Þjóðviljinn - 13.12.1970, Qupperneq 14

14 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudiaigur 13. desember 1970.
Harper Lee:
AÖ granda
söngfugli
42
Atticus leit á mig yfir blað-
brúnina. Hann sat í stólnum sín-
um við gluggann. Eftir því sem
við Jemmi urðum eldri og reynd-
ari, þótti okkur ekid nema sann-
gjamt að hann fengi að rýna í
blaðið sitt í friði í svo sem hálf-
tíma eftir kvöldmatinn.
Nú andvairpaði hann og sagðd
að nauðgun væri hoíldlegt sam-
neyti við konu með vaildi og án
samiþyikkis konunnar.
— Nú, fyrst það er eklki ann-
að, aif hverju fór CaiLpuimia þá
undir eins að tála um eátthvað
annað þegar ég spurði hana?
Atticus sat stundarkom og
hugsaði.
— Hvað varstu að segja?
spurði hann svo.
— Jú, sjáðu til, ég spurði Cal-
pumiu hvað það væri, daginn
sem við fórum i kirkjuna með
r W EFNI
hs ' SMÁVÖRUR
\ TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 HL hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
Perma
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Garðastræti 21 SÍMl 33-9-68
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
henni, og hún sagði að ógslkyldi
.spyrja þig, en sivo gHeymdi ég
;því, og þess vegna er ég að
sspyrja þdg núna.
Hann hafði látið biaðið sígaog
það lá á hnjánum á honum.
Hann sagði:
— Viltu gera svo vel að end-
urtaka þetta
Ég sagði honum í smáatpðum
frá kirkjuígömgu oldrar ásamtCa/I-
pumiu.. Atticus virtist skeimmta
sér yfir öllu saman, en Alexandra
frænka sem sat úti í stotfuhorni
með strammann sinn, lét hann
síga og fór áð einblína á okfcur.
— Jæja, svo þið fóruð íkihkju
með Calpumiu þennan sunnudag?
— Já, sagðd Jemmi, — Hún
leyfð: oklkur að koma með sér.
Mér datt ndkkuð í huig:
— Já, það gerðd hún, sagðdóg,
— og hún lotfaði að ég ‘mætti
heimsækja hana einhvem dag-
inn. Má ég fara þangaðá sunnu-
daginn, Atticus? Kalla sagði að
hún skyldi kiöma og sækja mig
ef þú værir emhvers staðar í
þílnum.
— Það keimur ekki til mála.
Þetta var auðvitað Alexandra
firæmka Ég snerist á hæii. en
sneri mér aftur við í skyndi og
sá að Atticus var að renna til
hennar augunum. En það var
öf seint og ég sagði:
— Ég var ekkl að spyrja þig!
Með tffliti til þess hve hávax-
inn Attious var, spratt hanneig-
inlega ótrúlega fij'ótt á fætur. Og
þama stóð hann og gnæföi yf'.r
mág:
— Viltu biðja hana frænku
þína afsökunar á augabraigði!
— En ég var ekki að spyrja
hana. Ég var að spyrja þig . . .
Atticus sneri höfðiinu til hálfs
og négldi mig bókstaflega v!.ð
vegiginn með hægra auganu. Bödd
hans var mieira en óheillavæn-
leg:
— Fyrst af ölttu áttu að bdðja
hana frænfcu bína fyrirgefninigör.
— Fyrirgefðu fraanka, tautaði
óg.
— Og svo sikullum við fáþetta
á hreint, sagð: ha.nn. — Égsegi
þér það í eitt skipti fýrir öll:þú
gerir það sem Galpurnia segár
þér, þú gerir það sem ég segi
þér, og meðan hún frænka þín
er hér í húsinu, þá gerirðu það
sem hún segir þór. Er þaðljóst.
Það var Ijóst, ég reyndi að
mclta þetta með mér og komst
loks að þeirri ndðursitöðu aðeina
lciðin til að hörfa með öign af
virðingu, var að laumast flram
á sialernið, þair sem ég gætti þess
að vera hæfilega lengj til þess
að þau héldu að ég ætti þangað
erindi. Þegar ég kom fram aft-
ur, stanzaði óg snögglega í and-
dyrinu, því að ég heyrðd hávaer-
ar samræður í setusitofunni. Gegn-
um hálfopnar dymar sá ég hvar
Jemmi sat í sóÆanum með fót-
boltablað, sem hann fletti, en á
meðan renndi hann höfðinu til
og frá edns og hann væri að
horfa á tennislkeppni.
— . . . þú eirt bókstafllega
neyddur t:l að gera eittíhvað,
heyröi ég að frænfca saigði. — Þú
hafur gefið henni frjálsar hendur
allt of lanigi, Atticus, — allt, alttt-
of lengi!
— Ég get með engu mlólti séð
hvað mællir á móti því að hún
fari þangað. KáUla igætir hennar
alveg eins vel og hún gerir það
hér heima.
Hvaða „hana“ voru þau að
tala um? Hjartað kdpptist til í
brjósti miér: Mig! Það var eins
og ég fyndii hvemig stífuðstáss-
piflsdn lögðust að mér á allar
hldðar, og í annað skipti á æv-
inni fóir ég að velta því fyrir
mér hyart óg ætti að strjúkai.
Undir edns!
— Það getur svo sem verið ó-
sköp indælt að vera meinflaus,
kæri Atticus; ég veit vel að þú
fcærir þig ekki um uppistand á
heimilinu, en þú átt dlóttur sem
þú þarft að hugsa um — dóttur
sem verður fullorðin fyrr en var-
ir.
— Ég er einmitt að hugsa um
hana.
— Já, þakka þér fyrir, mó ég
frábiðja mér afllan útúrsnúning.
Þú verður að horfast í augu við
það fyrr eða síðar, og það get-
ur edns orðið í kvöid. Við þurf-
um ekki lengur á henni að halda
á heimilinu.
Atticus talaðd róllega og stilli-
lega:
— Sj'áðu til, Alexandra, Cal-
pumia fer ekld héðan frá mér,
fyrr en hún óskar þess sjálf. Ef
til villl hefu-r þú ekki gert þér
grein fyrir því, en í ödl þessi
ár hefð' ég afllls efcki getað án
hennar verið. Hún er traustur og
trölltryggur félagfl í fjölskyldu
okkar, og þú verður einlfaldlega
að sætta þig við aðstæðumar

SANDVIK
snjónaglar
Snjónegldír hjólbarðar veita öryggi
í snjó og hólku.
Lóíið okkur athuga gömlu hjólbarðana
yðar og negla þó upp.
Góð þjónusfa -r- Vanír menn
Rúmgotf athafnasvæði fyrir alla bíla.
BARÐINN HF.
Ármúla 7. — Sími 30501. — Reykjavík.

KHM&
n AWÆ AIROSOL hi'elnsar andrúmsloftið á svipstunda
D
Heafnistumenn
Hér segja sögu sína, 6 aldnlr Hrafn-
istumenn. Allir eipja þeir sögu,, sem hver
með sínum hætti opnar hinum yngri
sýn í fortíðina ok rifiar upp minningar
eldra fólksins. K.iörin .iólahók, ungum
osr öldnum í sveit off við sió.
pOH*TnlNW
MftTTJIÍASSON
Marteinn. frá Vogatungu. Skáldsaga sem
ifjallar um uían.garðsfólk, fólk sem alltaf er
hneykslunarhella og áhyggjuefni hciðar-
iegra - guðelskamli horgara. Maríeinn dreg-
ur skörpuin drúttirm, mynd af samkkipium
þessara .andstæðna, og hætt er við að ekki
verði allir ánægðir með sinn Mut.
Unglingahók í sérflokki. Sagan af hon-
um Blesa. Samskipti hans við mann-
esk.iima eru ekki alltaf að hans skapi
og hó...lesið siálf. Þetta er bráð-
skemmtileff bók, sem allir krakkar hafa
gaman af.
Þættir um aflasæla skipstióra. — Bók
sem erósvikinn skemmtilestur ok flyt-
ur margvíslegfan fróðleik. — Hver vill
ekki vita eitthvað um „kallinn“? —
Þessa bók vilia allir siómenn eignast.
Gúnnar M. Magnúss. Safn fróðleiks off
skemmtisagna um landskunna menn.
Einar Benediktsson, Jón Pálmason,
Biarna Ásgeirsson, Karl Kristiánsson,
Guðmund G. Hagalín og Harald Á. Sig-
urðsson.
frásagnir af slysförum ok hetiudáðum
á hafinu. — Jónas St. Lúðvíksgon
hýddi og endursagði. — 6 bók Jónasar
um hetta efni. — Þær fyrri allar upp-
seldar. Þessi fer vafalaust sömu leið og
hví ráðlegt að ná í eintak strax.
Æsispennandi hók, er segir frá m.iög
frumlegu flugvéiarráni, og hvemij?
fólki er innanhriósts, sem flækist um
háloftin undir stiórn fluffvélarræninjíia,
sem gæti verið geðbilaður. Bók sem eng-
inn lokar fyrr en sezt er á flugvöllinn.
eftir Denise Robins. 5. bók bessa höf-
undar hiá útgáfunni. Denise er tvímæla-
laus ‘mest lesin ástarsagna höfunda á
Englandi, hefir skrifað yfir 150 bækur
ok alltaf metsala. Farðu ekki ástbi mín,
óskabók allra rómantískra kvenna.
eftir Umberto Nobile, flugforingja. Miðaldra
fólki e'r minnisstætt, hve Którfengleg loft-
skipin 'voru. Þessi hók segir frá ferð loft-
skipanna, Norge og Italíu y.fir Noröurpól-
inn,. sein endaði með þvi að Italía fórst. At-
inirðir þessir vöktu IieimsalhyglÍ. Nú er
þetta liðin tíð en núlíinafólki forvitnileg.
eftir Sven Hazel. — 2. útgáfa af pess-
ari 1. bók Hazels, sem er eiginlesra lyk-
ilverk að Öllum hans bókum. Hér kynn-
ist lesandinn öllum hans ósleymanlegu
persónum. Ein bezta stríðsbók, sem
skrifuð hefur verið.
LEIÐIN TIL.BAKA
MENNIRNIR I BRUNNI
MENNIRNIR
I BRÚNNI
Þœttir af starfandi
* skipstjórum
*“■ SÖLT ER
SÆVAR DRÍFA
FARPUEKKI,
ASTIN