Þjóðviljinn - 26.04.1969, Blaðsíða 7

Laiuigaráaguir 26. aprll 1969 — ÞJÓÐVTLJI'NN — slÐA J
Áætlunarbúskapur er eina leiðin ...
Fram'haM af 1. síðu.
riði borið á góania í viðræðumum.
Utn þessi mál er rætt á emda-
lausum fundum deiluaðila og
sáttanefndar. Um þau er raett
manna á milli. hvar sem fólk
hittist á fömum vegi. Um þau er
alls staðar rætt nema á Alþingi
fslendimga. Hér virðist hvila á
því bannhelgi að ræða um þau
atriði, sem tvímælalaust munu
hafa úrs’litaáihirif á þróun efna-
haigsmála og landsmála um langt
skeið.
í>egar við Alþýðubandalagis-
menn orðum þessi vandamál ein-
staka sdnnum eftir því, sem þing-
sköp leyfa okkur, eru viðbrögð-
in dumb þögn af hálfu ráðherr-
anna. Verkefni okkar hinna
kiömu fulltrúa þjóðarinnar er
að fjalla um minkaeldi. alko-
holmagnið í bjór. ættfræði sem
nýja grein lögvísinda og önnur
viðfangsefnj engu ómerkari. En
við eigum aðeins að vera áhorf-
endur að því, þegar aðilar utan
þimgs takast á um meginatriði
efnahagsmála og taka m.a. á-
kvarðanir um mjög veiigamikil
löggjafanatriði. Þett-a eru stað-
reyndir, sem mér finn'st, að ættu
að vera ærið umhuigsunarefni
fyrir alla þá, sem einhvers meta
þingræði á ísliandi og áhirifa-
vald þessarar stofnumar meðal
þjóðarinnar.
f frumvarpi því sem hér er
til urnræðu. er vikið að einum
þætti í stéttaátökunum miklu.
verkbanni iðnrekenda os verk-
staeðiseiffenda, sem hrakið hefur
hátt á 2. þúsund manns út af
vinnustöðiim sínum.
Þessj verkbön.n eru algert ný-
mæli í stéttaátökum á fslandi,
bótt þeim sé lýst yfir í samræmi
við II. kafla í lögum um stéttar-
félög og vinnudeilur frá 1938.
t>au löe eru eins og miaret annað
í löggjöf fslendimga sniðin eftir
erlendum fyrirmyndum. Fyrir-
mvndin er sótt til þróaðra kapi-
talískra þjóðféla.ga. þar sem
nokkurt jiafnvægi hefur tekizt
milli eigenda fyrirtækja anrnars
vegar og verkalýðssamtaka hins
veear og þar sem báðum aðilum
er heimilað að beita því þjóðfé-
laeslegia valdi, sem þeir ráða fyr1
ir _innan vissra takmiarka.
f þessum þjóðfélögum eiru at-
vinnurekendur raunverulegir eiig-
endur fyrirtækja sinna samkv.
béim reglum, sem þjóðfélögin
Hafa sett sér, og verkbann er
kynninig á því valdi. En á íslandi
hafa atvinnurekendur aldrei
öðlazt þessa þ.jóðfélagsstöðu
nema stutta stund í senn. Svo
til ÖH fyrirtæki á fslandi eru að
metrinhluta til stofnuð með heinni
aðstoð opinberra aðila. aðallega
fyrir almannafé, sparifé þ.ióðar-
’nnar. Að stofnun þeirra hafa yf-
irleitt staðið Alþingi og ríkis-
stjórnir og oft með ríkisábyrgð-
um. sem ðsjaldan hafa fallið á
þjóðarheildina. Rekstur þessara
fyrirtækja er á sarrra hátt háður
látlausni fyriirgreiðslu sl jórn ar-
valda, skipulagsbundnum lán-
veitiueum og fjölþættri anniarri
aðstoð. Flestar stofnianir þjóðfé-
lagsins taka þátt i þessari fyrir-
greiðslu, þ.á.m. vericalýðssamtök-
in sjálf. Síðast í janúar í vetur
var gert formlegt samkomulaig
um stofnun á nýjum sjóði, sem
ætlaður er til aðstoðar íslenzk-
um atvinnuvegum. Og undan-
farmar vikur hafa fulltrúar
verkalýðsihreyfinigairinnar verið
önnum kafnir við að úthluta
fjármunum úr þessum sjóði á-
samt atvinnurekendum og ráð-
herrum á milli þess, að sömu að-
ilair hafa verið að deila um kaup
og kjör.
Fjölmargir aðrir sjóðir eru
sem kunnugt er starfræktir í
þjóðfélaginu til þessara starfa.
Má t.d. minna á atvinnuleysis-
tryiggingasjóð og atvinnujöfnun-
arsjóð. Allan þinigtimann er það
eitt af helztu verkefnum okkar
alþingismanna að leggja atvinnu-
rekendum til hina fjölbreytileg-
ustu aðstoð og á sama hátt eru
mangir ráðherrar ekki sízt iðn-
aðarmálaráðherra einatt önnum
kafnir við að aðstoða jafnvel ein-
stök fyrirtæki.
Hverjir „eiga“ fyrirtækin?
Þessar 'Staðreyndir um stöðu
íslenzkra atvinnurekenda þekkja
allir. Og þær eiga ekki að vera
neitt ágreiningsefni, þótt menn
kunni að vilja draiga af þeim mis-
munandi ályktanir. Baráttumenn
einkareiksturs viðurkenna einnig
þessar staðreyndir til að mynda
sá þingmaður, sem mest hefur
um þessi mál fjallað. hæstviarbur
hin.gmaður Eyjó'lfur Konráð Jóns-
son .Hann hefur í lanigan tíma
verið óiþreybandt viið að beira
fram hinar fjölbreytilegustu til-
lörrur um aðgerðir til bess að gern
íslenzka atvinnurekendur að
raunverulega sjálfstæðum aðilum
í þióðfélaginu. Vilji menn á raun-
“æian hátt fjalla um eigniarað-
’ld á hinum svo kölluðu einkafvr-
írtækjum á íslandi, verður ekki
skotizt undan þeirri ályktun. að
í rauninni sé um að ræða sam-
eign hinna svo kölluðu vinnu-
veitenda og þjöðarheildarinnar
með beinni aðild Alþingis og rik-
isstjórnar og raunar með aðild
‘ ’álfra verklýðssamtakanna einn-
igr-
Þegar atvinnurekendur lýsa yf-
ir verkhpnni eru beir bvi að taka
sér þjóðfélafrslegt vald, sem þeir
hafa ekki í raun. Þeir eni að
misnota aðstöðu, sem þeim hef-
ur verið veitt af þjóðarheildinni,
bönkum hennar og sjóðum, Al-
hin.vi og verkialýðssamtökum.
Slíku gerræði er ekiki hægt að
uri'a, og því er 'lagt til i frum-
varp; okkar þremenningnnnn. að
verkbannsfyrlrtæki verði tekin
lcigunámi. I því félst ekki Sicja
mikil brevting í raun eins og
ég hef rakið. því að atvinnurek-
endumir haía aðeins verið einn
eignaraðili af mörgum. í þessu
sambandi vil ég leggja á það
áherzlu. að frumvarpinu er að-
eins ætlað að hnekkja þessa.ri
valdníðslu atvinnurekenda. Hins
vegar felst ekki í því nein í-
hlutun við þá alvarlegu kjara-
deilu, sem nú stendur yfir. Verk-
lýðsfélögin yrðu sjálf að tryggja
rétt sinn í viðskiptum við leigu-
náimsfyrirtæíki eins og hver önn-
ur.
Verkbann a.tvinnu!reken.dia hef-
ur vakið hjá mér margs kon-nr
furðu. Ég hef oft í vetur heyrt
leiðtoga Sjálfstæðisflokksins
leggja áherzlu á það, að eina
leið okkar út úr efnahaigsvand-
ræðunum væri sú að auba fram-
leiðsluma. Aldrei hefði verið frá-
leitana en nú að stöðva atvinnu-
tækin. Þær kennin.gar hafa raun-
ar verið í samræmi við yfirlýs-
mgar Sjálfstæðisflokksins árum
og áratugum saman, hvers kon-
ar stöðvun á framleiðslu hefur
verið talin ti'lræði við þjóðfé-
laigið og Morgunblaðið hefur
Faðir minn og tenjgdafaðir
SIGURÐUR ÓLAFSSON, rakarameistari
Rauðagerði 14
verðuæ jiarðsunigfnn föstudagimn 2. miaí kl. 2 e.h. frá
Dómkiirkjunni.
Þedr sem vildu minnast hans láti vinsamlegast líkn'ar-
stofnandr njóta þess.
Fyrir hönd aðstandends
Sigríður Sigrurðardóttir
Ólafur Karvelsson.
lömigwm reikmað út af mfkilli ná-
kvæmni, hversu mikið tjón hef-
ur hlotizt af hverri stöðvun um
sig!
f þeim miklu átökum, sem nú
standa yfir, hafa verkalýðssam-
tökin beitt valdi sínu af meiri
hófsemi en nokkru sinni fyrr
og lagt sérstaka áherzlu á að
trufla útflutningsframleiðsluna
sem minnst. Samt verða viðbrögð
atvinnuirekenda þau í fyrsta sinn
í sögu landsm'anna að gripa til
verkbanna, sem virðast hafa
þann tilgang að stnðla að alls-
herjarstöðvun sem fyrst. Það er
alkumma, að ýmsir helztu fulltrú-
ar ^ iðnrekenda eru í forustuliði
Sj álfsitæðisiflokksins og sá flokk-
ur getur baft úrslitaáihrif á á-
kvarðanir þessara aitvinnuirek-
enda. Því verður ekki komizt hjá
þeirri ályktun, að Sjálfstæðis-
flokkurinn og sú ríkisstjóm, sem
hann veitir forystu, beri firlla á-
byrgð á verkbönmunum ásamt at-
vinnurekendunum. Á sama tíma
og í orði er talað fagurleg,a um
nauðsyn aukinnar framleiðslu
eru í verki gerðar ráðst.afanir til
þess að stöðva framleiðsluma. Sú
staðreynd verður án efia geymd
en ekki gleymd.
Magnús tók þar næst ti(l allýt-
arlegrar meðferðar stöðu íslenzks
iðnaðar og orsaikir þess að iðn-
nekendur teldu sér um megn að
greiða kaiup sem sambærilegt
væri við kaup í iðnaði í grann-
löndunuim. En íslenzkur iðnaður
rétti ekki við með því að reyna
að ganiga enn meir á kaup verka-
fólksins. heldur þyrfti að koma til
algjör endursikipulaigning iðnað-
arins, og að því ættu iðnrekendur
og sfjómarvöld að snúa sér í
stað jafniheimskuleigra aðgerða og
verkbairmsdns.
Áætlnnarbúskapur í stað
glundroða
Maignús minnti á nýlega for-
ystugrein í Alþýðublaðinu, þar
sem einimitt var lögð áherzla á
nauðsyn áætlunarbúskapar og
talið að verkalýðsflokkamir væru
sá þjóðfélagsaðili sem Ifklegur
væri til að knýja á með fram-
kvasmd þeirra stefnu.
Kvaðst Magnús algerlega sam-
| m.álla þessu sjónarmiði, nauðsyn
þess að áætlunarbúskapur verði
gerður að meginverkefni í pólit-
iskri baráttu á næstunni. Og það
sé grundvallarverkefni verka-
lýðsflokkanna vilji þeir halda
trygigð við sitefnu sína. En til
bess að svo megi verða hljóti
Alþýðuflokkurinn að gera áætl-
I unarbúskap að grupdvalla.rskil-
[ vrði fyrir áfraimhatldandi stjóm-
arsamyinnu. Og atvinnurekendur
ættu að hugledða að glundroða-
kenningamar sem haldið hefur
verið að þeim að undanfömu era
algerlega vonlausar og leiða. til ö-
famaðar.
Undir lofc ræðunnar sagði
Magnús m.a.:
Við verðurn að muna etftir því,
hvað við erum lítið samfélaig,
hvað miarkaður okkar er lítill og
við getum ekki skipulagf at-
vinnuvegi okkar í saimbandi við
betta litía þjóðfélag án þess að
beita áætlunartækni. Slíkur á-
ætlunarbúskapur þa.rf, eins og ég
hef margsinnis tekið fram í ræð-
um hér á þingi, ekki að þýða
neinn ríkisrekstur eða sésíailisma.
Það er beitt áætlunarvinnu-
brögðum í mörgum auðvaldsríkj-
um og öl! stærstu fyrirtæki
heims ha,gnýta áætlunarvinnu-
brögð, þiagtar þau sitjóma sfnum
eigin reksitri.
Hér á Islandí þarf að korna til
skipnleg samvinna ríkisvalds,
cinkaatvinnnrekenda og sam-
vinnufélaga, og það þarf að gera
um þetta cfni fjSIþættar áætlan-
ir á ölium sviðum, í fislkiðnaði
í öðrum iðuaði og óg gæti tekið
d.æmin eitt af öðru. Þetta er eina
leiðin, siam til er út úr ógöngun-
um.
En til þesis að farið verði inn
á þessa leið, þarf Allþýðuiflokkur-
inn að fara að breyta í samræmi
við almennar yfirlýsingar sanar
í Alþýffublíiði nu, og atvinnurek-
endur Sjálfstæðisflokksins þurfa
að gera sér grein fyrir því, að
bær kenningar, sem að þeim
hefiur verið haldið að undan-
fömu, eru algérlléga rangar og
beir verða að fara að meta stöðu
sína af fuillu raunsæi. Og sér-
staklega verða þeir að hætta þvi
að mlsbeita fyrirtækjum sfnum
til stöðugra árása á lifskjör
launafólks eins og gerzt hefur nú
með hinu fráleita verkbanni.
Ofstækur íhaldsmaður
Eyjólfur Jónsson flutti alllanga
ræðu með orðbragði og fullyrð-
ingum sem minntu á gamla naz-
istaræðu eða blómaslkeið kalda
stríðsins. Var Magnúsi lýst þar
sem „atvinnukomimiúnista“ „stofu-
kommúnista“ sem sæbi á svik-
ráðum við „lýðræði og frelsi",
sem ékkert myndd kærara en sjá
íslenzkum atvinnufyrirtækjum
,,blæða út“. Virtist Eyjélfi verk-
bann atvinnunekenda nú eðlilegt
og sjálfsagt.
Ma-gnús svaraði stuttlega og
taidi framkomu Eyjólfe Jónssonar
áþekka heimsókn frá fortfðinni.
Ræða hans hefði lítið snert mál-
efndð heldur verið fremur í stíl
taugavedkilunar eða einhvers
innri veikileifca en alvariegra um-
ræðna uim þjóðmál. Þéssd þing-
maður skæri sdg úr með þann
málflutning og væri rneira að
segja mjög ejnangraður í flokki
sínum.
Ráðherra og samflokksmaður
Eyjólfe hefði t.d. nýlokið fram-
söguræðu um stjómarirumvarp
sem talka ætti af öll tvímæní um
að Áburðairverksmiðjan yrði
hreint ríkisfyrirtæki. Á þinginu í
fyrra þegar sami ráðherra leitaði
heimdldar til undirbúnings þess
máls hafi komið fram eitt at-
kvæði á móti heimildinni — at-
kvæði Eyjólfe Jónssonar.
Raunar gegndd noiklkurri furðu
að Sjálfstæðisflokkurinn skyldi
senda þann mann á þing, slfkt
fortíðariyrirbæri væri hann; og
raunar einnig furðulegt að hann
skyldi valinn tíl að stjóma
MorgunWaðinu og fá að ráða því
að skrif þess einkennast af tauga-
veklun og ofstæki í miklu ríkara
maéli en f almennum áróðri Sjálf-
stæðisflokksins
Sá blær sem komninn sé á
þjóðmálaumræður ednkennist af
því að stjómmálaandstasðingar
geti ræðst við án þess að vera sí-
fellt að kasta óhreininduim hver
framan í annan Hér sé Eyjólf-
ur Jónsson undarrtekning. Hann
haifi verið búinn að semja sva.r-
ræðu sína áður en hann heyrði
framsöguræðuna og því hefði
svamæðari sem átti að vera orðið
um allt annað.
Gjaidþrota stefna
Magnús minnt.i á að tilgangur-
inn með viðreisnarstefnunni
hefði verið að koma klassisku
auðvaldsskipulagi á efnaihagsl'íf
fslendinga, láta lögimál frum-
skógarins ráða. Reynslan hafi
sannað, að þessi kenning dugði
ekki til að leysa vandamál Is-
lendinga og því sé nú komið eins
og komið er atvinnuveguim lands-
manna.
Eyjólfur haldi hins vegar enn
beirri trú að litlu skipti hrvað
verði um íslenzka aitvinnuaægx,
erlendir auöhringir geti sem bezt
komdð í þeirra stað. Sú kenning
sé hin háskalegasta; þau fyrir-
tæki erlendra hringa sem nú
væri talað um gætu eklki tekið
við nema örlitlu broti þeimar
mannaflsaukningar sem yrði á
íslandi næstu áratuigina. En slfkt
tniflaði ekki Eyjólf Jónsson, því
hann teldl sig riddara í baráttu
heiímskapítalismans við heims-
kommúnismann; hitt myndi bó
sannast að fsllenzkir riddarar í
beirri baráttu yrði ekki stærri
eða áhifaimeiri en svo að þeir
myndu næs-ta lftil áhrif hafa á
úrslit þeirrar baráttu.
Islenzk stefna
Islenzkir stjómmálamenn gætu
lært atf reynsdu annarra þjóða.
En því aðeins yrði sá lærdóimur
að gaigni að þeir reyndust menn
til að melta hann cig beita hon-
um að íslenzkum veruleika. Is-
lendingar hefðu á fáum áratug-
um orðið að byggja atvinnuvegi
sína, og eina ráðið tíl bess var
samvinna og ríkfsrekstur á
stærstu fyrirtækjunum. Þetta hafi
ekfci verið sósíalismi, þó hinn fé-
lagslegi þáttur í atvinnulífinu haifi
orðið sitærri hér en á öðrum
Vecti i revróoulöndun'L.
Það væri hættulegt að höggva
á þennan félagslega þátt atf pólit-
fsku ofetaslki, en það vildu menn
eins og Eyjóilfur Jónsson gera
vegna þess að þeir héldu sig
nneð því vera að berjast íyriir ail-
þjóðlegri kapftalískri stefnu.
Bæðd innan stjómairflokkanna
og meðal íslenzkra atvinnurek-
enda væri vaxandi skilningur á
þvf að þessir flokkar hafa ekk-
ert að læra af ofsitækdsmönnum
á borð við Eyjólf Jónsson. Of-
stæki ætti hvergi síður heima en
á íslandi. Hér hefðu allir stjóm-
málafnokkar sýnt að þeir gætu
unnið saman við vissar aðstæður,
og sá umigengnisháttur væri smá-
þjóð eins og íslendingum nauð-
synlegur.
Magnús kvaðst ekki nenna að
svara Eyjólfi í sama tón og hann
hefði talað, og léti því aiimiemnar
hugleiðingar nægja.
Tímabundin úrræði og
framtíðarþróun
Eyjólfur taldi miikla mótsögn í
því að Þjóðviljinn hefði haldið
þvi fram að of lítdð hefði verið
gert fyrir ýmis atvinnufyrirtæki,
en nú segði Magnús að ríkis-
stjómin væri alltaf að bjarga
atvinnufyrirtækjum.
Maignús sagði að hvort tveggja
hefðd gerzt, að sjálfeögðu væri
eðlílegt að deilt væri á þá þróun
mála að undanfarið hafi alltof
mikill hluiti fjárfestínigarinnar
farið i fyrirtæki sem ekki skil-
uðu þjóðhagslegum arði; unnið
væri með broti af afkasitagetu,
véla.r stæðu ónýttar. Enigu að
síður gæti verið réttlætanlegt og
nauðsynlegt að veita slíkum fyr-
irtækjum tímabundinn stuðning
vegna brýnnair þarfar á eitvinnu.
Þórarinn Þórarinsson taldi þess
litla von að núverandi ríkisstjóm
framkvæmdi efni frumvarpsins
þó samlþykkt yrði. Taldi- hann
réttara að AHþingi samlþylckti á
ný lögin urn verðtryggingu kauips-
ins.
Frumvarpinu var vísað til 2.
umræðu með 14 atkv. gégn 10 og
til fjárha.gsnefndar.
H.S.Í: - LUGI
Framhald af 2. síðu.
svo það að sænski laradsliðs-
markvörðurinn, Ulf Johnsson,
vairði meistaralega, bæði lang-
og línuskot. þó sérstaklega lírau-
skotin sem hann varði svo til
ÖII.
1 síðari háifleik kastaði þó
fyrst tólfunum þegar LUGI
hafði náð 3ja marka forskoti og
átti tækifæri til að bæta því
fjórða við. Það hefði aldledlis
verið saga til næsta bæjar
hefði sænsku 2. deildarliði tek-
izt að knésietja íslenzka lands-
liðið í handknattleik, stoflt ís-
lenzkra fþrótta.
En sem betur fer þá lifnaði
öriítið yfir úrvaflinu þegar mest
réið á. Var það aðalléga verk
þeirra Geirs og Bjama Jóns-
sonar að íslenzkur handfcnatt-
leikur „tapaði efcfci andlitinu."
Þessir tveir menn sfcoruðu 6 af
7 mörkum úrvalsins í siðari hálf-
ledk og voru potturinn og pann-
an í ölluim leik liðsins. Vöm-
in styrfctist eilítið undir lok
leiksins en þó það snemma að
dugði. Lokatölumar urðu svo
17:16 úrvalinu í vil, sigur sem
lítill heiðúr er að þar sem eitt
virtasta landsflið í hedmi á í
höggd við sænsfct 2. deildarlið.
Eins og áður segir voru þrír
menn í íslenzka Idðinu sem efcki
léfcu undir getu, þeir Gedr Hall-
steinsson, Bjarni Jónsson og
Einar Magnússon og miíkið má
landsliðsnefnd vera þessum
miönnum þaikfclát.
I sænska liðinu bar Jón
Hjaltalín af en Olsson (2) var
ekki jatfn góður og í fyrri leikn-
uim en afbur á móti fannst már
Ero Rinne (3) betri í þessum
leifc, þar er á ferð góður hand-
knattleifcsmaður. Þá varði
markvörðurinn, Ulf Johnssom,
sérstakllega vel, en mann grun-
ar að hann geti meira.
Dómarar voru Gyflfi Hjálm-
arsson og Svednn Kristjánsson
og dæmdu ekki nema sæmilega.
Þeir vonu hvorugur nógu á-
kveðnir við sænsku leikmenn-
ina, en aftur á móti fengu þeir
ísJlemzku að kenna á valdi
þeirra.
Mörk úsvalsins: Geir 7, Ednar
n, Bjami 2, Jón K., Ölatfur og
Ágúst 1 marfc hver.
Mörk LUGI: Jón Hjalltalín 6.
Ölsson 4, Andersson (5) 3 Rinne,
Nilsson (4) og Stemmo (6) 1
marte hver. S.dór.
Skólanemar
Framhald af 1. síðu.
haigfræðingur tók fram að
meira væri eftir af skólaárinu
hjá þeim en öðrum skólamem-
endum.
Samkvæmt könmuninni virð-
ast atvinnuhorfur stúlkna vera
betri en pilta. Þannig eiga
3E,3% reykvískra stúlkna í
Menntaskólanum við Læfcjar-
götu vissa vinnu. en aðeins
24,4% pilta. 33,8% pilta í
Hamrahl'ið eiga vísa vinnu, en
47,8% stúlfcna og í Kennara-
skólamum er munurinn mest-
ur: 35% neykvísfcra pilta eiga
vísa vimnu. en 50.7% stúlfcna.
f 4rða bekk gagnfræðaskól-
anna er þetta hins vegar hníf-
jafnt.
Aðspurður sagðist borgar-
bagfræðip eur ekki bafa fcann-
að í hvaða vinnu sfcólanem-
endur færu. Hins verar hefði
verið srvurt um hvaða vinnu
þeir hefðu haft í fyrrasumar.
Loks gat harun þess að miklu
ítarlegri úrvinnsla færi tfram
á kömnuminni síðar.
Herinn
Framhald af 1- síðu.
áreiðanlegum heimildum að her-
námsyfirvöld hefðu hótað ís-
ienzku starfsfólki brottrekstri ef
það færi í verkfall og um leið
að erlendir starfskraftar yrðu
ráðnir í staðinn.
— Elfcki hef ég hieiyrt neitt um
þetba, sagði Ragnar Guðleifsson.
í viðitali við blaðið í dag síðdiegis.
Rithöfundar
Framhald af 10. síðu.
bókasafninu og danskir hötfund-
ar kornu yfir sundið og höfðu
á brott með sér allar danskar
bæfcur. I Gautaborg voru lánuð
út um 12-13 þús. bindi. 1 dag
25. apríl, er bókunum svo skilað
aftur, því hötfundar æitluðu sér
ekki að valda söfnum eða safn-
gestum óþægindum heldur beina
athyglinni að notagildi bóka. I
gær voru ennfremur haldnir
fundir i þrem borgum og Olof
Palme menntamálaráðherra boð-
ið á ednn þeirra. til að halda uppi
svörum fyrir stjómarvöld.
Fyrirsvarsmenn Rithöfiunda-
sambandsins lögðu áherzlu á
fyllstu samstöðu norrænna rit-
höfunda í réttmdamálum, en að
þeim er unnið einkum á vett-
vangi Rithöfundaráðs Norður-
landa. Hefur stjóm Rithötfumda-
sambands íslands álcveðið að
bjóða ráðinu að halda næsta
reglulegan fund sinn hérlendis á
næsta ári. Þá hefur og verið
ákveðið að efna til rithölfunda-
þings hér í haust og kjaramál
þá tefcim fyrir.
K.R. — Fram
Framhald af 2. síðu.
endamarkalímuna og hefur ám
efa ætlað að gefa bamm fyrir
markið en svo nærri að kmött-
uirimp rúllaði á marklímumni.
Límuvörður. 9em bezta aðstöðu
hafði til að fylgjast með hvort
boltinn fór immfyrir marklín-
uma eða ekki. dæmdi mark og
þetta mairk dugði KR til sdg-
urs. Bæði mörkip má sfcrifa á
reikming Hallkels Þorkelssomar
markvarðar Fram sem dæmi-
gerð klaufamörk. Hið fyrra
vegna Jélegs grips og hið sið-
ara fyrir ranga staðsetmingu.
Hjá KR áttu þeir Ellert. Ey-
leifur, Þórólfur og Halldór
Bjömsson beztam leik. Sigur-
bór sfcoraði að visu bæði mörk-
in em ekki fyrir eigin dugnað
heldur klaufaskap Fram-mark-
varðarins.
Hjá Fram átti Jóhanmes Atlia-
son beztan leik og er hamn án
efa eimm ofcfcar beztí vamarleifc-
ma'ður í dag. Þá áttu þeir
Hremm. Ásgeir Elíassom. Sigur-
bergur og Sigurður Friðrifcssom
allir góðap ledk.
Dómari var Grétar Norðfjörð.
Að mínu áliti dæmdi hamm eins
vel og hægt var að gera. Grét-
ar dæmdi nofckra leiki seimt í
fyrrasumar og gerði þeim góð
skil, og ef hann heldur svoma
áfram þá verður hamn einn okk-
ar allra bezti kmattspymudóm-
ari. — S.dór.

t