Þjóðviljinn - 10.04.1969, Síða 5

Ftamifeudaigur 10. aipríl 1969 — ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA J
HH
1:3“
ii-i íí::,í i.

taka Iþátt í þessu Maupi. þótt
veðrið væri siður esn svo hag-
stætt, og spáir kanmsiki góðu
íyrir hina gömlu, góðu í-

•• V
fWs*Sí*í)>
. .. , iiii.iiiiii.ii
ViS brugðum okkur á göngu
um bæinn um páskahelgina,
og tíndum nokkur sprek í
leiðinni af handahófi af ýmsu
því sem við sáum skemmtileg-
ast á göngunni, — og birtist
sumt af því hér á síðunni.
□
Hljóms'kálaihlaiupið var háð
om páslkana í kulda og trekki.
Þátttakendur voru mangir &f
yngsitu kynsdóð hlauparaefna,
en stálpaðir unglingar létu
ság nser alveg varata.
Vesiban Litlu-Tjamar skip-
aðd Heflgi Hóllm hlaupumunum
ungu í einfálda röð og ræsti
síðan einn og einn með háilfr-
ar mifnútiu millld'bili. Hlaupið
var etftir stágum Hljómskála-
garðsins, ýmsar krókaleiðir og
endað við suðausiturenda Litlu-
Tjarnair, þar sem Guðmundur
Þórarinsson stóð við enda-
markið og tók náður tíma og
númier keppenda. Mörg kemp-
an var yfirkomin af þreytu að
aflokinu hlaupi og vildu suim-
ar leggjasf niður og blása
maaðinni. Það var ekki að
skapi Guðmundar, sem kall-
aði þá byrsbur: — Hreyfið
ykkur, hreyfið yktour, — pass-
ið að stirðna ekiki, — og lát-
ið nú eklki siá að ykkur, grey-
in mán.
Þama mátti og sjá margan
föður og jafnvel stötou móður
fylgjast af áihuiga og stolti
með afkvæmum sínum, og þeg-
ar blessaðir unigamir komu í
mark voru þeir færðir í hlífð-
arföt eða drifnir inn í fjöl-
skyldubilinn.
Það var ánægijulegt að sjá
allan þennan unglingafjöld
Aveðurs á kaidri sitein-
steyptri stéttinni frarnan við
Skúíaitún 2 var íyrir nokkrum
árumi komið fyrir höggmynd
lítilli af gríska goðánu Henrn-
esi. Og þama situr hann enn
á nokikrum grjóthnullungum
í moldarkassa, útaitaður aur
og leðju. Hann vísar senni-
lega ekki lengur veginn tál
Heljar, þar sem föðurbróðir
hans, Hiades, ræður rfkjum,
því ökla^ængimir hafa verið
af honutm brotnir. Mikið er
harm anmars raunalegur þar
sem regndroparnir drjúpa úr
hrokknu hérinu ofanum aug-
un. Og toinn fagri Herrnes
grætur örlög sín. Hvers á
hann, guð kilækja og snilli-
bragða að gjalda, að vera
settur niður á þennan hunds-
rass undir gafli þessa forfljóta
mannvirkis, í enn ljótara um-
hverfi og sjlá ekki einu sinni
út á óendanlegt hafíð? Hann
geldur þess kannski að vera
hvorttveggja í senn: — guð
kauptnanna — og þjófa.
□
Margir hatfa eflaust notið
þess að Sundlauigamar í Laug-
ardail voru opnar um páskana.
'Þeigar \að gentguim þar við á
annan í páskum var þó frek-
ar fátt niðrí. Þegar við kom-
um okikur fyrir á áhorfenda-
stúkunni og bjuggumst til að
taka nokkrar myndir, greip
okkur svipuð tilfinning og að
komu á kotbæ i afskekktri
sveit, þar seim mannaférðir
eru álíka fátíðar og örn hér
á suðurlandi; heimilisfólkið
felur sig kannski bak við
gluiggaitjöld og þorir helzt ekiki
að láta gestina sjá sig. Slíkt
feilmtur kom á sundilaugargesti.
Fflestir annaðhvort kúrðu sig
niðri í vatnið eða hlupu
uppúr, skelfingu lostndr. Ég
sá þó ekki betur en allir væru
í sundfötum, og þvi enigin á-
sitæða til að fyrirverða sig.
En edns og myndin siýnir vom
þó nokkrar lofsverðar undon-
teikningar.
□
Pyrir páska var opnuð hér í
boug hin fiyrsta eiginlega
skautahöll. — Porgönguimadur
þessa fiyrirtækis er hirui gam-
alkunni sfcfðamaður Þórir
Jómsson. Þegar við ldtam þar
við um helgina var margt
um manninn. Bæðd ungjr og
gaimJir liðu misjafnileiga Jétt og
fiaiguriega um speigilsléttan ís-
inn, en þó allir með gleði-
sivip á andlitinu. Miklar bdð-
raðir mynduðust við inngang-
inn og var stundum kannski
óþairflega þröngt á þingd, emda
cðflilegjt meðan spenninigurinn
er mesitur. Er full ásitæða til
að óska hflutaðeigandi til lukku.
basði eigendum hallarinnar og
skautafólkinu sjálfiu. Einhvem-
veginn finnst mér samt að
rekstur sem þessi ætti að vera
í höndum borgarinnar sjálfr-
ar, en kannski kernur slík
stoautahöll innan tíðar, og þá
stænri og fullkomnari enþessi
og mun etklki af veita, þegar
skaiuitaiþróttin verður almenn-
ari en nú er.
— J. E.
Hilmar Jónsson*
Smákrati ræðir
við toppkrata
Ég leyfi mér, hr. mennita-
málaráðherra Gylfi Þ. Gíslason,
að senda yður nokkrar línur,
sem almiennur þegn í þessu
iandi og fólagi í sama fflokki og
þér. Með tilliti til þeissa hef ég
valið þessu bréfi heitið: Smá-
kraiti ræðir við toppkmta.
Til að gena langa sögu stutta
skuflum við byrja, þar sem und-
irritaður hefur sótt um stöðu
bókafuflltrúa ríkisins. Vegna
þeárrar umsóknar átti ég tvö
samtöl við yður og Bggert G.
Þorsteinsson, ráöherra. Ég tel
ekki rétt á þessu stigá málsins
að skýra frá áðurgreindum
samitölum frá orði til orðs en
þau voru skrifuð niður þegar í
stað. Hins vegar komu fram í
viðtalinu við Eggert G. Þor-
stednsson þær uppiLýsingar, að
Benedikt Gröndafl rnundi fiá þá-
verandi sifcöðu Stefáns Júlíusson-
ar. Ég sagði þetfca nokkrum
mönnum, flesfcum krötum, og bar
þeim saman um, að þetta gæti
efcki skeð. Það sarna sagði
kunnur sfcjómarandstæðingur.
Aðeins einn maður, góður
kunningi minn og krati, sagði:
„Ef Eggert eða Gylfi hafa sagt
þetfca, þá er þetta búið og gert
og skiptir enigu hverjir saekja
aðrir um stöðuna, á sama
hátt og það var fyrinfram
ákveðið að Stefán fengi em-
bætti bókafuiltrúans". Nú
æfcla ég ekki að gera
að uimræðuefni emibættisveit-
ingu bókafuflltrúans. þar sem
undirritaður var einn af um-
sækjendum og sfcjóm bóka-
varðafiélagsins hefiur þegar tek-
ið fram á opinberum vettvangi
þau atriði, sem máli skipta.
Hins vegar kom firam í yíirlýs-
ingu yðar um það mál sjónar-
máð, sem mér þykir rétt að
bemda aimenningi á til glöggv-
unar um hugarfar yðar. Þér
segið: „Löggjafinn hefur akki
litið þannig á, að ném. eða próf
f bókasafnsfræðum sé nauð-
synflegt til þess að gegna stöðu
þeirri, sem hér um ræðir.“ Samt
er það staðreynd að maður þessi
á að. vera yfirmaður allra al-
menninigsbókasafna í landinu.
Með leyfi að spyrja, hr.
menntamálaráðherra. til hvers
eru menn að mennta sig? Ég
verð þvi miöur að fcaka unddr
orð eins kennara sem sagði við
mig í dag: „Svo virðist, sem
núveramdi mennta/málaráðherra
sé sérlega í nöp við vigorðið:
mennt er máttur.“
Og sný ég mér þá aftur að
veitingu Benedikts Gröndals í
embætti forstöðumanns Fnæðslu-
myndasafinsins. Nú liggur fyrir
að Benedikt mun eikki afsala
sér þingmennsfcu. Það þýðir að
hann mun vera fjarveramdi frá
störfum í Fræðslumyndasaflninu
hálft árið, einmitt þann tírna,
þegar notkun safnsins er mest.
Fraimhald á 7. síðu.