Þjóðviljinn - 26.04.1969, Blaðsíða 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVltJlNN — Iaaugardagur 26. apríl 1969.
■'V’í* sS*S*-~ *v = ■ fjrfpfir;'
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
Á
FERÐUM
— Bn af hverju ætti hún að
gera meira veður út af endur-
komu Bennys en aðrir hjá Loik-
læs? Hún — ó! — er Benny
kannski barnslfaður hennar?
Tom sneri sér snöggt aðhenni.
— Bam — hversu gamalt?
— Fimm ára, svo að það gæti
komið heim — pápi- Hún vinnur
á bókhaldinu núna, er hálffert-
ug eða svo, fráskilin eftir frá-
leitt táningahjónaband — barn-
laust — og nú býr hún með
króann í rakri kompu við Ros-
lagsgötu . . .
Ég hefði átt að heimsæfcja
hana fyrir löngu, hugsaði Tom
gramur.
— Hún varð i'Ea fyrir barð-
inu á húsnæðisbraskara fyrir
nokkrum árum og missti alit
sitt sparifé. Hún þyrfti svosann-
arlega skárra húsinæði — þótt
efcki væri nema vegna stelpu-
komsins-
Hún þagnaði stundarkorn og
hélt síðan átfram fhugandi:
— Já, skyldi Benny verapabbi
sstelpunnar. Það hafa þau farið
vel með; engan hjá Lok-læs
grunaði það • . .
Tom skolaði burt gremjuinmi
með whisikýsopa og tókst með
herkjum að koma sér í rólegt
og raunsætt hugarástand. Nýrri
spumingu skaut upp í hugahains:
— Atterdag, sagði hann. —
Má ég spyrja þig®úm það núna?
— Atterdag? Hún var búin að
gleyma því.
— Það kom símtal þaðan í
dag til Lannwoods fbrstjóra.
Tom reyndj enn að hvessa á
hana auguu í kynjabirtunni. —
Þegar ég var staddur í fyrir-
tækinu, manstu það eklki?
Hún hoxlfði á hann, hallaði
HÁRGREIÐSLAN
Hárgr eiðs 1 u stof a
Kópavogs
Hraumtungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræ ðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og smyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
höfðinu upp að sófabakinu; augu
hennar leiftruðu og Tom hafði
óno'talegt hugboð um að hún
væri að skemmta sér á hams
kostnað.
— Já, ég man það. Viltu fá
að vita hver hringdi?
— Já-
— Ég veit það ek'ki. Skipti-
þorðið tilkynnti að hótel Atter-
dag vildi ná í forstjórann. Sam-
bandið var rofið áður en við
náðum í hann. Og það var ekki
hringt aftur meðan ég var í
vinnunni.
Tom kyngdi.
— Hefurðu enigan gnjm um
hver það var?
— Nei. Atterdag er víst ekki
sérlega stórt gistihús- Bn —
rödd Monu breyttiist afllt einu
— nú man ég að rannsófcna-
deildin hjá Lok-læs hefur eitt-
hvert samband við þetta hótel.
Stúlkan reis upp í söfanum. —
Bíddu — segðu ekkexi;, leyfðu
mér að huigsa — annaðhvort
hefur fyrirtækið eittbvað með
lásana þar að gera, eða þá að
einhver úr ranmsóíknardeildinni
hefur minnzt á nafnið við mig
í öðru samlhengi . . .
— Rannsóknardeildin? Eitt-
hvað var það að brjótast um
í huga Toms..
Mona kipraði saman augun óg
braut heilann. Eftir nokfcra stund
hriisti hún höfuðið-
— Nei, þetta gengur. ekkert.
Kannski seinna . . . En þú get-
ur spui’zt fyrir hjá U'llman verk-
fræðingi á morgum ef þetitaskipt-
ir miklu miáli • . .
Tom rétti snöggt úr sér eins
og hryggurinn á honum hefði
breytzt í stálfjöður.
— Andartafc —! Sagðirðu Ull-
nian?
— Já, hann er yfirmaður rann-
sófcnardeildarinnar.
Tom pataði út í loftið og leit
í kringum sig í skuggalegri stof-
unni.
— Síma, konungsríki mitt fyr-
ir sírna!
— Ætlarðu að hringja í Ull-
man — núna?
— Já, sem ég er lifandi . . .
Hún lét fallast niður í sófann
aftur- Auigu hennar urðu glettnis-
leg á ný.
— Þá verðurðu að hafa þig
allan við. Hann er nýsikilinn og
fluttrjr í íbúð með engum síma.
Mjög henitugt þegar maður er
timbraður og vill ekfci láta síma-
hringingar ónáða sig.
Tom settisit alftur.
— Fjandinn sjálíur.
— Mér skilst að hann háfi
hringt í morgun — frá nágranna
— og sagzt vera veikur í dag.
Mona slöfckti í sí'garettunni í
öskMbakkainum. — Hann er van-
ur því þegar hann er timlbraður
og óupplagður, hefur mér skil-
izt.
— Hann hefur þá ekfci mætt
í vinnunni í dag?
— Nei. Forvitnin skein aftur
úr fallega andlitiinu hennar. —
Um hvað ertu að brjóta heilann,
Tom, hvaða máli skiptir hótel
Atterdag?
— Þaö er einmitt það sem ég
ætla að spyrja Ullman um.
Samtal þeirra var truflað. Frið-
sælt bálfrökkrið í stofunni var
allt í einiu rófið af kaldara skini
sem flæddi inn um einn glugg-
ann og barst eftir veggjunum
unz starandi bílljós birtust á
Eplavífcurveglnum. Það var for-
stjórabíllinn sem var að hemla
á veginum framan við húsið.
Raddir kváðu við, bílhurðuim var
skellt, fótatafc heyrðist á mölinnd
og hinn undarlegi blær ógnar
og hæpins trúnaðar í mislitu
hólfrökfcri hvarf út í skúmasikot-
i.n- Næstum samtímis kom raf-
magnsstraumiurinn aftur og það
kviknaði á Ijósum bæði úti og
inmi. Tom leit á klufkkuma. Hún
var nœstuim tólf að nóttu.
Það var Lamnwood forstjóri og
frú Cynthia Lannwood sem voru
að korna. Bæði voru ringluð og
í uppnámi og það var engu lík-
ara en Cynthia væri fúlasta al-
vara með að reyma að hengja sig
í hálsfestinni. Jú, frú María var
á lífi, en lækmirinn háfði ekkert
getáð sagt og maður vissi ekiki
hvernig fara myndi, enþeir höfðu
lofað að hringja strax og einhver
breyting yrði, og nú voru þau búin
að sitja á bekk í sjúkrahúsinu
tímunum saman, og almáttugur,
— nú verður að tilkynma Sponge
höfuðsmanni — og Martin — og
Emanuel ■ . .
Mona tók að sér að tfram-
kvæma það sem gera þurtfti. Hún
hellti dryfck í glas handa for-
st jóranum og sherry handa frúnni
og fór sjálf firam í etdhús til
að smyrja brauð og hita te.
Forsitjórinn fór með glasið með
sér upp á loftið til að hiingja
í ættingjana — Tom lagði við
hlustir til að heyra hvort hanm
héidi áfram upp hringstigann að
gafliherberginu á háaloftimu —
og Cynthia smeri upp á háils-
festina ftg blaðraði eittihvað til-
gamigslaust: — Það var gott að
Benny var effitir — , ég má vom-
andi segja Benmy? — gofct að
Benny var hér enm . . . gefcur
séð um . . ég á við . . .
Tom gat ekki heyrt hvort for-
stjórinm gerði sér erindi upp á
kvistinn.
Þess í stað fór hanm að spyrj-
ast fyrir hjá frú Cynthiu um að-
dragandann að þessum síðastia
þætti í Lannwood-harmleiknium
Og smám _sáman varð honum Ijóst,.
að frú María haifði veikzt skömmu
fyrir klukkan ellefu, og Cynfhia
halfði taifarlaust hringt á sjúkra-
bíl, samfcvæmt fyrirmælum lækin-
is. Hún hafði sfcrifað á blað
hvað gerzt hafði og lagt miðann
á sfcrifborð eigimmannsins. Hann
hafði komið rétt efitiir að sjúlkra-
bíllinn ók af stað með frú Maríu
og Cynthiu; hann kt>m beinit af
kvöldlfundi með tirheyrandi máls-
verði. Bílstjórinn hans halfði ek-
ið honum heim í bíl fyrirtækis-
ins- Þegar hann hafði séð mið-
ann í vinnusifcofiu sinmi hafði
hann sitrax haldið til sjúkrahúss-
ins og enn í fylgd með bíllstjóra
sínum, sem hafði síðan beðið
þolinmóður á götunni fyrir uta.n
sjúkráhúsið allan þann tíma -áð-
ur en lælmirinn gat gefið hjón-
unum upplýsingar um líðan
frú Marfu og þau gátu haldið
alftur heim til Eplavfkur.
Tom hélt áifram að hnýsast
með varúð. Hvað hötfðu forstjór-
inn og koma hans verið að gera
allan þennan langa biðtíma á
spítalanum? Bara setið og beð-
ið. Lanmwood forstjóri hafði geng-
ið út til að 'fá sér .fersfct loft.
Cynthia hafði haldið sig innan
dyra- Nei, hún mundi ebki hve-
nær hann halfði farið út. Já, hann
halfði verið burtu drjúga stund.
Nei, hún vissi ekki hve lengi.
Þú veizt hreint ekíki hvort það
var tferskt loft sem hann var að
saékjast eftir, hann hefur bara
sagt þér þetta sjálfur, hugsaði
Tom og fór að róta í huiga sín-
um. Byssuskotið í kjallaranum
hafði átt sér stað svo sem f jórð-
ung yfir ellefu, jafnvel fyrr.
Segjum svo að frú Marfa halfl
veikzt klukkan tuttugu mánútur
fyrir ellefiu og þá hafl verið
hringt á sjúkrabí'linn. Reyndar
tók það simm tíma að hann kæmi
á vettvang, jaifnvel þótt hann
æki með flautuna á lofti. Síðan
fór bann burt og húsið tæmd-
ist — hvenær skyldi annarshatfa
orðið rafmagnslaust? Eftir að
sjúkrabiMinn var Ifarinn kom
Lannwood forstjóri heim t>g þá
hlaut kiluklkan að hafa verið orð-
in ellafu eða þar um bil. Síðan
ök hann aftur inn í bæ og á
sjútorahúsdð. Og það hlaut líka
að hafa tekið sinn tíma. Og ef
hann hafði verið skyttan í kjall-
aranum, þá hlaut hann að háfa
fengið þessa löngun sína í ferskt
loft næstum strax og hann kom
á sjúkrahúsið, annars helfði hann
ekki getað verið komdnn heian
í Eplavík í tæka tíð til aðhleypa
af sfcotdnu og ef svo hefði ver-
ið, hlyti eiginkona hans að
minnast þess. Ef til vill hafði
bilstjórinn beðið beinit fyrir ut-
an spítaladymar og séð hvenær
húsbóndi hams kom út undir
bert lhft . . .
Huigsanir hans dreifðust. Lann-
wood forstjóri kom ofanaf ann-
arri hæð og stoýrði frá árangri
símtala sinna- Spon.ge höfuðsmað-
ur hafði orðið mjög skelkaður
við tíðindin og ætlaði að koma
strax. (Af hverju? hugsaði Tom.
Tökum uð okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
BRAIVD'S A-1 sósa: Með kjötl,
með fiski, með tiverju sem er
SKOTTA
— Gætirðu ekki gert eittihvað, t.d. prjónað, á meðain þú bíðiur
klufcku'stundum samian eftir að þessi töffgæi þinn hriegi?

© King Fealure* Syndicate. fnc,, 1967, WotTJ tTglrtð tntrvetL
Auglýsingusíminn er 17500
Qnllubuxur,
moiskinnsbuxur
skyrtur — blúss'ur - peysur — sobkar — regn-
fatnaður o.m.fl.
Góð vara á lágu verði. — PÓSTSENDUM.
Ó.L. Laugavegi 71
Sími 20141.
SÓL Ó-eiduvéiur
Framleiði SÓLÓ-eldavélar aí mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi.
sumarbústaði og báta.
V arahlutaþ jónusta.
Viljum sérstaklega benda á ný'ja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069
«
i
i