Þjóðviljinn - 02.09.1972, Blaðsíða 3

Laugardagur 2. september 1972 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 3
Myndasaga af miðunum
Varðskipsmenn á Óðni renndu sér upp að hlið togaranna, stöðvuðu
skipið og með einhverjum ráðum tókst þeim að ná nafni og númerum
nokkurra togara þótt klint hefði verið yfir.
Myndir og texti: Gunnar Steinn

il«;w
Varðskipiö Óðinn á fullri ferö að einum brezku togaranna sem voru að veiðum utan tsafjarðardjúp I
gær.
Þessi skuggalegi landhelgisbrjótur og veiðiþjófur blikkaöi siglingaljósunum vinalega til ljósmyndarans er hann þeyttist framhjá og skaut
i grið og erg — en aðeins með inyndavél i höndunum.
Þessi var að toga norövestur af Horni og eitthvað cr flausturslega sctt einn skipverjanna veifa til vélarinnar en annar steytir hnefann grimm-
yfir nafnið á þessum landhelgisbrjót. Ef myndin prentast vel má sjá úðlega.
Klukkan 14.15 i gær lagði ljós
myndari Þjóðviljans af stað á-
leiðis á miðin út af Vestfjörðum
en þar er nú mikill fjöldi brezkra
togara við veiðar inn i 50 milna
landhelgi lsiands. Haldið var yfir
Snæfellsnes og flogið vestur yfir
Látrabjarg.
Um 30 sjómilur suðvestur af
ísafjarðardjúpi, um 20 milur fyrir
innan 50 milna landhelgina sáust
fyrstu togararnir. Þeir voru þar
ýmist að toga eða gera að aflan-
um og að sjálfsögðu var málað yf-
ir nafn og númer þeirra. Varð-
skipið Óðinn var þarna á næstu
grösum og nálgaðist togarana,
sem voru þrir, á mikilli ferð og
tók stefnuna á þann togarann sem
var að toga. Óðinn kom mjög ná-
lægt togaranum, varla hafa
meira en 40 metrar verið milli
skipanna, og stöðvaði þar. Tog-
aramenn skeyttu þessari heim-
sókn ekkert, en greinilega fannst
þeim þó truflandi að hafa Islend-
ingana svona fast upp i sér.
Eftir að hafa myndað þessar
aðfarir i bak og fyrir var ferðinni
haldið áfram og flogið á norðlæg-
ari mið, norðvestur af Horni en
þar voru margir togarar að veið-
um. Um 30—35 sjómilur norð-
norð-vestur af Horni var stór hóp-
ur togara að veiðum en engin
varðskip eða brezk eftirlitsskip
voru þar sjáanleg. Þarna var þó
talið að brezka eftirlitsskipið Mir-
anda væri, en það hafði verið út af
Vestfjörðum i fyrrinótt.
Þegar flugvélin flaug lágt yfir
togarana var ýmist að sjómenn-
irnir vinkuðu eða steyttu hnefann.
Þó var framkoma eins mat-
sveinsins frábrugðin. Hann kom
hlaupandi út á þilfar og veifaði
stórri hvitri skyrtu, — sem friðar-
fána?
Flestir. togaranna i hópnum
voru nafn- og númerslausir. Einn
færeyskur togari sást að veiðum
— en hann reyndist vera fyrir ut-
an 50 milna landhelgismörkin.
Eftir að flugvélin hafði lónað
nokkra hrið var haldið til baka.
Þá sást Óðinn enn að lóna kring-
um togarana og truflaði hann
veiðar þeirra greinilega. Sam-
kvæmt upplýsingum sem okkur
bárust svo siðar náði áhöfn varð-
skipsins nöfnum og númerum
nokkurra togara þótt búið hefði
verið að mála yfir þau. Eins
sýndist okkur að togararnir væru
myndaðir i bak og fyrir af varð-
skipsmönnum og þannig má ef-
laust þekkja þá sem ekki náðist
nafn á.
Þá fréttum við einnig seint'i
gærkvöldi að 12 v-þýzkir togarar
hefðu verið við veiðar suðvestur
af Reykjanesi eða alveg á mörk-
unum. Ekki höfðu þeir málað yfir
nöfn og númer.
Greinilegt var á aðförum is-
lenzka varðskipsins að stefna
skipherranna er að ,,taka brezku
landhelgisbrjótana á taugum”,
með þreytandi truflunum, sem
hindra veiðar þeirra i landhelg-
inni. Þegar vetrarveðrin leggjast
við þessa bardagaaðferð er ljóst
að Bretarnir verða að láta undan.
— Ekki dró til neinna tiðinda á
miðunum i gær. Erlendu skipin
héldu uppteknum hætti að halda
sig i hópum umhverfis landið.
Frásögnum bar ekki saman um
heildarfjölda erlendu togaranna
innan landhelginnar.