Þjóðviljinn - 20.03.1970, Qupperneq 10

10 SlBA — ÞJÓÐVTLJINN — Fösibudaigur 20. marz 1070.
sem rífíur hús. Við rífum gamlar
byggingair.
— Ég fæ ekki séð að það
lag á ég við, varð Hermansen að
sen undrandi. — Það er nauðsyn-
legt og virðinigarvert starf, og þér
hafið fasta vinnu, er eikki svo?
— Jú, reyndar. En í þessum
bransa er það nú einu sinni svo,
að stundum er mikið að gera,
sfcundum minpa. Þess vegna er
auðvelt að taka verkinu með ró
og fá sér frí öðru hverju. Ef við
aettum nú að fara að stofna okkur
í skuldir með afborganir og vexti
og alls konar svínarí, þá yrði ég
áð fara að vinna reglulega.
Kannski yrði ég meira að segja
að vinna eftirvinnu.
— Það er betra að Karl Alfreð
geti tekið sér frí öðru hverju og
verið heima hjá mér t»g krökkun-
um, sagði frú Andersen og brosti
afsakandi. — En mér fannst
teikningarnar reglulega fallegar/
— Er ykkur ljóst að þið hafið
kostað félagið tvö þúsund krónur
í greiðslu til arkitektsins, sagði
herra Korsmo. Hann var gjald-
keri byggingarfélagsins. Hann
var líka gjaldkeri í bankanum.
— Æ, það var synd og skömm,
sagði frú Andersen döpur í
bragði. — Ef við hefðum haft
etfni á því, þá hefðum við getað
keypt þær og hengt þær upp í
stofunni. Þá hefðum við getað
horft á þær og skemmt okkur
við að hugsa um hvað það hefði
eiginiega átt að vera fónt hjá
okkur.
— Haldið teikningunum, arki-
tektinn á áreiðanlega afrit, sagði
Hermansen, sem var slyngur
samningamaður og gerði sér enn
vonir um að komast að samkomu-
lagi. Ef til vill sæju Andersen og
kona hans sig um hönd þegar
þau væru búin að grandskoða
tedkningamar í ró og næði.
— Kærar þakkir, sagði frú
Andersen. — Þið skutuð fá kn'ló
af eggjum hver strax og hænurn-
ar byrja aftur að verpa.
Auðvitað vildi enginn í bygg-
ingarlfélaginu hafa neitt saman
við fjölskylduna að sælda. En
AndsrsensfjölskyIdan vírtist ekki
láta það neitt á sig fá. Bömin
vpiju.þó undantekning. Það kom
á daginn að hús Andersens og
umhverfi þess hafði geysilegt að-
dráttarafl fyrir hina yngstu íbúa
hverfisins.
Þama fengu þeir að lifa og
láta eins og þeim sýndíst: Upp
úr þurru kom Andersen ef til vill
akandi heim frá því að rífa niður
eitthvert húsið með fullan bíl af
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. XII. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMi 33-9-68
SKÁLDSAGA' EFTIR
SIGBJÖRN HÖLMEBAKK:
ANDERSEN
FJÖLSKYLDAN
skrani og gömlu byggingareifoi,
krökkunum til mikillar ánægju,
því að nú fengu þau úr nógu að
moða við kdfasmíðamar. Kofar
risu eins og gprkúlur í garðinum
hjá Andersen. "Bömin skemmtu
feér við að fóðra dýrin og rótuðu
í ruslatunnum nágrennisins í leit
að mat handa hænisnunum og
grísnum. Það gekk svo langt að
Andersen gaf þeim leyfi til að
■hafa sín eigin kanínubúr í garð-
inum.
Ástandið versnaði sí og æ.
Garðurinn hjá Andersen var nú
orðinn ólýsanleg ringuilreið af
dýrum, kofum, skrani og krökk-
um. 1 fyrstu höfðu foreldramir
latið þetta afiskiptalaust. Það var
svo sem nógu erfitt að halda
krökkunum frá eigin grasflötum
og blómabeðum, einkum þegar
nýbúið var að só. Og f!rú Andersen
hafði mjög gott lag á börnum.
En svo kom í ljós að Andersen
og kona hans höfðu villt á sér
heimildir. Hún var alls ekki
eiginkona hans; þau vom ekki
einu sinni löglega gift, þótt þau
hefðu átt saman fjögur börn.
Þetta samband virtist hafa staðið í
allt að tveimur áratugum, að
minnsta kosti var elzta dóttir
þeirra nú meira en átján ára og
yngsta barnið hafði fæðzt í heim-
inn -nokkraim mánuðum eiftir að'
byrjað var að flytja inn í nýja
hverfið.
Þetta gerbreytti auðvit’áð öllú.
Af tillitsemi við börmin var á-
kveðið að setja á stofn leikvöll
fyrir þau yngstu. Einnig vora
uppi ráðagerðir um að innrétta
tómstundasal í kjallara verzlun-
arhússins, en þær rannu út í
sandinn vegna þests að salar-
kynnin vora notuð sem loftvam-
arbyrgi og samkomusalu-r þegar
svo bar undir.
Til að útvega peninga í leik-
vallarbygginguna var hafin fjár-
söfnun með happdrætti og flóa-
markaði.
Flóamarkaðurinn heppnaðist
mjög vel. Það kom á daginn að
margir urðu fegnir þessu tæki-
færi til að losa sig við muni sem
þeir höfðu ekki lengur þörf fyrir.
Hermansen gaf ógætan kælisfcáp;
hann hafði lenigi hugsað sér að
kaupa nýjan. Frú Salvesen gaf
borðstofuhúsgögn og keypti í
staðinn fornleg bændahúsgögn.
Fordæmi þeirra hafði góð áhrif.
Húsgögn og áhöld ýmdss konar
hrúguðust upp í stóra tjaldinu,
sem útvegað hafði verið af þessu
tilefni. Það ætlaði að reyniast
erfiðleikum bundið að selja hilut-
ina; enginn vildi kaupa notuð
húsgögn négrannanna. Flestir
vora aufc þess búnir að kaupa
sér nýtízku húsgögn og antik
bændahúsgögn hjá fomsölum í
borginni. En til allrar hamingju
fékk frú Salvesen huigmynd sem
leysti vandann. Tvær auglýsingar
vom settar í Verkamannablað
Þelamerkur og Á'horfandanm 1
Lillehammer og tvedm dögum
síðar birtust nokkrir kaupalhéðnar
sem stunduðu sölu á notuðum
húsgögnum um landsbyggðina.
Það safnaðist næstum allt bað
fé sem með þurfti. Lóðin var
hreinsuð og malbikuð. Hún var
girt með hárri rimlagirðingu og
fyrir innan var komið fyrir leik-
tækjum fyrir mörg þúsund. krónur
og bæjarffélagið styrkti þau kaup
að nokkra.
Stjómarformaðurinn' skyldi
vígja leikvöllinn þriðjudaginn
12. júní. Sama daginn gerðist
reyndar annað sem í fyrstu leit
sakleysislega út en átti síðar eftir
að hafa mikil áhrif á byggingar-
félagið í heild. Og þar hafði
Andersen lfka hönd í bagga.
Eitt af því sem nábúunum
gramdist mest var virðingarleysi
Andersens fyrir . föstum . vinnu-
tíma. Hann mætti eikki í vinn-
unni dögum saman, ef það var
eitthvað annað sem hann hafði
áhuga á. Þetta hafði auðvitað á-
hrif á lauinagreiðslurnar til hans
og fjölskyldan háfði svo sem rétt
til hnífs og skeiðar.
Ekkert benti þó til þess að
kona bans reyndi að koma vit-
in.u fyrir hann hvað þetta snerti.
Oftar en einu sinni vair hún
staðin að því að hringja úr sírma-
klefanum í Kau pfélaginu og
hvetja manninn bókstaiflega til
að koma heim. Frú Leivestad,
sem sjálf átti þrjú böm, bafði
eitt sinn óvart orðið ábeyrandi
að slíku samtali, þegar hún stóð
í biðröð fyrir utan símaklefann.
Hún skýrði svo frá að frú And-
ersen hefði lokk'áð ‘ miáhninn
heim á svo ósmekklegan hátt,
að hún þorði ekki. annað en
flýta 'Sér héTrri T garo 'An'dersens-
fjölskyldunnar til að koma börn-
unum burt, svo að þau yrðu
ekki vitní að neinu sem þau
héfðu ekki gott af að sjá.
Þrátt fyrir hin hvimleiðu
vinnuskróp var samt ekki hægt
að saka Andersen um nedtt í
sjálfu sér. Hann var einlægt eitt-
hvað að gera, en því miður voru
það jafnan fánýt verkefni. Upp
á síðkastið hafði hann verið að
dunda við gamalt bílflak, Buick
1928, sem bafði staðið vall'gró-
inn í kjarrinu ,í garðinum í
hálfan mannsaldur. Tone dóttir'
hans var orðin ásitfangin af Ei-
riki, syni Álfs Herrmansens, for-
manns byggingafélagsins. Unga
parið hafði haft orð á því að
það langaði saman í sumarleyfi.
Eiríkur vissi að ekki kæmi til
mála að reyna að fá bíl föður-
ins léðan — Hermansen var
mjög hreykinn af nýja Rambler-
bdlnum sinum — og því fór And-
ersen að dútla við Buickinn.
Hiann staðlhæfði að áður en
júnímánuður væri liðinn, skyldi
bíllinn verða ökufær og tilbú-
inn til skoðumar
Hann hafði unnið langt fram
á nótt, en engu að síður fór bann
á fætur eins og vanalega um
fimmleytið, skammarlega hress
og sprækur. Hann gekk raul-
andi um garðinn — spjallaði við
grísinn, sem yrði bráðum létt-
ari. gaf hænsnunum. reytti dá-
lítinn arfa og los'aði meira að
segja nokkrar þrjózkar skrúfur
áður en konan var tilbúin með
morgunmatinn.
Klædd glæsilegum, kanarígul-
um silkislopp. sem maðurinn
hafði keypt handa henni, gekk
hún um í herberginu sem var í
senn stofa og eldbús; hiafði
reyndar áður fyrr verið kram-
búðin sjálf en var nú aðalvist-
arvera fjöiskyldunnar.
Hún andiaði að sér kaffiilmin-
um og leit öðru hverju til
rmannsins, sem var að elta hænu
sem sloppið hafði út úr hænsna-
stíunni. Hún horfði brosandi á
manninn sinn brambolta fyrir
utan. Andersen var 42ja ára.
maður og hengslislegur og hárið
óneitanlega farið að þynnast.
Það hefðu verið ýkjur að kalla
Kann beinvaxinn, en samt sem.
áður bar rólegur limaburður
'hans vott um krafta og líkams-
burði. Frú Andersien var þremur
áram yngri. Hún var þrýstin
vexti og frjósemin uppmáiuð og
konunum í hverfinu fannst hún
grófgerð. Hún hafði fullkomdð
vald á líkamia sínum og var
talandi tákn þess hve kvenlík-
ami getur verið frábært athafna-
tæki. Andersen naut þess ævin-
lega að sjá konu sína að stairfi.
Það sauð á katlinum og frú
Andersen hellti í bollana. Hún
setti bolliama og brauðið á brauð-
brettið og gekk út fyrir. Veðr-
ið var dásamlegt. Létt þokuský
svifu yfir miðborginni en hér
uppfrá var loftið hreint og
tæ-rt. Það glitraði á döggvota
königulóarvefina yfir hænsna-
netinu og kjarrinu og sólin
Tvöfalt „SECURE“-einangrunargler.
.A-gæðaflokkur. Beztu fáanlegu greiðslusikilmálar.
Glerverksmiðjan SAMVERK h.f. Hellu.
Sími 99-5888.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðu'm. — Einkum hagkværrrar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavélar fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVELAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069.
K AEPEX hreinsar gólííeppin á augahragði
Vetrarútsalan
\
stendur yfir.
GÓÐAR VÖRUR Á GJAFVERÐI.
Ö. L.
Laugavegi 71 — Sími 20141.
TIL ALLRA FERflA
Dag- viku- og
mánaöargjald
lí
{■Ht
Lækkuð leigugjöld
22-0-22
tmjl bíjlaleigan
WAIÆRf
m
%■
RAUÐARARSTIG 31