Þjóðviljinn - 25.11.1969, Blaðsíða 10

J0 —Þ3ÖÐWŒ33WN — Þriðjudagttr 25« ndveonber ■-1969,
*7?mr

INGA HAMMARSTRÖM
STJORNU
HRAP
við irnagnið sem í miig diór, og
sjáilíri fannst mér ég standa mig
býsna val. Ég hitti margt fölk
íír skemmtanalifinu og fólk sem
til þessa hafði aðedns verið nöfn
undir greiniuim og gagnrýni fékk
ruí aillt í eiiiu á sdg andlit, og
þessd andlit hæfðu oft' nöfnunuim
féránlega ilia- Medra að segja
tókst mér að „slá í gegn“ á
s/viðinu eins og blaðafuflitrúaim-
ir kiamust að orði. Ég hafði
kampavín í rfkum mæli — ég
gat ekfci gengið eðlilega, heldur
brauzt áfram eins og fjallgöngu-
maður á hasttuflegum jökii — og
aiuðvitað mundi ég efclki lengur
ræðuna sem óg hafði verið látin
læra utanlbófcar. Hedlinn varger-
samlega tónnur og ég varð sjá'.f
að finna upp á einihverju. Ineyð
minni stafck ég loks upp á því
að við syngjum Marseijasdnn.
Alilir risu á fætur og sungu af
púklum krafti og ég held næsf-
um að það hafi verið þessi föð-
urlandsést sem bar árangur síð-
ar meir, þegar diómnefndin sem
að hálfu var sfcipuð Frökkum
átti að dæma myndimar. Kvik-
rnyndin með Mari sigraði-
Ég man lífca að ég valkiti íieikn-
arfiega undnun hjá frönskum
kvifcmyndamanni sem sat við
hlið mér þegar ég horfði á kvik-
rnynd Maris, með því að.fylgj-
ast með söguþræöinum af ó-
skiptrd athygli og velta fyrirmor
endinum — hvemig það gæti
verið að parið, sem fiækti alla
tiiveruna svo herfiflega, skyldi í
raun og veru ná samian í Xokin.
Símihringing Bergfeldts lög-
reglufulltrúa kom morguninn
eftir mjög vota veizlu í eirabýl-
isihúsi á Lidingö, þar sem nökkr-
ar þokkadísir höfðu fleygt efri
hluta baðfaitanna í sundlaugiina.
Fregnin um það að það væri
í rauninni hin fræga kvifcmynda-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. SCmi 42240.
Hárgreiðsla. Snyxtingar.
* Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
leikfcona Mari Mark sem dáin
var, kom fiuillltrúanum alveg úr
jsfnvægi. Þetta yrði aldeilis
blaðamatur!
2
Ég var enn í hálifigerdu leiðslu-
ástandi þegar ég gekfc upp tröpp-
urnar að lögreglustöðinni. Mér
fannst sem þrepin létu undan
fótum miínum og sigu undan
þyngd minni. Það vair skelfiillega
erfitt að komast ailia leið.
Á hótelinu hafði óg' fengið sáð-
búinn morgunverð sem bragðað-
ist eins og sandur. Þar sem ég
hafði nú losnað við hárkollu
Maris og gervi-augnahárin, haföi
ég mætt útspekúleraðri ósvífni
sem starfsfólk á lúxushótelum
eru sérfræðinigar í. Að vísu hafði
ekkert verið sagt við mig ber-
um orðum, en þó hafði mér ver-
ið gert berlega Ijóst að lífid
yrði miklum mun aiuðveldara
fyrir alla aðila ef óg léti svo
lítið að snæða morgunverð á
sama tírna og aðrir hótelgestir.
Aðrir hótelgestir voru kvifc-
myndalýður í hátíðaihaldi, þaul-
vanir næturgöiltri og gleðsfcap pg
kamipavíni. Þeir sátu nú þegar
í röðum í hátíðasal hótelsins á
efstu hæð sem þesisa viikuna var
notaður sem kvikmyndasalur.
Fyrir utan dymar hjá Berg-
feldt fulltrúa, sem mér tókst loks
að finna eftir ótal vililur, stóðu
fáeinir slitnir stólar og á nokkr-
um þeirra sat fólk og beið. Það
beið með kúgiuðuim uppgjafar-
svip, sem undirheimaifiólk setur
tíðum upp þegar það er tillneytt
að ganga á vit yfirvaldanna 'i
einhverjum tilgangi.
Það fékk að bíða áfram-
Grindihoraður . ritari í sýnilegu
uppnámi fylgdi mér inn í hið
aillra helgasta. Vinnustoía Berg-
íeldts fulltrúa var lítil og yfir-
lætislaus. Hún var undir súð og
skáveggirnir og loftið sfcáru
dramatískar sneiðar úr lífsrými
hans. Á skrifiborðinu lágu nofck-
ur skjöl og pennar og stimplair í
nosturslegum röðum. Húsgögnin
sýndust óþægileg, jafnvel þótt
ekki væri riema til að honfia á-
Sjálfur var hann miðaldra
irvaður sem trúlega hafði þurft
að pjakka á rúntinum á sínum
yngri áruim. Búningurinn var
mjög glæsileguir, en samt tókst
honum að líta út í honum eins
og poki af tennisbollitum. Skall-
inn á honum var óreglulegur —
gráair hárlufisur innrömmudu
hvinfílinn og hann notaði mjög
sterk glei'augu og fýnir bragðið
miinnti hann mest á eimhivers
konar djúpfiisk sem skimar upp
úr hafinu af vangá.
Hann bauð mér sæti og rjál-
aði eitthvað við hina óstoiijan-
legu lampa, sem gefia til kynna
utandyra hvort íbúar heribergis-
ins séu önnum kafmir eður ei, og
þetta hefur alltaf vaikið hrilfningu
roína, enda þótt ég viti að
merkjakerfið sé iðulega notað af
fófiki sem vill leggija sig eða lesa
skemmtirit.
Hlaði af slíkum blöðum lá
reyndar á borðinu hjá Bergfeldt
og ég starði á þau dóMtið undr-
andi. unz hainn sýndist fara hjá
sér og sópaði þeim niður í skrif-
borðsskúfifuna.
— Ég er að vinna að ritfréls-
ismóili, sagði hann afsafcandi og
varð svo viðskiptalegur á svip-
inn að mig grunaði sem snöggv-
asit hvflfk tilbreyting slík mól
Mjóta að vera fyrir iögreglu,
dómara og lögfræðinga, þegar
þeir hafa löglega afsökun til að
lesa þessi rdt í stað þesis að þurfa
að stelasit í þau hjá rakaranum.
Við ræddum síðan um það sem
á undan var gengið. Ég skýrði
frá því að foreldrar okkar væru
dánir, að við hefðum hlotið más-
munandi menntun. Mari sem
leikkona og ég sem myndhöggv-
ari- Mari hafiði skiipt á Malm-
strömnafninu okkar og lista-
mannsnafninu Mark, en sam-
kvæmt kirkjubófcunum hét hún
enniþá Malmström.
— Systir yðar var víst tailsvert
„úti á lífinu“ eins og sagt er?
spurði Bergfeldt.
— Það tiilheyrir starfii henmar
aö sýna sdg mikið á manna-
mótum. Glannalegt útlitið geröi
sitt til að aila á kjaftasögum, en
eiginlega lifði hún ekki sérlega
hátt. Auglýsingamenndrnir hjá
kvikmyndafélaginu hennar sáu
um aö skrifað væri um hana að
staðaldri og þá náunga sem só-
ust í fólagsskap hennar- Svo sepi
eitt vikublað á mánuði skrifaði
langiokur uim einkaiíf hennar og
hefði helmingurinn af því verið
sannleikur, hefiði hún aldrei haft
tima tii að leika í nokfcurri kvik-
mynd.
— Átti hún nokkra óvini sem
þér vissuð um?
— Nei. Ég get efcki ímyndað
mér neina ástæðu til þess að ein-
hver skyldi hafa viljað hana
feiga. Hún átti hvorki nein ó-
sköp af peningum né verðmæt-
um — sikartgripi að vísu * —
enda þótt hún hefði háar tekjur.
— Við álítum ekki aö um rán
hafi verið að ræða. Hún var með
nokkur hundruð krónur á sér í
veski í síðbuxna/vasanum og á-
berandi og verðmætan* gulll'hring
virðist morðinginn ekkd hafa
kært sig uim að hirða-
—i^JBn í húsinu að öðru leyti?
Getur eklki verið að ednhver
flækingur eða innbrotsiþjófur hafi
verið þar fyrir og banað henni
í skelfingu sinni þegar hún birt-
ist svo óvænt?
— Efckert virðist hafa verið
tekið, eftif því sem aðstoðar-
stúlka yðar segir. Unigfrú Svea
Jansson var allt kvöldið í sauma-
klúbibi á nassta bæ og hafði enga
hugmynd um að ungfirú Mark
væri komiin heim. Hún sá bílinn
hennar fyrir utan þegar hún kom
heim um eillefuleytið og fór inn
tii að spjaílla við hana. Hún leit,-
aði í öliu húsiiiu. Alis staðar var
kveikt og hún kallaði á ungfrú
Mark en fókik ekkert svar. Loks
fainn. hún hana í vinnustofunni-
— Ég sfcil alls ekkd hvers
vegna sysitir mín kom yfirleitt
heim. Hún hafði æblað sér að
dvefjast í Narrlandd í viku að
nunnsta kosti.
— Hún kom að minnsta kosti
tifi baka án þess að tilkynna neitt
um það áður. Vinnustúlkan hafiði
ffirið að heiman um hólfáttaieyt-
ið og þá hafði ekkert bóllað á
ungfrú Mark.
— Þetta er alveg ósikdljanlegt,
sagði ég og kyngdi. Mér leið allt
í einu 'skelfilega iila-
Bergfeldt virtist reykja aiger-
lega eldtraust tóbaik og ég horfði
heilluð á flóknar aðferðir hans
við óþæga, daunilla pípuna sem
ekki var viðlit að fá til að loga.
— Við höfum kynnt okikiur at-
hafnir kunningja uingfrú Marks
í alian morgun, sagðd hann loks,
— en annað eins samsafn af
pottþóttum fjarvistarsönnunu-m
hef ég aldrei fyrirhitt.
Dapunlegur svipur kom á and-
lit hans um leið og hann missti
hrúgu af tóbaki niður á s-nyrti-
legt skriíborðið. — Við neyðumst
til að nálgast málið eftir öðr-
um leiðum.
Hér þaigði hann við, þýðdngar-
mifcill á svip og ég sat sljóisg
og beið. Ég hafði ekki þrek tdl
að fylgjast með mælsku hans-
— Þér notuðuð áðan orðið
„dulibúin" um systur yðair. Þér
sögðuð að þið hefðuð verið vanar
að taka þannig til orða, þegar
hún notaði ekki hórkollu og
gerviaugnaihár og þess háttar.
Ég kinikaði kolli.
— Undir þeim kringumstæð-
um var hún með öðrum orðum
mjög lík yður — tvíburasystur
sinni.
— Jó, lík mér var hún reynd-
ar, en hún vair samt gædd allt
öðrum persónuieiika og þokka.
Enginn af kunningjum okkar
hefði nokkru sdnni villzt á okkur-
— Bruð þér alveg vissar um
þeð? Ég fór til Bergsjö í morgun
og sá l;ík — og sá hina látnu
systur yðar, og mór fiannst hún
svo sannarlega ósköp hversdags-
leg í útliti.
(Kærar þakkir fyrir þessa hn'f-
andi gullhamra, hugsaði égþung-
búin).
Hann þagði enn einu sdnni
lengi og óþægilega og horfði
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
LJÓSASTILLINGAR
HJÚLflSTILLINGAR (VIÚTORSTILLINGAR
Látið stilla í. tima.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
Húsbygrgjendur. Húsameistarar. Athugið!
ATERMO
■«
rr
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
ATERMA Sími 16619 kl.
10 -12 daglega.
Trésmiðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI'41055.
Svefnbekkir — svefnsófar
fjölbreytt úrval.
□ Beztu bekkimir — bezta verðið.
□ Endumýið gömlu svefnhúsgögnin.
SVEFNBEKKJAIÐJAN
Laufásvegi 4. — Sími 13492.
ALLRA LERflA
rr-g
Dag- vi ku- og
mána&argjald
Látið ekki skemmdar karliikliir koma vður
i vont skap. Vulið COLMAXS-kartöfludnft
RAUÐARÁRSTÍG 31
'V. : '
'uSH