Þjóðviljinn - 27.11.1969, Blaðsíða 8

J SÖWV —- KfOÐVKLJINN — Fiimimtudagufr 27. nówamlber tS69.
INGA HAMMARSTRÖM
STJÖRNU
HRAP
Ég ætlaði að reyna við hann
jr.eð lemipná, reyna að konnast að
því hvort hann hefði fjarvistar-
sönnun morðkvöldið — og ég hét
sjálfii mér því að aithuga rnállið
m.jög gaumgæfilega — og ef svo
væri ætlaði ég að láta þar við
sitja. Aðeins ef hann gæti með
engu méti gefið sikýringu á því
hvar hann var staddur þegar
Mari var myrt, væri ástæða til
aö gera bllóðhundunum aðvart.
Fáfræöi mín um innanríkis-
ráðuneytið og allt í sambandi við
það var alger og ég kaus heldur
að taika mér ferð á hendur í
þennan norrlenzka smáibæ. Það
væri léttir að vera einhivers
Btaðar víðs fjarri meðan lög-
reglan geiklk í skrokk á kunn-
ingjunum. Ég hafði líkia ágætis
ílefni til að heimsækja bœinn
í löglegum erindunu
. Ég filýtti mér heimlleiðis og fór
að leita að boðsbréfinu uim að
fierðast á staðinn og skreyta hið
nýbyggða réðhús. Veggmálin
fylltu mdg efasemdum, Þetta
yrði þrælavinna sem taekd að
mánnsita. kosti há'ltft ár. Eif óg tæki
verkið að mér að segja. Ég var
ekki skyldug táíl að gefa nedn
lofiorð ennþá.
Ég pantaði símtal við formann
menndngaimetfindairinnar og hlust-
aði stföan á Sveu halda Mkræðu
í stfimann yör Mari, sem tók mjög
á taugamar. Ánægður lögreeilu-
þjénn sat í skálanum og
gæddi sér á heímabökuðum vín-
arbrauðuim. um leið og hanp
hafðd gaetur á húsiinu og okkur.
Hann var á mtfðjum alldri og
hefði gott atf meiri hreyfin.gu og
ᣠumlhyggju Sveu fyrir honum
að dæma, íá eins konar róman-
tík í loftinu.
Menninigamefndainfoirmaðurinn
virtist inntftega hriifinn yfir því
aö ég skyldi vilja koma og líta
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240,
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
á ráðhúsið án aiMra skuldbind-
ir.ga.
— Hatfið samband við Lamd-
berg bæjararkdtekt strax og
þér komið, sagði norrlenzka
röddin í hinum enda síimans.
— Hann getur getfið yður aliiar
upþiýsingar, það er hann sem
temknaði", húsið.
— Elkki þó Haraid Landlberg?
spurði ég-
— Jú, það hedtir hann. Þekkið
þér hann?
— Já, sagði óg ánægð. —
Konan hans og óg vorum sam-
an á akademídnu.
Við skiptumst á nokkrum
kiurteisdsorðum áður en hann, gaf
mér saimbamd við Haraild sem
virtist hatfa aðsetur í sörnu
byggingu.
Rödd hans var hörkulegri og
festulegri en ég mámntist hennar.
en hann virtist mjög ánægður
þegar ég skýrði honum frá því,
aö ekki væri öhugsandi að óg
tæki að mér skreytinguna á róð-
húsinu háns-
— Það verður tii.breyting fyrir
Elenu, sagði hann og vottaði fyr-
ir létti í rómnum.
— Hvað er Elena að gei'a
núna? spurði ég.
— Tja, hún hefur myndskreytt
noklkrar bœkur, en anmars veiztu
hvemig það er með þessar hús-
mæður.
Það vissi ég ekiki, en ég fó r
eikki nánar út í það. — Ég er
hissa á því að hún skuli ekki
vera að vinna, önnur eins at-
'hafnamannaesikjá, sagði ég undr-
amdi.
— Nei, skaittamir eru svo háir
að okkur finnst það ekki borga
sig. Og hún hetfur nóg á sinni
könnu. Þú veizt .hvað hún er
eirðaríliaius.
Það var eimmitt það sem ég
vissi og ég gat akki skilið, hvem-
ig hún , gat látið sér lynda að
vera, aðedns . húsmóðir, hún sem
hafði svo ótvíræða hæfifleika, ör-
uggt fopm- og litaskyn og átti
svo hægt með að. getfa þessu út-
rás á pappímuim.
— Ufri hæðin á húsdnu er inn-
réttuð sam má'larastotfa með
hliðsjón atf starfi Elenu — en
nú hefur hún ekkert við hana að
gera. Við getum auðveidltesa
komdð þar fyrir svetfnstæði og þá
geturðu haft alla þína henti-
semi. Það verður regttutega gam-
an fyrir Elenu að hafa þdg í
húsimu.
Hann var furðuitega ákafur í
að lokka rmig inn. á heimiRið og
ég þáði boðið með nokkrum
kvíða. Aí hverju væri þáð svona
óhemju skemmtiiegt fyrir ERenu
að tfá mág inn á heimdlið? Ég
velti þessu fýrir mér og fór loks
að gera mér hinar fúrðuilegustu
grillur — að hún væri veák og
sæti í hfjélastól og óg veit ekki
hvaö.
Lausnin reyndist eintföW.
Elena tók á mófá mér á jóm-
brautarstöðinnd þegar ég rölti út
i kaflda morgunbirtuma, dálítið
mdður mín eins og ævinilega þeg-
ar ég hef ferðazt með svefnvaigni.
Síðasta hluta leáðarinnar haifði
ég setið í gangi í testinni, á ednu
af þessum óiþægitegu sœtum sem
hægt er að tfeilla niður. Ég hatfdi
starað út á lauldaiegt, gegnfros-
ið og óaðgengilegt landslag sem
virtist aðeins btfða eftir líikblæju
vetrarins. Smáþorp með úfnurn,
frábrindandi húsum þutu fram-
hjá í naifnlleysi og stærri byggða-
hverfi stönzuðu lemgur fjrrir ut-
an gluggann minm og kynntu sig
— en þau voru Mka dæmalaust
eyðileg.
Blena var sjálfri sér lík. Ljóst
hárið féll siétt og dlálítið rytju-
legt iangt niður á bak. Hún var
gflæsdlegar til fana en áður fyrr,
í mjúkum og úfnum peils sem
sýndist dýr. Hún virtist ekki
hatfa bætt við sig ednu gramimi
síðustu tólf árin, þótt hún hefði
eignazt þrjú börn. Hún var létt
í hreytfingum edns og títt er um
athafnasamt fólfc- Það var eins
og hún tiiheyrði öðrum heimi
með mdnni lotftþyngd.
Með henni var lítil og þybbin
gráhærð kona sem hún kynnti
sem næsita nágranna sinn Götu
Hall. — Hún kom með til að
afca bílnum, útskýrði Elena og
baðaði út höndunum.
Ég skildi mætaveil hvers vegna
hún varð að fá aðstoð við akst-
urinn.
Þótt kluikkan væri ekki nema
hálfníu að morgni, vair Elena
kófkirukkin.
4
Elena virtist vera í bezta skapi
og hún sýndi mér hjeimili sitt
með miklurn handsveifluim —
það var einna lfkast því sem
hún væri að teifcna stór blóm
í loftið og sprangaði um ailit á
meðan eins og gínatffi.
Húsið var stórt tígulstaina-
hús á norðurbakka árinnar og
risastórir gluggamir sendu inn
óþægilegar endurspeglanir á
hvítri morgunsólinni.
Ég gat ekki séð betur en öll
herbergi væm teppalögð í hódf
og gólf og ofaná teppunum voru
síðan ótal þykkir og loðnir
roggvab'Ieðlar- Húsbúnaðurinn
va.r sýnilega dýrmætur en dálít-
ið mglingslegur. Næstum í
hverju herbergi var einhverju
ofaukið. Bldhús'ið var beinlínis
yfirþyrmandi af sjálfvirkni og
í því haifði aðsetur geðill sautj-
án ára vinnustúlka með ohemju
augnasku'gga kringum ólundarleg
augun og sterkmálaðar varir
sem komu manná táll að hugsa
um slys.
Við eldhúsborðið — eða það
sem kom í stað eldhúsbords og
var eins konar hátt barborð,
sátu þrjár telpur og dmkku
morgunfcókó- Þær vom aBar
mjög ijóshæx'ðar og iíkar hver
annarri og þekktust aðeins sund-
ur á lengdinni. Stúlfcan með
aiugnskuggana lét þær heilsa með
viðeigandi tilburðum og við
hörfuðum síðan út í skyndi en
hún tók til við langt eintal sem
hún hafði orðið að hætta við
þegar við komum. Ég áttaðd mig
aldrei almennilega á því um
hvað ræðan fjallaði. Það var eins
konar dómsdagsprédikun í sam-
bandi við eitthvað sem stelpum-
ar höfðu gert atf sér ellegar hefðu
í hyggju að gera af sér.
Mér var komið fýrir í vinnu-
stofiunni og a£þa.kkaði sherry-
glasdð sem Elena bauð mér á
þeim forsendum að enn væri of
árla dags. Göta virtist heima-
gangur í húsinu og hún fór aftur
fram í eldihúsið til að fá vinnu-
stúlkuna til að koma með kaífi
og ég fékk tækifæri til að spyrja
Elenu hver hún var-
— Hún á heirna í næsta húsi,
sagði Elena dálítið loðmælt. —
Hún á leifcfangaverksmiðju og
gefiur telpunum býsnin öll af
leifcföngum. Alveg ómeíanleg.
— Er hún gift?
— Nei, reyndar er hún kölluð
frú Hedena, en annaðhvort er
hún fráskilin eða ekkja,- því að
ég hef aldrei séð neitt til eig-
inmannsdns.
— Hún hefur kannski tekið
upp frúartitilinn eins og heið-
urstákn, líkt og þegar yfirmenn
hætta störfum?
— Ned, það hdýtur einhvern
tima að hafa verið tdl eiginmað-
ur. Ég hef eitthvað heyrt á hann
mdnnzt, en ég mian það ekiki
í svipinn — óg held endilega að
það hafi verið eitthvert uppi-
stand. Gott ef hann varð ekki
kynvilltur eða eitthvað þess hátt-
ar. Viltu- annars ekki sherry?
— Nei þakk fyrir, kafifi er
einmitt það sem óg þarfnast. Ég
var dálítið ryðguð í röddinni etft-
ir margra stunda notkunarfleysi.
— Hvemdg kanntu annars við
þig hér uppfrá?
— Eins og þú sérð þá hef ég
filesit a£ því sem kona getur ósk-
að sér, sivokallað fallegt heinculi,
myndarleg böm og duglegan edg-
irnmann.
— En þú vinnur ekki?
Hún hellti sherry í glas og
starði sem snögigiviast með við-
þjóði á flöskuna.
— Við höfum ékki etfni á þvi,
segir Harald, vegna skattanna.
— Og Harald, er hann sjállfum
sér líkur? .
— Hann er eins og fistour í
vatni- Hann er fæddur hér og
uppalinn, þótt hann sé auðvit-
að orðinn dálítið ráðsettur. Það
er ekki víst að þú þekkir hann
aftur.
Hún drakk þegjandi úr glasdnu
og ég sá að hún átti ekki langt
eftir inn í gleymskuna.
Sendisveinn
óskast allan eða hálfan daginn. Þarf að hafa
hjól. — Upplýsingar á skrifstofu Þjóð-
viljans.
Húsbyggjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERMO"
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
ATERMA Sími 16619 kl.
10-12 daglega.
Trésmiðaþjónustan
vedtir húseigendum. fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á . ölloi tréverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI 41055.
Látið ekki skemmdar kariöflur koma yður
í vont skap. Notið COL.MANS-kartöfludult
Svefnbekkir — svefnsófor
fjölbreytt úrval.
□ Beztu bekkimir — bezta verðið.
□ Endumýið gömlu svefnhúsgögnin.
SVEFNBEKKJAlÐJAN
Laufásvegi 4. — Sími 13492.
RAUÐARÁRSTÍG 31