Þjóðviljinn - 29.01.1971, Qupperneq 10

Harper Lee:
hwrfliaii i»aft gntomataþrd naeírt nSsesní, gneðnt MttCV-
án stMMitsr og Æloídbiað þa/o, og
þegair Jemintí gastí afibur fiarið
að hogsa, yrði hrtnaa iíka eisns
og 'harm eetti að sér.
Að granda
söngfugli
77
Ég rétti upp höndina, því ad
ég mundi allt í einu eftirgömlu
kosningaslagorðunum sem Atti-
cus halfði einu sinni sagt mér
£rá.
— Hvað heldur þú að það
tákni, Jean Louise?
— Jafnrétti handa öJlum, eng-
in forréttindi handa neinum,
sagði ég.
— Frábært, Jean litla Louise!
Ungfrú Gates brosti út að eyr-
um. Fyrir framan LÝÐRÆÐI
skrifaðd hún nú VIÐ ERUM og
sagði síðan: — Nú getur allur
békkurinn sagt þetta í hóp: Við
erum lýðræði!
Og við sögðum það. Og ung-
frú Gates sagði:
— Þama hafið þið allan mis-
muninn á Bandaríkjunum og
Þýzkalandi. Við erum lýðræði
og Þýzkaland er einræðd — Ein-
ræð-i endurtók hún. — Hér of-
sækjum við ekki fólk. Ofsóknir
á sérstökum kynþáttum stafa
ævinlega af hleypidómum —
hleyp-i-dóm-um, endurtók hún
með álherzlu. — t>að er ekki
til betra fólk í heimi en gyð-
ingamir, og mér er hulin ráð-
gáta hvers vegna Hdtler er á
annarri skoðun.
Fróðleiksfús sál í miðjum
bekfcnum spurði:
— Af hverju haldið þér að
honum sé í nöp við gyðingana,
ungfrú Gates?

</ EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III. hæð (lyfta)
Síml 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21, SÍMI 33-9-68
VIPPU - BltSKÚRSHURÐIN
T
I -kaawur
LagerstœrSir miðað við múrop:
Haeð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir. smíðeðar oftír beiðni.
gluggasmiðjan
SíiomúJo 12 - Sfmi 38220
— Ég hef enga hugmynd um
það, Henry. Þeir eru hverju
samfélagi ávinningur og um-
fram allt eru þeir innilega trú-
aðir. En Hitler er að reyna að
afnema trúarbrögðin, og kannski
er það þess vegna sem htmum
er í nöp við þá.
Cecil upphóf raust sína:
— Tja, ég veit auðvitað ekki
mikið með vissu, sagði hann,*
— en það er sagt að gyðingam-
ir víxli peningum eða eitthvað
svoleiðis, þótt ég geti ekki skil-
ið að þörf sé á að hatast við þá
þess vegna — því að þeir eru
þó hvítir, er það ekki?
Ungfirú Gates sagði: — Þeg-
ar þú kemur í menntaskólann,
Cecil litli, kemstu brátt aðraun
um að gyðingar hafa orðið fyr-
ir ofsóknum frá örófi alda og
hafa auk þess verið reknir burt
úr sínu eigin landi. Þetta er
eitt af því skelfilegasta sem hægt
er að lesa um í mannkynssog-
unni ... Og nú er rétt að taka
upp reikningsbæfcurnar, bömin
góð.
Ég hafði aldrei kunnað að
meta reikning að neinu ráði, og
það sem eftir var af tímanum
horfði ég út um gluggann. Ég
hafði aldrei séð Atticus fúlan,
nema þegar Elmer Davis sagði
nýjustu fréttir af Hitler í út-
varpinu, þá slökkti Atticus á
útvarpinu í skýndi, gremjuleg-
ur á svip og sagði: — Svei att-
an! Og þegar ég spurði hann
einu sinni, hvers vegna hann
sýndi Hitler svo lítið umburð-
arlyndi, svaraði hann: — Af
því að maðurinn er brjálaður.
Ég gat nú ekki komið þessu
saman og heim og ég velti
þessu enn fyrir mér, meðan
bekikjarsystkini mín beygðu sig
yfir reikningsbækumar. Einn
brjálaður maður og miljónir af
Þjóðverjum? Mér fannst endi-
lega sem það væri ofurauðvelt
fyrir þá að setja hann bakvið
rimla, í stað þess að láta hann
setja þá bafcvið rimla. Og svo
var eitt enn sem hlaut að vera
rangt ... Ég ákvað að spyrja
föður minn nánar um þetta.
Það gerði ég líka, og hann
sagðist ekki geta svarað spurn-
ingu minni, vegna þess að hann
vissi ekki hvert svarið væri.
— En er þá leyfilegt að hata
Hitler?
— Nei, það er það ekki, sagði
hann. — Það er efcki leyfilegt
að hata nokkra mannveru.
— Já, en Atticus, sagði ég, —
það er eitt sem ég skil ekki:
Ungfrú Gates sagði að það væri
hræðdlegt að gera eins og Hitl-
er gerir og hún varð eldrauð
í framan og . . .
— Já, ég get vel ímyndað
mér það.
— En . . .
— Já?
— Ekki neitt, Atticus.
Og ég dró mig í hlé, því að
ég var ekki alveg viss um að ég
gæti útskýrt fyrir Atticusi hvað
var að brjótast um í mér; ég
var ekki viss um að ég gæti
komið orðum að því sem var
í rauninni ekki annað en til-
finning. En kannski gæti Jemmi
svarað mér; hann hafði meira
vit á skólamálum en Atticus.
Jemmi var alveg slituppgef-
inn eftir allan vatnsburðinn.
fcostí M i 'hniga fyrfar framan
núntíð Ihaös við MSðtoa á tnmri
— A£ hverju treðurðu svona
í þig? spwrði ég.
— ÞjáMairinii segir að ef ég
geti bætt við ntíg tuttugu og
firnm pundum fyrir nassta ár,
geti ég orðið með í Hðinu, sagði
hann. — Þetta er fljótlegasta að-
ferðin.
— Já, ef þú gubbar því ekiki
öllu aftur upp, sagði ég. —
Jemmi, það er délítið sem mig
langar til að spyrja þig wn.
— Láttu það koma, sagði hann,
lagði frá sér bókina og teygði
úr fótunum.
— Ungfrú Gates er virðingar-
verð fcona, er það eldki?
— Jú, auðvitað, sagði Jemmi.
— Mér líkaði ágætlega viðhana
þegar hún fcenndi ofcfcur.
— En hún hatar Hitler svó
óskaplega . . .
— Hvað er athugavert við
það?
— 1 dag var hún að tala um
hve ljótt það væri af honum að
fara svona með gyðingana.
Jemmi, það er rangt að of-
sækja fólk, er það ekki? Ég á
við — að hugsa ljótar hugs-
anir um aðra — er það ekki
rangt?
— Hamingjan góða, nei,
Skjáta. Hver skollinn gengur
eiginlega að þér?
— Jú, sjáðu til, þarna um
kvöldið þegar við komum út
úr dómhúsinu, þá stóð ungfrú
Gates og — já, hún gefck á
undan okkur niður stigann, en
þá sástu hann víst ekki — hún
stóð og var að tala við ung-
frú Stefaníu Crawford, og ég
heyrði hana segja, að það væri
bráðum tím-i til kominn að ein-
hver kenndi þeim eitt og ann-
að, að þeir væru famir að færa
sig fulllangt upp á skaiftið, að
þið liði víst ekki á löngu áður
en þeir færu að halda að þeir
gætix gifzt okkur. En Jemmi:
hvernig er hægt að hata Hitler
svona mikið en ráðast samt að
negrunum héma heima . . .
Jemimi fébk al-lt í einu reiði-
kast. Eins og örskot stötok hann
fram úr rúminu, þreif í hnafcka-
drambið á mér og hristi mig.
— Ég vil aldrei framar heyra
mipnzt á . þetta dómihús. Al.drei
nokkurn tíma! Skilurðu það?
Ha? Og snáfaðu svo út!
Ég var alltof agndofa til að
gráta. Ég rölti út úr herbergi
Jemma og lokaði hljóðlega á
eftir mér, svo að ha-nn fengi
ekki annað æðiskast. Ég var
allt í einu dauðþreytt og hafði
þörf fyrir Atticus. Hann sait í
setustófunni og ég læddist tdl
hans og reyndi að sfcríða upp
í fang honum. Atticus leit upp
og bnosti.
— Þú ert víst að verða full-
stór fyrir þetta, telpa mín; ég
verð víst að láta mér nægja
að leggja arminn utanum þig,
sagði hann og þrýsti mér að
sér. — Skjáta, hélt hann síðan
áfram með lægri röddu. — Vertu
nú ekki niðurdregin vegna
Jemma. Honum líður ekki allt-
of vei um þessar mundir. Ég
heyrði til yfckar . . .
Atticus sagði svo, að Jemmi
gerði sitt bezta til að gleyma
því sem gerzt hefði — það leit
að minnsta kosti út fyrir það
— en hann hefði samt grun um
að Jemmi bægði því bara frá
sér um stundarsakir og tæbi þaö
síðan til meðferðar að nýju, þeg-
ar nógu langur tími væri lið-
inn. Þá gæti hann yfirvegað það
27
Að mestix fór allit aftur í
sama, gamla horfið, rétt edns
og Attious hafði saigt fyrir. Um
miðjan október gerðist aðeins
tvennt óvenjulegt í bæmi-m. Ned,
annars, það gerðist þrennt, og að
vissu leyti stóð það ekifci í neinu
beinu sambandi við oiklkur —
Findh fjölskylduna — en að
öðru leyti var það n-ú tengit
okfcur samt.
Það fyrsta sem gerðist var
það, að herra Bób Ewell fékk
vinnu og missti hana aftur inn-
an fárra daga og tókst með því
að vinna einstætt afrek í sögu
fjórða áratugsins. Hann var
eini maðurinn sem ég hafði
nokfcum tíma heyrt um sem
var rekinn úr atvinnubótavin-nu
vegna leti. Ég geri ráð fýrir að
hin skammvinna frægð hans í
bænum hafi komið af stað enn
skammvinnari atorku, enda var
hún brátt á enda. Síðan gleymdu
allir herra Ewell rétt eins og
þeir höfðu gjleymt Tom Robin-
son, og hann fór aftur að koma
vikulega á framfærsluskrifstotf-
una til að sækja ávísunina sína,
meðan hann urraði og tautaði.
ókvæðisDrð um það, að þessir
sfcíthælar sem stjómuðu bænum
gætu ekki unnt heiðarlegum
manni þess að bafa til hnJfs
og skedðar. Ruth Jones, konan
á framfærsluskrifstofunni, sagði
að herra Ewell ásakaði Atticus
fyrir það leynt og Ijóst að hafa
svipt hann vinnunni. Hann va-r
svo æstur að hann hótaði því
að fara á skrifstofuna til Atti-
cusar Dg segja það upp í opið geð-
ið á honum. Atticus sagði við um-g-
frú Ruth hún skyldi engar
áhyg-gjur hafa, og ef Bob Ewell
héfði hug á að ræða misgjörðir
Atticusar við hann sjálfan, þá
rataði hann á skrifstofuna til
hans.
SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýslng
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
BergstaSastr. 10A Sími 16995
m Í8LEÍVZKRA HLJÓMLISTARMAIVWA
útvegar ybur hljóðfœraleikara
og hjómsveitir við hverskonar tækifæri
“ \ *
. Vinsamlegast hringið í 20255 milli kl. I4-I7
LÆKKIÐ
ÚTSVÖRIN!
PLASTSEKKIR í grindum
ryðja sorphinnum
og pappírspokum hvarvetna
úr vegi, vegna þess aS
PLASTSEKKIR
gera sarao gogn
og eru ÓDÝRARI.
feinsun kostar

og útsvo»grei3endur
stórfé.
Hvers vegna ekki
a5 lækka þó upphæS?
PLASTPRENT h.f.
GRENSÁSVEGI 7
Útsalal — Útsala!
Geriö kjarafcaup á útsölunni hjá okkur!
r
O.L. Laugavegi 71. Símd 29141.
BILASKODUN & STILLING
Skúlagöiu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJOLfiSTILLINGAR L J Ú S A STILLIN G AR
Látlð stilla i tima. 4
Fljót og örugg þjónusta. I
13-10 0
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500
GLERTÆKNI
Ingélfsstræti 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 ogf 38569 h.
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.