Þjóðviljinn - 20.06.1970, Blaðsíða 7

Laugardagur 20. júni 1970 — í>JÓÐVTL*IINN — SlÐA ’J
□ Meðal hinna fjölmörgu gesta, sem leggja
munu sinn skerf til þess að gera listahátíðina
okkar sem glæsilegasta eru þau Sveinbjörg Alex-
anders og Truman Finney. Þau munu dansa tvo
tvídansa á opnun hátíðarinnar í dag annars veg-
ar tvídans úr Hnotubjótnum og hins vegar tví-
dans við tónlist eftir Grieg, sem eiginmaður
Sveinbjargar, Gray Veredon hefur samið.
Vona, að ég geti
komið bráðlega
aftur hingað heim
Svcinbjörg og Finney á æfingu
Rætt við Sveinbjörgu og Truman Finney
Við hittum listafólkið á heim-
i'ld firú Ólafar Jónsdóttur móð-
ur Sveitibjargar íyrir skömmu
og ræddium við lítillega við
þau. l>að kom upp úr kafinu
í því spjalli. að jxrtta er í
fyxsta skipti, sem Sveinbjörg
dansar opinberlega hér heima
frá því að hún fór utan til
starf’a. — Það hefur aldrei
orðið neitt úr þvi að ég sýndi
hérna. fyrr en nú, — sagði
hún, — enda þótt það hafi oft
kiomið til tals. Það er hins veg-
ar ekki mér að kenna, því að
ég hef alltaf haft mikinn áhuiga
á því að koma hingað og dansa,
og ég vona að það líði ek,ki
eins langt á milli næst. Ann-
í gær lauk í Rcykjavík fundi
Norræna rithöfundaráðsins. Þar
skiptust aðildarfélögin á upplýs-
ingum um ástand í hvcrju landi,
rætt var um Norrænan bók-
menntasjóð og studd íillaga um
að Mcnningarsjóður Norður-
landa styrki útgáfu á þýðingum
nokkurra bóka árlega milli
Norðurlandamála
Undir fundarlok hittum við að
máli unigan sænskan rithiifund.
hingað með nýstofnuðum ball-
ettflokk, sem maðuirinn minn
stjórn.ar. Hann var stofnaður til
þess að ferðazt millí staða í
sumarleyfum og sýn-a og tel-
ur um tuittugu dansara og ég
kom með þá tillögu að hann
kæmj fyirst fram á ísliandi, —
á liisitahátíðinni. En þá var bú-
ið að fá annan ballettflokk
hingað af því tilefni, svo að
endirinn var sá að mér var
boðið hingað ásiamt mótdans-
ara. Ég valdi bezta dansarann
við Kölnarballettinn, Trumian
Finney og hann var tnjög á-
hugasamur um að kom.a með
mér.
Finney er Bandaríkjiamiaður
og hefur starfað í Evrópu um
Olacs Engström — hann heíur
skrifað allmikið fyrir sjónvarp
og hér var flutt sjónvarpsleikrit
eftir hann („Hann sló mig“) —
en samsikipti rithöfunda við sjón-
varp og hljóðvarp voru einmitt
mjög á dagskrá.
Engstmm sagði að á slíkum
fundi kæmu fyrst og fremst
fram upplýsingar um ými::leg
hagsmunamál rithöfunda. Þær
hefðu um margt verið fróðlegar,
og einkum kæmi sér það á
nokkurt skeið. Hann segir, að
það sé að möngu leyti ahuga-
verðara fyrir ballettdansana að
starfa austan hafs heldur en
vestan vegna hinnar rótgrónu
ballettmenningar og ágætma að-
stæðna. — í Þýzkalandi gefst
mianni tækifæri til þesis að
spreyta sig á alhliða ballett og
árlegur sýningartími er miklu
lengri en í Bandairíkjunum. Ég
tel mikilvægt að hiaía hann sem
lengstan, einkum vegna þess að
óvart hve mikill mismunur væri
á kjörum rithöfunda í þessum
löndum, miklu meiri en efna-
hagsástand gerði líklogan. Eink-
um ætti þetta við um íslcnzka
rithöfunda. Þoir fá sagði Eng-
ström sama og ckkert fyrir leik-
vork sem flutt eru í sjónvarpi
og útvarpi, en t.d. í Svíþjóð er
mjög sómasamlega borgað fyrir
silíkt efni. Og það kom fram á
fundinum, að við hinir munum
Fr.amhald á 9. sáðu.
við endumst stutt, að jafnaði
halda ballettdiansiarar aðeins á-
fnam til 35 ána aldiurs, sumir
að vísu skemur og aðrir ieng-
ur, en það er nauðsynlegt fyir-
ir okkur að nýta tímann setn
bezt.
— Hvað tekur yfirleitt við
hjá bllettdönsurum, þegar )x:i:r
hætta að diansa?
— Það er misj>afnt, — segir
Sveinbjörg. — Margir fara út
í þ&ð að semja balletta, stjórna
ballettflokkum eða kenna. Þeir
sem ætla að gerast balletthöf-
undar þurfa að byrja á þvi nð
sernja, meðan þeir eru enn á
sviðinu og vinna að hvoru
tveggju jöfnum höndum um
skeið.
Sveinbjörg hefur starfað við
Köln arballettinn í tvö ár sem
sólódansmær. en áður var hún
í 5 ár við ballettinn í Stuttgart.
Sá ballettflokkur ferðast viða
og sýnir, en ballettinn í Köln
hins vegiar ekki. Það kemur scr
að siumu leyti vel fyrir Svein-
bjöngu, því að hún þarf að
annast heimili a,uk starfa sinna,
en þau hjónin eiga þriggja ára
gamlan sion.
— Á hann einnig að verða
ballettdansari? — spyrjum við.
— Ég vona ekki. — segir
Sveinbjörg glettnislega. — Það ^
er nóg að við hjónin störíum *
við þetta, — en auðvitað ætla
óg ekkj að þvinga hann til þess
að gera eitthvað annað, ef
hann vill leggja stund á ballett.
Finney hefur ekki fyrir fjöl-
skyldu að sjá, — hann á bara
fiska og fuigla í búri og engln
ákveðin framtíðaráform önnur
en þau, að hann hyggst dvelj-
ast í Evrópu næstu árin. Við
spyrjum hvernig honum lítist
á sig hérna á íslandi en hann
befur lítið séð annað en sviðið
í Háskólabíói og við fáa tal-
að aðra en forvitna blaða-
menn.
— Það væri gaman að vera
hérna lengur, — segir bann, —
en því miður hef éig ek'kf tíma
til J>ess. En ég vildi gefa heil-
an íjársjóð til þesis að geta
verið út listahátiðina og hlusit-
að á Victoríu de Los Angeles,
Jacqueline du Pré og aðira frá-
bæra krafta. Þessi listahátíð
ykkar er stórkostlegt átak hjá
svona lítilli þjóð. Stórþjóðir
bjóða ekki upp á meira úrval
heims'kunnra list'amanna á slík-1
um hátíðum. Þið aettuð endi-
lega að balda þessiu áfram, það
mundi stórauka listaáhiugann í
landinu og hafa áhrif á list-
skcpun og túlbun íslendinga.
— Það veitti sjálfsaigt ekiki
af því að hressa upp á ballett-
inn hérlendis, — segjum við.
— Ég er náttúrioga ekki vel
kunnugur Jxiim aðstæðum, —
segir Finney. — en ég sé ekk-
ert því tii fyxirstöðu að hægt
sé að auku veg ballettsins.
Ytrí aðstæður virðast vera
fyrir hendi, þið hafið að
minnsta kosti leikhús, og það
er mi'kið atriði. Eriendis er bar-
izt um leikhúsin. En auðvitað
verður að skapa áhuga hjá al-
menningi. og það verður ekki
gert nema efnt sé til myndar-
legira ballettsýninga svo oft
sem ástæður leyfa. Og Svein-
björg er sammála og er þess
fullviss að hér megi gera marga
góða hluti á Ixíssu sviði ef á-
hugi sé fyrir hendi.
Hún kveðst síður en svo
vera orðin leið á ballettinum.
— Þá mundi ég hætta eins og
sbot, — segir hún. Hún hefur
ekki frokar en Finney gert ná-
kvæma stundatöflu fram í tím-
ápn, en kveðst munu halda eitt-
hvað áfram hjá Kölnarballett-
inum og starfa í ballettflokki
eiginmianns sins. — Við fáum
styrk til að fara í langa sýn-
ingarferð árið 1972, — kannski
förum við til Asíu, en áður
verðum við að £á einhverja
reynslu í Evrópu. Ég vona að
við getum komið hingað til
íslands sem fyrst.. Auðvitað
langar mig alltaf að dansa fyr-
ir mín,a þjóð, — segir lista-
konan að lokum. — gþe
Per Olof Sundman
Per Olof Sundman
í Norræna húsinu
á morgun
Sænski rithöfundurinn Per Ol-
of SundmarL, sem un þessar
mundir en gesfcur Norræna húss-
ins og sifcur hér jafnframt fund
norræna rithöfundaráösins, mun
hailda fyririestur í Norræna hús-
inu á morgun, sunnudag, kl.
16.30.
Mun Per Olof Sundiman fjalla
um, hvemig síkáldsaga varð til
(„Ingcnitör Andrécs luf!bferd“) og
sýna óvenjulegar skuggamryndir.
Pyríriesturinn er öllum opinn.
ars hafði óg hug á að koraa
Nokkrir fulltrúa á fundi Norræna rithöfundaráðsins. Efri röð (frá vinstri): Lassi Nummj og Carl
Frederik Sandclin frá Finnlandi, Iibba Haslund, Odd Bang-Hanscn og Ingcr Fjeldsted frá Norcgi.
Neðri röð: Per Olof Sundman, Jan Gehlin, Bo Hedvall, Thorbjiirn Thörngrcn og Claes Eng-
ström — allir frá Svíþjóð. — (Ljósm. Þjóðv. A.K.).
Fundi Norræna rithöfundaráðsins lokið
Mikill mismunur á kjörum
rithöfunda á Norðurlöndum
t
I