Þjóðviljinn - 27.04.1969, Blaðsíða 8

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 27. aprll 1969.
ROLAND GYLLANDER:
HÆTTA
Á
FERÐUM
19
Getur hann ekki fengið te og
brauð heima hjá sér?) Martin
hafði ekki verið heirna, að
minns'ta kosti hafði hann ekki
svarað í símann — (ihann er í
Djursholm að ræna þar eidhús,
hugsaði Tom en sagði ekkert)
— pg vökukonan á stofnun-inni
ætlaði strax að sernda boð til
Lannwoods læknis; hún vissi eíkki
hvort hann var heima, en hún
sé úr glugganum hjá sér að
það var Ijós í húsinu (Hefur
karlinn ©kki einu sinni eigin
sima?)
Mona kom inn með stóran te-
bakka og lagði snyrtilega á sófa-
borðið. Tom brann spuming á
tumgu og hann fylgdi henni etft-
ir fram í eldhúsið þegar hún ifór
að sækja brauðið. Þar brá hon-
um í brún: við eldhúsborðið sat
dökkifalæddur náungi með gljá-
andi hmappa og borðaði brauð
og drafak öl. Það var ekki fyrr
en Tom kom auga á einkennis-
húfu sem lá á stól rétt hjá hon-
uim, að hann skildi hver gestur-
inn var. Og Mona hnussaði.
— Svona lagað hugsar hann
aldrei út í, þessi blessaður hús-
bóndi okfcar. Hún reif af sér
Kvuntuna. — Hann hefur senni-
lega ætlazt til að Gustavsson
sæti í bílnum alla nóttina og
biði tilbúinn.
— Já, ég . . . Bilstjórinn
ræskti sig og leit hikandi á
Tom yfir ölflöskuna. — það
er svo sem í lagi. Forstjórinn
þarf að fara klukkan átta í
fyrramálið og ég á heima í
Vallentuna, svo að það er tals-
verður spölur fram og til baka •..
Mona skellti aftur ísskápnum,
svo að eggin hoppuðu hæð sína
í bafakanum.

fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgrreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgxeiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrurarsérfræðingur é
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Liaugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrfástofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
— Og húsið hér stendur hálf-
tómt! Komdu Tom, við skulum
koma og skamma hann.
En það varð ekkert úr skömm-
unuim — hvaða tilgang sem þær
hefðu nú átt að þjóna; Tomskildi
það ekíki almennilega — því að
í sama bili hringdi síminn og
forstjórinn flýtti sér upp til að
svara. Hann kom til baka ögn
svipléttari.
Læknirinn hafði hringt frá
stofnuninni, harrnað það sem
gerzt halfði og beðið að heilsa.
Og svo hafði forstjórinn sjálfur
hringt í Martin og náð sambandi
við ha-nn í þetta sinn. Hann.
hafði verið heima góða st.und, en
tekið símabjölluna úr sambandi
til að geta sofið simástund
(Fjandakornið, hugsaði Tom).
Hon.um hafði brugðið við tíðindin
og ætlaði samstundis að koma
út til Epiavíkur, hann væri
svangur- Forstjórinn horfði hugsi
á hálfétna brauðsneiðina sína. —
Svanigur, sagði hann, — heldur
hann að hann fái eitthvað að
borða hér?
— Minntist Lannwood for-
stjóri nokkuð á að við værum
að drekka te? spurði Tom.
— Ha —? Já, það gerði ég
víst . . .
Þá gleymdi Mona Nystedt
þeirri fyrirætlum sinni að skamma
hann.
Sponge kapteinn kom sikömmu
seinna í svörtum Mercedes og
næstum á hæla honum kom Mar-
tin í leigubfl. Hann var sýni-
lega timbraðúr og hristi bara
hölfuðið ólundarlega þegar Tom
fór að spyrja hann um róns-
ferðina til Djursholm. Sponge
höfuðsmaður stikaði um gólfið
og afþakkaði te og brauð; en
allt í einu fékk hann þá hug-
mynd að hann þyrfti að skreppa
upp í herbergi frú Maríu og
æddi upp stigann og Cynthia á
eftir. Tom langaði til að hrópa
á eftir hönum: — Ég er búinn
að laga til uppi!
Gestirnir dvöldust ekki lengi.
Forstjórinn hringdi á sjúkrahús-
ið, flékik þær fregnir að ástandið
væri óbreytt og það varð fjöl-
skyldan að láta sér lynda í bili.
Sponge höfuðsmaður afþakkaði
whiskýsjúss og bar því við að
hann væri á bílnum; ók síðan
atf stað í honurn skömmu seinna.
Martin hringdi á leigubíl handa
sér og Tom og Mona tóku atf
borðinu. Stúlkan setti aflt á
sinn stað, hengdi upp svuntuna
ag hvíslaði að Toim: — Bf þú
ætlar inn í borgina, þá getprðu
setdð í hjá mér.
— Ég verð kyrr, sagði Tom-
Hann sá strax eftir því, en
ákvað að standa við orð sín.
Fróðleiksfýsn hans var enga.n
veginn fullnægt, en það varekki
fyrr en við nánari íhugun að
hanm gerði sér Ijóst að það var
lítið urn að vera á þessum or-
ustuivelli. Frú Cyntihia var far-
in upp í svefniherbergi sitt og
fiorstjórinn gekk um og slökkti
á lömpiran; har>n gat enigan
spurt og ekkert ramnsakað. En
ef til vill kærni einhver skriður
á málin etf bann neitaði að
flýja aí hólmi . . .
Hann var kyrr. Mona brosti
ti’l hans og hvarf út að bíl sín-
um- Martin var farinn. Ringlað-
ur forsitjórinn vísaði Tom á gesta-
herbergið, þar sem ferðataska
hans stóð enn á gólfinu: — En
nú þunfið þér ekki lengur að
leifca Benny Thordgren . . . en
auðvitað getið þér fengið að vera
í nótt, það er allt í lagi . . .
— Ég fer í fyrramálið.
Það var ekki fyrr en búið
var að loka dyrunum og orðið
steinhljótt í húsinu að honum
datt í hug, að hann hefði ef til
vill lokað sig inni i Ijónagryfju
óvopnaður. Hann setitist í stól
og fann hvemig þreytain lagðist
yfir hann eins og grá þoka. í
þessu húsi hafði hann fyrir
nofakmm situndum verið við
dauðans dyr, og nú sat hann í
herbergi — hanrn sneri til höfð-
inu og leit á hurðina — sem
ekki var eimu sinni hægt að
læsa.
Hvenær se-m var gat hurðar-
húnninn farið að hreyfast með
hægð, dyrnar myndu opnast og
'hönd yrði rekin inn fyrir og
héldi á . . .
Hann reis á fætur og Mkami
hans var blýþungur. Hann hafði
aðeins orðið enn þreyttari á því
að setjast. Hann neri á sér mjó-
hrygginn og braut heilann stund-
arkorn. Hann skimaði um her-
bergið og festi augun á stól. Jú,
ef til vill.
Hann dugði. Þegar hann hall-
aði honum lítið eitt gat hann
komið stólbakinu undir hurðar-
húninn svo að ekki var hægt
að snúa hönum.' Hann tók í
húninn. Hann var blýfastur.
Hann rölti feginsamlega að sóif-
anum aftur.
Hann ætlaði aðeins að hvíla
sig smástund- Ekki sotfa, aðeins
hyíla sig. Hann var sofnaður.
Allt í kring'jm hann í Stoibk-
hólmsborg sváfu þeir hinir sem
flæktir voru í Lannwood-málið;
sváfu eða móktu eða vöktfu, en
einn þeirra svatf fastar en hinir
og myndi aldrei vakna framar.
10
Vopnt
Hugmyndin vaknaði hjá hon-
um, skörp og freistandi þegar
hann kom auga á vópnasafnið
í vinnustofu Lannwoods forstjóra
í birtingu, þegar hann aetiaöi
að laumast í símann. Hannstanz-
aði á þröskuldinum og virti safn-
ið fyrir sér. Lítil sikammibyssa
í innri vasa — í vönitun ábyssu-
hyl'ki í James Bond stíl — hugs-
unin virtist alls ekki svo frá-
leit eftir það sem gerzt hafði
kvöldið áður, þegar hann var
ihafður að skotmarki . . .
Hann gekk inn fyrir skrif-
borðið og virti vopnin betur fyr-
ir sér. Hann horfði um stund
á stóru kúrekabyssurnar; jaiftwel
gömlu tinnubyssumar vöktu á-
huga hans. Hvað sem allri al-
vöru leið, bá var hann þessa
stundina eins og lítill drengur
sem skilinn er einn eftir í leik-
fangasafni. Svo tók hann á sig
rögg og fór að rýna í litlu pist-
ólurnar og skammþyssurnar sem
voru í grind bafcvið sikrifborðs-
stólinn. Honum leizt einna bezt
á litta gljáandi, flata skamm-
byssu með hvítum hliðum, og
tók hana niður af króknum. Lag-
ið var hentugt. en sennilega var
hún ekki sérlega hentugt vopn
á lengra færi en tíu metrum.
Hún var atf Browning-gerð; hann
áttaði sig fljótt á því hvemig
hún verkaði og gægðist. inn í
hlaupið. Allt virtist í bezta lagi
og hvernig var það nú atftur —
hafði stúlkan Mona Nystedt ekiki
sagt að skotfæri væm í kjallar-
anum?
Ef byssan var nothæf, ættu að
vera tii s'kothylki í hana.
Honum fannst marra í hverju
þrepi og gólffjöl þegar hann
laumaðist eftir morgunkyrm hús-
sinu og ndður í kjallarann. Hann
var tómur — við hverju hafði
hann eiginlega búizt? — og hann
opnaði útidyrnar til að hleypa
inn dagshirtunni. Hann leit í
kringum sig. Skotfæri em ytfir-
leitt ekki geymd í bflstoúr eða
matarbúri. svo að einkaritarinn
hiaut að hafa átt við þetta út-
sköt með orðum stfnum „í kjall-
aranum" og þessi litli bli'kksikáp-
ur leit trúlega út . ■ .
Hann. hafði að geyma sitt alf
hverju, hluta úr vopnum oghlaða
atf þungum pappaöskjum. Hann
opnaði eina þeirra. Snyrtilegar
raðir skothýlkja blöstu við.
Sex millimetrar. Þau ættu að
vera mátuleg. Hann hristi nofak-
ur í lófa sér, opnaði byssuna og
hlóð hana. Hann og byssan
hmkku við þegar hann smellti
geyminum aftur á sinn stað-
Þetta virtist allt standa heima.
Skothylkin voru af réttri stærð.
Hann festi gikkinn, losaði hann,
hleypti af . . .
BANG!
í þröngu kjallaraherberginu
aítlaði hvellurinn alveg að æra
: hann. Vissuilega stóðu sko'thylk-
| in heima og byssan var m>t-
hæf, en það gladdi hanin síður
, en svo þessa stundina. Þegar hann
j fór að jafna sig aftur dfitir fá-
einar sekúndur fanst honum eins
og hvirfillinn á honum sigi með
hægð ofanúr loftinu og á sinn
stað-
SKOTTA

I Isabelia-Stereo
BUÐIN
Tökum að okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar.
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. — Sími 23347.
BRAND'S A-1 sósa: Með k|ötí9
með fiski. með hverju sem er
— Er þér ekki sama þótt þú þykist vera kærastinn minn í svona
tvo daga, ég þarf nefnilega að gera Donna afbrýðisaman svo að
hann gleymi þessari hjólbeinóttu í fjórða bekk.
1X19IIRVAL noinm
I;rainleiðendur:
Vcfarinn lif.
Éltíma hf.
Álafoss
Teppi hf.
Hagkvcem <>" góð jijónusla
Knnfremur nælontcppi og
önnur erlcnd teppi i
tirvali
.Suðurlamlshraui 10
Sími,:83570
Auglýsingasíminn er 17500
Gaiiabuxur,
molskinnsbuxur
skyrtur — blússur - peysur — sokkar — regn-
fatnaður o.m.fl.
Góð vara á lágu verðij — PÓSTSENDUM.
O.L. Laugavegi 71
Sími 20141.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gei'ðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi.
sumarbústaði og báta.
V arahlutaþ jón usta.
Viljum sérstaklega benda á ný'ja gerð einhólfa elda-
véla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
I