns-
buxur * Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar. — Póstsendum hvert
á land sem er
Verzlunin FÍFA
Láugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut)’.
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum. vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
Vanir menn. — SÍMI: 83946.