Þjóðviljinn - 09.12.1970, Blaðsíða 10

JQ SlÐA — ÞJÓÐ'V’ELJJIíir — M$8wl&iKia|gar«. deæmfeee lOTÍ.
-a.
Aö gi söng Harper Lee: randa fugli

38
— Ég er aö minnsta kosti eldri
en herra Findh, sagdi Calpumia
og brosti út að eyruim. — Ég
veit ekki vel hve mi'klu eldri.
Við reyndum einu sinni að rifja
■þetta upp og reikna út hve göm-
ul ég gæti verið. Ég man ekki
nema nokferuim árum lengra aft-
ur í tímann en hann, og ég get
þvi ekki verið mjög miklu éldri
en hann, með tilliti til þess að
karlmenn em aldrei eins minn-
ugir og konur.
— Hvenær áttu þá afmæli,
Kalla?
— Ég er vön að halda upp á
það á jóladag, því að það er svo
auðvelt að muna, — ég á engan
alvöru afmælisdag.
— Já, en Kalla, sagði Jemmi
TflJo&we
f / EFNI
Sv/ SMÁVÖRUR
I TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
- -y |
Hárgreiðslu- og snjrrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 HL hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMl 33-9-68
2'A
2 SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
iangan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
hugsi. — Þú sýnist ©kki nándar
nærri eins gömul og Attieus.
— Svertingjar eldast öðru vísi
en hvítir menn, sagði hún.
— Kannsfei er það vegna þess
að þeir kunna ékki að lesa, ha?
Kalla, varst það þú sem kenndir
Zeebo að lesa?
Zeebo var elzti sonur Calpum-
iu. Ef ég hefði • nokfcurn tíma
hugsað um það, hefði ég átt að
geta gert mér Ijóst að Calpurnia
gat ekki verið neitt unglamb:
Zeebo átti sjálfur stálpuð böm.
En mér harfði aldrei dottið í hug
að brjóta heilann um það.
— Kenndirðu honum þá eftir
staErófskveri eins og við gerum?
spurði ég. ^
— Nei, það gerði ég reyndar
ekfci. Ég lét hann pæla gegnum
eina síðu í biblíunni á hverjum
degi og svo var líka bók sem
ungfrú Buford kenndi mór að
lesa í. Getið þið gizkað á hver
gaf mér þá bók?
Það gátum við auðvitað ekki
og Calpumia sagði:
— Það var reyndar hann Finch
afi ykkar, sem gaf mér hana.
— Kemuir þú þá utan frá
Höfða? spurði Jemmi. — Þú hef-
ur aldrei sagt okkur það!
— Já, það geri ég reyndar,
ungi herra Jemmi. Ég ólst upp
þar út frá milli Bufordeignar-
innar og Höfða. Alla mína ævi
hef ég unnið fyrir Finch og
Buford-fjölskyldumar og ég
fHuttist ekki til Maycomb fyrr
en daginn sem pabbl ykkar og
mamma giftust.
Ég hafði aldrei gert mér Ijóst,
að Calpumia lifði eigimlega tvö-
földu lífi. Það kom næstum
flatt upp á mig að hún skyldi
líka eiga sér líf utan hússins
okkar og ætti sér fortíð. sem
var óháð okkur — að ég tali nú
ekki um að hún virtist tala að
minnsta kosti tvö tungumál. Ég
spurði hana:
— Kalla, af hverju talarðu
niggaramál, þegar þú ert með
þínu fólki, þegar þú veizt vel að
það er ekki fallegt?
— Tja, í fyrsta lagi er ég sjálf
niggari, eins og þú segir . . .
— Það er ekki þar með sagt
að þú þurfir að tala svoleiðis,
þegar þú veizt betur, sagði
Jemmi.
Calpumia ýtti blómskreyttum
hattinum aftur á hnakka, kilóraði
sér í kollinum og ýtti svo hatt-
inum aftur á sinn stað.
— Jú, sjáðu til, það er efcki
auðvelt að svara þessu, sagði hún.
— En ef nú þú og Skjáta töluðuð
niggaramál heima hjá ykkur —
þá væri það óeðlilegt, er ekki
svo? Og hvað finnst ykkur þá
um það ef ég talaði eis og hvítt
fólk gerir, þegar ég væri heima
i kirkjunni minni og innan um
nágranna mína? Þeir myndu bara
halda að ég væri að gera mig
merkilega!
— Já, en Kalla,. þú veizt betur,
er það ekki? spurði ég.
— Það er ekki álltaf nauðsyn-
legt að segja allt sem maður
veiit, telpa mín. Það er ekki
dömuilegt — og auk þess er
öðru fólki ekkert um að maður
viti meira en það. Það fer bara
í fýlu. Maður betrumbætir engan
með því að kenna honum að
tála fallega; fóTk verður fyrst af
öllu að vita það sjálft; ef það
gemir það ékkS er bezt að sfceta-
þegja eða nttba þess eögið mál
ef maður hefiur eittlhvað við það
að tala.
Mér daitt nokkoíð i hug:
— KaHa, sagði ég, — má ég
ednhvern tíma heimsæfcja þig —
heim til þín á ég við?
— Hvenær sem þú váOit, sagði
hún. — Það væri mér ánægja
að sjá þig.
Við vorum nú komin á gang-
stéttina fyrir utan Radleyhúsið.
— Líttu yfir á veröndina, sagði
Jemmi allt í einu.
Ég gaut augunum að Radley-
húsinu, bjóst hálfpartinn við að
sjá vofuna að innan sitja í ról-
unní og sóla sig. En rólan var
tóm.
— Ég er að tala um veröndina
ofckar, sagði Jemmi.
Ég leit yfir götuna. Einbeitt,
va'greif og miskunnarlaus sat
Alexandra frænka í ruggustóln-
um á veröndinni, rétt- eins og
hún hefði setið þar alla sína
ævi.
13
— Þú getur sett töskuna mína
inn í svefnherbergið, Calpumia,
var hið fyrsta sem Alexandra
sagði. — Og Jean Louise, vertu
ekki að klóra þér svona í höfð-
inu.
Það var hið næsta sem hún
sagði.
Calpumia tók þungu töskuna
og opnaði dyrnar.
— Nú skal ég, sagði Jernmi
vikalipur.
Ég heyrði hvemig ferðataskan
skall í svefnherbergisgólfið. Það
var eitthvað endanlegt og óafitur-
kallanilegt við þetta Wjóð.
— Ertu komin í heimsókn til
okkar, frænka? spurði ég.
Heimsóknjr Alexöndm frænku
frá Höfða vom sjaldgæfar og hún
ferðaðist ævinlega með tignar-
brag: hún var svo lánsöm að
eiga stóra, grænan, ferihymdan
Buickbíl og hafði svartan bíl-
stjóra,- og- bæði bílstjórinn og
bíllinn vom lífshættulega strofcn-
ir og fágaðir, en í dag gat ég
hvergi nokkurs staðar komið auga
á þá.
— Br faðir ykíkar ekki búinn
að segja ykkur það? spurði hún.
Við Jemmi hristum höfuðin
í takt. /
— Þá hefur hann sjáifsagt
gleymt því. Hann er víst ekki
kominn heim enn, eða hvað?
— Nei, frænka. Hann kemur
yfirleitt ekki fyrr en síðdegis.
— Nú, jæja þá. En sjáið þið
nú til: við komum okfcur saman
um það, að það væri tími til
kominn að ég byggi hér í húsinu
hjá ykkur um tíma.
„Um tíma“ gat í Maycomb
táknað allt frá þrem dögum og
uipp í þrjáibwi ár. Við Jémgm
litum hvort á amnað.
— Jemnri er á góðri ledð með
að verða fullorðinn, og sama
er um þdg að segja, sagði hiún
við mig. — Þess vegjna töldram
við réttast að þú yrðdr fyrir ein-
hverjum kvenlegum áhrifum.
Þess er ekfci sérlega langt að
bíða, Jean Louise, að þú fáir
áhuga á fötum og strákum.
Ég hefði getað komið með ýmis
svör við þessu: Að Kalla hefði
óneitanlega kvenleg áhrif. Að
það liðu mörg ár áður en ég
fengi áhuga á stráfcum. Að ég
myndi aldrei fá álhuga á fötum
. . . En ég sat á mér.
— Hvað um Jimmy frænda?
spurði Jemmi. — Kemur hann
líka?
— Nei, það gerir hann ékki.
Hann verður kyrr á Höfða. Ein-
hver verður að sjá um rekstur-
inn.
Um leið og ég sagði: — En
saknarðu hans þá ekfci? varð
mér ljóst að spumingin var éfcki
beinlínis háttvís. Það gat naum-
ast skipt miklu máli hvort
Jimmy frændi var nærstaddur
eða ekki, hann sagði aldrei
notokurn skapaðan hlut hvort eð
var.
Aléxandra frænka lét lika eins
og hún heyrði ek'kj spurningu
mína. Gg þar með gat ég ékki
fundið upp á fleiru að segja
við hana. Þannig var það ævin-
lega; ég gat aidrei talað um
neitt við hana og nú sat ég
þama og fór að rifja upp fyrri
vandræðasamtöl við hana: Hvem-
iig líður þér, litla Jean Louise?
Mér líður ágætlega, frænka,
hvernig líður þér? Ágætiega,
þölck fyTÍr, og hvað hefurðu svo
verið að gera upp á síðkastið?
Bkki neitt. Tekurðu þér þá ekk-
ert fyrir hendur? Nei, frænka.
En þú hlýtur að ediga marga
vini og vinkonur? Já, frænka.
Já, en hvað eruð þið þá að
gera? Ekiki neitt.
Það var enginn vafi á því að
frænka áleit mig vera ólýsanlega
hvimleiða mannveru og ég hafði
sjálf heyrt hana segja við Atti-
cus, að ég væri ekki beinlínis
skýr eða skemmtileg.
Einhver saga leyndist bakvið’
allt þetta, en ég var ékfci í skapi
til að reyna að hafa hana uppúr
henni þennan dag. 1 dag var
sunnudagur og Alexandra frænka
er sérlega geðstirð á sunnudög-
um. Ef til vill var það sunnu-
dagslífstykkið sem gerði það að
vertoum; eiginlega var hún ekiki
sérlega feit, en hún var þétt-
holda og hún hafði kosið að
ganga í brynju sem ýtti barm-
inum á henni uppúr öllu valdi,
ýtti henni inn í hliðunum en
igaf bakhlutanum lausan taum-
inn, svo að það var engu líkara
en Alexandra frænka væri frá
riáttúrunnar hendi hugsuð sem
stundaglas. Hún var yttínþyrm-
andi á að líta.
Úrval
FRiMERKJAMIÐSTÖÐIN
Skólavörðustig 21 A Sími 21170.
HAZE AIROSOL hretnsar andrúmsloftið á svipsfnndn
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTl — HTJRÐIR — VÉLALOK
og GEVMSLULOK á Volksrwagen i allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð. — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bflasprautun Garðars Sigtnundssonar,
Skipholti 26 — Sími 19099 og 20988.
Röskur sendill
óskast hálfan eða allan daginn.
Þarf að hafa hjóL
ÞJÓÐVILJINN. — Sími 17 500.
Indversk
undraveröld
Vorum að taka upp margt fagurra og sér-
kennilegra muna frá Austurlöndum fjær,
m.a. útskorín borð, hillur, fatahengi, vindla-
kassa, o.m.fl. Reykelsisker, kertastjaka,
ávaxta- og konfektskálar, könnur, blóma-
vasa, öskubakka, borðbjöllur, vindla- og
sigarettukassa og margt fleira úr messing.
Úr rauðaviði: borð, innskotsborð, styttur,
vindlakassa, veggmyndir og margt fleira.
Frá Thailandi: handofna borðdnka og renn-
inga m/serviettum. Einnig útskorna lampa-
fætur og Thaisilki. Margar tegundir af
reykelsi. Hvergi meira úrval af fögrum,
hanðunnum munum, tilvaldra til jóla- og
tækifærisgjafa.
n»
SNORRABRAUT 22.
mi q ***„•*„ r n um
fifi 3‘2-''srQ,r> H- ís
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
JOLASKYRTURNAR
í miklu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
Ó.L
•MJm Laugavegi 71. Sími 20141.