Þjóðviljinn - 25.10.1972, Side 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miftvikudagur 25. október 1972
Breiðholts-
ferðir SVR
Nokkrir lesendur blaðsins
hafa hringt og spurt hvort
ekki yrðu teknar upp sér-
legar hraðferðir fyrir
Breiðholtsbúa.
Eirikur Asgeirsson forstjóri
SVR tjáði blaöinu, að hraðferðir
væru þegar hafnar þangað upp-
eftir, og hefðu veriö um nokkurn
tima.
Þrjár ferðir eru farnar við
vinnubyrjun aö morgni, og tvær
við vinnulok að kvöldi. Vagninn
Breiðholt Miðbær fer fyrstu
ferðina ofan úr Breiðholti klukk-
an 7 að morgni, aðra ferð 3 minút-
ur yl'ir hálf átta og þá þriöju
klukkan 3 minútur yfir hálf niu.
Eftir vinnu að kvöldi fer vagn-
inn 10 minútur yíir fimm úr Mið-
bæ, og aðra ferð 10 minútur yfir 6.
Þessar ferðir eru utan við fastar
ferðir Breiðholtsvagnanna.
Þá hefur verið spurt eftir þvi
hvort Breiðholtsvagnar hættu að
fara um Bústaðaveg, eftir að
tengibrúin hefði verið tekin i
nolkun við Elliðaár.
Eirikur kvað breytinga vera að
vænta á ferðum einhverra þess-
ara vagna nú á næstunni, þá á þá
lund, að viðkomustaðir þeirra
yrðu færri en nú er. Ný leiðabók
er i smiðum hjá SVR, og skýrast
þessi mál þá öllu frekar.
— úþ
Um 400 íbúðir í
Reykjavík og
nágrenni hitaðar
með rafmagni
Þrátt fyrir hitaveitu í
Reykjavik er alltaf nokkuö
um þaö að hús séu upphituð
meö rafmagni.
Á orkuveitusvæði
Rafmagnsveitu Reykja-
víkur mun láta nærri að um
400 ibúðir séu hitaðar upp
með rafmagni.
Orkuveitusvæði Rafmagns-
veitu Reykjavikur nær yfir, auk
höfuðborgarinnar, Mosfellssveit,
Seltjarnarnes, Kópavog og hluta
af Garðahreppi
Árið 1971 var fjöldi notenda
raforku til einhvers konar hitunar
650-700, auk notenda rafhita við
iðnað ýmiss konar, en þeir voru
300 talsins eða þar um.
Af þeim 650-700 sem nota
rafmagn til einhvers konar
hitunar, mun láta nærri að um 400
notendur brúki rafmagn til upp-
hitunar ibúðarhúsnæðis.
Til húshitunar er ýmist hægt að
fá næturhitun eða daghitun.
Ef næturhitun er valin er raf
magnið á á timabilinu frá
klukkan 21 að kveldi til 9 að
morgni, en er þá rofið. Verð þess
konar rafmagnsbrúkunar er 40
aurar á kólóvattsstund.
í daghitun er um tvo verðflokka
að velja, en verð þess rafmagns
sem eftir daghitun fæst fer eftir
þvi hvort rafmagnið er rofið einu
sinni eða tvisvar á dag.
Ef rafmagn er keypt með þvi
skilyrði að það sé rofið einu sinni
á dag. þó með heimild til að rjúfa
það tvisvar, þá tvo tima i senn, er
verðá kilóvattastund 89 aurar. Sé
hms vegar gengið út frá þvi að
rafmagnið sé rofið tvisvar sinn-
um tvær stundir á dag reglulega
er verðið 64 aurar á kólovatts
stund.
Verð þetta gildir áður en sölu-
skattur leggst ofan á það.
Seld orka hjá Rafmagnsveitum
Rvikur árið 1971 til húshitunar og
iðnaðar var samtals 28,4 miljónir
kilóvatta, þar af til húshitunar
einnar 18,4 miljónir kilóvatta.
—úþ
Stormur í vatns-
glasi
Það er ennþá eitthvað verið
að fjasa um landhelgismálið.
Þetta landhelgismál, sem i
rauninni er svo snilldarlega
afgreitt fyrir löngu, þökk sé
rikisstjórninni og jafnvel
stjórnarandstöðunni fyrstu 8
mánuði þessa árs. Nú eru að-
eins eftir framkvæmdaratriði,
og það er ástæðulaust að eyða
nokkrum verulegum krafti i
samningaþjark, enda margt
þarfara að gera. Okkar af-
staða er ósköp skýr, og það
lengsta, sem við getum gengið
i samningum, yrði i belgiskra
móð. Lægst settu skrifstofu-
menn i utanrikis- og
sjávarútvegsráðuneytunum
gætu auðveldlega annazt
þetta, þvi að frá engu þarf að
hvika. Eina von brezka
útgerðarauðvaldsins er nefni-
lega sú, að þeim takist að
vinna við samningaborðið það
strið, sem þeir eru dæmdir til
að tapa á hafinu fyrr eða
siðar. En við erum komnir i
yfirburða stöðu, sem Spasski
hefði varla getað glutrað
niður, svo sem sýna má fram
á.
1 fyrsta lagi skulum við
hugsa okkur, að við hefðum
ckki fært landhelgislinuna út,
heldur beðið ,,um óákveðinn
tima” eins og hægri öflin
neinum útaf þessu nema
Morgunblaðinu og brezka
útgerðarauðvaldinu, en Mbl.
túlkar hrinurnar i þessum of-
vöxnu múmium með risaletri.
Siðan segir Morgunblaðið i
leiðara á fimmtudag:
,,Það er svo annað mál, að
þetta opinbera rifrildi milli
ráðherra um stöðu landhelgis-
málsins er afar óheppilegt.
Það gefur andstæöingum okk-
ar til kynna, að misklið sé á
ferðinni innan rikisstjórnar-
innar. i þeirri örlagariku
deilu, sem við nú stöndum i,
getur það haft slæm áhrif á
samningsstöðu okkar, ef við-
semjendur eru þeirrar skoð-
unar, að þjóðareiningin sé að
rofna.”
Við óbreyttir þegnar erum
steinhissa á svona orðafari.
Við höfum ekki orðið varir við
nokkurt rifrildi um stöðu land-
helgismálsins milli ráðherra
og stjórnarblaða, né heldur
,,hörð orð”, ,,ögranir” eða
„framferði” einstakra ráð-
herra. Ef þar örlar á einhverj-
um skoðanamun, finnst okkur
það þvi likast og þegar bændur
og fjármenn ræddu um það, i
hvaða viku bezt væri að taka
féð á gjöf, byrja að hleypa til
eða reka á fjall. Það hefur
enginn „geíið andstæðingum
okkar til kynna, að misklið sé
á ferðinni innan rikisstjórnar-
innar” nema Morgunblaðið.
GLERBR0T
Á HAUG
vildu, ellegar eftir einhverri
sifrestanlegri maraþonráð-
stefnu um hafréttarmál. Þá
hefði verið illa komið tslend-
ing með allra þjóða kykvendi
skrapandi upp leifarnar af
þorskinum áreitnislaust.
t öðru lagi skulum við lita á
þá staðreynd, að nú skrölta
engir útlendingar innan 50
milna nema Bretar og kannski
taeinir Þjóðverjar, en þeir
veiða ekki nema skit úr hnefa,
meðan varðskipin angra þá
sifellt. Þau mættu reyndar
gera meira að þvi að klippa á
togvirana, og þetta er engin
meining að láta þá ekki taka
togara við og við. Áhafnir
varðskipanna eru áreiðanlega
ekki bangnar við þá tilhugsun.
Sendi Bretar herskip á vett-
vang, munu þeir veiða enn
minna, þvi þá verða þeir að
halda sig i hnapp. Friðunin er
þvi nær algjör, jafnvel þótt
brezka útgerðarauðvaldið
þráist við enn um hrið i óþökk
alls þorra brezks almennings,
Lofum þeim bara að þreyta
sig.
t þriðja lagi væri það nánast
fagnaðarefni, ef Bretar settu á
okkur löndunar- og viðskipta-
bann. Þeir halda vist, að þeir
séu okkur eitthvað ómissandi.
En það er nú eitthvað annað.
Við getum fengið allar sömu
vörur og i Bretlandi jafngóðar
og betri viðsvegar um heim.
Fiskurinn okkar er hinsvegar
vara, sem ekki fæst hvar sem
er, en margir vilja kaupa. Auk
þess höfum við tapað á verzl-
un við Breta undanfarið,
Hvaða læti eru þetta svo?
Lek reynist lifs vors
dugga
Raunar eru ekki læti i
(Ég veit reyndar ekki með
vissu um Alþýðublaðið). Þetta
er etv. sú visindalega sagn-
fræði hins komandi háskóla,
sem Morgunblaðið á að verða
að ósk rektors Matthiasar
Johannessen, svo sem
Kolbeinn rakti i Þjóðviljanum
á sunnudaginn. En visinda-
lega er sú stofnun þá á stigi
þeirra fornfræðinga 19. aldar,
sem fundu jarðneskar leifar af
söguhetjum i hvaða uppgrón-
um öskuhaug, sem kallaður
var fornmannshaugur, af þvi
þeir vildu finna það og unnu
eftir kjörorðinu: ,,Allt er satt,
ef það getur verið satt.”
Annars var Matthias eink-
um að bera Morgunblaðið
saman við Neue Zurcher
Zeitung, en sá sem dvalið hef-
ur nokkur ár i þýzkumælandi
landi, verður að kyngja tals-
verðum slurk af þjóðar-
metnaði við aðra eins til-
hugsun. Þvi NZZ er næstum
eins heiðarlegt og borgaralegt
blað yfirleitt getur orðið, en
Mogginn er allri borgarastétt
til skammar, jafnvel þeirri
islenzku. Það kann ekki einu
sinni að blekkja nema ein-
faldar sálir. Það mega þó
borgaralegir fjölmiðlar eins
og NZZ og BBC eiga, að það er
dálitil kúnst að sjá gegnum
vefinn hjá þeim. — Annars má
vel vera, að Mogginn vilji vera
gott blaö, eins og börn vilja oft
vera góð börn. Hann á bara
svo bágt með að stugga frá sér
ótuktinne.
Aö sögn
Það er annars ekki einleikið
að stærstu fjölmiðlarnir skuli
helzt taka undir rök brezka
útgerðarauðvaldsins. 1 frá-
sögn af ásiglingu brezka
togarans Aldershot á varð-
skipið Ægi hafa fréttamenn
sjónvarpsins amk. tvivegis
sagt. að togarinn hafi bakkað
á Ægi ,,að sögn” landhelgis-
gæzlunnar. Þarna er möo.
verið að gefa þvi undir fótinn,
að talsmenn landhelgisgæzl-
unnar fari með lygimál. Siðan
er tiunduð ýtarlega útgáfa
Breta af sögunni, og eitt sinn
var sagt, að skipin hefðu ein-
faldlega „rekizt saman”.
Þetta er nokkuð alvarleg
óbein aðdróttun i garð land-
helgisgæzlunnar. Hvað veld-
ur?
Kannski bara það, að frétta-
stofa sjónvarpsins vill stund-
um sýnast ákaflega hlutlæg og
varfærin. Gott og vel. Þá ætti
lika að hætta að segja athuga-
semdalaust hráar ameriskar
Saigonfréttir frá Vietnam,
einsog það að Norðurvietnam-
ar séu aðalbaráttuaflið gegn
Saigonklikunni, en Þjóð-
frelsisfylkingin er varla nefnd
og þá væntanlega sem auka-
aðili. Þessi bullukollalygi
heíur dunið yfir okkur látlitið
siðan á páskum. Norður-
vietnamar eru að visu með
nokkrar tugþúsundir her-
manna til aðstoðar löndum
sinum i suðurhlutanum og
mættu vera fleirþen þeir eru
ekki nema brot af herstyrk
Þjóðfrelsisfylkingarinnar.
Og þá ætti Sonja okkar
Diego að vara sig á að full-
yrða, að stefna Allendes i
Chile sé „hvorki fugl né fisk-
ur”. Um utanrikismál mun
Sonja að visu langskást
upplýst af fréttamönnum
sjónvarpsins, en hana brestur
átakanlega heimspólitiskt
skyn til að dæma um svona
nokkuð. Tilraun Allendes og
Unidad Popular er efalitið hið
merkasta i leit að sósialisma,
siðan tilraun kommúnista-
flokks Tékkóslóvakiu var
barin niður af stórveldi árið
1968. En með einni setningu
hrapar Sonja niður á stig
Þorsteins Thorarensen i Visis-
grein sama föstudag, en hann
er jú frægur fyrir andúð sina á
grundvallarrannsóknum i
sagnfræði.
Kjarninn i grein Þorsteins
ersýnilega úr næstsiðasta hefi
DES SPIEGELS, en hann
fimbulfambar i kringum þá
þokkalegu grein og sleppir
einni aöalorsökinni fyrir vöru-
skorti i Chile: óhemjulegum
vörukaupum, hömstrun auð-
manna, svo að búðirnar
tæmdust jafnhraðan að
ákveðnum vörutegundum.
Svona er að vera vægur við
auðkýfingana og svipta þá
ekki sinu illa fengna fé. Siðan
segir Þorsteinn, að þegar allt
var komið i óefni, hafi stjórn
Allendes ákveðið, að „standa
við fyrirheit” sin og gera
atlögu að útlenda ránsfjár-
magninu. En þetta var
reyndar gert fyrir 15
mánuðum, meðan allt lék i
lyndi. Það er von, að sumum
þyki slæmt að geta ekki ráðsk-
azt með sagnfræðina eftir vild.
Arni Björnsson.
Eyjabakkajökullhefur skriðið um
kílómetra
Þeir Gunnsteinn Stefáns-
son og Völundur Jóhannes-
son eru nýkomnir frá mæl-
ingum á skriði Eyjabakka-
jökuls, en eins og kunnugt
er, mun nú vera mánuður
síðan jökullinn tók að
skríða, og á þessum mánuði
hefurhann skriðið um 1 kil-
ómetra.
Blaðið náði simasambandi við
Völund austur á Egilsstaði. Sagð-
ist Völundur hafa farið upp að
jöklinum fyrir 1/2 mánuði og
hefði hann sett merki við jökul-
jaðarinn, og nú væri jökullinn
kominn 350 metra fram fyrir það
merki. Þetta þýðir að jökullinn
Frh. á bls. 15