Þjóðviljinn - 16.03.1972, Blaðsíða 4

4 SlÐA — ÞJÖÐVIItJTOIN — Ftarnnifcudiagiur lfi. marz 1972
— Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkv.stjórj: Eiður Bergmann.
Ritstjórar: Sigurður Guðmundsson, Svavar Gestsson (áb.).
Auglýsingastjóri: Heimir fngimarsson.
Ritstjórn, atgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustig 19. Sími 17500
(5 línur). — Askriftarverð kr. 225.00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 15.00.
Á kostnað annarra
Reykvikinga
pyrir nokkru fluttu borgarfulltrúar Alþýðu-
bandalagsins tillögu í borgarstjórn um þjón-
ustuskrifstofu á vegum borgarinnar, er hefði það
hlutverk að verða Heykvíkingum til ráðuneytis
vegna eigendaskipta á íbúðum. Þessi tillaga kom
'ítil tveggja umræðna í borgarstjórn og verður ekki
sagt annað en að hún hafi fengið fádæma slæm-
ar undirtektir meirihlu'ta borgarstjómar. Réðust
talsmenn íhaldsins gegn tillögunni af feykilegum
ofstopa. Þó var þetta ákaflega sjálfsögð og eðli-
leg tillaga; tilgangur hennar var sá einn, að reynt
yrði að koma á það einhverju formi að borgin
gæti aðstoðað almenning við eigendaskipti á íbúð-
um. Vitað er að þær 20 til 30 fasteignasölur sem
starfandi eru í borginni tryggja engan veginn. að-
stöðu almennings við fasteignakaup og því er
nuðsynlegt að setja á stofn þjónustuskrifstofu af
þvi tagi sem flutt var tillaga um í borgarstjórn-
inni. En ofstæki borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokks-
ins hafnaði tillögunni gjörsamlega sem fyrr segir.
Ofstækið náði svo langt að þegar einn borgarfull-
trúa Framsóknarflokksins lagði til að tillögunni
yrði vísað til umsagnar Neytendasamtakanna var
því einnig hafnað! Þannig lýsti meirihluti borg-
arstjórnar Reykjavíkur grófri fyrirlitningu á Neyt-
endasamtökunum.
pegar meirihluti borgarstjómar hafnaði tillögu
um þjónustuskrifstoíu vegna fasteignakaupa
var hann um leið að lýsa yfir sérstakri samúð og
stuðningi við fasteignasalana í borginni á kostnað
annaira Reykvíkinga. Þessi afstaða Sjálfstæðis-
flokksins þarf að vísu engum að koma á óvart,
en sjaldan hafa fulltrúar hans farið jafn blygðun-
arlaust fram í andstöðu við gott mál og í það
skipti sem her hefur verið gert að umræðu.
Vald á veikum grundvelli
fundi borgarstjórnar Reykjavíkur fyrir réttum
hálfum mánuði kom fram að meirihluti borg-
arstjórnar vill misnota aðstöðu sína í borgar-
stjóm; að þessu sinni á að misnota þessa stjóm-
arstofnun til árása á núverandi ríkisstjóm. Að
sjálfsögðu mátti alltaf gera ráð fyrir því að íhald-
ið veldi þessa leið eftir að það tapaði landsstjóm-
inni úr sínum höndum. Full ástæða er þó til að
minna forustumenn Sjálfstæðisflokksins í borg-
arstjórn Reykjavíkur á, að þeir eru kosnir með
minnihluta atkvæða í Reykjavík og svo kann að
fara í næstu kosningum til borgarstjórnar að
meirihluti Reykvíkinga fái kjörinn meirihluta
borgarstjórnar. Sjálfstæðisflokknum er því hent-
ast að fara varlega í að misnota og ofnota
það vald sem er byggt á veikum grundvelli.
Minning
Guðný Stígsdóttír
Fædd 24. ágúst 1928, dáin 8. marz 1972
Bergið titrar, bjargið ómar,
brosir víkin skyggð og fögur,
heiður vegur loftsins ljómar,
leikur sær við fles og gjögur.
Hljóðnar blær um lyng og
lautir,
lækjar hjai á máðum steinum,
fellur þögn á fiska brautir.
Fregnin berst með
gróðrarþeynum.
Hvislar brekkan bljúgum
orðum:
Brátt eru allir horfnir sýnum.
Þar fór einn, sem átti forðum
æskuvor í faðmi mínum.
Lykur húm um hljóðan bæinn,
hverfur gengið spor í sandi.
í eyddri byggð við auðan
sæinn
aldan hnígur þungt að landi.
Guðný mín.
Það er erfitt að tala utn þig
við aðra os sja-ldan hef ég gert
það Ég hef þá uin leið jafnan
stært mig af að geta t-alið mig
að einhverju leyii tilheyra fjöl-
skyldunni hennar Jón-u og bans
Stigs frá Homi.
Og nú aetla ég að tala við
þig, þó ég viti, að þú heyrir
ekki til min. Segja þér einstak-
ar hrjgsanir, sem ég aldrei kom
mér að að segja meðan tæiki-
færi gafst, enda hefðir þú bara
hlegið og sagt: Óttalegt buOl
er þetta í þér Eyvi minn.
Einhiver diagur. einhver stiund,
bannski var það á Búðum,
kannaki var það á Homi. Upp
í. hugann skýtur mynd af grá-
um himni, gráum fjöllum,
gráium sæ. Land og sjór allt
með þeissari daufu slikju án
sérstaks litar.
Og þá, einmitt bar sem sjó-
argiatan sneiðist upp fyrir
brekkiubrúnina, birtist sikær sól-
argeisli. brúnin og grasið lýst
gullinni birtu. Skyndilega eru
stráin skínandi græn í marg-
víslegum fínlegum tilbrigðum,
það glampar á gular sóleyj-
amar. Samstundis er veröldin
orðin björt, grámi himins og
jarðar skiptir ekki lengur neinu
í heiminum fyrir þennan eina
bjarta blett.
Þannig man ég eftir þér.
Og við erum mörg, sem mun-
um þig þannig, þú hieldur á-
fram að vera bjartur sólar-
geisli. Héðan af að vísu aðeins
í minningunni, ekki lengur
hæigt að skreppa á Víghólastíg-
inn og hitta þig, þisgja kaffi
os spjalla hverfa síðan aftur
nærður á sál og líbama. Þar
var ahtaf gott að koma, þaðan
fóm menn glaðir í liumd og
kyrrir í geði Þar ríkti þetta
sjaldgæíia heiða og jákvæða
andrúmsloft einlægrar lífsgleði,
sem er svo gott fyrir sálina.
Það var eins og aUir í þessiu
húsí leggðust þar á eina svedf.
Ekkert sýnir þetta betur en
bömin. Á Víghó-lastígrmm var
alltaf flullt a£ höm-
um, heimaböcmium, vinum
þeirna og vinkonum, frænd-
bömum, og nú síðast bama-
bömum, og öll fundu þau þetta
sama opna viðmót, þessia sömu
hlýju. Hlýjan hverfur ekki úr
þessu húsd og þar verður áfram
gott að koma þó á amnian bátt
sé.
Þeima, sem skrifla frægiar
baekur, sem reisa stoltanaleg
bús, þeirra er minnzt í ræðu
og riti. Fólfcs eins og þín er
sjaldnar minmzt opinberlega,
fólks, siem er stónar manmeskj-
ur, hlýjar og bjartar. sem
byggja smátt og smiátt á ó-
mældum stumdum ómældra
daiga góðar og trarjistar mianm-
eskjur úr bömum símum og
annama bömum.
Sálarbygging lítillar miamn-
eskju. sem á eftir að verða
stór og ala af sér nýjar mann-
eskjur, er öilium steinbáknum
æðri.
Og tilfinninigar þeima, sem
þekkja þímia líka em meira
virði en ÖH fánýt orð.
Þínir nánuistu bafa misst
mikið. En þau hafla þó orðið
þeimar gæfu aðnjótamdi að
þekkja og vera samvistum við
óvenju vei gerða konu, sem
sameinaðd alla þá kosti, sem
einn mamn mega prýða.
Megi minningamar um þig
verða bömium þínum vega-
nesti inn í framtíðina. Þá miun
þeim vei flamast.
Eyvmdur.
★
Guðný Stígsdióttir fædddst eð
Homi i Sléttuhreppi 24. dag
áigústmánaðar árið 1929, og var
því tæpra 43 ára er hún and-
aðist á Borgarspítalamium 8.
þ.m., af völdum sviplegs áfalls.
Hún ódst upp £ föðurhúsumá-
siamt átta systkinium, fyrst á
bænum Homi, en fluttist 17
ára göimiul með fjölskyldu sinni
til Isafjarðarkaupstaðar, er for-
eldrar heranar urðu að bregða
búi söfcum veákánda föðurins.
Noiklkrum árum síðar fluttist
hún til Reyka'ajvikur, og hór
syðra bjó hún síðan til dauða-
daigs.
Nærri rraá geta að lífsbamátta
fjölskyldunnar á Horrai hefur
ekki verið neinm rósadans,
frekar en annarra, sem háðu
sitt bjargarstríð í ednni af-
skekktustu byggð landsdns. Em
þótt úthafið brimaði vdð tún.
garðiran og yfir gnæfðu háir
harnrar, var samt haifið og
björgin, ásamt mióður mold, það
forðabúr, sem gerði fbúuraum
klleift að lifa menniragarlífi, en
til þess þurfti bœði diugnað,
þrautseigju og kjarki; liðleskjur
hafa aldrei dugiað í lífslbarátt-
umrai á Hornströnidum. Oig svo
sanmarlega varst þú, Guðný,
alit líf þdtt og sitairtf búið beztu
ei'ginleikum Homstrendingsdns.
Vedt ég vel, að ef þú masttir
tnli mín nraæla, myradir þú eins
og oflt áðuir segja: Hættu þess-
ari vitleysiu Nonni minn og
snúðu þér nú heíldiur að ein.
hverju gagnleigu.
Svo f jarri var það öllum þiín-
um eiginledkum og hugsunum,
að þú sjálf værir ummæðuverð.
Að sönnu kynntumst við ekki
fyrr en þú varst fluitt á mölina
hér syðna og hafðir stoiflnað til
búskapar rraeð eftirlifandi manni
þínum, Beneddlkt Davíðssyni,
trésmdð. Vafalaust hafa fyrstu
kynnd okkar borið að í sam-
bandi við eiginlegt félaigsmáia-
starf ofckar félaganna. Raunar
voru ödl okkar kyrani meira og
minna buradin því stússd og
hvemig gat það öðmuwísd verið,
þar sem heimilið ykkar Benna
heiflur alla tíð verið önraur bæfci-
stöð okkar félaganna. Vafia-
laust hiýturðu a.m.k. stundum
að hafa verið þreytt á þessu
friðleysi á heimilinu, en mikil
ósköp duldiirðu það vel að við
sikyldum aldrei verða þesis 'á-
skynj'a, heldur einungis mætoi
þinni dlskulegiu gjaövaarð og
gestrisni.
Já, það er margs að minnaist
og margt að rilfja upp, era það
er einihvem vegáran. ekiki hægt
að þór fjarstaddri. Maöur syrag-
ur ekki ljóðin hans Tórraasar
með siömu innlifun. Hver á nú
að mdraraa ofctour Magga á að
fara rétt mieð textann? Ogaðal-
bláberj atínslan, Guðný, á hverju
hausti. Þetta og allt annað, sem
órjúflandd er tengt kunningja-
hlótpnum og hedmdli ykkar
Benna, hlýtur aíllt að breytast
án þín, svo stór sem þú varst
í öllu sem þú tóksrt þér fyrir
heradur eða hafðir aflsfkdpti ef.
Þungur harmur er kveðiinnað
heimdlirau þínu á Víghölastíg 5.
Hversu erfitt hlýtur það ekki
að vera, er eigdnlkona og elsku-
leg mó'ðir er svo skyndilega
burt ködluð í blóma líflsins.
En aimt heflur sdnra tilgang,
þótt hann sé stundum torstkil-
inra. Fögur minniraig verðuraldr-
Frambald á 9. síðú.
Fljótt! allt of fljótt
ferðbúin, horfin
vinkionan góða
úr vinaihóp.
Spegl'ar þig ei lemgur.
lindin hugljúfia,
hylurinn tæri.
Alin, uppfædd
á yztu ströndum
drakk líf og Kt
áf lindum fjalla.
Barn friðar
og bjartra drauma
síkviikur sönigfugl
á sólkvisti.
Beri big blær
úti í blóa firð
og svífi með þdg
nnn í sólarlagið.
Vaka mun í verum
vors og æsiku
líf af bínu lífi
svo lifir bú.
Raskar nú enginm
ró þinni og friði,
L'júfan okkar góða
og lundbeita.
Mjúkt undur mjúlkt
á moldar dún
sofðu, sof vært
í sæng þinni.
INGA OG MAGGI.
Fasteignaeigandinn og
Ingólfur Jónsson
Ingólf'ur Jónsson fyrrverandi
ráðherra rýkiur upp edns og
fjöður í Morgunblaðinu í gær
og hamraar á einhverja ritvél
blaðsins — Styrmi eða Eylkora
— svör við atihugiasemdium
undirritaðs um skattaútreikn-
inga fyrrum samgönguimála-
ráðlherra. „Svör“ IngólBs eru
fúikyrði ein og breyta engu;
staðreyndin er sú að Ingólfur
Jónsson „,glleymdi“ í fyrsta
lagi að reikna með niöuiíeU-
ingu nefskattanna. 1 öðru lagi
voru útreikningiar hans bein-
línis rangir.
Hið eina sem Iragólfur hefur
upoi sem umnt er að nafna
„svar“ er sú staðhæfing hans
að fastedgnaskattiamir og nið-
urfellirag nefskattanna vegi
hivort araraað upp. Þessi stað-
hæfing Ingólfls Jórassoriar verð
ur nú tekin tii athuigunar lítil-
lega.
Nefekattar — gjöld til al-
manraatryggiraga og sjúlkra.
samlaga — helfðu numiið 22.000
kr. á þessu ári fyrir hjón, en
16.000 kr. fyrir einstaklirag með
óbreyttu skattakerfi. Þessi
gjöld voru innheimt gjörsam-
lega ára tdllits til þess hvort
hjóin eða einstaklingar hefðu
tekjur, ættu fasteignir eða alls
ekki; þetta voru þvi óréttlát
gjöld og að en@u leyti samr
bærileg við fasteignaskatta
sem eru lagðir á fasteignir og
eru mds'háir efltdr því hversu
dýr fasteignin er. Fastelgna-
skattur er áaatlaður 0,5% af
fasteignamatsverði. Miðlungs-
íbúð er að flasteignamatsverðd
1,5 rrailj. kr., fastedgnaskattiur
af henni er 7.500 kr.
En þegar hinn rmikilhæfi
reiknimeistari Iragólfur Jóns-
son lætur fastedgraaskatita og

nefskatta vega hvort anraað
upp, er augljióst að haran hef-
ur hagsmuni þeirra í huga,
sem búa í dýrustu einlbýlis-
húsunum. Til þess að flast-
eignaskattur af íbúð sé jaifn-
hár neifsk'öttum hjóraa á þessu
ári, verður fiasteignin aö vera
metin á 4,4 miljónir króna, þ.
e. eins og þrjár mdðlungsíbúð^
ir. Það er það brotabrot ts-
lendimga sem býr í palísander-
og marmanahöUum, sem Ing-
ólfur Jórasson ber fyrir brjósti.
Og er enn komið að þeirri nið-
urstööu sem áður er getið:
Ingiólfur Jónssora er að slá Jó-
hanni Haflsteira viö í föringja-
haafni. Þó að Jóharan birti dag-
lega viötöl viö sjálfian sig i
Morgunblaðinu mun það engu
breyta — en það er boðað i
Morgumblaðinu í gær, að Tó-
hann muni birta slík viötöl í
blaöinu næstu daiga. Ingólfur
rnura enn hafa vinninginn.
Fjalar