Þjóðviljinn - 27.08.1972, Qupperneq 13

Sunnudagur 27. ágúst 1972 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13.
©
EVA RAAAM:
MANNFALL
OG
MEYJAVAL
'/XvXwXvX

tengdu bæinn saman i einn og
örugglega samofinn likama.
Forspjallinu var mjög vel tekið
og hljóðfæraleikararnir undir-
strikuðu lófaklappið með blæstri,
áður en þeir tóku til við að leika
,,Ég elska þig” eftir Grieg. Og að
þessu viðkvæmnislega innskoti
loknu streymdu ræðurnar yfir
veizlugesti eins og beljandi út-
synningur^tárvotar eins og regnið
sem oftast fylgir honum og
másandi eins og útsypningurinn
sjálfur. Persrud snikkari, for-
maður hátiðanefndar, kynnti
fyrsta ræðu\nanninn, Jens Stor-
haug, fyrrum forseta. Og Stor-
haug, reis úr sæti með hrokkna
hárið sitt og ibvggna. notalega
brosið á sinum stað og flutti
þakkir. Hann þakkaði hátiða-
nefndinni, formanni hennar og
öðrum nefndarmönnum fyrir
áhrifamikið og vel unnið starf,
hann þakkaði vatns- og salernis-
nefndinni, formanni hennar og
meðlimum fyrir áhrifamikið og
vel unnið starf, og ekki sizt
þakkaði hann Verkamanna-
flokknum fyrir að hafa aldrei lagt
stein i götu framfaranna heldur
barizt fyrir þvi allt frá alda-
mótum að norðurbærinn fengi
vatn og salerni. Það var beinlinis
hjartnæmt, þegar hljómsveitin
lék ofurlágt „Allt var gott sem
gjörði hann” sem undirleik að
ræðu Jens Storhaugs.
Að ræöu hans lokinni, reis
Persud úr sæti og þakkaði fyrr-
verandi bæjarstjórnarforseta,
Jens Storhaug, fyrir þakkir hans
til hátiðarnefndar og fyrir hið
mikla framlag hans i þágu bæjar-
félagsins, siðan stóð Jóhannes
Rörholt upp og þakkaði Storhaug
og Persrud og Persrud reis aftur
úr sæti og þakkaði Jóhannesi
Rörholt. Þá reis Henriksen úr
sæti og þakkaði formanni hátiða-
nefndarfyrir hönd nefndarmanna
og Persrud þakkaði Henriksen
fyrir vel unnið starf sem fulltrúi
nefndarmanna i hátiðanefndinni.
Torén bankastjóri þakkaði verk-
tökunum fyrir ágætt starf við lögn
á vatni og holræsum og gat þess i
leiðinni að Hægri flokkurinn hefði
alltaf barizt af heilum hug fyrir
slikum málum — já, um árabil
hefði hann unnið að framgangi
vatns- og salernismálsins i Totta.
Hvistendahl reis úr sæti fyrir
hönd verktaka og þakkaði fyrir
þakkirnar og einn af verkamönn-
unum þakkaði honum og Vatne
sem Irábærum vinnuveitendum.
Bang ritstjóri frá Tottatið-
indum skrifaöi hjá sér með
áfergju og tók myndir af ræðu-
mönnum og allir sem upphófu
raust sina voru pressunni innan
handar með þvi að stilla sér
þannig upp að ritstjórinn gæti
tekið sem allra beztar myndir.
Það var ekki minnzt á Kát°
kvennaflokkinn og enginn fór
fram á að Gunda héldi ræðu.
— Hvenær á ég að segja eitt-
hvað, hvislaði hún að Hermanni i
upphafi ræðustraumsins.
— Þú getur sagt eitthvað þegar
þér sýnist, Gunda> hvislaði Her-
mann á móti.
— Mér finnst að það mætti
minnast á það hvað við höfum
gert i Kvennaflokknum!
— Já, segðu það bara, Gunda,
sagði Hermann og kinkaði kolli.
— Ég get þó varla staðið upp og
farið að þakka sjálfri mér, eða
hvað?
— Nei, kannski ekki, sagði
Hermann og var henni sammála.
Gunda sá autt sæti við hliðina á
Britu neðar i salnum og gekk
þangað og settist. Brita hlustaði á
ræðurnar með hrukkað enni.
— Þeir gera þetta viljandi.
Þeir eru að reyna að koma þvi inn
hjá fólki að karlmennirnir eigi
allan heiðurinn! Ó, Gunda, ég
hefði svo gjarnan viljað standa
upp og segja eitthvað gott um þig,
en ég þori það ekki. Það myndi
steinliða yfir mig.
Gunda hristi höfðið.
— Nei, nei, slakaðu bara á.
Fyrst þeir hafa gert sér alla þessa
fyrirhöfn til að fá heiðurinn, þá
mega þeir svo sem eiga hann
fyrir mér. Nei,það er langt siðan
ég hætti að reikna með einhverju
þakklæti fyrir framlag mitt. Ég
hætti þvi þegar þeir ætluðu að af-
greiða Jens Storhaug með tinfati
sem kostaði fimmtiu kall, þegar
hann hætti störfum eftir átta ára
starf sem bæjarstjórnarforseti!
— En fyrst þú veizt þetta,
Gunda, af hverju heldurðu þá
áfram? Er ekki alveg eins gott að
hætta strax, fyrst ekkert fæst i
1 aðra hönd nema vanþakklæti.
- Ertu frá þér! Sérðu ekki
hverju við höfum komið til leiðar!
Það er komið vatn og salerni i
norðurbæinn. Það skiptir engu
máli hver fær heiðurinn af þvi,
fyrst við komum okkar baráttu-
málum fram. Það fær aldrei
neinn að halda heiðrinum i póli-
tikinni, svo mikið hef ég þó lært i
hjónabandi okkar Hermanns!
Þetta er rétt eins og með gömlu
dráttarklárana, meðan þeir geta
dregið og borið byrðar fá þeir
klapp og sykurmola, en þegar
þeir eru ekki færir um það lengur,
er farið með þá i sláturhúsið og
þeir skotnir og hafðir i pylsur og
álegg.
Fat var borið um, hlaðið góm-
sætasta smurbrauði með skinku-
vafningum og pylsum, rækjum og
sardinum, en Brita fann allt i einu
hvernig ógleðin gagntók hana og
hún afþakkaði með viðbjóði.
Henni fannst allt i einu sem
þekktir fyrrverandi stjórnmála-
menn lægju þarna á vafasömum
beði, sundurhlutaðir og hakkaðir
og ofurseldir múgnum.
Það fór ekki framhjá Gundu að
Hermann hafði slæma samvizku
þetta kvöld. En hún lét sem
ekkert væri. Hún sagði ekki einu
sinni neitt, þegar hann lagði
sokkana snvrtilega á stólinn
við rúmið, setti skóna undir stóf
inn eins og þægur og dálitið
hræddur smádrengur og hengdi
buxurnar i brotunum yfir stól-
bakið. En þegar hann lagðist upp
i rúmið i bláröndóttu náttfötunum
sinum og dró sængina upp að
höku með djúpu andvarpi, gat
hún ekki stillt sig lengur:
— Þú þarft ekki að vera með
samvizkubit, Hermann, ég er
ekkert reið.
Fyrst i stað lét hann sem hann
skildi ekki neitt.
— Reið? Af hverju ættir þú að
vera reið?
— Af þvi að þið karlmennirnir
tókuð allan heiðurinn af Kvenna-
flokknum og létuð sem það vadri
karlmönnunum að þakka að loks-
ins var lagt vatn og salerni i
norðurbæinn!
— Huh! Þú hefðir liklega getað
opnað munninn sjálf!
— Já, og ég var búin að skrifa
það niður. Það sem ég ætlaði að
segja.
Hermann reis uppi rúminu og
horfði á hana alvarlegur á svip.
— Allt i lagi, Gunda, það er satt
sem þú segir. Það var ætlun
okkar að hunza Kvennaflokkinn.
Skilurðu það ekki, Gunda, að við
gátum ekki átt á hættu að hleypa
ykkur að með allt gortið um að
þið hefðuð gert þetta og hitt og
norðurbærinn hefði aldrei fengið
klósett nema fyrir ykkar atbeina.
Enginn af flokkunum vildi eiga
það á hættu og þess vegna sam-
einuðumst við um þetta. En samt
þykir mér þetta dálitið leiðinlegt,
ég er svo óttalegur glópur.
— Ekki nógu mikill glópur,
sagði Gunda ásakandi. — Þú
hefðir átt að neita að taka þátt i
þessu. Fannst þér réttmætt að
gera okkur þetta, Hermann?
Þetta var alls ekki satt sem þið
sögðuð, það var Kvennaflokkur-
inn i Totta sem útvegaði norður-
bænum vatn og salerni, þvi
verður ekki á móti mælt.
Hermann lá lengi þögull i
rúminu. Loks andvarpaði hann
djúpt.
— Nei, þú hefur rétt fyrir þér,
Gunda. Ég hefði ekki átt að taka
þátt i þessu.
Flugvélin
sjaldgœfa
Stangli hefur borizt svofellt
bréf frá ónefndum velunnara:
Brezkur leiðangur hefur að
undanförnu unnið að björgun
nokkurra hluta úr einhverju
sem einu sinni var flugvélar-
flak.
Vél þessi fórst i veraldar-
slagnum seinni uppi við Hofs-
jökul, og er reyndar haft fyrir
satt, að stjórn konunglegs
flughers hafi jafnan verið feg-
in þvi þegar einhver slik vél
datt upp fyrir, þvi að þær voru
smiðaðar mjög i anda Bakka-
bræðra. Eftir slysið voru
brezkir sérfræðingar sendir til
að eyða flakinu og tókst það
með afbrigðum vel. Er talið
fullvist að ekki hefði jafn vel
tekizt til með eyðingu vélar-
innar ef islenzkir fjallamenn
hefðu verið látnir um að stela
úr henni i meðfæddum róleg-
heitum og kæruleysi. Allt er
þetta við hæfi, þvi að brezkir
gátu sér mjög góðan orðstir
fyrir framkvæmdir á þessu
sviði i veraldarslagnum og
uröu ekki fyrir annað frægari.
Einn var þó hængur á þessu
máli, sem sé sá að vélin lenti á
vatnsbakka og verið getur að
einhverjir hlutir úr henni hafi
lent i vatninu eins og gengur.
Hefur vatniö nú verið slætt og
fundust i þvi nokkur skothylki,
sem alveg eins gætu verið úr
vélinni, enda þótt óábyrgir að-
ilar hafi minnzt á rjúpnaskytt-
erf á þessum slóðum i þessu
sambandi. Er það mál i athug-
un hjá James Bond jr.. Annað
var, að skrúfa vélarinnar hélt
áfram ferðinni eftir að nauð-
lending var ákveðin og slysiö
framkvæmt. Varð skrúfan
siðar á vegi timbraðs fjalla-
manns, sem stakk henni á sig
og seldi fyrir landa. Hefur nú
um skeiö veriö leitað af kappi
að bruggtækjunum, ef fundur
þeirra gæti varpað ljósti á
núverandi heimkynni skrúf-
unnar.
Ef nokkuð væri eftir af vél-
inni væri annar vængurinn nú
kominn til Keflavikurflugvall-
ar, og er beðið fyrir hinum á
meðan.
Vél þessi er hin eina sem til
er i Evrópu i jafngóðu standi
og þykir Bretum að henni
mikill fengur. Voru þeir jafn-
vel að hugsa um að gefa ts-
lendingum i staðinn eina af
fallbyssum Nelsons að leika
sér að á gamlárskvöld, en þá
fór Lúðvik af stað með þorska-
striðið>og þvi fór sem fór.
Brúðkaup
12/8 voru gefin saman i hjóna-
band i Bústaðakirkju af séra Lár-
usi Halldórssyni ungfrú Jóna S.
Kristinsdóttir og Ragnar Breið-
fjörð. Heimili þeirra er að
Vesturbergi 120.
29/7 voru gefin saman i hjóna-
band af séra Grimi Grimssyni
ungfrú Steinunn R. Hjartardóttir
lyfjafræðingur og Asbjörn Karls-
son. Heimili þeirra er að Stangar-
holti 4.
Studio Guðmundar Garðastræti 2. Studio Guðmundar Garðastræti 2.
bridge
Happadrjúg mismæli
I þessari sögn hafði Norðri orðið
á að mismæla sig, segja lokasögn-
ina fimm lauf i staðinn fyrlr fimm
tígla. En það mlsmæli varð happa-
drjúgt, þvl að fimm tígla sögnln er
óvinnanleg.
Norður:
é 3
¥ Á-9-5-4-2
♦ Á-G-10-8-5-3
♦ 6
Vestur:
A D-9-6
V K-D-G-10-7
♦ K-7-6-4
* 8
Austur:
A 10-8-7-5-4
¥ 8
♦ 9
* G-9-7-5-2
Suður:
A K-G-2
¥ 6-3
♦ D-2
* Á-K-D-10-4-3
Sagnir: Suður gefur. Enginn á
hættu.
Suður: Vestur: Norður: Austur:
1 * 1 ¥ dobl 1 A
2 * 2 A 3 4 pass
3 gr. pass 5 4>l pass
Vestur lætur út hjartakóng.
Hvernig á Suður að halda á spil-
unum til þess að vinna þessa fimm
laufa sögn gegn beztu vörn?
Svar:
Spilið fór á þessa leið: Hjarfaás
úr borði, svínað framhjá laufagosa,
tekið á ás, kóng og drottningu i
laufi og laufi siðan spilað til að
koma Austri inn. Hann tók á spaða-
ásinn og lét siðan út spaðasjöu
sem tekln var með kóngnum heima
og Vestur kemst í þriggja llta kast-
þröng með spaðadrottningu sina.
En hugsum okkur nú að Austur
ráðist annaðhvort á tígul eða spaða
eftir að hann kemst inn á laufagos-
ann þegar frompi er spilað i fimmta
sinn.
Fyrra tilvik: Austur ræðst á tigul-
fnn. Suður lætur drottnlnguna sem
Vestur má ekki taka með kóngnum.
Suður lætur þá út siðasta tromp
sitt og kemur Vestri í kastþröng.
Hann verður að kasta frá spaða-
drottningu sinnl til þess að halda
fyrirstöðunum i hjarta og tígli og
Suður lætur þá út spaðakóng sinn.
Austur tekur með ásnum og lætur
út spaða sem gosl Suðurs tekur
og vestur kemst enn í kastþröng,
svo að sögnin vinnst.
Síðara tllvik: Austur lætur út lág-
spaða. Suður tekur með kóngnum,
lætur út tiguldrottningu, síðan
laufafjarkann. Vesfur sem verður
að halda í- fyrirstöðurnar i hjarta
og tígli kastar spaðadrottningu sinni
og lokasfaðan verður þessi (spil
Austurs skipta ekki máli):
¥ 9 ♦ A-G-10
V D4 K-7-6 ---------------
A G-2 ¥ 2 4 2
Suður sem er inni gefur aðeins
einn slag af þeim sem eftir eru.
Hann svínar i tígli og kemur Vestri
inn í hjarta til að neyða hann til
að láta út tígul.
Rétt vamarleið
Þessi gjöf var spiluð í Canandish
Club í New York. Við fyrstu sýn
mætti ætla að engin leið væri til að
fella sögnina en einum spllaranum
tókst að finna ráð til þess.
Norður:
A 9-8-7-4-3
¥ 9-2
♦ Á-7-6
* K-D-5
Vestur:
A K-G-2
¥ A
♦ K-9-5-3
* G-10-8-6-3
Austur:
A 10-6
¥ 8-7-3
♦ G-10-4-2
A Á-9-7-2
Suður:
A Á-D-5
¥ K-D-G-10-6-5-4
♦ D-8
4> 4
Sagnir: Suður gefur. Allir á hættu.
Suður Vestur Austur Norður
4 ¥ Pass pass pass
Vestur lét út laufagosann, Austn
tók drottningu borðsins með ásnum
og lét út spaðatiu. Suður lét spaða-
drottningu, sem Vestur drap með
kóngnum. Hvernig á Vestur að spila
úr þessu til þess að fella þessa
fjögurra hjarfa sögn?
Athugasemdir um sögnfna:
Fjögurra hjarta opnunin er vafa-
laust á rökum reist, þvi að hún tor-
veldar mótherjunum alla vörn. Ann-
ars hefðl vitaskuld einnig verið rétt
að segja eitt eða jafnvei tvö hjörtu.
Ef Suður opnar á einu hjarta, er
Vestri helmilt að dobla, en þó gildir
sú meginregla að þegar höndin er
fremur veik er vissara að eiga fjög-
ur spil a.m.k. I sterkasta litnum (I
þessu tilviki I spaða). Annars hefði
lokasögnin líklega orðið fjögur
hjörtu hvernig sem opnunin hefðl
verið og laufagosf er eðlilegf út-
spil.