Þjóðviljinn - 21.09.1969, Blaðsíða 6

g SÍDA — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudaglur 16. septeinibeir 1069,
Tómatar
þurfa að
veröa
algengari
matvara
Hefur nokkur reynt
að brugga úr þeim?
Ólafur var að líta eftir rós-
unium sínum í einu gróðurhús-
inu, en ræktar annars aðallega
tómata og gúrkur, er (með 6000
fenmetra undir gHeri, um tíu
manns í vinnu á sumrin, aðai-
lega síkólaunglinga, en einn til
tvo menn að vetrinum, yfirleitt
útlenida garðyrkjumenn.
— Við eigum enga garðyrkju-
menn á Isiandi, sem .vilja vinna
hjé öðrum, útskýrir Ólaíur, þeir
vilja ánnaðhvort vinna í görð-
uim í Reykjaivík eða hafá sjálfr
stæðan rekstur. Hitt er svo ann-
að. að það fer að verða eríitt
að fá útlendinga í vinnu núna
eftir gengislasikkanimar.
— Þú talaðir um ejtt. slsemt \
sumar á f jórtán árum?
— Já, sumarið 1955 var
reglulegt rigningasumar, jafn-
vel enn verra en núna, og þá
gátu bændur ekicert hirt fyrr
en eftir höfuðdag.
— Ekki þurfa garðyrkju-
þændur að þurrka hey á túni?
—• Nei, en það vantar alveg
sólina og uppskeran skilar sér
ekiki. En þetta getur breytzt'ef
veðrið breytist og það vonar
maður alltaf. Seinni umferð
tómatanna var plamtað síðast í
júlí og skilar ekki uppskeru
fyrr en í októbér og fengist sól
á þetta, gæti það breytt miklu.
— Hvar er þinn markaður?
— Þetta fer allt til Reykja-
víkur og þótt tómatarnir kosti
þar nálægt 90 krónum kílóið út
úr búð hef ég ekki fengið nema
um 30 krónur að jafnaði fyrir
kílóið í júlimánuði. Ástæðan er,
að meginhiutinn fer í vinnslu,
— í tómatsósu, og aðeins lítill
hluti lendir í fyrsta flokki, sem
er eini floklkurinn sem er seld-
ur, en fyrir hann fáum við
framledðendurnir 47 krónur á
kiílóið.
Zetu gardínubrautir.
Ódýrasta og vinsælasta gardínu-
uppsetningin á markaönum.
meö og án kappa
fjölbreytt
litaúrval
<S>
ZETA
Skúlagötu 61
sími 82440
— Ég er eiginlega fæddur inn
í hana. Faðir minn var við
þetta á undan mér.
— Staríið gengur semsagt í
ættir.
— Starfið er svo unglt, að
brautryðjendumir eru velflestir
við það enn þótt synimir taki
kannski við. Stöðin hér er til-
tölulega gömul, faðir minn
byrjaði 1936, var þá húsgagna-
smdöur í Reykjavík, en fékk
dellu.
— Hvar hefiur "þú stundað
nám?
— Ég iætði garðyrkju í
Miinchen, í deild við tæknihá-
skólann þar, en edn edzta brugg-
stöð heims, Weihen Stephan,
var á sama hlaðinu.
sem þoiir það ekki.
— Hvað á það eigihiega að
þýða hjá íslenzkuim garðyrkju-
mönnum að hafa aðeins einn
gæðaflokk, en ekki fleiri eins og
tíðkast í öðrum löndum? Held-
urðu ekki, að margir mundu
vilja kauipa ódýrari annan eða
þriðja flokk til jnatargerðar ef
þeir fengjust og væri ekki nær
að selja þá almienninigi en að
malla tómaitsósu úr öliki saman?
— í SöiluféLagi garðyrkju-
manna, sem er samvinnufélag,
eru aliir í sjálfu sér sammála
um að gera þurfi tómatana að
meiri matvöru fyrir fólkið og
við viljum endilega breyta
þessu fyrirkiomulagi, náist sam-
staða um á hvem hátt það verði
gert. Með þvf móti að hafa
filóklkana fileiri gætum við lika
lækkað fyrsta filokikinn.
— Hversyegna hefur þetta þá
ekki verjð gert?
— Ein ástæðan er að seljand-
inn. þ.e. kaupmaðurinn, vill
fremur losna við og sélja það
dýrara; önnur, að við treystum
fólki varla til að torga því
magni sem við framleiðum.
— Af því að varan er svo
dýr?
— Það er ekki edngöngu a£
því að framleiðslan er dýr,
heidur líka vegna þess, að önn-
ur vara, sem við keppum við,
landbúnaðarvaran, er ndður-
greidd.
— Væri kannski æskilegt að
tómaitamir væru niðurgredddir
líka?
— Nei, það væri óæskiiegt.
Mér finnst allar niðurgreiðslur
óeðlilegar og óæskilegar.
— Hversvegna reynið þið
garðyrkjumenn ekki að rækta i
gróðurhúsunum fleiri tegundir
en tórnata og gúrkur, væri t.d.
Osta og smjörsalan
Úlafur meðal rósanna.
— Svo þú hefur getað lært að
brugga i leiðinni? ,
— Það fórst fyrir og sé ég
mikið eftir því. Einn Islending-
ur lærði brugg þama, Hinrik
Guðmundsson framkvæmda-
stjóri hjá Verkfræðingafélaginu.
Ætli ég læri það bara ékiki líka
þegar ég er búinn að hafia nógu
mikið upp úr tómötunum!
— Er ekki hægt að brugga
úr tómötum?
— Það er ekki nógur sykur
í þeim. Þá er rabarbarinn betri,
— Aha! Ég sá einmitt heil-
mikinn rabairbara í garði héi
niður við veg!
— Heyrðu nú . . .
Áður en við kveðjumst notar
Ólafur tækifærið til að reka
svoiítinn áróður; Tómatar eru
samsagt afskaplega hollir, fyrir
smábörn og gaimalimenni og allt
þar á málli, ekki sízt fyrir þá
sem krankleika kenna í nýrum,
lifur og maga. Og þeir eru
blóðaukandi. Er þessu hérmeð
skilað.
Hábölvað!
Slæmt var það í fyrra, en verra er það núna!
Þannig svaraði Ólafur Stefánsson
garðyrkjubóndi að Syðri Reykjum í
Biskupstungum, þegar blaða-
maður Þjóðviljans leit inn í gróðurhúsin
til hans nýlega og spurði uim
afkomu sumarsins hjá sunnlenzkum
garðyrkjubændum.
Samt var hann ekki af baki dottinn:
— Þetta getur breytzt ef veðrið breytisf
og eitt verulega slæmt sumar á
f júrtán árum á ekki að skipta máli,
sá rekstur á varla rétt á sér
ekki hægt að rælkita papriku og
fleira silíkt grœrumeti?
— Það væri hægt, jú, en ég
hef ekki trú á að það væri hag-
kvæmt, finnst fólk líka hafa átt
nógu erfitt með að læra að nota
tómatana í þessi þrjátíu ár, sem
þeir hafia verið ræktaðir. Ann-
ars er ekki um miargar tegund-
ir aðrar að rasða fyrir ofekur,
því t.d- vínber, melónur og aðra
þá ávexti og grænmeti, sem
hægt er að flytja á milli landa
éskemmida. þýðir ekki að rækta
hér til samkeppni.
— Síðan hvenær hefur þú
stundað garðyrkju?
6P
alltafþáö
langbezta
■<5>