Þjóðviljinn - 10.04.1970, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVXLJTNN — Föstudagur 10. apríl 1970.
16
SKÁLDSAGA EFTIR
SIGBJÖRN HÖLMEBAKK:
ANDERSEN-
FJÖLSKYLDAN
berginu og settíst í sófann. Eftír
tvær mínútiur kæmd hann inn
í sbofiuna. Hún úttaðist ekki
málalokin, en hiún var hrsedd
um að þetta tæki lengri tíma
en vanalega. í kvöld var tím-
inn dýrmætuir. Hún heyrði hann
bardúsa þama inni, skúffium var
lokað. Það var góðs vití. Svo
vairð hljótt. Skömmu seinna kom
hann fram í stofuna, en frú
Salvesen sá hann ekki, því að
hún lá á grúfu i sófianum með
höfuðið hulið í púðanum.
— Ég endurtek það sem ég
sagð; áðan. Ég fer einn.
— Farðu, snökti hún.
— Það er einmitt það sem ég
ætía að gera. Það vottaði fyrir
hiki í rómnum. Magur líkaminn
kipptist dálítið til.
— Farðu einn. Það er það sem
þú vilt helzt.
— Hvaða vitleysa er þetta!
Ég sagðist fara einn ef þú vild-
ir ekki boma með mér. Og ég
stend við það!
— í>ú sagðist ætla að skilja
mig eftir! Skilja mig eina eftir.
— Ég . . Hann þagnaði og
losaði ögn um slifsið.
Hann vissi að ef hann þrjózk-
aðigt við, yrði nistandi þögn
heilan dag, tvo daga — heila
viku. Einu sinni bafði hún
þraukað í hálfan mánuð áður
en bann gafst upp og sleikti úr
henni.
— Af hverju 'geturðu ekki
komið með? Fyrr má nú vera,
þama er manni boðið í veizlu
og . . . þetta er fyrsta veizlan
síðan við fluttum hingað.
Frú Salvesen reis upp úr sóf-
anum og þurrkaði augun. Þau
voru bairmafull af tárum, raun-
verulegum tárum; þetta var
hennar snilligáfa.
— Og ég sem bafiði hugsað
mér að biðja þig að útbúa eitt-
hvað gott handa obkur í kvöld.
Meðan ég útbýtti bréfunum.
— Bréfunum?
— Út af vökvuninni í görð-
unum. Þau verða að komiast til
sfciia í kvöid. Mér hafði dottið
í hug að við fenigjum okkur
rauðvín.
Hann hvarf inn í svefnher-
bergið. Hún var svo örugg um
hifilálokin, að hún nenntí ekkí
að bíða lengur. Efitír fimm mín-
útur kæmi bann fram með
evuntu. Það var bara í neyðar-.
tilfellum sem hún greip til rauð-
víns. Yfirleitt dugði glas af nið-
UTSoðnum plómum og pilsner.
Hún hafði alltaf hiaða af
dreifibréfum til taks og heili
hennar starfaði linnulaust meðan
hún lagaði sig til. Ástandið var
vægast sagt ógnvekjandi. Með
skelffirugu hafði hún tekdð eftir
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Siml 42240.
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta),
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Garðsendia 21. SÍMI 33-9-68
viðbrögðum fólks, þagar And-
ersenfjölskyldan þrammaði gegn-
um hverfið. Einhver galgopa-
háttur hafði legið í loftinu, og
það vissi ekki á gott. En hún
vissi að henni tækist að ráða
þessu íarsiællegia tíl lykta. ‘ Hún
var ritari stjómairinnar, hún
vair með spjaldskrá yfir alla,
hún hélt í þræðina. Af langri
reynslu vissi hún hvernig að-
ferðum áttí að beita við hvern
og einn og með aðstoð direifi-
bréfsins gæti hún náð persónu-
legu sambandd við alla.
Og kannski var þetta ekki svo
alvarlegt, þegar aEt kom til
alls. Að vísu var fólk dolfallið
yfir því sem gerzt hafði, get-
raunavinningnum, skrúðgöng-
unni og voninni um veizlu á
hverjum miðvikudegi. Þetta voru
eðlileg sálræn viðbrögð. En fólk
áttaði sig simám samian. Það
hafði verið boðaður stjórnar-
fundur og hvert var álit stjóm-
arinnar? Og hvað fiannst ná-
grannanum um allt þetta?
— Ætlið þið að fiara?
— Ég veit ekki . . . Við srjá-
um tíl. Það vaetri svo sem gam-
an að komiast í veizlu, en . . .
Allir voru á báðum áttum. All-
ir tvístigu. Engdnn viidi verða
fyrstur tíl að fiara. Fólk stóð
við gluggann pða gerði sér er-
indi yfir tíl nágrannans. Ein-
staka uppreisnarseggir héldu á-
firam að prúðbúasit.
Frú SalVéísiéh' köm líka á veú-
vang með dreifibréfið. — Auð-
vitað eigið þið að fara. Það væri
neyðairlegt ef enginn kæmi. Og
mér skilst að enginn ætli nema
þið.
Þegar frú Salvesen hélt heim-
leiðis kluikkutíma seinna, visisi
hún að stjómarstefnan hafði
siigrað. Það bafði kostað fortölur,
leyndar hótanir og útsmogin
brögð. Það hafði lífca vottað
fyrir andmælum og háðsglósum,
já, meira að segja opinskárri
gremju. En hún hafði ekki á-
hyggjur af þvi. Hæfileg andstaða
sem hægt var að bafia taumhald
á, var aðeins til góðs; mikilvæg-
ast var að stjómarstefnan sigr-
aði og allir stæðu saman.
Þegar hún kom aftur að garðs-
Wiðinu heima hjá sér, diaitt henni
sem snöggvast í hug að líta inn
til Hermansens og gefa skýrsiu.
En frú Hermansen var fyrir ut-
an og hún hvarf frá því.
Auk þess varð henni hugsað
til kvöldmatarins, sem eiginmiað-
urfnn áttí. að útbúa. Það var
aflltaf j'aínóþolandi. Nú væri
hann sjálfsagt að bjástra :f eld-
húsinu og búa til krabbáisalat
og líta eftir því að rauðvínið
væri hæfilega heitt. Svo þyrfti
hún að klappa saman lófum og
segj a ,,að hugsa sér“ og „eigum
við ekki að kvedkjia á kertum.“
Og þegar máltíðinni væri lokið,
myndi hann lyfta rauðvínsglas-
inu og líta á hana með þessu
eilífia: — í kvöld förum við
snemma að hátta, Hjördís, ba?
Hún andvarpaði: Þarna þurfti
líka að halda stefnu tíl streitu
og ekki dugði að skírskota tíl
samheldni þar. En hún ætlaði
ekki að láta misnota sig leng-
uir, og hún ákvað að strax á
morgun skyldi hún taka kjall-
arastofuna í notkun. Hún vissi
að hún áttí ekkert á hættu.
Maðurinn hennar var enn í 3.
launaflokki og skilnaður kæmi
þvi ekki tíl greina.
Rökkur færðist yfiir hiverfið.
Kvöldið var milt og friðsælt
með fuglakvaki og reykjarslæð-
um frá bálinu í garði Andersens.
Móðir diröslaði grátandi
krakka út um hliðið hjá Ander-
sen. Hún mætti annarri móður
sem var á leiðinní til að sækjia
sitt ba-m. Hér og þar heyrðust
áköf blistUr og hróp. Það voru
foreldrar að kalla á börnin sín
að koma heím. Bréfaútburður
frú Salvesen hafði haft tilætluð
áhrif. Hermansen stóð á, svölun-
u-m. Éíginlega hefði hann átt að
vera ánægður, en samt sem áð-
ur var hann órólegúr. Hann
hafði rétt í þessu verið að
munnhöggvast við eiginikonu
sina. Þegar stjórnairfiundinum
var lokið, hafðj hann kallað á
hana inn og kvartað yfdr því
að hún skyldi hafa truflað fund-
inn en í stað þess að t-aka þegj-
andi við hinum réttmætu ásök-
unum hans, hafði hún gripið til
andsvara og komið með athuga-
semdir aí þvj tagi, að hann vildi
ekki einu sinni hugsa um þær.
Nú var hún niðri á grasflötinni
fyrir neðan hann og keyrði
sláttuvélina áfiram 4 ó'Skemmti-
legan hátt. Þegar hún varð þess
vör að hann var að horfa á hana,
togaði hún vélina tíl baka og
dró hiana bak við húsið.
Úti á veginum kom maður
gangandi í áttina að húsi Ander-
sens. Það var kaupfélagsstjór-
inn. Hann átti íbúð í einu af
nýju sambýlishúsunum, og hafði
því trúlega ekki fengið dreifi-
bréfiið hennar írú Salvesen.
— Ættið þér ekibL í veizihi, j
Hermansen? kallaði hann gliað-1
lega upp á svalimar.
Hermansen gekk hægt niður I
af svölunum og úf að hiiðinu, j
þar sem baupfélagsstjórinn bafiði
stanzað.
— Ég heyri sagt að þér sé-
uð fiarinn að hafia opið utan lög-
gilts opnuna-rtíma. Ég vona að
það sé ekiki rétt.
— NeT nei, fuilvissaði kaup-
félagsstjóirinn hiann. — Hver
segir það?
— Ég er feginn því að það
skuli vera misskilningur. Það
var einhver sem sagði að það
hefði sézt til Andersens. . .
Kaupfélagsstjórinn fór allt í
einu að rjála í vösum sínum af
mifclum móði. Hann var víst að
leita að lyklakippu.
— Tja, það var nú dálítið sér-
stakt. Það kom allur sbarinn
askvaðandi og þau sýndu mér
tékkinn gegnum glu-ggann.
— Það var og.
— Og mér fannst ómögulegt
annað en hleypa þeim inn. Þau
voru búin að bjóða öllum ná-
grönnunum til veizlu * og. . .
— Þér hafið þá hleypt þeim
inn?
— Já, ég gerði það. Ég var
sjálfur viðstaddur, ég var ein-
mitt að gera upp kassann.
— Það var gott að þér höfðuð
næga peninga til að skipta svona
hárri ávísun. f banbanum erum
við alltaf vanir að aðgæta. . .
— Auðvitað skipti ég ekki á-
vísuninni, sagði kaupfélagsstjór-
inn í skyndi, en um leið varð
honum ljóst að hann hia-fði
hliaupið á sig. Hermansen horfði
á hann fast og lengi.
— Þér bafiið þá skirifað hjá
honum?
— Tja; ekki beinlinis, en. . .
— Þettá hefúr auðvitað verið
töluverð upphæð?
— Jæjia, sagði baupféliaigsstjór-
inn til að segja ekki of mikið.
— Já, mi-kil ósköp, það eruð
þér sem berið ábyrgðina, saigði
Hermansen rólega. — En látið
miig ekki tefj-a yður len-gur. Þér
eruð að fara í veizlu. Til Ander-
sens!
— Ég ætlaði bairia að skreppa
þangað með kassafcvitrbunina, ■ en‘
það er orðið svo framorðið, að
ég held ég bíði tdi morguns.
Hann kvaddi og gekk tíl batoa
sömu leið og bann hafði komið.
Hermansen var líka í stjóm
kaupfélagisiins.
VIPPU - BltSKÚRSHURÐIN
Lagerstærðir miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir.smíðaðar eftir beiðni.
GLUGGAS MIÐJAN
Siðumíla 12 - Sími 38220
- ÓDÝRT - ÓDÝRT - ÓDÝRT - ÓDÝRT - ÓDÝRT - ÓDYRT
cá
>
O
O
H
cC
>
o
o
CC
Skófatnaöur
Karlmannaskór, 490 kr. parið. Kvenskór frá 70 kr. parið. Bama-
skór, fjölbreytt úrval. Inniskór kvenna og bama í fjölbreyttu úrvali
Komið og kynnizt hinu ótrúlega lága verði, sem við höfum upp á
að bjóða.
Sparið peningana í dýrtíðnmi og verzlið ódýrt
RYMINGARSALAN, Laugavegi 48.
cC
>
O
O
o
o
cc
- ÓDYRT - ÓDYRT - ODYRT - ÓDYRT - ÓDYRT - ÓDYRT -
IJG-MIISKÁL - IMIIt l GOTT
lll!lilltii!iiHlllllllilS!IUUUItUlilSSiiHlllSIS'll!ll!!lllllllliliSi'SSSSIIji|||||||||||lili!liiili[iiÍiiiiiiiiiiiiiiiiiliiliiÍÍÍlliM
1
'J'HDl
mmwmwmm
w
nmunsn
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA. YÐUR
D
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

ssiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiltiiiiil
Tvöfalt „SECURE“-emangrunargler.
A-gæðaflokkur. Beztu fáanlegu greiðsluskilmálar.
Glerverksmiðjan SAMVERK h.f. Hellu.
Sími 99-5888.
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum sberðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V AR AHLUTAÞ J ÓNU STA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavélar fyrir smærri báta og litla sumarbústaði. (
ELDAVÉLAVERKSTÆDI
IÓHÁNNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069.
Húsbyggjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERMO'"
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
A T E R M A Sími 16619 kl.
10 -12 daglega.
AXMINSTER býður kjör viS allra hœfi.
GRENSÁSVEGI8
SIMI 30676.